Αρχείο συντάκτη Maria Dimitriadou

«Fake News»: Είναι όλα fake; Τελείως fake; Μήπως διαψεύδοντάς τα, δημιουργούμε εμείς fake news;

Τις προάλλες έλαβα μια ειδοποίηση από το Facebook, ότι «βρέθηκαν ψευδείς πληροφορίες στη δημοσίευσή μου» και «το περιεχόμενο που έχω κοινοποιήσει ελέγχθηκε για την εγκυρότητά του από τον οργανισμό διασταύρωσης ειδήσεων Ελληνικά Hoaxes.»

Τότε είδα ότι ανάρτησή μου είχε κουκουλωθεί με  τη φράση ότι «Έχει ελεγχθεί από ανεξάρτητους οργανισμούς διασταύρωσης ειδήσεων».

Πρόκειται για την ανάρτηση  Aποκάλυψη: «εμβολιασμένες» για κορωνοϊό Ελλάδα και Πορτογαλία! συνταρακτικά στοιχεία ελπίδας!
αναφορικά με έρευνα πάνω στη σχέση της παρουσίας λίγων κρουσμάτων Covid-19 σε συνδυασμό με τον εμβολιασμό κατά της φυματίωσης. Γράφει το άρθρο για μια

«πρόσφατη Επιδημιολογική Μελέτη (τέλη Μαρτίου 2020) που καταχωνιάστηκε από «πρωτοκλασάτα» ΜΜΕ και εξετάζει τις επιδημιολογικές συμπεριφορές των χωρών στον Κορωνοϊό Covid19, σε σχέση με τον εμβολιασμό στην Φυματίωση και στο Αντιφυματικό Εμβόλιο BCG (Bacillus Calmette-Guerin)! Το εμβόλιο που αρχικά αναπτύχθηκε από το βακτηρίδιο «Mycobacterium bovis», το οποίο απαντάται συνήθως στα βοoειδή και παραμένει ζωντανό στον οργανισμό…

Η Μελέτη υπογράφεται από Επιστήμονες του Κολλεγίου Οστεοπαθητικής Ιατρικής του Ινστιτούτου Τεχνολογίας της Νέας Υόρκης (New York Institute of Technology, College of Osteopathic Medicine) Aaron Miller, Mac Josh Reandelar, Kimberly Fasciglione, Violeta Roumenova , Yan Li και Gonzalo H Otazu (δείτε εδώ και  εδώ) και επιγραμματικά διαπιστώνει ότι:

1.Οι διαφορές κρουσμάτων και θανάτων Covid 19 από χώρα σε χώρα, σχετίζονται με τις διαφορές πολιτικής των χωρών αυτών στον Αντιφυματικό παιδικό Εμβολιασμό «Bacillus Calmette Guérin» (BCG).»

Ακολουθώντας το δεσμό όπου οδηγεί η φράση «δείτε γιατί» πάνω στην κουκούλα, βρέθηκα στην ιστοσελίδα των «Ελληνικών Hoaxes”, σε άρθρο με τον πηχιαίο τίτλο «Όχι, ΔΕΝ υπάρχει απόδειξη ότι το εμβόλιο για τη φυματίωση προστατεύει από την COVID-19», υπογραφόμενο από κάποιον Στάμο Αρχοντή και με ημερομηνία δημοσίευσης 5 Μαΐου 2020.

Διαβάζοντας το άρθρο να εντοπίσω πού είναι οι «μερικώς ψευδείς πληροφορίες», είδα τα εξής αναφορικά με τη μελέτη, την οποία παρουσιάζει το άρθρο που ανάρτησα (οι επισημάνσεις με έντονα γράμματα δικές μου):

«Η μελέτη στην οποία γίνεται αναφορά δημοσιεύτηκε στη σελίδα medRxiv με τίτλο “Correlation between universal BCG vaccination policy and reduced morbidity and mortality for COVID-19: an epidemiological study”. [πηγή]

Το medRxiv είναι μια σελίδα στην οποία δημοσιεύονται νέα επιστημονικά δεδομένα και μελέτες στην αρχική τους μορφή, πριν περάσουν από peer-review, δηλαδή πριν ελεγχθούν για την εγκυρότητα της μεθοδολογίας και των αποτελεσμάτων. Το ίδιο λοιπόν ισχύει και με αυτή τη μελέτη όπως αναφέρεται ρητά και στην ίδια τη σελίδα όπου δημοσιεύτηκε.

Η μελέτη εξέτασε δεδομένα μεγάλων πληθυσμών σχετικά με τα επίπεδα εμβολιασμού για φυματίωση και ποσοστά περιπτώσεων COVID-19 και με βάση μόνο αυτά τα δεδομένα κατέληξε στο συμπέρασμα πως το εμβόλιο είναι ο λόγος που ορισμένες χώρες έχουν χαμηλότερα ποσοστά της νόσου. Η μελέτη δε δίνει καμία εξήγηση σχετικά με το πως αποκλείστηκαν άλλοι πιθανοί παράγοντες που μπορούν να εξηγούν αυτές τις διαφορές ή ποιος βιοχημικός μηχανισμός εξηγεί αυτή την επίδραση.

Σε κάθε περίπτωση ωστόσο, ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν αποδείξεις για την προστασία που παρέχει το εμβόλιο BCG από την COVID-19 έχει καταρριφθεί επίσημα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας.

Σε απάντηση του φορέα στα πρόσφατα δημοσιεύματα σχετικά με το εμβόλιο BCG και την COVID-19 εξηγούν πως η εν λόγω υπόθεση πρόκειται να εξεταστεί στο πλαίσιο 2 κλινικών δοκιμών που θα γίνουν το επόμενο διάστημα. [πηγή]

Όπως αναφέρει η ανακοίνωση:

Δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το εμβόλιο BCG προστατεύει τους πολίτες από τη νόσο COVID-19. Αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη δυο κλινικές δοκιμές οι οποίες θα ελέγξουν αυτή την υπόθεση και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα αξιολογήσει τα δεδομένα όταν αυτά θα είναι διαθέσιμα. Απουσία αυτών των δεδομένων ωστόσο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας δεν συνιστά το εμβόλιο BCG ως μέσο πρόληψης της COVID-19.

Με βάση όλα τα ανωτέρω λοιπόν καθίσταται σαφές πως μέχρι στιγμής δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το εμβόλιο BCG έχει προστατευτική ή προληπτική δράση ενάντια στη νόσο COVID-19

Για να σοβαρευτούμε λίγο:

  • Είναι σαφές ότι το άρθρο που ανάρτησα, το θεωρεί δεδομένο ότι από τη στιγμή που δημοσιεύθηκε τέτοια μελέτη, ισχύει κιόλας. Φαίνεται στον τίτλο του και σε κάποιες διατυπώσεις μέσα (αν και σε άλλα σημεία του υπάρχουν διατυπώσεις πιο επιφυλακτικές). Υπό αυτή την έννοια μπορεί κανείς, αν το τραβήξει και λιγάκι από τα μαλλιά, να ισχυριστεί ότι το άρθρο περιέχει «ψευδείς πληροφορίες». Αλλά, η «κατάρριψη» που επιχειρεί ο γράφων στα Ελληνικά Hoaxes μόνο επιτυχής δεν είναι, και μάλιστα περιέχει κι εκείνη στοιχεία ψεύδους! Επειδή
  • Οι επιστήμονες που προβαίνουν σε μια μελέτη, όπως αυτή που αναφέρει το άρθρο που κοινοποίησα, ΔΕΝ είναι για κανένα λόγο υποχρεωμένοι ούτε να επικαλεστούν «άλλους πιθανούς παράγοντες» εξήγησης των δεδομένων, ούτε να τους αποκλείσουν, ούτε και να εξηγήσουν «ποιος βιοχημικός μηχανισμός εξηγεί αυτή την επίδραση». Δημοσιεύουν τα δικά τους συμπεράσματα κι αφήνουν ανοιχτό το πεδίο στην επιστημονική κοινότητα να προχωρήσει στο συλλογισμό τους σχετικά με την ερμηνεία των στοιχείων και να τον κρίνει, να τον συμπληρώσει ή και να τον ανατρέψει. Οι Χ επιστήμονες κάνουν αυτή τη μελέτη, οι Ψ κάνουν μια άλλη όπου εξετάζονται ίσως και άλλες παράμετροι, οι Ω κάνουν μια τρίτη, γίνεται ένας γόνιμος (συνήθως) διάλογος, και στο τέλος έρχεται και η μετα-έρευνα με τον Γιάννη Ιωαννίδη και τους λοιπούς και εξετάζουν όλες τις μελέτες και αποφαίνονται ανάλογα. Δεν μπορεί λοιπόν κανείς, μα κανείς – ούτε βέβαια οι γράφοντες στα Ελληνικά Hoaxes – να θεωρήσει την μη παροχή άλλων εξηγήσεων από μέρους των εν λόγω επιστημόνων ως στοιχείο που μειώνει την έρευνά τους.
  • Ο κ. Αρχοντής μας λέει απερίφραστα ότι «ο ισχυρισμός ότι υπάρχουν αποδείξεις για την προστασία που παρέχει το εμβόλιο BCG από την COVID-19 έχει καταρριφθεί επίσημα από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας». Κατ’ αρχήν, αν αφήσουμε στην άκρη τις ενθουσιώδεις διατυπώσεις των ελληνικών sites στην αναδημοσίευση της μελέτης, στην ίδια τη μελέτη παρατηρούμε πολύ προσεκτική διατύπωση: «Here we propose that national differences in COVID19 impact could be *partially* explained by the different national policies respect to Bacillus Calmette-Guérin (BCG) childhood vaccination», γράφουν οι άνθρωποι (εδώ: https://www.medrxiv.org/content/10.1101/2020.03.24.20042937v1.full.pdf). Σε ισχυρές ενδείξεις και σε εν μέρει εξηγήσεις αναφέρονται λοιπόν, δεν ισχυρίζονται ότι υπάρχουν αποδείξεις! Δεύτερον, πού ακριβώς είναι η κατάρριψη, και μάλιστα η ΕΠΙΣΗΜΗ κατάρριψη του ΠΟΥ, ΟΕΟ; Από τη στιγμή που, ο ίδιος ο κ. Αρχοντής παραθέτει ανακοίνωση του ΠΟΥ, ότι ναι μεν «δεν υπάρχει καμία απόδειξη ότι το εμβόλιο BCG προστατεύει τους πολίτες από τη νόσο COVID-19» ΑΛΛΑ, «αυτή τη στιγμή είναι σε εξέλιξη δυο κλινικές δοκιμές οι οποίες θα ελέγξουν αυτή την υπόθεση και ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας θα αξιολογήσει τα δεδομένα όταν αυτά θα είναι διαθέσιμα»; Δεν έχουμε «κατάρριψη ισχυρισμών» ή «υποθέσεων» εδώ, έλεγχο και διερεύνηση έχουμε, και αυτό είναι διαφορετικό… Πολύ διαφορετικό!

Για να δούμε όμως και άλλο σχετικό άρθρο που μου έστειλαν σήμερα το πρωί, αυτή τη φορά από το in.gr , (https://www.in.gr/2020/05/08/health/health-news/koronaios-mporei-emvolio-tis-fymatiosis-na-enisxyei-ton-organismo) το οποίο έχει ημερομηνία δημοσίευσης 8 Μαΐου 2020, 23:35 και λέει τα εξής (και πάλι δικές μου οι επισημάνσεις και υπογραμμίσεις):

Κοροναϊός: Μπορεί το εμβόλιο της φυματίωσης να ενισχύει τον οργανισμό;

Μελέτη στο εμβόλιο της φυματίωσης (BCG), ώστε να αποδειχθεί αν έχει πραγματικά προστατευτική δράση έναντι της νόσου Covid-19 που προκαλεί ο κοροναϊός, βρίσκεται σε εξέλιξη στην Ολλανδία, όπως ανέφερε την Παρασκευή, ο καθηγητής λοιμωξιολογίας Σωτήρης Τσιόδρας.

Σε ερώτηση αν το εμβόλιο της φυματίωσης – που έχει γίνει σε μεγαλύτερο πληθυσμό σε πολίτες χωρών που δείχνουν να επλήγησαν λιγότερο από τον κοροναϊό – παρέχει κάποια προστασία από τον ιό απάντησε ο Σωτήρης Τσιόδρας, ο οποίος ήταν πολύ προσεκτικός στην απάντηση του.

«Θεωρώ ότι είναι ακόμα αναπάντητο το ερώτημα, είναι επιδημιολογικά τα δεδομένα. Μπορεί να υπάρχει μια βάση αλλά πρόκειται για επιδημιολογικά δεδομένα. Θα μας πάρει κάποιους μήνες για να έχουμε ξεκάθαρη απάντηση» τόνισε κατά τη διάρκεια της τακτικής ενημέρωσης για την πανδημία στη χώρα.

Ο καθηγητής λοιμωξιολογίας ωστόσο εξήγησε πως ίσως το εμβόλιο «ενεργοποιεί κάποιους μηχανισμούς άμυνας, εσωτερικής ανoσίας πολύ σημαντικούς και έχει βρεθεί ότι η χρήση του εμβολίου BCG κατά της φυματίωσης προφυλάσσει από τις ιώσεις του αναπνευστικού στα παιδιά από παλιότερες μελέτες».

Όπως συμπλήρωσε, ήδη έχουν ξεκινήσει μελέτες σε κάποιες χώρες, όπως η Ολλανδία, όπου επιστήμονες χορηγούν το εν λόγω εμβόλιο σε μια προσπάθεια ενίσχυσης του ανοσοποιητικού συστήματος.»

