Συνηθίζουμε να λέμε, ότι αγαπάμε τα παιδιά. Μας αρέσει να τους λέμε γλυκά λόγια και να τα χαϊδολογάμε όταν τα βλέπουμε στην αγκαλιά της μαμάς τους. Ακόμα τα καλούμε να φύγουν από τη μαμά τους και να έρθουν στη δική μας αγκαλιά, για να τα χαρούμε καλύτερα. Μερικές φορές μάλιστα τα αρπάζουμε με το έτσι θέλω, χωρίς να ρωτάμε τους γονείς αν αυτό τους ενοχλεί.
Έτσι λοιπόν, αγαπάμε τα παιδιά. Δεν μπορούμε βέβαια να ακούμε τις φωνές τους στην Εκκλησία. Θα προτιμούσαμε να υπήρχαν λειτουργίες μόνο για παιδιά, για να μή μας θυμίζουν με τις φωνές τους πόσο εύκολα αφαιρούμαστε από την προσευχή καί πόσο λίγο κατανοούμε στην πραγματικότητα το τι συμβαίνει στη Λειτουργία.
Επίσης παρότι αγαπάμε τα παιδιά, νομίζουμε ότι θα ήταν καλύτερα να μην κάνουμε παραπάνω από ένα. Άντε δύο, για να μην είναι το ένα μοναχό του. Μάλιστα τα παιδιά αυτά πρέπει να μεγαλώσουν σε παιδικό σταθμό, γιατί έχουμε πολλές δουλειές και η καριέρα μας είναι κάτι πολύ σημαντικό για να το αφήσουμε.

Επειδή όμως αγαπάμε τα παιδιά, πρέπει να φροντίζουμε για την ευτυχία τους. Είμαστε 100% σίγουροι ότι κάποιες καταστάσεις θα κάνουν ένα παιδί δυστυχισμένο. Π.χ. μπορεί η μαμά του να είναι μικρή σε ηλικία, ο μπαμπάς του να μην το θέλει, ή ο παππούς και η γιαγιά να διαφωνούν με τη γέννησή του. Αυτά επειδή οι γονείς του παιδιού είναι ανύπαντροι, ή είναι νιόπαντροι και δεν έχουν χαρεί ακόμα τη ζωή τους, ή επειδή υπάρχουν άλλα αδελφάκια οπότε το καινούργιο θα μεγαλώνει φτωχό ή παραμελημένο.
Μπορεί επίσης το παιδί να έχει κάποια ασθένεια που δεν θα του επιτρέψει να ζήσει πολύν καιρό μετά τη γέννησή του. Μπορεί να έχει και κάποια διανοητική καθυστέρηση, και τότε πώς θα αντέξει τη ζωή μέσα σε μια κοινωνία υγιών ανθρώπων; Ευτυχώς η επιστήμη έχει δώσει τη λύση σε όλες αυτές τις δυσκολίες – και σε πολλές άλλες ακόμη. Υπάρχουν γονείς, γιατροί και νοσοκόμες, που πρόθυμα απαλλάσσουν τα παιδιά από τα μελλοντικά τους προβλήματα: τα βασανίζουν για λίγο, ούτως ώστε να αποφύγουν το μελλοντικό βασανισμό. Με μια σύντομη και νόμιμη έκτρωση, όλα τακτοποιούνται και δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα.
(Ή μήπως υπάρχει; Για περισσότερες λεπτομέρειες πιέστε εδώ.)
Πολλές φορές βέβαια αυτές οι ιστορίες με τις εκτρώσεις δεν μας αρέσουν καθόλου. Αλλά τι να κάνουμε; Δεν πρέπει να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας. Το σημαίνον είναι, τι συμφέρει τα παιδιά. Γιατί εμείς αγαπάμε τα παιδιά. Έτσι δεν είναι;

IN ENGLISH

First of all, we love Children

We like to tell them sweet little words and to caress them when they are in their mothers’ arms. We even call them to leave the arms of their mother and come into our arms, so that we can play with them. Sometimes we even jerk them because “that’s the way we like it”, without asking their parents if they are annoyed.

