Αρχείο μηνός Νοέμβριος 2012

Μπορεί να σβήσει ο Έλληνας από αυτόν τον πλανήτη;

Μια φίλη μου έστειλε ένα κείμενο «του Γάλλου λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν» (Jean Rispen). Το παραθέτω:

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…»

  1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
  2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
  3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

  1. Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.
  2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
  3. Από την φυσική σας, χημεία
  4. Από την αστρονομία σας
  5. Από την πολιτική σας
  6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται«.

Πολύ σωστά, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μια πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το καλογραμμένο κείμενο που απευθύνεται τόσο στη λογική, όσο και στο συναίσθημα συγκινήθηκα, σαν απόγονος των ανθρώπων που δημιούργησαν τη Φιλοσοφία και τόσα άλλα που αναφέρονται σ’ αυτό… Ειλικρινά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ζαν Ρισπέν για το χρόνο και την ενέργεια που αφιέρωσε να το γράψει. Μετά από λίγο όμως εξοργίστηκα. Γιατί; Επειδή η προσφορά των Ελλήνων ασφαλώς δεν μπορεί να σβήσει, όμως οι ίδιοι οι Έλληνες μπορούμε… Και μπορούμε, επειδή μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας:

Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε, ότι μας πνίγουν οι παράνομοι μετανάστες… Όμως βασικός λόγος που βρίσκονται εδώ οι παράνομοι μετανάστες είναι η υποκρισία και η φιλαργυρία μας. Δυστυχώς θέλαμε ανθρώπους να δουλεύουν ανασφάλιστοι και με λίγα λεφτά, και δεν σταματάμε να το κάνουμε όπως μπορείτε να δείτε από τους σχετικούς ελέγχους του ΙΚΑ!

Ακόμα, πολλοί παράνομοι μετανάστες ήρθαν με σκοπό να πάνε από δω σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καθώς η δική μας χώρα έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι χάρη στα δυο μεγάλα κόμματα που ο μέσος Έλληνας ψηφίζει τόσα χρόνια συστηματικά… Σίγουρα οι Τούρκοι λαθρέμποροι έχουν την επιχείρηση με την παράνομη μετανάστευση για χρυσωρυχείο – και όχι μόνο, αφού παλιότερα που είχαμε ναρκοπέδια ξαμολούσαν τους μετανάστες εκεί για να σκοτώνονται και να βλέπουν αυτοί πού είναι οι νάρκες… Όμως, δεν ήταν Τούρκοι αυτοί που υπονόμευσαν το στρατό στα ελληνικά σύνορα και το λιμενικό σώμα για να μπαίνει στη χώρα ο καθένας. Ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ ψηφισμένοι από ΕΛΛΗΝΕΣ.

Φωνάζουμε για τις Νιγηριανές πόρνες που έχουν γεμίσει κάποιους δρόμους, αλλά όπως σωστά παρατήρησε κάποιος σε συζήτηση σε ιστότοπο εφημερίδας,

«κανείς δεν θα τις έφερνε αν δεν υπήρχε ζήτηση, κυρίως από Έλληνες, που όσο κι αν αυξάνονται οι μετανάστες, παραμένουν περισσότεροι. Άλλοι Έλληνες ψάχνουν ανάμεσα στους μετανάστες για αρσενικές πόρνες (π.χ. Σιργιανόπουλος).»

Και βέβαια ας μην αναφέρουμε πόσοι Έλληνες, πολλοί παντρεμένοι ή σε μόνιμες σχέσεις, επιμένουν να έχουν συνουσία με πόρνες χωρίς προφυλακτικό, εκθέτοντας τα κοντινά τους πρόσωπα σε κίνδυνο σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων…

Φωνάζουμε για δρόμους γεμάτους ναρκομανείς, όπως η Τοσίτσα στο κέντρο της Αθήνας, όπου η διακίνηση ναρκωτικών και τα αποτελέσματά της πέφτουν στην αντίληψη των περαστικών – εγώ η ίδια μέσα από το τρόλεϊ έχω δει κοπέλα να σωριάζεται στο πεζοδρόμιο αναίσθητη… Ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκονται μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας, με ελληνικότατη ηγεσία που υπακούει στο ελληνικότατο αρμόδιο υπουργείο.

Φωνάζουμε επειδή δεν υπάρχει αξιοκρατία κι επειδή γίνονται εξοργιστικά σκάνδαλα με τις προσλήψεις στο Δημόσιο… Επειδή τόσα χρόνια λειτουργούν δημόσιες υπηρεσίες φαντάσματα, χωρίς αντικείμενο, μόνο με υπαλλήλους που παίρνουν υπέρογκους μισθούς… Μα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που ζητάμε ρουσφέτια χωρίς να το αξίζουμε, και πάντα θεωρούσαμε τόσο καλή τύχη να μπουν σε τέτοιες υπηρεσίες τα παιδιά μας;

Δυστυχώς συνέλληνες, εμείς είμαστε που τα κάνουμε αυτά. Κι ακόμα μου φαίνεται ότι αν υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να σβήσουν οι Έλληνες από τον πλανήτη, δεν είναι πολλοί. Σίγουρα όμως, δεν είναι λίγοι αυτοί που περιμένουν με χαρά και ίσως ανυπομονησία, να βάλουν στο χέρι τον ορυκτό μας πλούτο, τα λιμάνια μας, τα σπίτια μας, τη γη μας, ακόμα και το φως που ο Θεός στέλνει με τον ήλιο Του πάνω στη χώρα μας… Και ξέρετε κάτι; Ήδη άρχισαν να το καταφέρνουν! Γιατί εμείς, οι Έλληνες, τους τα παραδίδουμε! Και ανάμεσα σ’ αυτούς, να το ξέρετε, υπάρχουν κι Έλληνες που περιμένουν την ευκαιρία να πιουν αδίστακτα το αίμα των συμπατριωτών τους,  αγοράζοντας τα υπάρχοντά τους για ένα κομμάτι ψωμί.

Και ναι, οι Έλληνες κάτοικοι της Ελλάδας μπορεί να υποφέρουμε και να λιγοστέψουμε, και ναι, γίνεται και να σβήσουμε… Ειδικά από τη στιγμή που, αντί να μετανοούμε που παραδώσαμε τη χώρα μας βορά σε αδηφάγα κομματόσκυλα, σπεύδουμε να υποστηρίξουμε ακόμα πιο μισάνθρωπα, αντίχριστα κι εθνοπροδοτικά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή… Ώστε να γίνουμε και συνυπεύθυνοι για τα ρατσιστικά εγκλήματα εναντίον συνανθρώπων, συνήθως αθώων κι ανυπεράσπιστων – γιατί βέβαια δεν είδαμε τη Χρυσή Αυγή να τα βάζει με μαφίες αλλοδαπών που διακινούν ναρκωτικά και γυναίκες! Κι αυτό είναι μια μεγάλη, ελληνική τραγωδία, από την οποία μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει τώρα πια. Αν κινήσουμε κι εμείς τα χέρια μας…