Επανερχόμαστε λοιπόν, στο θέμα ότι δεν έχει καταρριφθεί η εν λόγω μελέτη που αναφέρεται ειδικά στην Covid-19, αλλά τα συμπεράσματά της διερευνώνται. Και βλέπουμε, ότι έχει ήδη αποδειχθεί παλιότερα ότι το εμβόλιο BCG προφυλάσσει τα παιδιά από ιώσεις του αναπνευστικού… Άρα είναι σίγουρο ότι το εμβόλιο αυτό έχει μεγαλύτερη εμβέλεια από αυτήν που ο πολύς κόσμος γνώριζε ως τώρα, και προφυλάσσει από παθήσεις συγγενείς με την Covid-19, πράγμα που καθιστά λογικό να δέχεται κανείς με ευήκοον ους την τωρινή μελέτη, μέχρι αυτή να «καταρριφθεί» κανονικά – αν καταρριφθεί.  Οπότε, επειδή η έκφραση «κατάρριψη ισχυρισμών» είναι λίγο βαριά και εύκολα παρεξηγείται και δημιουργεί εντυπώσεις, να προσέχουμε λίγο τις διατυπώσεις μας, μήπως γινόμαστε υπερβολικοί και προσπαθώντας να καταπολεμήσουμε τις «ψευδείς ειδήσεις», τελικά δημιουργούμε καινούργιες…

 

 

 

 

Εκκλησία, κορωνοϊός και απαγορεύσεις

Το άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στον ιστότοπο της «Ευχής» και στη συνέχεια στο μπλογκ του Expaganus, στο «Πέρα από το Άτομο«, στην ΟΟΔΕ και αλλού.

———————————————–

Πολλά ακούμε τις τελευταίες ημέρες σχετικά με τη λήψη μέτρων για την προφύλαξη από τον κορωνοϊό στις εκκλησίες. Άλλοι ανησυχούν για τη δημόσια υγεία, άλλοι για τη δική τους, άλλοι για τη διαφύλαξη της Ορθόδοξης πίστης και δόγματος, άλλοι για πολλά από αυτά ή και για όλα αυτά.

Σχετικά με την προστασία από τον κορωνοϊό κατά την τέλεση της λατρευτικής ζωής, οι απόψεις διΐστανται. Τα αυστηρότερα μέτρα προστασίας πήρε εξ’ αρχής η Μητρόπολη Κορέας:

«1.     Κατά την διάρκεια της θείας Λατρείας στους Ιερούς Ναούς μας όλοι οι πιστοί θα φορούν μάσκες.

  1. Πριν την είσοδό τους στον ναό θα απολυμαίνουν τα χέρια τους με απολυμαντικό που υπάρχει στην είσοδο του ναού.
  2. Δεν θα χαιρετούν κανέναν με χειραψία.
  3. Δεν θα φιλούν το χέρι των κληρικών.
  4. Δεν θα φιλούν τις εικόνες αλλά θα τις προσκυνούν τιμητικά με υπόκλιση.
  5. Δεν θα χρησιμοποιούν τα λειτουργικά βιβλία κατά την ώρα της προσευχής.
  6. Το Αντίδωρον θα το λαμβάνουν όχι από τον λειτουργό, αλλά μόνοι τους κατά την έξοδό τους από τον ναό.
  7. Δεν θα παρατίθεται το κοινό γεύμα αγάπης μετά την θ. Λειτουργία της Κυριακής.
  8. Δεν θα γίνονται οι διάφορες συναντήσεις πιστών και κατηχουμένων.

Ευχόμενοι σύντομα να ξεπεραστεί η κρίση στην χώρα μας και σε παγκόσμιο επίπεδο, ας παρακαλούμε με ταπεινό φρόνημα και πνεύμα μετανοίας τον Φιλάνθρωπο Κύριό μας να δείξει το έλεός Του και να μας απαλλάξει από  το σοβαρό αυτό πρόβλημα.»[1]

Η Εκκλησία της Κύπρου όρισε παύση των ακολουθιών και αποχή από τη Θεία Κοινωνία για τρεις εβδομάδες[2], ενώ ο Μόρφου Νεόφυτος δήλωσε ότι θα συνεχίσει όπως ξέραμε μέχρι τώρα.[3] Η Εκκλησία της Ελλάδος ήθελε χρονικό και ποσοτικό περιορισμό των ακολουθιών[4]. Η Εκκλησία της Κρήτης ήθελε τις λειτουργίες να γίνονται κεκλεισμένων των θυρών[5], ενώ αναφορά σε Θεία Κοινωνία δεν είδα (αν κάποιος ξέρει περισσότερα, αν για παράδειγμα ξέρει ότι ήταν αποδεκτό να κοινωνούν ιερείς τους πιστούς στα σπίτια τους, ας το καταθέσει στα σχόλια). Η Εκκλησία της Ρωσίας επέβαλε αυστηρά υγειονομικά μέτρα:

«Μετά από το τέλος κάθε λειτουργίας, δεν θα επιτρέπεται στους πιστούς να φιλάνε τον σταυρό, ενώ ο ίδιος κανόνας ισχύει και για τις εικόνες, οι οποίες θα πρέπει να καθαρίζονται με απολυμαντικά υγρά συστηματικά. Η θεία μετάληψη θα πραγματοποιείται με κουταλάκια μιας χρήσεως, το αντίδωρο θα πρέπει όταν διανέμεται οι κληρικοί να φοράνε γάντια μιας χρήσεως όπως δεν θα επιτρέπεται να δίνουν το χέρι τους για φίλημα στους πιστούς.

Επίσης οι ιερείς όπως και οι ηγούμενοι και ηγουμένισσες των μοναστηριών και όσοι προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στους χώρους αυτούς, θα πρέπει να τηρούν απαρέγκλιτα του κανόνες υγιεινής και να απολυμαίνουν τα χέρια τους κατά την διάρκεια της ημέρας, τουλάχιστον μια φορά ανά δύο ώρες. Παράλληλα θα πρέπει να φροντίζουν ώστε να εξαερίζονται οι ναοί και οι λατρευτικοί χώροι των μοναστηριών, και μάλιστα να υπάρχει συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα εξαερισμού. Επίσης θα πρέπει να καθαρίζονται με απολυμαντικά διαλύματα τα έπιπλα κοινής χρήσεως που υπάρχουν στους ναούς, καθώς και τα πόμολα των θυρών.»[6]

Εδώ στην Ελλάδα όπως ξέρουμε, μετά την ανακοίνωση της απόφασης της Ιεράς Συνόδου η κυβέρνηση απαγόρευσε όλες τις συναθροίσεις σε χώρους λατρείας. Ειδικότερα για την Ορθόδοξη Εκκλησία αυτό σημαίνει απαγόρευση της εξομολόγησης, της τέλεσης της Θείας Λειτουργίας άρα και τη συμμετοχή στη Θεία Μετάληψη. Επιτρέπεται η μετάδοση ιερών ακολουθιών τηλεοπτικά – σε αυτή την περίπτωση προφανώς οι τελούντες τη Θεία Λειτουργία καταλύουν Σώμα και Αίμα μόνοι τους. Οι ναοί ως κτίρια, παραμένουν ανοικτοί για «ατομική προσευχή».[7] Οι Ιερές Μονές δεν δέχονται επισκέπτες και οι ακολουθίες τελούνται μόνο για τους μοναχούς/μονάζουσες.

Τις εξελίξεις αυτές ακολούθησε ο κλασικός διχασμός του εκκλησιαστικού σώματος: Κάποιοι φωνάζουν ότι θα «αποτειχιστούν» από την Εκκλησία της Ελλάδος για να συνεχίσουν τις ακολουθίες όπως πρώτα. Άλλοι κατηγορούν την Εκκλησία της Ρωσίας, ότι δεχόμενη τα κουταλάκια ή και τις απολυμάνσεις της λαβίδας σε οινόπνευμα πριν κοινωνήσει ο επόμενος πιστός, δέχεται ότι δεν είναι το Σώμα και το Αίμα του Χριστού στο Άγιο Ποτήριο, αλλά πρόκειται για απλό ψωμί και κρασί που μπορεί να μεταδίδει ασθένειες κτλ. Άλλοι λένε ότι μόνο η Θεία Κοινωνία δεν μεταδίδει ασθένειες, ενώ ο ασπασμός των εικόνων μπορεί και να μεταδίδει. Άλλοι, ότι από τη στιγμή που κάποιος βρίσκεται μέσα στο ναό, ειδικά εκεί μέσα δεν αρρωσταίνει, άρα δεν υπάρχει λόγος για ιδιαίτερες απολυμάνσεις και μέτρα προστασίας. Έχει τεθεί και θέμα παραβίασης της θρησκευτικής ελευθερίας λόγω της απαγόρευσης των ακολουθιών, με νομικά επιχειρήματα.[8]

Πάνω σε όλα αυτά, ακολουθούν μερικές σκέψεις. Ξεκινάμε αποδεχόμενοι ως γεγονός, το ότι ο κορωνοϊός προκαλεί σοβαρή, ακόμα και θανατηφόρα ασθένεια σε πολλούς ανθρώπους και μεταδίδεται πολύ εύκολα.

  • Σίγουρα αποτελεί παραβίαση της θρησκευτικής ελευθερίας η απαγόρευση των ακολουθιών και της συμμετοχής στη Θεία Ευχαριστία. Όμως από την άλλη, όταν «κυκλοφορεί» μια σοβαρή ασθένεια, ΑΚΟΜΑ ΚΙ ΑΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΙΓΟΥΡΟΙ ότι ο εκκλησιασμός δεν την μεταδίδει, θα πρέπει να λάβουμε μέτρα να ησυχάσει η συνείδηση και αυτών που δεν είναι σίγουροι, ώστε να μην αντιμετωπίζουν τους συμμετέχοντες στον εκκλησιασμό σαν πιθανούς φορείς της μόνο και μόνο επειδή εκκλησιάζονται. Δηλαδή, η λήψη μέτρων δεν είναι μόνο θέμα υπευθυνότητας του χριστιανού αναφορικά με την υγεία των συνανθρώπων του, είναι και θέμα κοινωνικής ειρήνης.
  • Ως χριστιανοί, γνωρίζουμε μετά από αιώνες συμμετοχής του εκκλησιαστικού σώματος στη Θεία Ευχαριστία, ότι ειδικά από το Μυστήριο αυτό ΔΕΝ μεταδίδονται ασθένειες. Γνωρίζουμε ότι οι ιερείς μας μετά τη Θεία Λειτουργία καταλύουν ό,τι έχει μείνει στο Άγιο Ποτήριο, με την ίδια λαβίδα που χρησιμοποίησαν όλοι οι συμμετέχοντες, κι όμως δεν αρρωσταίνουν με μεγαλύτερη συχνότητα από τον υπόλοιπο κόσμο. Γνωρίζουμε για τον ιερέα που λειτουργούσε επί 10 χρόνια στη Σπιναλόγκα και ποτέ δεν κόλλησε λέπρα. Γνωρίζουμε για τον άγιο Ιωάννη Μαξίμοβιτς που έφαγε τη Θεία Κοινωνία αφού την έφτυσε ετοιμοθάνατη γυναίκα με λύσσα, για τον ιερομόναχο Βενέδικτο Πετράκη που έφαγε τη Θεία Κοινωνία αφού την έφτυσε ετοιμοθάνατος φυματικός, που έκανε αιμόπτυση, κι όμως δεν έπαθαν τίποτα.[9] Μερικοί ίσως γνωρίζουμε ότι υπάρχει και επιστημονική μελέτη γι’ αυτό το θέμα.[10] ΟΜΩΣ, αυτή μας την πεποίθηση δεν την συμμερίζονται οι μη πιστοί άνθρωποι. Οι οποίοι μπορούν να θεωρήσουν ότι οι συγκεκριμένοι ιερείς, ή άλλοι που ίσως τους αναφέρουμε σε συζήτηση, είχαν έναν πολύ ισχυρό οργανισμό, ειδικά αντισώματα για συγκεκριμένες νόσους κ.α. Και ο Θεός μας, που είναι άρχοντας και δεν θέλει κανείς να Τον ακολουθεί με το ζόρι, δεν τους επιβάλλεται κάνοντας το θαύμα τόσο ξεκάθαρο, ώστε να μην μπορούν να το αρνηθούν, αλλά τους αφήνει πάντα ελεύθερους να επιλέξουν τι θα πιστεύουν για το θέμα. ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΩΣ, δεν υπάρχει τρόπος να αποδείξουμε πότε ακριβώς κολλάει κάποιος μια ασθένεια, άρα δεν υπάρχει τρόπος να αποδείξουμε κι ότι κάποιος που θα νοσήσει από μια ασθένεια επειδή ήρθε σε επαφή με φορέα της το απόγευμα της Δευτέρας, δεν το έπαθε αυτό επειδή κοινώνησε το πρωί της Κυριακής. Έχοντας υπόψη όλα αυτά, θα δεχόμουν αδιαμαρτύρητα να αλλάξει προσωρινά ο τρόπος μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας, για να μην σκανδαλίζονται οι μη πιστοί άνθρωποι και να μην ανησυχούν, θεωρώντας ότι συμμετέχοντας στο Μυστήριο υπονομεύουμε την υγεία τους. Εξάλλου, ο τρόπος της Θείας Μετάληψης που ισχύει σήμερα εφαρμόζεται από τον 9ο αιώνα. Πριν είχαμε την ξεχωριστή μετάληψη του Σώματος και του Αίματος του Κυρίου, όπως κάνουμε και σήμερα στη Λειτουργία του αγίου Ιακώβου του Αδελφοθέου.[11] Οπότε δεν έχω καμία ένσταση στα μέτρα που έλαβαν λόγω του κορωνοϊού, η Μητρόπολη Κορέας και η Εκκλησία της Ρωσίας. Έχω όμως ένσταση στα μέτρα που έλαβε η Εκκλησία της Κύπρου απαγορεύοντας τη Θεία Κοινωνία για τρεις εβδομάδες. Και γι’ αυτό θα αναφέρω τον Μέγα Βασίλειο, ο οποίος όχι μόνο συνιστούσε πολύ συχνή συμμετοχή στο Μυστήριο, αλλά δεν ήταν αντίθετος σε πρακτικές τη εποχής του να μεταλαμβάνουν οι πιστοί και μόνοι τους, με μερίδες Θείας Κοινωνίας που διατηρούσαν στο σπίτι τους.[12] Ταπεινά φρονώ ότι αυτό δεν είναι αδύνατον να γίνει και τώρα, τουλάχιστον με τους πιστούς αυτούς που έχουν πνευματικό πατέρα στον οποίο εξομολογούνται, και ο οποίος τους δίνει την άδεια να κοινωνούν. Μάλιστα, σήμερα ίσως να είναι και πολύ πιο εύκολο.
  • Ενώ για τη Θεία Μετάληψη έχουμε ξεκάθαρο δόγμα ότι δεν μεταδίδει ασθένειες, και πληθώρα περιστατικών που το αποδεικνύουν, δεν υπάρχει τίποτα τέτοιο απ’ όσο γνωρίζω, σχετικά με τον εκκλησιασμό και τον ασπασμό των εικόνων και του Τιμίου Σταυρού. Αλλά και να υπήρχε, νομίζω ότι θα ήταν καλύτερα να ακολουθήσουμε τα μέτρα που λήφθηκαν στην Κορέα και τη Ρωσία, ώστε να αναπαυθούν και οι μη χριστιανοί συνάνθρωποί μας. Όπως δεν θέλουμε να επιβάλλεται σ’ εμάς απαγόρευση της λατρείας μας, έτσι δεν δικαιούμαστε να απαιτούμε να συμμετέχουμε στη λατρεία μας με τρόπο που θεωρείται επικίνδυνος για τη δημόσια υγεία. Δεν νομίζω ότι η άρνησή μας να εφαρμόσουμε μέτρα, με τα οποία και η λατρεία μας θα τελείται και οι συνάνθρωποί μας θα αισθάνονται ασφαλείς, συνιστά ομολογία πίστεως.
  • Τέλος, συντάσσομαι με τη θέση του καθηγητή Κυριάκου Κυριαζόπουλου να εφαρμοστούν από την πολιτεία «μέσα που δεν θα ανέστελλαν, δηλ. δεν θα απαγόρευαν προσωρινά, αλλά θα περιόριζαν λιγότερο σοβαρά το θεμελιώδες δικαίωμα των θρησκευμάτων στην ελευθερία λατρείας στη συλλογική της διάσταση, λόγω των προληπτικών μέτρων για την προστασία της δημόσιας υγείας από τον κορωνοϊό».[13] Νομίζω ότι δεν υπάρχει κανένας λόγος να αρνηθεί η κυβέρνηση την τέλεση των ακολουθιών, αν γίνονται κεκλεισμένων των θυρών με τη δυνατότητα μετάδοσης της Θείας Κοινωνίας στα σπίτια των πιστών, ή αν τελούνται με μέτρα σαν αυτά που λήφθηκαν στην Κορέα και τη Ρωσία. Ή ακόμα, αν υπάρξει ένας τρίτος τρόπος που να συνδυάζει πρακτικές από όλα τα παραδείγματα και τις επεκτείνει – αν για παράδειγμα, οι πιστοί μεταλαμβάνουν στα σπίτια από τους ιερείς χωρίς τη χρήση κοινής λαβίδας ή αν απαγορευθεί ο ασπασμός των εικόνων και εκτός των ακολουθιών, όταν οι πιστοί προσέρχονται στο ναό για «ατομική προσευχή». Κι αυτό επειδή θεωρώ ότι το ζητούμενο δεν είναι η επιμονή διατήρησης μιας συγκεκριμένης παράδοσης, η οποία μπορεί να προσαρμόζεται ανάλογα με τις εξωτερικές συνθήκες κι έχει ήδη προσαρμοστεί πολλές φορές μέχρι τώρα, αλλά η διαφύλαξη του πυρήνα της πίστης μας και της λειτουργικής μας ζωής σε δύσκολους καιρούς.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Οδηγίες για την προστασία εκ του κορονοϊού (Μητρόπολη Κορέας), https://ierapostoli.wordpress.com/2020/03/04/instructions-for-protection-against-coronavirus-metropolis-of-south-korea/