So, we love children. Of course we can’t stand them shouting in the Church. We would prefer that there were Services for children, so they wouldn’t remind us by their voices how easily we wander from prayer and how little we really understand what happens during Liturgy.
Besides, though we love children, we think it would be better not to have more than one. Or maybe two, so that our child won’t be alone without a brother(sister).
Furthermore our children should grow up at a nursery school, because we are too busy and our career is too important to leave it behind.
But because we love children, we must assure their happiness. We are 100% sure that some conditions would make a child unhappy. For example, the child’s mother may be too young, or the father may not want it. The grandmother or grandfather may also not want this child to be born.

All these things may happen because the child’s parents are not married, or are newlyweds and they haven’t had their fun yet, or because there are other brothers or sisters, so the newcomer will grow up neglected or in poverty.                                                          The child may also have an illness that won’t let it live for long after birth. Or it may be mentally retarded, so how can this child live happily in a society of healthy people?
Fortunately, Science solves all these problems and many other problems too. There are parents, doctors and nurses, who willingly release children from their future problems: they torture them for a while, so that children can avoid future torturing. Through a legal abortion, which is completed in a short time, everything is arranged and there is no problem (Or there are some? For more details click here).
Of course, under normal circumstances we don’t like abortions at all. But what can we do? We must not think of ourselves. The important thing is, what is advantageous to the children. Because we love children, don’t we?

Πολλά είναι αυτά που θα ήθελα να μου έχουν πει πριν φτάσω στην εφηβεία. Τα πιο σημαντικά αφορούν τη σχέση μας με το Θεό, τον εαυτό μας και τους άλλους ανθρώπους.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΘΕΟ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ότι υπάρχει, ότι μας αγαπά κι ότι ποτέ δεν κάνει λάθη. Θα ήθελα να ξέρω ότι είναι πάντα κοντά μας και δεν μας αφήνει ποτέ μόνους μας. Ότι εμείς φεύγουμε από κοντά Του, κι όχι ότι Εκείνος μας εγκαταλείπει. Ότι θέλει να ζήσουμε κοντά Του για πάντα σε μια ζωή που δεν μοιάζει μέ τίποτα από όσα υπάρχουν εδώ στη γη.

Θα ήθελα να ξέρω ότι ο Θεός είναι Κοινωνία Τριών Προσώπων. Αυτό σημαίνει ότι κι εμείς που φτιαχτήκαμε κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσή Του, δεν μπορούμε να γίνουμε αληθινοί άνθρωποι αν δεν έρθουμε σε πραγματική, και όχι ιδιοτελή, επικοινωνία με τους συνανθρώπους μας. Ότι δηλαδή οι άλλοι είναι ο παράδεισός μας, κι όχι η κόλασή μας, όπως λέει ο Σαρτρ.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ότι ο λόγος που ο Θεός – το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας – έγινε άνθρωπος και μεγάλωσε στην κοιλιά μιας γυναίκας, ήταν ότι ήθελε να μας χαρίσει τα θεϊκά ιδιώματά Του.

ΟΤΙ ο λόγος που πηγαίνουμε στην Εκκλησία δεν είναι “για να μας πάνε όλα δεξιά” ή “γιατί έτσι μας μάθανε οι γονείς μας”. (Με αυτή τη λογική, αν οι γονείς μας ήταν ειδωλολάτρες και μας μάθαιναν να πιστεύουμε στα είδωλα, θα έπρεπε να καίμε τους Χριστιανούς στα αμφιθέατρα).
Ο λόγος που πηγαίνουμε στην Εκκλησία είναι ότι εκεί είναι ο φυσικός μας χώρος, εκεί που ο Θεός θέλει να βρισκόμαστε, για να μοιράζεται μαζί μας από αγάπη τα δικά Του ιδιώματα – την Aγάπη Tου, την Ελευθερία Του, την Ειρήνη Του, την Αγιότητά Του, τη Δικαιοσύνη Του, την Αθανασία Του, την Αιωνιότητά Του.

Θα ήθελα να μου εξηγήσουν καλά τι σημαίνει “δημιούργημα” του Θεού. Ότι δηλαδή ο Θεός και ο άνθρωπος δεν έχουν την ίδια ουσία κι ότι είναι αδύνατον για τον άνθρωπο να γίνει όπως ο Θεός, ακολουθώντας κάποιες “ενεργειακές τεχνικές” που είναι της μόδας στην εποχή μας. Ότι ο Θεός απονέμει τα δώρα Του όπως Εκείνος θέλει, κι ότι κανείς, με κανέναν τρόπο δεν μπορεί να τα υποκλέψει.

Ότι δε φτάνει να είναι κανείς “καλός άνθρωπος” που κάνει “καλές πράξεις”, για να είναι “εντάξει” απέναντι στο Θεό. Δε φτάνει, γιατί ο άνθρωπος δεν γνωρίζει ούτε τι είναι καλό και τι κακό μέσα του, ούτε ποιές είναι οι καλές πράξεις. Η πραγματική αίσθηση του καλού και του κακού αποκτάται όταν ο άνθρωπος έρχεται σε κοινωνία με το Θεό, οπότε ανακαλύπτει και το μέγεθος της αμαρτωλότητάς του και παύει να φαντάζεται ότι είναι καλός. Ακόμα,κανείς δεν είναι “εντάξει” απέναντι στο Θεό,εξαιτίας των καλών πράξεων που κάνει. Τα καλά έργα που κάνουμε, αν κάνουμε, είναι κι αυτά δώρα που ο Θεός παραχωρεί σε μας. Επειδή “χωρίς Αυτόν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα” (Ιωάν. 15:6).

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ότι δεν μπορούμε να διαβάσουμε τι κρύβουν στα μύχια της καρδιάς τους. Ότι αξίζουν την αγάπη μας, ότι κι αν μας έχουν κάνει. Ότι δεν πρέπει να τους χτυπάμε τα λάθη τους, νομίζοντας ότι έτσι τους βοηθάμε. Ότι κάποιος που σήμερα είναι κακός, αύριο πραγματικά μπορεί να είναι άγιος.

ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΣΕΞ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΞΕΡΩ ότι όταν κάποιος αγαπά κάποιον δεν πρέπει απαραιτήτως να κάνει σεξ με αυτόν.

“Γεννιέται το ερώτημα: Αν κάποιος αγαπά κάποιον, θα πρέπει να κάνει σεξ μαζί του για να αποδείξει την αγάπη του;… Αν κάποιος αγαπά κάποιον άντρα θα πρέπει να κάνει σεξ μαζί του; Αν το πρόσωπο της αγάπης είναι παιδί, τότε τι θα πρέπει να γίνει; Αγάπη νομίζω είναι η αγαθή διάθεση της ψυχής, κατά την οποία κάποιος δεν προτιμά κανένα από τα υλικά πράγματα μπροστά στην ευτυχία του πλησίον.”

“…Κάποιος λέγει ότι το σεξ διατηρεί τον έρωτα. Αντίθετα η πραγματικότητα δείχνει ότι το σεξ σκοτώνει τον έρωτα. Κάθε έρωτας, είτε απευθύνεται προς την Αγία Τριάδα είτε προς το άλλο φύλο, βρίσκει την πλήρη έκφρασή του στην ένωση. Άλλωστε γι’ αυτό κάποιος παντρεύεται, για να είναι πάντοτε μαζί με τον άλλον που παντρεύτηκε, έστω και φευγαλέα. Αφού λοιπόν ο έρωτας βρίσκει την πλήρη έκφρασή του στην ένωση, όταν αυτή πραγματοποιηθεί δια του σεξ, ο έρωτας έχει εξαντλήσει τα όριά του, δεν έχει άλλο τίποτα να δώσει. Αυτός λοιπόν που μένει προσκολλημένος στο σεξ, ως μοναδική ή ύψιστη εκδήλωση του έρωτα, χάνει τον έρωτα, την τρυφερότητα, τη στοργή, τον σεβασμό του προσώπου του άλλου, και μετά έρχεται ως συνέπεια η φθορά της ερωτικής διάθεσης. Γι’ αυτό όλες οι προγαμιαίες σχέσεις φθείρονται, καταστρέφονται, τις διαδέχεται πολλές φορές το μίσος. Αρχίζουν οι νέοι π.χ. να ερωτεύονται και να έχουν προγαμιαίες σχέσεις στα δεκάξι τους χρόνια, αλλά στην ηλικία των τριάντα παντρεύονται άλλον, αφού έχουν αλλάξει ερωτικό σύντροφο πέντε-δέκα φορές. Πού είναι ο έρωτας; Έρωτας είναι η παρατεταμένη αγάπη. Η αγάπη που διατηρείται στό χρόνο δεν γεννά τον έρωτα, είναι έρωτας”.