[2] Κορωνοϊός Ιερά Αρχιεπισκοπή Κύπρου: Αποχή 3 εβδομάδες για τους πιστούς από ακολουθίεςhttps://orthodoxia.online/ekklisia/koronoios-iera-archiepiskopi-kyproy-apochi-3-evdomades-gia-toys-pistoys-apo-akoloythies

[3] «Aνταρσία» από τον Μητροπολίτη Μόρφου που καλεί σε συνέχιση των Ακολουθιώνhttps://www.alphanews.live/cyprus/antarsia-apo-ton-mitropoliti-morfoy-poy-kalei-se-synehisi-ton-akoloythion

[4] Καρανάσιος, Σπύρος, Κορωνοϊός, Εκκλησία: Αναβάλλονται οι καθημερινές Λειτουργίες, γάμοι και βαφτίσεις, https://tvstar.gr/ellada-articles/114280-koronoios-ekklisia-anavallontai-oi-kathimerines-leitourgies-gamoi-kai-vaftiseis

[5] Κορωνοϊός: Χωρίς πιστούς οι λειτουργίες στην Εκκλησία της Κρήτης – Η απόφαση, https://www.skai.gr/news/greece/koronoios-xoris-pistous-oi-leitourgies-stin-ekklisia-tis-kritis-i-apofasi

[6] Κορονοϊός: Η Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία εφαρμόζει αυστηρά μέτρα υγειονομικής προστασίας,  https://www.news247.gr/kosmos/koronoios-i-rosiki-orthodoxi-ekklisia-efarmozei-aystira-metra-ygeionomikis-prostasias.7604392.html

[7] Αναστέλλονται όλες οι θρησκευτικές λειτουργίες με απόφαση της κυβέρνησης,  https://www.kathimerini.gr/1069449/article/epikairothta/politikh/anastellontai-oles-oi-8rhskeytikes-leitoyrgies-me-apofash-ths-kyvernhshs

[8] Κυριαζόπουλος, Κυριάκος, «Η προσωρινή απαγόρευση της λατρείας, για την προστασία της υγείας, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία», https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/35960-i-prosorini-apagoreusi-tis-latreias-gia-tin-prostasia-tis-ugeias-parabiazei-ti-thriskeutiki-eleutheria

[9] 1. Ο Ιωάννης Μαξίμοβιτς και η γυναίκα με τη λύσσα

 

Θα διηγηθούμε ένα γεγονός που παρουσιάζει την ακλόνητη πίστη του Αγίου Ιωάννη Μαξίμοβιτς Επισκόπου Σαγγάης, Βρυξελλών και Σαν Φρανσίσκο (+1966) στον Χριστό, το οποίο διηγείται η Ο. Σκοπικιένκο κι έχει επιβεβαιωθεί από πολλά άτομα της Σαγγάης.

 

“Κάποια κυρία Νενχίκοβα υπέστει δάγκωμα από λυσσασμένο σκυλί. Προφανώς δεν πήρε την κατάστασή της στα σοβαρά κι αμέλησε τα εμβόλια κατά της λύσσας, με αποτέλεσμα μετά από σύντομο χρονικό διάστημα, να προσβληθεί από αυτήν την τρομερή ασθένεια. Ο Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς έμαθε το γεγονός κι έσπευσε να συναντήσει την ετοιμοθάνατη γυναίκα. Αμέσως την κοινώνησε, αλλά όμως αυτή έπαθε κρίση λόγω της ασθένειας της λύσσας, άρχισε να αφρίζει από το στόμα κι έφτυσε τη Θεία Κοινωνία που μόλις είχε λάβει. Επειδή όμως η Θεία Κοινωνία δεν επιτρέπεται να πέσει κάτω, ο Άγιος έσκυψε αμέσως, μάζεψε τα Τίμια Δώρα, που μόλις είχε φτύσει κάτω στο πάτωμα η άρρωστη γυναίκα και τα έφαγε εκείνος! Αμέσως οι γύρω του, του είπαν: «Βλαντίκα τι κάνεις εκεί; Η λύσσα είναι τρομερά κολλητική». Ο Βλαντίκα όμως, ειρηνικά τους απάντησε: «Δεν θα πάθω απολύτως τίποτα, γιατί είναι τα άχραντα Δώρα, το Σώμα και το Αίμα του Χριστού». Κι έγινε ακριβώς όπως το είπε, δεν έπαθε απολύτως τίποτα!

 

(«Άγιος Ιωάννης Μαξίμοβιτς, Επίσκοπος Σαγγάης και Σαν Φρανσίσκο», Συλλογικό έργο, Εκδόσεις Αγ. Νεκταρίου Δωρίδος, http://www.catacomves.gr/agios-ioannis-maximovits-nf54)

 

  1. Ο π. Βενέδικτος Πετράκης και ο ετοιμοθάνατος φυματικός

 

Στα Ιωάννινα, κοντά στο ναό των Άγιων Αναργύρων του Κάστρου μέσα στο κάστρο του Αλή Πασά, ήταν το μικρό Φθισιατρείο με τους ετοιμοθάνατους φυματικούς.

Στα χρόνια 1938 – 1940 μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Πατέρας Βενέδικτος Πετράκης πήγαινε κάθε Τετάρτη κι όποτε άλλοτε χρειαζόταν και κοινωνούσε τους αρρώστους.

Μία μέρα κοινώνησε και έναν φυματικό ετοιμοθάνατο. Εκείνος αμέσως, μόλις εκοινώνησε, έκαμε αιμόπτυση. Ο Πατέρας Βενέδικτος με την Αγία Λαβίδα μάζεψε την αιμόπτυση, που είχε και την Θεία Κοινωνία μέσα και την έφαγε.

Οι γιατροί που το είδαν τρόμαξαν και φώναξαν:

– Μα! Είναι στα καλά του αυτός ο παπάς ή τρελάθηκε;! Πάει αυτός…! Θα του έλθει αμέσως καλπάζουσα!

Τόση δυστυχώς πίστη είχαν εκείνοι. Που να είχαν την πίστη του Πατρός Βενέδικτου. Ο Πατέρας Βενέδικτος δεν τους έδωσε σημασία και φυσικά δεν έπαθε τίποτα. Εγνώριζε ότι στην Θεία Κοινωνία είναι ο Χριστός, ο Θεός που είναι «πυρ καταναλίσκον».

 

(Βασιλόπουλος, Χαράλαμπος, «Βενέδικτος Πετράκης, ο φλογερός ιεροκήρυξ», Εκδόσεις Ορθόδοξος τύπος, σελ.21, http://books.orthodoxostypos.gr/product/βενεδικτοσ-πετρακησ/)

 

[10] Μάτσος, Γιώργος, Θεία Κοινωνία και Επιστήμη,  https://www.antibaro.gr/article/26282?fbclid=IwAR1UI1JKFhB5-0HQYAcYrt1PfHcL0aBMkXaH4Tmmlv-x6EJ912768xfH0qA

[11] Ζαραβέλας, Γεώργιος, Η εισαγωγή και η χρήση της λαβίδας στη Θεία Κοινωνία,   https://proskynitis.blogspot.com/2020/03/blog-post_82.html

[12] Χαρώνης, Βασίλειος, Παιδαγωγική Ανθρωπολογία Μεγάλου Βασιλείου, Ιδιωτική έκδοση https://www.ebooks.gr/gr/παιδαγωγικη-ανθρωπολογια-μεγαλου-βασιλειου-367762.html. Απόσπασμα: 999. Ακόμη λοιπόν και το να κοινωνεί κανείς καθημερινά το άγιο Σώμα και Αίμα του Χρίστου είναι καλό και ωφέλιμο, εφόσον ο Ίδιος λέει σαφώς: «Εκείνος που τρώει τη Σάρκα μου (με το μυστήριο της θείας Ευχαριστίας) και πίνει το Αίμα μου έχει ζωή αιώνια»1. Γιατί ποιος αμφιβάλλει ότι το να μετέχει κανείς συνεχώς στη ζωή (που είναι ο Χριστός) δεν είναι τίποτε άλλο παρά να ζει μια πλούσια και γεμάτη από όλα τα είδη των αγαθών ζωή; Εμείς πάντως κοινωνούμε τέσσερις φορές την εβδομάδα, δηλαδή Κυριακή, Τετάρτη, Παρασκευή και Σάββατο, αλλά επίσης και τις άλλες ημέρες, όταν υπάρχει μνήμη κάποιου Αγίου. Εξάλλου το να εξαναγκάζεται κανείς στις περιόδους διωγμού, εφόσον δεν υπάρχει ιερεύς και μάλιστα λειτουργός, να λαμβάνει με τα δικά του χέρια την θεία Κοινωνία, είναι περιττό να αποδείξω ότι αυτό δεν είναι καθόλου αξιόμεμπτο, αφού την πρακτική αυτή έχει κατοχυρώσει μακρά συνήθεια με τα ίδια τα γεγονότα. Πράγματι όλοι όσοι μονάζουν στην έρημο, όπου δεν υπάρχει ιερεύς, μεταλαμβάνουν μόνοι τους από τη θεία Κοινωνία που διατηρούν στα ερημητήρια τους. Στην Αλεξάνδρεια δε και σ’ όλη την Αίγυπτο ακόμη και κάθε λαϊκός έχει συνήθως Κοινωνία στο σπίτι του και μεταλαμβάνει οποτεδήποτε θέλει… «Άλλωστε και στην Εκκλησία ο ιερεύς παραδίδει την αγία Μερίδα και εκείνος που την δέχεται την κρατεί με όλη την ελευθερία και έτσι την πλησιάζει στο στόμα του με το δικό του χέρι. Το ίδιο είναι λοιπόν κατ’ ουσίαν, είτε μία Μερίδα δεχθεί κανείς από τον ιερέα είτε πολλές Μερίδες μαζί 2.   [Επιστ. 93, Προς Καισαρίαν Πατρικίαν περί Κοινωνίας, ΕΠΕ3, 502-504 ΒΕΠ55,124-125ΜG 32, 484-485). Ι.Ιω. 6,54. https://www.sostis.gr/blog/item/1695-i-theia-koinwnia-megalou-basileiou

[13] Κυριαζόπουλος, Κυριάκος, «Η προσωρινή απαγόρευση της λατρείας, για την προστασία της υγείας, παραβιάζει τη θρησκευτική ελευθερία», https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/35960-i-prosorini-apagoreusi-tis-latreias-gia-tin-prostasia-tis-ugeias-parabiazei-ti-thriskeutiki-eleutheria

Καράβι-καραβάκι

Στο τραγούδι «Καράβι-καραβάκι», παραδοσιακό της Χίου, βλέπουμε ένα χαρακτηριστικό ορισμένων παραδοσιακών τραγουδιών, που συναντάμε και στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς: Ο πρώτος στίχος αναφέρεται σε κάποιο θέμα – εδώ, σε ένα καράβι που πάει στην Πόλη, ενώ στα κάλαντα, στη γιορτή του αγίου Βασιλείου – και οι υπόλοιποι σε κάποια κοπέλα.