Κι ακόμα θα ήθελα να ξέρω ότι “όσοι πιστεύουν ότι το σεξ, η χρήση ή η παράχρησή του, είναι φυσικά στον άνθρωπο, κάνουν λάθος.”

Ότι

“φυσική κατάσταση του ανθρώπου είναι ο Αδάμ πριν από την αμαρτία, παραφυσική είναι ο Αδάμ μετά την πτώση, έξω από τον Παράδεισο, υπέρ φύσιν είναι η ζωή με το Χριστό εν Αγίω Πνεύματι”.

Ότι το σεξ είναι μια μεταπτωτική κατάσταση:

“Όταν ο Χριστός εξέβαλλε του παραδείσου τους ανθρώπους για να μη γίνει το κακό αθάνατο και βασανίζει τον άνθρωπο αιώνια, τον ενέδυσε με τους δερμάτινους χιτώνες ώστε να μπορέσει ο άνθρωπος να επιβιώσει, μέχρις ότου δια του Χριστού εισέλθει στη θέωση. Είπε ο Χριστός στη γυναίκα και στον άνδρα: ‘Εν λύπαις τέξη τέκνα…’ (Γεν. 3:16-21). Οι δερμάτινοι χιτώνες δόθηκαν ως φάρμακο κατά του θανάτου, αφού ο άνθρωπος, αντί της μετά του Θεού αθανασίας, επέλεξε το θάνατο χωρίς Θεό.”
(Ιερομονάχου Διονυσίου Βογλού, “Περί γενετησίου ενστίκτου”, από το βιβλίο “Το Σώμα του Χριστού και ο κήπος των τέρψεων”, Εκδόσεις Εγρήγορση, Αθήνα 1998).

Αυτά είναι μερικά από τα πράγματα που θα ήθελα να ξέρω πριν γίνω έφηβη. Δεν μπορώ να κατηγορήσω τους ανθρώπους που τότε δεν μου τα είπαν καθόλου, ή δεν μου τα είπαν καλά, γιατί ίσως ούτε κι εκείνοι τα ήξεραν. Ίσως πάλι και να μην τους άκουγα, ότι και να μου έλεγαν. Πάντως τώρα τα ξέρω. Και εν Χριστώ ποτέ δεν είναι αργά, όσο ζει ο άνθρωπος.