Στα κάλαντα της Πρωτοχρονιάς για παράδειγμα, έχουμε ενδιάμεσα στους στίχους για τη γιορτή και τους στίχους «ψηλή μου δεντρολιβανιά, συ’ σαι αρχόντισσα κυρία, δες κι εμέ το παλικάρι» που δεν έχουν καμιά σχέση με τα κάλαντα και που όταν μπαίνουν μαζί, αποκτούν νόημα. Στο «Καράβι-καραβάκι», οι στίχοι για τα δυο θέματα μπορούν να απομονωθούν τελείως και να γίνουν ξεχωριστά αυτόνομα στιχουργήματα.

Οι στίχοι του τραγουδιού έχουν ως εξής:

Καράβι καραβάκι που πάς γιαλό-γιαλό,
έβγα να σε δώ
μάγια μού ‘χεις καμωμένα
και τρελαίνομαι για σένα
μάγια μού’χει η αδερφή σου
και τρελαίνομαι μαζί σου.

Με κόκκινη σημαία και με χρυσό σταυρό,
έβγα να σε δώ
έβγα να σε δώ να γιάνω
να μην πέσω και πεθάνω
έβγα να σε δώ λιγάκι
να μου φύγει το μεράκι.

Αν είσαι για την Πόλη και την Αγιά Σοφιά,
αγάπη μου γλυκειά
έλα έλα που σου λέγω
μη με τυρρανείς και κλαίγω
έλα έλα πέρδικά μου
στ’αγκαλάκια τα δικά μου.

Πάρε και μένα μέσα και σύρε στο καλό,
έβγα να σε δώ
έλα νά ‘σαι, νά ‘μαι νά ‘σαι
να σου στρώνω να κοιμάσαι
έλα-έλα με τα μένα
να περνάς χαριτωμένα.

Τα ψαριανά καράβια στην Πόλη αράξανε,
σγουρέ βασιλικέ
τα μαλλιά σου τα πλεγμένα
τρέλλαναν πολλούς και μένα
τα μαλλιά σου κι ο λαιμός σου
μ’ έφεραν στο λογισμό σου.

Τα είδαν οι τουρκοπούλες κι αναστενάξανε
άτζαμπα (*άτζαμπα (acaba)=άραγε) γιατί
τα ματάκια σου τα μαύρα
είν’ όλο καημός και λαύρα;
Τα ματόκλαδά σου κλείνουν
και να φύγω δε μ’ αφήνουν.

Έτσι, αν απομονώσουμε τους στίχους, θα έχουμε τα εξής δύο μέρη:

1.

Καράβι καραβάκι που πάς γιαλό-γιαλό
με κόκκινη σημαία και με χρυσό σταυρό,
αν είσαι για την Πόλη και την Αγιά Σοφιά
πάρε και μένα μέσα και σύρε στο καλό.
Τα ψαριανά καράβια στην Πόλη αράξανε
τα είδαν οι τουρκοπούλες κι αναστενάξανε.

2.

Έβγα να σε δώ
μάγια μού’χεις καμωμένα
και τρελαίνομαι για σένα
μάγια μού’χει η αδερφή σου
και τρελαίνομαι μαζί σου.

Έβγα να σε δώ
έβγα να σε δώ να γιάνω
να μην πέσω και πεθάνω
έβγα να σε δώ λιγάκι,
να μου φύγει το μεράκι.

Αγάπη μου γλυκειά
έλα έλα που σου λέγω
μη με τυρρανείς και κλαίγω
έλα έλα πέρδικά μου
στ’αγκαλάκια τα δικά μου.

Έβγα να σε δώ
έλα νά ‘σαι, νά ‘μαι νά ‘σαι
να σου στρώνω να κοιμάσαι
έλα-έλα με τα μένα
να περνάς χαριτωμένα.

Σγουρέ βασιλικέ
τα μαλλιά σου τα πλεγμένα
τρέλλαναν πολλούς και μένα
τα μαλλιά σου κι ο λαιμός σου
μ’ έφεραν στο λογισμό σου.

Άτζαμπα (άραγε) γιατί
τα ματάκια σου τα μαύρα
είν’ όλο καημός και λαύρα;
Τα ματόκλαδά σου κλείνουν
και να φύγω δε μ’ αφήνουν.

Περί αποκρυφιστικών «θεραπειών»

Πρόσφατα μου έστειλαν κάποια ερωτήματα ζητώντας τη γνώμη μου για θέματα, για τα οποία έχω ερωτηθεί και άλλες φορές από άλλα πρόσωπα. Έστειλα λοιπόν κάποιες σύντομες απαντήσεις που μεταφέρω εδώ εμπλουτισμένες με περισσότερους δεσμούς, αντιγράφοντας τα ερωτήματα όπως ακριβώς τα έθεσε ο ερωτών. Για να μπορέσει κανείς να παρακολουθήσει τις ερωταποκρίσεις, παραθέτω αρχικά τι είναι ο αποκρυφισμός, χρησιμοποιώντας πηγές στις οποίες μπορεί εύκολα να έχει πρόσβαση ο καθένας, κι ας μην διαθέτει βιβλία για το θέμα.

Το σχετικό λήμμα της Βικιπαίδεια αναφέρει:

«Ο αποκρυφισμός είναι ένα συστηματικό σώμα γνώσης αποτελούμενο από θεωρία, πρακτική και τελετουργικές συνταγές, στηριζόμενο συνήθως σε ιεραρχικά μεταφυσικά συστήματα τα οποία προβλέπουν κάποια άυλη, πνευματική σφαίρα ύπαρξης και υπεραισθητές δυνάμεις.»[1]

Ενώ στην περίληψη του βιβλίου με κείμενα της Έλενα Μπλαβάτσκυ «Γιόγκα και Αποκρυφισμός» βλέπουμε ότι

«Ο Αποκρυφισμός, ένας καθαρά θεοσοφικός όρος, αποσκοπεί στην αναζήτηση της Αλήθειας, την έρευνα και την κατανόηση των ανερμήνευτων νόμων και δυνάμεων της Φύσης … καθώς και των δυνάμεων και ικανοτήτων οι οποίες υπάρχουν σε λανθάνουσα κατάσταση εντός του ανθρώπου.»[2]

Ακολουθούν τέσσερις από τις ερωτήσεις που έλαβα σε πλάγια γράμματα, με τις απαντήσεις τους.

*πρωτον εαν κανω διατατικες ασκησεις Yoga (οχι διαλογισμό yoga) αν εχει αποκρυφισμό.

Κατ’ αρχήν θα ήθελα να επισημάνω ότι οι διατατικές ασκήσεις δεν αποτελούν μονοπώλιο της γιόγκα, και μπορείς να τις βρεις σε πολλά είδη γυμναστικής. Δεν χρειάζεται να τις συνδυάζεις με στάσεις γιόγκα, όπως π.χ. κάνει η γυμνάστρια εδώ http://www.edityourlifemag.gr/2015/11/yoga-askhseis-streching.html στην 7η φωτογραφία. Από την άλλη, είναι δύσκολο αν όχι αδύνατο να απογυμνώσεις τις ασκήσεις από όλα τα θρησκευτικά/αποκρυφιστικά στοιχεία όταν σου τις διδάσκει κάποιος που τα ενστερνίζεται. Πράγματα που μπορεί να φαίνονται άσχετα, όπως το πώς γυρίζουν τα δάχτυλα ή προς τα πού κοιτάνε ή πόσες φορές επαναλαμβάνεται μια άσκηση ή πόσες φορές αναπνέεις ανάμεσα στις ασκήσεις, μπορεί να έχουν ένα νόημα που εσύ αγνοείς.

* δευτερον εαν τα  παρεμφερη της Yoga οπως το tai-chi,ρέικι εχουν και αυτα αποκρυφισμό.

Ασφαλώς και έχουν αυτά τα δύο, και είναι αδύνατον να τον βγάλεις από αυτά.

*τριτον ποια αποψη εχετε γενικά για θεραπειες μεσω μασαζ  για ξεμπλοκαρισμα των μεσημβρινων ενεργειας.

Εκτιμώ το μασάζ που βοηθά στην καλή κυκλοφορία του αίματος και της λέμφου, τη διάσπαση του γαλακτικού οξέος μετά από γυμναστική, την αποκατάσταση θλάσεων κ.α. κακώσεων, που διδάσκεται στις κρατικές σχολές φυσιοθεραπείας και λέγεται «αθλητικό μασάζ», καθώς και τέτοια είδη μασάζ με μετρήσιμα αποτελέσματα. (Μερικά περί αυτού του μασάζ υπάρχουν εδώ, εδώ και εδώ, αλλά και σε πολλές άλλες σελίδες στο Ίντερνετ). Γενικά, το μασάζ από εκπαιδευμένο μασέρ, ή και από κάποιον χωρίς ιδιαίτερες γνώσεις που όμως δεν κάνει επικίνδυνα πράγματα, μπορεί να κάνει έναν άνθρωπο να αισθανθεί ευχάριστα, και ας μην έχει πρόβλημα υγείας. Για το άλλο που λες, θα πρέπει κανείς να δεχτεί

α) ότι υπάρχουν μεσημβρινοί ενέργειας,

β) ότι αυτοί οι μεσημβρινοί μπλοκάρουν και

γ) ότι ξεμπλοκάρουν με μασάζ.

Προσωπικά, δεν έχω καμμιά απόδειξη ότι αυτά τα τρία πράγματα ισχύουν.

* τεταρτον η αποψη σας για  τους spiritual healer που λενε οτι ειναι καναλι του chi και το μεταφερουν στον αλλον για να ξεμπλοκαριστουν τα καναλια ενεργειας του  και να θεραπευτει.

Όπως σου είπα και πριν, δεν έχω καμμιά απόδειξη ούτε ότι υπάρχουν κανάλια ενέργειας, ούτε ότι υπάρχει τσι, ούτε ότι, αν υπάρχει, μπορεί κανείς να το μεταφέρει, ούτε ότι αν υπάρχει και μπορεί κάποιος να το μεταφέρει σε κάποιον που είναι ασθενής, αυτό θα προκαλέσει τη θεραπεία του, ούτε και ότι οι ασθένειες οφείλονται σε έλλειψη τσι και μπλοκαρίσματα μεσημβρινών. Ο καθένας μπορεί να ισχυρίζεται ό,τι θέλει, πόσο μάλλον αν θα βγάλει χρήματα έτσι, αλλά αυτό δεν υποχρεώνει εμένα να δεχτώ τους ισχυρισμούς του ως πραγματικούς.

* πεμπτον ποια η αποψη σας για τον διαλογισμο.Υπαρχει  και καλός? γιατι τον προτεινουν για επαναπρογραμματισμο του  υποσεινήδητου (παλι για θεραπεια) .

Ο διαλογισμός, όπως παραδέχονται πολλοί που τον διδάσκουν, ουσιαστικά αφήνει τον άνθρωπο σε ένα πεδίο, στο οποίο μπορεί να υπάρχουν και πράγματα επικίνδυνα γι’ αυτόν, σαν να λέμε ξυπόλητο στ’ αγκάθια. Είναι ένα μεγάλο θέμα που δεν έχω το χρόνο να αναλύσω εδώ. Όμως από αυτά που λες ανακύπτουν διάφορα ερωτήματα:

α) Ποιος προτείνει τον διαλογισμό

β) Ποιος θα «επαναπρογραμματίσει» το υποσυνείδητο

γ) Αν μπορεί να γίνει επαναπρογραμματισμός του υποσυνειδήτου

δ) Αν ο τρόπος που μπορεί να γίνει είναι ο διαλογισμός,

ε) Αν ο επαναπρογραμματισμός μπορεί να έχει θεραπευτικό αποτέλεσμα

ζ) Σε περίπτωση που τα προηγούμενα ισχύουν, αν αυτός που κάνει την πρόταση μπορεί να τα πραγματοποιήσει (γιατί κι εγώ μπορεί να λέω ότι η α ψυχασθένεια βελτιώνεται με τα χ ψυχοφάρμακα και να έχω δίκιο, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι μπορώ και να διαγνώσω σωστά την ψυχασθένεια και να δώσω τα σωστά φάρμακα στη σωστή δόση).

η) Σε περίπτωση που τα προηγούμενα ισχύουν και αυτός που κάνει την πρόταση μπορεί να τα πραγματοποιήσει, τι είδους προγραμματισμό θέλει να κάνει, με ποιο σκοπό; Για το καλό του «ασθενούς» ή για να τον μετατρέψει σε υποχείριό του, ή σε έναν εξαρτημένο πελάτη ο οποίος θα χρειάζεται διαρκώς νέες «θεραπείες» τις οποίες μάλιστα θα πληρώνει με χρήματα ή άλλα πράγματα;

Προσωπικά, δεν με καλύπτει ο όρος «προγραμματισμός», γιατί δεν έχει ελευθερία. Επίσης ο διαλογισμός μου φαίνεται χάσιμο χρόνου γιατί σαν χριστιανή που είμαι, ο σκοπός μου είναι όχι να αδειάσω από σκέψεις αλλά να γεμίσω με Χριστό. Αυτός που με έφτιαξε μπορεί, όχι να με «προγραμματίσει» – ο όρος θυμίζει μηχανή και δεν είμαστε μηχανές – μπορεί, λοιπόν, ο Χριστός, καθώς ζητάω το έλεός Του με την προσευχή μου και προσπαθώ να ζω μυστηριακά μέσα στην Εκκλησία Του, να τακτοποιήσει μια χαρά και το υποσυνείδητό μου, και το συνειδητό μου, και όλα όσα πρέπει, με τη σειρά και το ρυθμό που μου χρειάζεται.


ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82, Τελευταία ανάκτηση 3/12/2015

[2] http://www.tetraktys.gr/el/products-879/yoga-kai-apokryfismos-syllogh-keimenwn.htm, Τελευταία ανάκτηση 3/12/2015

ΤΑ «ΥΔΑΤΑ ΥΠΟΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΗΣ» ΚΑΙ ΟΙ «ΝΕΦΕΛΙΜ»

Σε άρθρο με τίτλο «ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ ΠΕΡΙ ΝΕΦΕΛΙΜ ΚΑΙ ΚΟΙΛΗ ΓΗ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΚΕΙΜΕΝΑ ΚΑΙ ΧΕΙΡΟΓΡΑΦΑ – ΟΛΗ Η ΑΛΗΘΕΙΑ» που πρωτοδημοσιεύθηκε στη σελίδα «http://atheatignosi.blogspot.gr/2013/02/blog-post.html» και αναπαράγεται σε πολλές άλλες, και στην υποενότητα με τον τίτλο «Ο ΜΩΥΣΗΣ ΚΑΙ ΟΙ 10 ΕΝΤΟΛΕΣ» διαβάζουμε τα εξής:

«Οι Δέκα εντολές, λεγόμενες και «Δεκάλογος», είναι ένας κατάλογος δέκα ηθικών εντολών, οι οποίες, σύμφωνα με τη Βίβλο, υπαγορεύτηκαν στον Μωυσή. Η δεύτερη κατα σειρά εντολή είναι αυτή που μας ενδιαφέρει και η οποία λέει:

ου ποιήσεις σεαυτω είδωλον, ουδέ παντός ομοίωμα, όσα εν τω ουρανω άνω και όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς, ουδέ μη λατρεύσεις αυτοίς· εγώ γαρ ειμι Κύριος ο Θεός σου, Θεός ζηλωτής, αποδιδούς αμαρτίας πατέρων επί τέκνα, έως τρίτης και τετάρτης γενεάς τοις μισούσί με και ποιών έλεος εις χιλιάδας τοις αγαπώσί με και τοις φυλάσσουσι τα προστάγματά μου.

Πολλοί ερμηνευτές της βίβλου, εκεί που γράφει: και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης. ου προσκυνήσεις αυτοίς. παραλείπουν εσκεμμένα το «υποκάτω της γης» σαν να μην υπάρχει καθόλου η λέξη στην συγκεκριμένη εντολή. Σε τι πλάσματα λοιπόν αναφέρεται που δεν πρέπει να προσκυνήσουμε και να λατρέψουμε και βρίσκονται κάτω απο τη γη;»

Οι γράφοντες (και υπογράφοντες με ψευδώνυμα) το άρθρο αυτό, απαντούν ότι η 2η εντολή αναφέρεται σε «νεφελίμ», που «σύμφωνα με όλα, μα όλα τα αρχαία κείμενα, όλων των λαών και όλων των θρησκειών, ήταν όντα αθάνατα και παντοδύναμα. Τούς σκότωνε μόνο ο χαλκός που ήταν ισχυρό δηλητήριο γι αυτούς. Αυτοί λοιπόν οι Νεφελίμ μετατράπηκαν στη μεγαλύτερη λαίλαπα που γνώρισε ποτέ ο άνθρωπος, αφού αρχικά έτρωγαν τους κόπους των ανθρώπων, και μετά τους ίδιους τους ανθρώπους που αποτελούσαν για τους μιαρούς, και γένος δούλων αλλά και τροφή. Τους ανθρώπους έσωσε ένας γαλαζοαίματος ανθρωπόμορφος Νεφελίμ, ο Δίας. Ο Δίας δημιούργησε το γένος των ΕΛ που ήταν φιλάνθρωποι, είχαν έδρα τον Ολυμπο και έκλεισαν τους Νεφελίμ στα τάρταρα στο χάλκινο κούφιο εσωτερικό της Γής που φτιάχτηκε απο τον Ελοχίμ Ελ Σεντάι.»

Λένε ακόμα οι γράφοντες: «Εχουμε κάνει μια έρευνα, και ανακαλύψαμε ισχυρά στοιχεία τα οποία επιβεβαιώνουν αυτά που επί 13 χρόνια ο Δημοσθένης Λιακόπουλος προσπαθεί με την γνώση του μέσα απο τα χάλκινα βιβλία, απο προφητείες της ορθοδοξίας τις οποίες έφερε στο φώς, αλλα και με πηγές απο την αρχαία ελληνική γραμματεία, και άλλες πηγές, να μας αποδείξει την ύπαρξη της κοίλης γής και των Νεφελίμ».

Κι επίσης: «Η παλαιά διαθήκη έχει πολλές αλήθειες και μέσα σ αυτές είναι το όνομα του συνόλου των ρυπαρών γενών. Τιτάνας και γίγαντας σημαίνει ισχυρότατος, μεγάλος σε μέγεθος. Είναι επίθετα, τα οποία υποδηλώνουν κάποια ιδιότητα, δεν είναι ονόματα. Το όνομά τους δεν δόθηκε σ’ εμάς η τουλάχιστον δεν σώθηκε απο την αρχαία ελληνική γραμματεία. Αυτοί λοιπόν οι Τιτάνες και οι Γίγαντες έχουν όνομα. Είναι οι Νεφελίμ και αυτή τη στιγμή ζούν μέσα στην κοίλη Γή.»

Ας εξετάσουμε λίγο τους ισχυρισμούς των γραφόντων σχετικά με την 2η εντολή. Κατ’ αρχήν παρατηρούμε ότι οι ίδιοι κάνουν αυτό, για το οποίο κατηγορούν «πολλούς ερμηνευτές της Βίβλου»: Μας λένε ότι η 2η εντολή απαγορεύει «να προσκυνήσουμε και να λατρέψουμε πλάσματα που βρίσκονται κάτω απο τη γη», παραλείποντας το «εν τοις ύδασιν», δηλ. το «μέσα στα νερά». Η εντολή λοιπόν δεν μιλά για πλάσματα που «βρίσκονται κάτω από τη γη» όπως γράφουν, αλλά για πλάσματα που ζουν «στα νερά κάτω από τη γη». Δεν είναι το ίδιο… Και η εντολή το κάνει αυτό, ενώ πρώτα απαγορεύει να λατρέψουμε πλάσματα που βρίσκονται «στον ουρανό επάνω» και «στη γη κάτω».

Όμως, είναι δυνατόν η εντολή να απαγορεύει να λατρεύονται ΜΟΝΟ τα όντα που ζουν σε «ύδατα υποκάτω της γης» και κατά συνέπεια, να επιτρέπει να λατρεύονται τα όντα που ζουν στην ανοιχτή θάλασσα όπου τα νερά δεν έχουν γη από πάνω; Δηλαδή, να απαγόρευε ο Θεός να λατρεύεται ο όποιος αμφίβιος βάτραχος ή αμοιβάδα – ή, τα «νεφελίμ» της δήθεν «κούφιας γης» – και  να επέτρεπε να λατρεύονται μεγάλα θαλάσσια κήτη σαν αυτό που κατάπιε τον προφήτη Ιωνά (Ιωνάς 1:17[1]), ή τα διάφορα ψάρια που οι Αιγύπτιοι θεωρούσαν ιερά και τα ταρίχευαν, ή θεοί με σώμα ψαριού σαν την Αταργάτι της Συρίας και τον αμφίβιο Οάννη της Βαβυλώνας, ο οποίος, σύμφωνα με τον Βηρωσό, ζούσε στον Περσικό κόλπο, δίδασκε τους ανθρώπους την ημέρα και τις νύχτες γύριζε στη θάλασσα;[2] Και ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, ένας ερμηνευτής των Δέκα Εντολών που μιλά για όσα «ζουν μέσα στη θάλασσα» [3] ερμηνεύοντας την 2η εντολή, δεν την κατάλαβε καλά, ή παρέλειψε εσκεμμένα το «υποκάτω της γης»;

Η λογική λέει πως ασφαλώς, ο Θεός θα απαγόρευε τη λατρεία κάθε υδρόβιου δημιουργήματος, όπως απαγόρεψε και τη λατρεία κάθε ουράνιου και κάθε επίγειου δημιουργήματος, δεν θα απαγόρευε να λατρεύονται μόνο όσα ζουν σε υπόγεια ύδατα… Επιπλέον, δεν έχουν βρεθεί αρχαιολογικά ευρήματα που να αποτελούν ένδειξη ότι οι Εβραίοι λάτρεψαν ποτέ ψάρια – πράγμα που ίσως θα συνέβαινε, αν υπήρχε τέτοιο «παραθυράκι» για να τα λατρέψουν, αν από όλα τα υδρόβια πλάσματα, μόνο η λατρεία αυτών «κάτω από τη γη» ήταν απαγορευμένη. Γνωρίζουμε από το Βασιλειών Γ΄ (στο Μασοριτικό, Βασιλέων Α´) ότι ο Σολομών έχτισε ναό σε ειδωλολατρικές θεότητες κάποιων γειτονικών λαών, για να τους λατρεύουν κάποιες παλλακίδες του που ακολουθούσαν τις θρησκείες του τόπου τους,[4] πάντως οι θεότητες δεν ήταν ψαρόμορφες. Παράλληλα, ό,τι είχε σχέση με λατρεία παγανιστικών θεοτήτων, όποια μορφή και να είχαν αυτές, καταστράφηκε αργότερα από τον βασιλιά Ιωσία στο Βασιλειών Δ΄ κεφ. 23 (στο Μασοριτικό, Βασιλέων Β´) με την αιτιολογία ότι ήταν αντίθετο με τις εντολές του Θεού.

Αλλά δεν χρειάζεται να κάνουμε όλους αυτούς τους λογικούς συλλογισμούς για να αποδείξουμε ότι η 2η εντολή δεν αναφέρεται σε νεφελίμ. Ο ίδιος ο Μωυσής, που την παρέλαβε, διευκρινίζει στο Δευτερονόμιο 4:15-4:20, ότι αναφέρεται σε ψάρια:

 Δευτ. 4:15 καὶ φυλάξεσθε σφόδρα τὰς ψυχὰς ὑμῶν ὅτι οὐκ εἴδετε ὁμοίωμα ἐν τῇ ἡμέρᾳ ᾗ ἐλάλησεν κύριος πρὸς ὑμᾶς ἐν χωρηβ ἐν τῷ ὄρει ἐκ μέσου τοῦ πυρός

Δευτ. 4:16 μὴ ἀνομήσητε καὶ ποιήσητε ὑμῖν ἑαυτοῖς γλυπτὸν ὁμοίωμα πᾶσαν εἰκόνα ὁμοίωμα ἀρσενικοῦ ἢ θηλυκοῦ

Δευτ. 4:17 ὁμοίωμα παντὸς κτήνους τῶν ὄντων ἐπὶ τῆς γῆς ὁμοίωμα παντὸς ὀρνέου πτερωτοῦ ὃ πέταται ὑπὸ τὸν οὐρανόν

Δευτ. 4:18 ὁμοίωμα παντὸς ἑρπετοῦ ὃ ἕρπει ἐπὶ τῆς γῆς μοωμα παντς χθος σα στν ν τος δασιν ποκτω τς γς

Δευτ. 4:19 καὶ μὴ ἀναβλέψας εἰς τὸν οὐρανὸν καὶ ἰδὼν τὸν ἥλιον καὶ τὴν σελήνην καὶ τοὺς ἀστέρας καὶ πάντα τὸν κόσμον τοῦ οὐρανοῦ πλανηθεὶς προσκυνήσῃς αὐτοῖς καὶ λατρεύσῃς αὐτοῖς ἃ ἀπένειμεν κύριος ὁ θεός σου αὐτὰ πᾶσιν τοῖς ἔθνεσιν τοῖς ὑποκάτω τοῦ οὐρανοῦ

Δευτ. 4:20 ὑμᾶς δὲ ἔλαβεν ὁ θεὸς καὶ ἐξήγαγεν ὑμᾶς ἐκ τῆς καμίνου τῆς σιδηρᾶς ἐξ αἰγύπτου εἶναι αὐτῷ λαὸν ἔγκληρον ὡς ἐν τῇ ἡμέρᾳ ταύτῃ.

Αφού λοιπόν ο Μωυσής μιλά για ψάρια, ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς ερμηνεύει την 2η εντολή αναφερόμενος σε «όσα ζουν μέσα στη θάλασσα».  Η ερμηνεία του περιλαμβάνει τα ψάρια και τα κήτη και όλα τα θαλασσινά ζώα, αλλά και τους γοργονοειδείς θεούς των ειδωλολατρών που έβγαιναν από τη θάλασσα για να τους διδάξουν – αν δεχτούμε ότι αυτοί οι θεοί υπήρχαν στ’ αλήθεια.

ΤΑ «ΥΔΑΤΑ ΥΠΟΚΑΤΩ ΤΗΣ ΓΗΣ»

Βέβαια, στο Δευτερονόμιο 4:18 δεν βλέπουμε μόνο τη διευκρίνιση ότι η εντολή μιλά για ψάρια, αλλά ξανασυναντάμε το περίεργο «εν τοις ύδασιν υπό κάτω της γης». Ποια είναι αυτά τα ύδατα κάτω από τη γη; Αν όντως περιλαμβάνουν τη θάλασσα, που διαθέτει ψάρια αλλά δεν βρίσκεται «κάτω από τη γη», γιατί αναφέρονται μ’ αυτόν τον τρόπο;

Για ν’ απαντήσουμε σ’ αυτό το ερώτημα, πρέπει να δώσουμε λίγη παραπάνω προσοχή στις άλλες εκφράσεις που συναντάμε στην 2η εντολή, για τον «ουρανό επάνω» και τη «γη κάτω». Οι εκφράσεις αυτές, σε συνδυασμό με τα «ύδατα υποκάτω της γης», περιγράφουν τις κοσμολογικές αντιλήψεις των ανθρώπων, στους οποίους ο Μωυσής έδωσε τις εντολές του Θεού. Και οι κοσμολογικές αυτές αντιλήψεις, που οι Εβραίοι της εποχής είχαν μάθει από τους γείτονές τους Βαβυλωνίους, Αιγυπτίους, αλλά και Έλληνες και άλλους, ήταν ότι:

  • Η γη (στεριά) ήταν ένας δίσκος που επέπλεε πάνω σε νερά, στα οποία στηριζόταν με κάποια θεμέλια. Τα νερά αυτά την περιέβαλαν (θάλασσα) και έβγαιναν στην επιφάνειά της από κάποιες τρύπες δημιουργώντας πηγές, ποτάμια και λίμνες, πάντα προερχόμενα από κάτω της. (Είναι χαρακτηριστικό ότι στην ελληνική μυθολογία, οι ποταμοί και οι λίμνες είναι παιδιά του Ωκεανού, ο οποίος τροφοδοτούσε και τις πηγές και περιέβαλε τη γη.[5])
  • Πάνω από τη γη βρισκόταν ο ουρανός, ένας μεταλλικός θόλος που σύμφωνα με τους Σουμερίους ήταν φτιαγμένος από μόλυβδο, σύμφωνα με τον Όμηρο από χαλκό (στην Ιλιάδα) ή/και σίδηρο (στην Ιλιάδα και την Οδύσσεια)[6] και σύμφωνα με τους Αιγυπτίους στηριζόταν πάνω στα βουνά. Ο ουρανός στην Αγία Γραφή λέγεται και «στερέωμα», ενώ πάνω του ήταν στερεωμένα τα αστέρια.
  • Πάνω από τον ουρανό βρίσκονταν τα «ύδατα υπεράνω της γης», που έπεφταν στη γη ως βροχή όταν, με πρωτοβουλία του Θεού, άνοιγαν κάποιες ειδικές θύρες και παράθυρα που διέθετε ο ουρανός. Ο Μωυσής στη Γένεση λέει ότι το «στερέωμα» βρίσκεται «ανάμεσα στα νερά», και «διαχωρίζει τα νερά από τα νερά», «τα νερά κάτω από το στερέωμα από τα νερά επάνω από το στερέωμα». [7]

Περισσότερες λεπτομέρειες για τις κοσμολογικές αντιλήψεις της Αγίας Γραφής μπορείτε να βρείτε στο άρθρο «Η επίπεδη γη» του Donald E. Simanek, Ομότιμου καθηγητή της Φυσικής στο Πανεπιστήμιο Lock Haven της Pennsylvania[8], και στο 13ο κεφάλαιο[9] του βιβλίου του Nicholas F. Gier, Ομότιμου καθηγητή της Φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Idaho, με τίτλο «God, Reason, and the Evangelicals: The Case Against Evangelical Rationalism». Στις ιστοσελίδες που περιέχουν αυτές τις δημοσιεύσεις θα βρείτε και σχεδιαγράμματα που αναπαριστούν τη γη σύμφωνα με εκείνες τις κοσμολογικές αντιλήψεις. Παραθέτω κι εδώ ένα τέτοιο σχεδιάγραμμα, που προέρχεται από το πρόγραμμα Logos 5 και υπάρχει δημοσιευμένο στη σελίδα http://www.patheos.com/blogs/religionprof/2012/11/ancient-hebrew-cosmology.html

Οπότε όταν οι άνθρωποι της εποχής εκείνης μιλούσαν για «ύδατα υποκάτω της γης» δεν εννοούσαν κάποια «υπόγεια νερά», που θα εννοούσαμε εμείς χρησιμοποιώντας αυτή την έκφραση. Εννοούσαν τη θάλασσα, τα ποτάμια, τις λίμνες και γενικά ό,τι νερά προέρχονταν από τον ωκεανό πάνω στον οποίο, σύμφωνα με την αρχαία εκείνη άποψη, επέπλεε η γη (στεριά). Και τα ανέφεραν ως «υποκάτω της γης» για να τα ξεχωρίζουν από εκείνα που, όπως νόμιζαν, βρίσκονταν «υπεράνω» της γης, εκείνα από τα οποία τους χώριζε ο ουράνιος θόλος, εκείνα από τα οποία προερχόταν η βροχή. Οπότε η 2η εντολή δεν χρησιμεύει σε τίποτα σε όσους θέλουν να αποδείξουν την ύπαρξη των «νεφελίμ» επικαλούμενοι την Αγία Γραφή.

Κλείνοντας, αναφέρω ότι για να είμαι σίγουρη ότι δεν υπάρχει κάποια διαφορετική ερμηνεία του επίμαχου εδαφίου από Εβραίους ερμηνευτές, ρώτησα τον ραβίνο Μαρδοχαίο Φριζή, ο οποίος επιβεβαίωσε ότι το εδάφιο αναφέρεται σε ψάρια.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Ιων 1:17 (2:1) καὶ προσέταξεν κύριος κήτει μεγάλῳ καταπιεῖν τὸν ιωναν καὶ ἦν ιωνας ἐν τῇ κοιλίᾳ τοῦ κήτους τρεῖς ἡμέρας καὶ τρεῖς νύκτας … Ιων 2:1 (2:2) καὶ προσηύξατο ιωνας πρὸς κύριον τὸν θεὸν αὐτοῦ ἐκ τῆς κοιλίας τοῦ κήτους … Ιων 2:10 (2:11) καὶ προσετάγη τῷ κήτει καὶ ἐξέβαλεν τὸν ιωναν ἐπὶ τὴν ξηράν (Μετάφραση των Ο΄)

[2] https://el.wikipedia.org/wiki/Οάννης

[3] «Δν θ (πρέπει) ν κατασκευάσεις κανένα μοίωμα κάποιου πράγματος π σα βρίσκονται πάνω στν οραν κα κάτω στν γ κα μέσα στν θάλασσα, μ σκοπ ν τος ποδώσεις λατρεία κα δόξα μοια μ κείνη πο ρμόζει στ Θεό.» Κείμενο: Ἅγιος Γρηγόριος ὁ Παλαμᾶς, Ἀρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης (14ος αἰ.) Ἀπόδοση στὴ νεοελληνικὴ γλώσσα: Χριστόδουλος, Ἀρχιεπίσκοπος Ἀθηνῶν καὶ πάσης Ἑλλάδος. Ἔκδοση: Ἱερὰ Ἀρχιεπισκοπὴ Ἀθηνῶν. http://users.uoa.gr/~nektar/orthodoxy/explanatory/10commandments.htm

[4] 1Βασ. 11:7 (11:5) τότε ᾠκοδόμησεν σαλωμων ὑψηλὸν τῷ χαμως εἰδώλῳ μωαβ καὶ τῷ βασιλεῖ αὐτῶν εἰδώλῳ υἱῶν αμμων 1Βασ. 11:8 (11:7) καὶ οὕτως ἐποίησεν πάσαις ταῖς γυναιξὶν αὐτοῦ ταῖς ἀλλοτρίαις ἐθυμίων καὶ ἔθυον τοῖς εἰδώλοις αὐτῶν (Μετάφραση των Ο΄)

[5] https://el.wikipedia.org/wiki/Ωκεανός_(μυθολογία): «(Ο Ωκεανός)… Με την αδερφή και σύζυγό του την Τηθύ έκανε απογόνους όλες τις θεότητες των ποταμών, της θάλασσας και των πηγών – τις Ωκεανίδες. … Μετά τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα και την απόσυρση των υδάτων οι εμφανιζόμενοι ποταμοί λίμνες πηγές κλπ. απετέλεσαν αλληγορικά τα τέκνα του Ωκεανού. Για την ερμηνεία των πηγών πίστευαν πως ο Ωκεανός ήταν εκείνος που με υπόγεια ρεύματα τροφοδοτούσε τους ποταμούς που συνέχιζαν την αέναη κίνησή τους (ροή τους) εξ ου και ονομαζόταν «αψόρρους».»

[6] Theodossiou, E., Manimanis, V. N., Mantarakis, P., & Dimitrijevic, M. S., Astronomy and Constellations in the Iliad and Odyssey, Journal of Astronomical History and Heritage (ISSN 1440-2807), Vol. 14, No. 1, σελ. 24 (2011)  http://articles.adsabs.harvard.edu//full/2011JAHH…14…22T/0000024.000.html

[7] Gen 1:6 καὶ εἶπεν ὁ θεός γενηθήτω στερέωμα ἐν μέσῳ τοῦ ὕδατος καὶ ἔστω διαχωρίζον ἀνὰ μέσον ὕδατος καὶ ὕδατος καὶ ἐγένετο οὕτως

Gen 1:7 καὶ ἐποίησεν ὁ θεὸς τὸ στερέωμα καὶ διεχώρισεν ὁ θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος ὃ ἦν ὑποκάτω τοῦ στερεώματος καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ ὕδατος τοῦ ἐπάνω τοῦ στερεώματος (Μετάφραση των Ο΄)

[8] Donald E. Simanek, «The Flat Earth», https://www.lhup.edu/~dsimanek/flat/flateart.htm

[9] http://www.webpages.uidaho.edu/ngier/gre13.htm

ΠΡΟΣΟΧΗ ΠΡΟΣΟΧΗ! ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ ΤΟΛΜΑ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΙΔΟΚΙΜΑΣΕΙ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗ!

Τις προάλλες έπεσε στην αντίληψή μου ένα δημοσίευμα στην ιστοσελίδα «Τα Νέα Πάρου-Αντιπάρου» (http://parosnews.gr) με τίτλο «Η ΜΟΝΗ ΛΟΓΓΟΒΑΡΔΑΣ ΑΝΤΙΔΡΑ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ YI QUAN ΤΩΝ ΔΑΣΚΑΛΩΝ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ».
Σύμφωνα με το δημοσίευμα,

«Από τους ιερωμένους της Μονή Λογγοβάρδας Πάρου την Κυριακή (29|11, 14:00) το μεσημέρι δημοσιοποιήθηκε η αντίδρασή τους σχετικά με την πρόθεση των εκπαιδευτικών Πάρου και Αντιπάρου (σ.σ: εκείνων που είναι υπεύθυνοι για τη λειτουργία του ανοικτού στην κοινωνία στεκιού τους στην Προικιά [σ.σ. προφανώς εννοεί την Παροικιά] το οποίο λειτουργεί υπό την αιγίδα του συλλόγου τους «Π. Καλλιέρος»), να πραγματοποιηθεί σεμινάριο Yi Quan ( ι τσουάν) στο «Σπίτι του Δασκάλου» την Παρασκευή 4/12/2015.»

Κάτω από την κόκκινη επικεφαλίδα «Η ΑΝΤΙΔΡΑΣΗ» διαβάζουμε:

«Μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος διατύπωσαν την άποψη ότι με την εκδήλωση αυτή προωθούνται οι αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές, κάτι του οποίου – μάλλον θεωρούν – ότι η κακή σημασία είναι εντονότερη, αφού η σχετική εκδήλωση διοργανώνεται από εκπαιδευτικούς.
Το σχόλιο των ιερωμένων που αναγραφόταν στο ηλεκτρονικό μήνυμα που διέδωσαν με ηλεκτρονικό μήνυμα σε πολλούς αποδέκτες στην Πάρο ήταν το εξής:
«ΤΙ ΑΛΛΟ ΘΑ ΔΟΥΜΕ!!! ΟΙ ΔΑΣΚΑΛΟΙ ΤΗΣ ΠΑΡΟΥ ΔΙΟΡΓΑΝΩΝΟΥΝ ΣΕΜΙΝΑΡΙΟ … Ι ΤΣΟΥΑΝ. ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΤΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ…»»

Και το δημοσίευμα συνεχίζει, κάτω από την κόκκινη επικεφαλίδα «ΠΥΚΝΩΝΟΥΝ ΟΙ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ;»:

«Να τονίσουμε ότι τους τελευταίους μήνες είναι η δεύτερη φορά που η Μονή Λογγοβάρδας διακινεί ηλεκτρονικό μήνυμα με αντίδραση και διαμαρτυρία των μοναχών της για δραστηριότητες που έχουν σχέση με τεχνικές από χώρες της ανατολής που στους τόπους που αναδείχθηκαν συνδέονταν με κοσμοθεωρίες/δόγματα.
Στις δυτικές κοινωνίες, σε δημόσιες εκδηλώσεις (και ιδιωτικά γυμναστήρια) αυτές οι τεχνικές χρησιμοποιούνται τα τελευταία 100 χρόνια ως μέθοδοι εκγύμνασης, εκπαίδευσης στην αυτοάμυνα – και τα τελευταία χρόνια – για την χαλάρωση από στρεσογόνες καταστάσεις των ανθρώπων των αστικών κέντρων. Η γνώση τους μεταβιβάζεται αποσπασμένη από το θεωρητικό/δογματικό μέρος και κυρίως, χωρίς καμία προσπάθεια προσηλυτισμού ατόμων ως μέλη θρησκευτικών ομάδων.»

Σύμφωνα με το δημοσίευμα λοιπόν, οι τεχνικές από τις χώρες της Ανατολής συνδέονταν μεν με κοσμοθεωρίες και δόγματα της περιοχής, αλλά πλέον στη Δύση η γνώση τους μεταδίδεται χωρίς αυτές και χωρίς προσπάθεια προσηλυτισμού σε θρησκευτικές ομάδες, οπότε άδικα η μονή αναφέρεται σε «αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές». Επίσης δίνεται η εντύπωση ότι ο συντάκτης θεωρεί ότι υπάρχει, ή θα έπρεπε να υπάρχει, κάποιο όριο στην έκφραση των απόψεων της μονής σχετικά με τέτοιες τεχνικές, κι αυτό το όριο ξεπεράστηκε με την αποστολή… δεύτερου ηλεκτρονικού μηνύματος μέσα σε λίγους μήνες, γι’ αυτό και «τονίζει» αυτή την δεύτερη φορά και την παρουσιάζει ως «πύκνωση αντιδράσεων». Κάτι τέτοιο ίσως πιστεύουν και κάποιοι «πολίτες της Πάρου», που όπως αναφέρει το δημοσίευμα, χαρακτηρίζουν τους μοναχούς της Ιεράς Μονής Λογγοβάρδας «ιερατείο ταλιμπάν» που δρα στην Πάρο «υπό τον μανδύα του Χριστιανισμού», και «σκέφτονται να αντιδράσουν με αγωγές εναντίον των ιερωμένων, ειδικά, την επόμενη φορά που θα «επιτεθούν», όπως αναφέρουν, ειδικά σε επιχειρήσεις του νησιού που κάνουν νόμιμα τις εκδηλώσεις τους.» (Διατηρείται η σύνταξη του δημοσιεύματος).