IN ENGLISH

What I wish I’d been told before I become a teenager

There are many things that I wish I’d been told before I become a teenager.The most important of these concern our relation with God, ourselves and other people.
CONCERNING GOD I WOULD LIKE TO KNOW that He exists, that He loves us and that He never makes mistakes. I would like to know that He is always beside us and that He never leaves us alone. That it is we who leave from Him, not He who abandons us.That He wants us to live by His side forever in a life which resembles nothing that exists on earth.
I would like to know that God is a Communion of Three Persons. This means that we, who are created at His Image and to His Similitude, cannot become true people unless we are in real – not selfish – communion with our fellowmen. This means that other people are our paradise, not our hell, as Sartre says.
I WOULD LIKE TO KNOW why God – the Second Person of the Holy Trinity – became a man and lived in a woman’s womb; because He wanted to endow His Holy Virtues to us.
THAT the reason why we go to Church is not “to have everything turn in our advantage” or to do what “our parents taught us to do”. (In this reasoning, if our parents were pagans and taught us to believe in idols, we should burn Christians in the amphitheatres). The reason why we go to Church is that there is our homeland, the place where God wants us to be, so that He can share with us His Own Virtues for He loves us: to share with us His Love, His Freedom, His Peace, His Holiness, His Justice, His Immortality, His Eternity.
I would like someone to eloquently explain to me what the term “God’s creation” means (referring to man). Namely, that God and man are not of the same essence and that it’s impossible for man to become a God by following some “energy techniques” which are fashionable nowadays. That God grants His gifts the way He wants to, and that these gifts can be stolen by noone, by no means.
I WOULD LIKE TO KNOW that being “a good man” who makes “good deeds” is not enough to be OK in front of God. This is not enough, because man doesn’t know either what is good and evil inside him, or which deeds are good. The true understanding of good and evil is acquired when man comes in communion with God; then he discovers the magnitude of his sin and he stops to imagine that he is good.
Still, no one is “OK” in front of God, because of the “good deeds” he makes. The good deeds we make – if we make any – are also gifts which God has granted to us.Because “without Him we can do nothing” (John 15:6).
CONCERNING OTHER PEOPLE I WOULD LIKE TO KNOW that we can’t read what’s hidden in the innermost of their heart. That they deserve our love, whatever they have done to us. That we must not hammer them with their mistakes, thinking that in this way we help them. That he who today is a bad person, tomorrow may truly be a Saint.
CONCERNING SEX I WOULD LIKE TO KNOW that when somebody loves somebody he doesn’t necessarily have to have sex with him.

“A question arises: If somebody loves somebody, should he have sex with him to prove his love?… If a man loves another man, should he have sex with him? Of course not. If the beloved person is a child, then what should happen? I think love is the kind disposition of the soul, in which somebody does not prefer anything of the material things to the happiness of the beloved person”.
“…Someone may say that sex maintains love. On the opposite, real life shows that sex kills love. Every kind of love, whether it addresses tο the Holy Trinity or to the other sex, finds its full expression into union. Besides, that’s why somebody gets married, to be forever with the person that (s)he – even elusively – fell in love with. So, since love finds its full expression into union, if such union may be fulfilled through sex, love reaches its limits, and has nothing more to offer. As a result, (s)he who remains attached to sex, as to the only or the highest expression of eros, (s)he loses eros (tenderness, affection, respect to the other person). Thus, deterioration of love follows as a consequense. That’s why all premarital relations are perished and destroyed, and sometimes succeeded by hatred. Young people start to fall in love and to have premarital relations at 16, and they get married to another person at the age of 30, after they have changed a partner 5-10 times. Where is eros? Eros is the prolonged love. Lasting love does not give birth to eros; it is eros”.

Also, I would like to know that “whoever believes that sex, its use or its misuse is natural to man, (s)he makes a mistake.” That “Man’s natural condition is Adam before sin. Adam’s condition after the fall, out of paradise, is opposite to man’s natural condition. Beyond man’s natural condition is the life with Christ in the Holy Spirit.”“When Christ sent Adam and Eve away from paradise (so that evil could not become immortal and torture people eternally), He dressed them in leather robes so that they could survive, until they enter into godlikeness through Christ. Christ said to man and woman: ‘You shall give birth to your children in sorrow’ (Genesis 3:16-21). Leather robes were given as a medicine against death, since humans, instead of immortality with God, chose death without God”. (“About sexual instict”, by hieromonk Dionyssios Voglos. From the book “The body of Christ and the garden of earthly delights”, Egrigorsi publications, Athens, Greece, 1998).

These are some of the things I wish I had been told before I become a teenager. I can’t blame people that they didn’t tell me then – or they didn’t tell me in a proper way –  because maybe they didn’t knew either. It is also possible that I wouldn’t listen, no matter how they would talk to me. Anyway, I know now. And in Christ it’s never too late, as long as man lives.