Όμως, ας δούμε
• αν το Ι-Τσουάν μεταβιβάζεται αποσπασμένο από το θεωρητικό/δογματικό μέρος του, και
• αν έχει δίκιο η Μονή Λογγοβάρδας να χαρακτηρίζει το Ι-Τσουάν «αποκρυφιστική θεωρία και πρακτική»
ξεκινώντας από το τι είναι ο αποκρυφισμός. Θα χρησιμοποιήσουμε πηγές στις οποίες μπορεί εύκολα να έχει πρόσβαση ο καθένας, κι ας μην διαθέτει βιβλία για το θέμα.

Το σχετικό λήμμα της Βικιπαίδεια αναφέρει:

«Ο αποκρυφισμός είναι ένα συστηματικό σώμα γνώσης αποτελούμενο από θεωρία, πρακτική και τελετουργικές συνταγές, στηριζόμενο συνήθως σε ιεραρχικά μεταφυσικά συστήματα τα οποία προβλέπουν κάποια άυλη, πνευματική σφαίρα ύπαρξης και υπεραισθητές δυνάμεις.»[1]

Ενώ στην περίληψη του βιβλίου με κείμενα της Έλενα Μπλαβάτσκυ «Γιόγκα και Αποκρυφισμός» βλέπουμε ότι

«Ο Αποκρυφισμός, ένας καθαρά θεοσοφικός όρος, αποσκοπεί στην αναζήτηση της Αλήθειας, την έρευνα και την κατανόηση των ανερμήνευτων νόμων και δυνάμεων της Φύσης … καθώς και των δυνάμεων και ικανοτήτων οι οποίες υπάρχουν σε λανθάνουσα κατάσταση εντός του ανθρώπου.»[2]

Στην παρουσίαση της εκδήλωσης, την οποία δημοσιεύει και το parosnews.gr, διαβάζουμε:

«Το Yi Quan ( ι τσουάν) είναι μια κινεζική εσωτερική πολεμική τέχνη, διαμορφωμένη από τον Wang Xiangzhai, στις αρχές του περασμένου αιώνα, ο οποίος ήταν μάστερ σε άλλες πολεμικές τέχνες, όπως το ταϊτσί και το μπαγκουαζάνγκ.»

Ο ίδιος ο όρος «Εσωτερική πολεμική τέχνη», ανταποκρίνεται ακριβώς στους δυο παραπάνω ορισμούς του αποκρυφισμού, αφού εμπεριέχει το δόγμα ότι στη φύση και μέσα στον άνθρωπο υπάρχει άυλη εσωτερική δύναμη η οποία καλείται «τσι» και συσσωρεύεται/καλλιεργείται με συγκεκριμένες τεχνικές. Ο όρος περιλαμβάνει τις δυο πολεμικές τέχνες στις οποίες «ήταν μάστερ ο Wang Xiangzhai» – δηλαδή το «ταϊτσί» (Τάι Τσι Τσουάν)[3] και το «μπαγκουαζάνγκ» (ή Πα Κουά Τσανγκ)[4], αλλά και το Χσινγκ Γι Τσουάν, από το οποίο ο Wang Xiangzhai διαμόρφωσε το Ι Τσουάν. Οι πολεμικές αυτές τέχνες είναι, όπως λέει ο ορισμός του αποκρυφισμού, «συστηματικά σώματα γνώσης αποτελούμενα από θεωρία, πρακτική και τελετουργικές συνταγές». Η χρήση συγκεκριμμένων βηματισμών που «δυναμώνουν την εσωτερική ενέργεια τσι» αλλά και των οκτώ τριγράμμων της μαντικής μεθόδου Ι Τσινγκ στο «μπαγκουαζάνγκ» δεν αφήνουν καμμιά αμφιβολία για το αντίθετο (βλ. υποσημείωση Νο 4).

Προφανώς λοιπόν, όταν χαρακτηρίζεις μια πολεμική τέχνη ως «εσωτερική», δεν την «μεταβιβάζεις αποκομμένη από το θεωρητικό μέρος της». Επίσης, όταν η κινησιολογία της πολεμικής τέχνης βασίζεται στο θεωρητικό μέρος της, όπως συμβαίνει με τις παραδοσιακές πολεμικές τέχνες και μάλιστα τις εσωτερικές, δεν μπορείς να τη μεταβιβάσεις αποκομμένη από αυτό το θεωρητικό μέρος. Θα το διδάξεις αναπόφευκτα στην πράξη όταν διδάξεις τη φόρμα της πολεμικής τέχνης, ακόμη κι αν δεν αναφερθείς καθόλου σ’ αυτό. Για παράδειγμα, ο δημιουργός του «μπαγκουαζάνγκ» ανέφερε ότι διδάχτηκε τον κυκλικό τρόπο κίνησης του συστήματός του

«από τους μοναχούς που συνήθιζαν να εκτελούν μια σειρά διαλογιστικών ασκήσεων, (για να ξυπνήσουν τον δράκο), όπως έλεγαν, περπατώντας σε μεγάλους κύκλους με ειδικό τρόπο μέσα και έξω στο μοναστήρι. Με αυτόν τον τρόπο ανέπτυσσαν μια δύναμη η οποία στηριζόταν στον κύκλο και δυνάμωνε το Τσι … Δημιούργησε το Πα Κουά Τζανγκ με φιλοσοφία που βασίζεται πάνω στα οκτώ τρίγραμμα του βιβλίου Γι Τσινγκ «Το βιβλίο των αλλαγών». (Σ.σ. το οποίο αποτελεί μέθοδο μαντείας). Το στήριξε με τρεις μεθόδους Τσι Κουνγκ που είναι: oι 6 θεραπευτικοί ήχοι, οι 12 διαλογισμοί καθοδήγησης και το Λουόχαν Τσι Κουνγκ.» [4]

Αν κάποιος πάει να διδάξει αυτό το σύστημα χωρίς να μιλήσει καθόλου για τις πηγές έμπνευσης του ιδρυτή, και χωρίς να διδάξει τις τρεις συνοδευτικές μεθόδους τσι-κουνγκ, αλλά εξηγήσει μόνο επιφανειακά πράγματα όπως ότι η α΄ κίνηση είναι χτύπημα και η β΄ απόκρουση, και πάλι δεν θα μπορέσει να αποκόψει την κυκλική κινησιολογία τη σχεδιασμένη για «να ξυπνά τον δράκο» και βασισμένη στα τρίγραμμα του Ι-Τσινγκ. Στην ουσία θα διδάξει έναν «μαγικό πολεμικό χορό», χωρίς να εξηγήσει τη σημασία του σε βάθος.

Πάντα σύμφωνα με την παρουσίαση, ο Wang Xiangzhai δεν ήταν ικανοποιημένος με τον βαθμό εσωτερικότητας των τεχνών αυτών και τον ήθελε ακόμα μεγαλύτερο:

«Θεωρούσε όμως ότι δίνεται υπερβολική έμφαση στην εξωτερική φόρμα [στο αθλητικό μέρος δηλαδή] παρότι η δύναμη και η αποτελεσματικότητα της εκάστοτε πολεμικής τέχνης πηγάζει απ’ το εσωτερικό. Έτσι ανέπτυξε το Yiquan δίνοντας έμφαση στον οραματισμό.
Πρόκειται λοιπόν για μια τέχνη που έχει σαν στόχο την ενδυνάμωση του σώματος αλλά και του μυαλού. Βασίζεται σε οραματισμούς που γίνονται σε συγκεκριμένες στατικές θέσεις, ενώ όπου υπάρχει κίνηση είναι περιορισμένη. Τα πάντα συμβαίνουν κυρίως στο μυαλό. Δεν γίνεται σπάρινγκ (μάχη) όπως σε άλλες πολεμικές τέχνες, ενώ πολύ αργότερα υπάρχει διάδραση με αντιπάλους που αφορά σε σπρώξιμο χεριών.»

Εύκολα καταλαβαίνει κανείς από τα παραπάνω ότι το Ι-Τσουάν
• περιλαμβάνει θεωρία για κάποια εσωτερική, άυλη, πνευματική σφαίρα ύπαρξης και υπεραισθητές δυνάμεις, οι οποίες υπάρχουν στη φύση και σε λανθάνουσα κατάσταση εντός του ανθρώπου
• πρεσβεύει ότι η δύναμη και η αποτελεσματικότητα της εκάστοτε πολεμικής τέχνης πηγάζει από αυτές τις δυνάμεις
• βάζει το αθλητικό μέρος σε δεύτερη μοίρα μετά τις δυνάμεις αυτές
• διαθέτει πρακτική και τελετουργικές συνταγές (οραματισμό σε συγκεκριμένες στατικές θέσεις) για την καλλιέργεια αυτών των υπεραισθητών δυνάμεων.
Άρα, η γνώση του Ι-Τσουάν ΔΕΝ «μεταβιβάζεται αποσπασμένη από το θεωρητικό/δογματικό μέρος» όπως ισχυρίζεται το δημοσίευμα, αφού μάλιστα διδάσκεται οραματισμός, μια κλασική αποκρυφιστική μέθοδος συνηθισμένη στους χώρους της «Νέας Εποχής»… Κατά συνέπεια, είναι να απορεί κανείς με το αν κατανοεί ο συντάκτης του άρθρου τα κείμενα που παραθέτει! Παράλληλα, αυτά τα ίδια κείμενα αποδεικνύουν, πέραν πάσης αμφιβολίας, ότι η Ι.Μ. Λογγοβάρδας έχει απόλυτο δίκιο να χαρακτηρίζει το Ι-Τσουάν «αποκρυφιστική θεωρία και πρακτική».

Στην ίδια παρουσίαση διαβάζουμε ότι «Το Yiquan αποτελεί πνευματικό μονοπάτι όπως η yoga», πράγμα αρκετό για να το θεωρήσουμε αποκρυφιστικό, αφού η γιόγκα με την ανάπτυξη της «εσωτερικής δύναμης» σε στάσεις που αναφέρονται σε ινδουϊστικές θεότητες εμπίπτει με ακρίβεια και στους δυο ορισμούς του αποκρυφισμού. Διαβάζουμε όμως και ατεκμηρίωτους ισχυρισμούς, ότι το Ι-Τσουάν «οδηγεί σε υγεία, ευεξία, συγχρονισμό νου και σώματος και καταπολέμηση όχι μόνο σωματικών αλλά και ψυχολογικών ασθενειών όπως κατάθλιψη, ψυχοσωματικά» και ότι «επιστημονικές έρευνες συνηγορούν στην αξία του αποδεικνύοντας π.χ. ανάμεσα σε άλλα, αύξηση των τριχοειδών αγγείων που σημαίνει καλύτερη και περισσότερη μεταφορά οξυγόνου και θρεπτικών συστατικών στους ιστούς και απομάκρυνση του διοξειδίου του άνθρακα. Υπάρχουν επίσης περίπτωσης ίασης καρκίνου κ αυτοάνοσων που συνδέθηκαν με την πρακτική.» Επειδή οι ισχυρισμοί αυτοί είναι πολύ σοβαροί, θα ήταν καλό να συνοδεύονται από τα απαραίτητα σαφή αποδεικτικά στοιχεία, ώστε να μην λειτουργούν ως σκέτα διαφημιστικά πυροτεχνήματα που δημιουργούν αμφιβολίες ως προς την εγκυρότητά τους – ειδικά μάλιστα στις μέρες μας, όπου καρκινοπαθείς πεθαίνουν επειδή αφήνουν τις ιατρικές μεθόδους και στρέφονται σε «εναλλακτικές» δοξασίες και πρακτικές.[5] Πάντως,

«η σύγχρονη επιστήμη θεωρεί τον αποκρυφισμό μυθοπλασία, τις δοξασίες του ατεκμηρίωτες και τις πρακτικές όψεις του ως ψευδοεπιστήμη».[6]

Μετά από όλα αυτά, δεν έχουν καθόλου άδικο οι μοναχοί της Ι.Μ. Λογγοβάρδας να λένε ότι «με την εκδήλωση αυτή προωθούνται οι αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές», ούτε όμως και να θεωρούν «ότι η κακή σημασία είναι εντονότερη, αφού η σχετική εκδήλωση διοργανώνεται από εκπαιδευτικούς.»
Όσο για «την προηγούμενη φορά» όπου «οι μοναχοί είχαν «εντοπίσει» στην κριτική τους (αν όχι στοχοποιήσει) κέντρο αναψυχής και διακοπών με εστιατόριο που λειτουργεί τις τελευταίες δεκαετίες στην ανατολική Πάρο, χωρίς να έχει ακουστεί το παραμικρό πρόβλημα από καμία αρχή που εποπτεύει τις διάφορες δράσεις που πραγματοποιεί», δεν έχω υπόψη μου το περιεχόμενο το μηνύματος εκείνου της Ι.Μ. Λογγοβάρδας. Αν όμως έλεγε ότι ο «πολυχώρος ψυχικής και σωματικής ανανέωσης» που «έστησαν στην Πάρο δύο ζευγάρια από το Ισραήλ» και «έχει τη γιόγκα και τον διαλογισμό στην ημερήσια διάταξη» [7] προωθεί αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές, τότε και σε αυτό θα είχε δίκιο. Μια απλή ανάγνωση του σχετικού άρθρου της εφημερίδας «Έθνος» και μια περιήγηση στην ιστοσελίδα του «πολυχώρου» είναι αρκετή για να καταλάβουμε ότι οι αποκρυφιστικές θεωρίες και πρακτικές του δεν αποκρύπτονται, αλλά διαφημίζονται, καθώς πρόκειται για επιχείρηση που προσφέρει τέτοιες υπηρεσίες. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι βάσει ποιας λογικής μπορεί να απειλείται με αγωγές κάποιος που επισημαίνει τα αυταπόδεικτα.

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82, Τελευταία ανάκτηση 3/12/2015

[2] http://www.tetraktys.gr/el/products-879/yoga-kai-apokryfismos-syllogh-keimenwn.htm, Τελευταία ανάκτηση 3/12/2015

[3]«…σύμφωνα με το επίσημο έργο Μίνγκ Σι Φανγκ Τζι Τζουαν, ιδρυτής του φέρεται ο ταοϊστής ερημίτης Τζανγκ Σαν Φενγκ 张三丰 (Zhāng Sān Fēng) από την επαρχεία Λίαο Ντονγκ Γί. … υπήρξε σπουδαστής του ναού Σαολίν, στην περίοδο της δυναστείας Σουνγκ 宋朝 (Sòng Cháo 960 – 1278). Παρόλο που σπούδαζε τις τέχνες Σαολίν σε βουδιστικό ναό, ο ίδιος ήταν Ταοϊστής. … Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών στο Κουνγκ Φου Σαολίν, αποσύρθηκε στο βουνό Γου Ντανγκ 武当山 (Wǔ Dāng Shān), σαν ερημίτης. … εκείνη την περίοδο ίδρυσε μια εσωτερική πολεμική τέχνη που την ονόμασε «Τα 32 σύνολα της μακριάς γροθιάς του Γου Ντανγκ». Λέγεται ότι το σύστημα αυτό προήρθε από τo Νέι Τζιά Τσουάν 内家拳 (Nèi Jiā Quán) «Εσωτερική γροθιά», που είχε ιδρύσει ο ίδιος. Άλλα αρχεία αναφέρουν ότι έμαθε τις τεχνικές από τον ταοϊστή ιερέα Φανγκ Γι Γιουάν και άλλα αναφέρουν ότι του ήρθε ξαφνική έμπνευση όταν είδε ένα γερανό να παλεύει με ένα φίδι. Το εξακριβωμένο ήταν, ότι τροποποίησε κινήσεις από τις μορφές γροθιάς Σαολίν, Μιέν Τσουάν 绵拳 (Mián Quán) «Η γροθιά του βαμβακιού» και τόνισε την άσκηση της ενέργειας και του διαλογισμού. Ο Σαν Φανγκ στην Κίνα θεωρείται αθάνατος.» Βλ. http://www.shaolin.com.gr/BaQuaZhang.aspx, ημερομηνία ανάκτησης 03/12/2015.

[4] «Σύμφωνα με επίσημα ιστορικά της Κίνας ο ιδρυτής του Πα Κουά Τζάνγκ 八卦掌 (Bā Guà Zhǎng) θεωρείται ο Ντουνγκ Χάι Τσουάν 董海川 (Dǒng Hǎi Chuān 1804 – 1880). … υπήρξε σπουδαστής Σαολίν και ήταν εκπαιδευμένος στο Λουόχαν Τσουάν 罗汉拳 (Luó Hàn Quán) «H γροθιά του μαθητή του Βούδα». … Κάποια στιγμή στην ζωή του αποσύρθηκε στα βουνά Εμέι 峨嵋山 (Éméi Shān) και Γουντάνγκ 武当山 (Wǔ Dāng Shān) και έγινε ασκητής του Ταοϊστικού δόγματος Λουνγκ Μεν Πάι 行大道 (Xíng Dà Dào) «Η σχολή της πόρτας του δράκου».

Εκείνος αναφέρει ότι αυτόν τον κυκλικό τρόπο κίνησης τον διδάχτηκε από τους μοναχούς που συνήθιζαν να εκτελούν μια σειρά διαλογιστικών ασκήσεων, (για να ξυπνήσουν τον δράκο), όπως έλεγαν, περπατώντας σε μεγάλους κύκλους με ειδικό τρόπο μέσα και έξω στο μοναστήρι. Με αυτόν τον τρόπο ανέπτυσσαν μια δύναμη η οποία στηριζόταν στον κύκλο και δυνάμωνε το Τσι 气 (Qì).

Δημιούργησε το Πα Κουά Τζανγκ με φιλοσοφία που βασίζεται πάνω στα οκτώ τρίγραμμα του βιβλίου Γι Τσινγκ 易经 (Yì Jīng) «Το βιβλίο των αλλαγών». Το στήριξε με τρεις μεθόδους Τσι Κουνγκ 气功 (Qì Gōng) που είναι: oι 6 θεραπευτικοί ήχοι, οι 12 διαλογισμοί καθοδήγησης και το Λουόχαν Τσι Κουνγκ. Βλ. http://www.shaolin.com.gr/BaQuaZhang.aspx, ημερομηνία ανάκτησης 03/12/2015.

[5] Βλ. http://www.tovima.gr/world/article/?aid=681797, Τελευταία ανάκτηση 3/12/2015

[6]https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%91%CF%80%CE%BF%CE%BA%CF%81%CF%85%CF%86%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82, Τελευταία ανάκτηση 3/12/2015

[7] Βλ. το άρθρο της εφημερίδας «Έθνος»: «Διαλογισμός με φόντο το Αιγαίο», http://www.ethnos.gr/entheta.asp?catid=23310&subid=2&pubid=63311259

 

 

Το αθλητικό μούι τάι

Στο τέλος ομιλίας που έγινε σήμερα στο Χολαργό για τις πολεμικές τέχνες, μια συμπαθέστατη νεαρή κυρία μου είπε ότι συγγενής της, που έχει σχολή πολεμικών τεχνών, την έχει διαβεβαιώσει ότι το μούι τάι είναι καθαρά αθλητικό και δεν έχει σχέση με αυτά που συζητήσαμε. Την παρέπεμψα λοιπόν στο YouTube, όπου με τους όρους αναζήτησης muai thai traditional εμφανίζονται πολλά βίντεο που αναιρούν αυτόν τον ισχυρισμό. Ορίστε μερικά:

Στο πρώτο ο Άγγλος πολεμοτεχνίτης, που έχει λάβει μέρος σε πολλούς αγώνες στην  Ταϊλάνδη, μιλά για τον χορό Γουάι Κρου Ραμ Μούι που γίνεται πριν την έναρξη του αγώνα μούι τάι. Γουάι κρου σημαίνει απόδοση τιμής στον δάσκαλο και ραμ μούι, πυγμαχικός χορός. Εξηγεί ότι ο χορός αυτός έχει σκοπό να κατευνάσει τα πνεύματα, τα οποία μπορεί να δημιουργήσουν προβλήματα στον πολεμοτεχνίτη, οπότε αρχικά «σφραγίζεται» το ρινγκ για να μην μπουν τα πνεύματα μέσα, και μετά εκτελείται ο χορός που τους αποδίδει τιμές. Υπάρχει, μας λέει, και παραλλαγή του γουάι κρου για μουσουλμάνους, που προσεύχονται στον Αλλάχ, ενώ οι βουδιστές συχνά εισάγουν ινδουιστικά στοιχεία. Τα μόνγκονγκ, τα «ιερά» κεφαλομάντηλα που φορούν οι αγωνιζόμενοι, είναι ευλογημένα από βουδιστές μοναχούς όταν ο αγωνιζόμενος είναι βουδιστής και από ιμάμηδες όταν είναι μουσουλμάνος, ενώ δεν πρέπει να περάσουν κάτω από τα σχοινιά του ρινγκ γιατί χάνουν τη δύναμή τους.

Στο δεύτερο, δυο πολεμοτεχνίτες εκτελούν το χορό.

Στο τρίτο έχουμε άλλη μια εκτέλεση του χορού. Προσέξτε πώς ο πολεμοτεχνίτης στρέφεται στον ουρανό και στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα… Αθλητισμός, όχι αστεία!

Αν μια εικόνα λέει όσα χίλιες λέξεις, πόσο μάλλον ένα βίντεο; Και μάλιστα ένα βίντεο όπου ένας δυτικός εξηγεί σε άλλους δυτικούς τι σημασία έχουν οι κινήσεις που βλέπουν;

Σχετικά με τις αντιλήψεις που χαρακτηρίζουν τον χώρο του Μούι Τάι, η ελληνική Βικιπαίδεια (τελευταία προσπέλαση: 23.05.2015) γράφει:

Οι άνθρωποι της Ταϊλάνδης είναι γνωστοί για τις προλήψεις και την πίστη τους σε κακά πνεύματα και φαντάσματα. Οι Ταϊλανδοί μαχητές του Μουάι Τάι χρησιμοποιούν εδώ και αιώνες ειδικά τατουάζ, φυλαχτά και τελετές για την αύξηση της καλής τύχης τους και για να διώξουν την κακή τύχη και τα κακά πνεύματα που θα μπορούσαν να τους ακολουθήσουν και να τους βλάψουν στο «ρινγκ». Συχνά φορούν κομμάτια οστών των προγόνων τους, τυλιγμένα μέσα στα κεφαλομάντηλα Mongkong (Μογκονγκ) ή σε ένα βραχιόλι δεμένο στο χέρι τους. Τα οστά πιστεύουν ότι εκπροσωπούν τα καλά πνεύματα των προγόνων τους και τους παρέχουν προστασία από τραυματισμούς και κακά πνεύματα. Ιδιαίτερα πιστεύουν ότι τα πνεύματα των προγόνων ενός μαχητή ενσωματώνονται στο κεφάλι. Αυτός είναι ο λόγος που οι Ταϊλανδοί μαχητές φοράνε το Μόνγκονγκ στο κεφάλι και δεν αφήνουν τις γυναίκες να αγγίζουν τα κεφάλια τους. Είναι, επίσης, ο λόγος που πηδούν πάνω από τα σχοινιά για να μπουν στο «ρινγκ», διότι αν πάνε δια μέσου των σχοινιών, τα κεφάλια τους θα μπορούσαν να τα αγγίξουν και να χάσουν τη δύναμή τους. Μερικοί μαχητές, αλλά και απλοί άνθρωποι της Ταϊλάνδης, πηγαίνουν συχνά σε ναούς ή σε κάποιον υψηλόβαθμο ιερέα για να χαράξουν στο δέρμα τους επιγραφές στη Ταϊλανδική γλώσσα. Οι ισχυρές επιγραφές πιστεύουν ότι παρέχουν ειδική προστασία από ορισμένες επιδράσεις, όπως κακή τύχη, φαντάσματα, πνεύματα, κλπ. Άλλα τατουάζ πιστεύουν ότι δίνουν καλή τύχη, δύναμη, θάρρος και μεγάλη διάρκεια ζωής. Συχνά πριν από τους αγώνες, οι μαχητές τρίβουν ειδικά λάδια και φίλτρα στο δέρμα τους για να αγνοούν τον πόνο και να είναι άτρωτοι. Ειδικά φυλαχτά (kreung Rang) φοριούνται γύρω από το λαιμό που επίσης πιστεύεται ότι διαθέτουν ειδικές μαγικές δυνάμεις. Κάποια φυλακτά που περιέχουν γραπτές επιγραφές τυλίγονται σε ένα μικρό κύλινδρο. Άλλα φυλαχτά προέρχονταν από σημαντικούς ναούς και φέρουν την εικόνα του Βούδα. Όποια και αν είναι τα φυλαχτά, τατουάζ, λάδια, φίλτρα ή επιγραφές, έχουν ως σκοπό να δώσουν αυτοπεποίθηση στο μαχητή λόγω των ισχυρών πεποιθήσεών του.

Ο πρόγονος όμως όλων των τελετουργικών του Μουάι Τάι είναι ένας χορός που ονομάζεται Γουάι Κρου Ραμ Μούι (Wai Khru Ram Muay), που εκτελείται από κάθε διαγωνιζόμενο πριν από τον αγώνα. Είναι ένα προσεκτικά χορογραφημένο σύνολο κινήσεων που αποδίδει σεβασμό στους προγόνους του, τους δασκάλους του μαχητή, καθώς και την προπονητική σχολή στην οποία ανήκει και επιδεικνύει τις ικανότητές του όσον αφορά την ισορροπία και τον έλεγχο. Το γονάτισμα ως ένδειξη σεβασμού προς τον Θεό και τον Βούδα και μια προσευχή για την ασφάλεια των μαχητών αποτελούν τα βασικά συστατικά του Wai Khru Ram Muay.

Πιστεύει κανείς ότι οι άνθρωποι που έχουν επινοήσει όλα αυτά, θα παρήγαγαν φόρμες απαλλαγμένες από θρησκευτικά-μαγικά στοιχεία ώστε να θεωρηθεί το μούι τάι «μαχητικό σπορ» και να μπορεί να εξασκηθεί ως σκέτος «αθλητισμός»; Εγώ πάντως όχι… Όσο για το αν είναι κατάλληλη αθλητική εξάσκηση για χριστιανούς τα «μαχητικά σπορ», αυτό είναι ένα άλλο μεγάλο θέμα.

Επείγον! Ψηφίστε για την απελευθέρωση του Ιωάννη Αχρίδος!

Ψήφισμα για την απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη

Ενημέρωση: Ο Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος Ιωάννης απελευθερώθηκε στις 2 Φεβρουαρίου 2015. Δείτε λεπτομέρειες εδώ: https://freejovanvi.wordpress.com/greek/dismissed/

http://freejovanvi.wordpress.com/greek/47-2/

Κατά τα τελευταία δώδεκα χρόνια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ιωάννης ο 6ος (Γιόβαν Βρανίσκοφσκι) (Jovan VI Vraniškovski), ο οποίος είναι παν-ορθόδοξα γνωστός και αναγνωρισμένος ως ο κανονικός Προκαθήμενος της αρχαίας Αρχιεπισκοπής της Αχρίδας, ήταν επτά φορές είτε φυλακισμένος είτε υπό κράτηση, για φανταστικές «εγκληματικές δραστηριότητες».

Οι συνθήκες κράτησής του είναι απάνθρωπες – κλειδωμένος σε ένα κελί επί είκοσι τρεις ώρες ανά ημέρα, με μόνο μία ώρα για περπάτημα, με απαγόρευση επισκέψεων, ακόμη και από τη μητέρα και την αδελφή του, με απαγόρευση ανάγνωσης βιβλίων κλπ, με άρνηση αδειών εξόδου, του δικαιώματός του να λάβει Θεία Κοινωνία, ακόμα και να εξομολογηθεί – παρά το γεγονός ότι έχει διαβήτη και σοβαρά προβλήματα με τη σπονδυλική του στήλη…

Ο λόγος πίσω από αυτό το βασανιστήριο είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης δεν ακολούθησε την, διατεταγμένη από το κράτος της ΠΓΔΜ, κατάργηση της «Συμφωνίας για την αποκατάσταση της εκκλησιαστικής Ενότητας», που υπεγράφη τον Μάιο του 2002 από τους εκπροσώπους της λεγόμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας» και του Σερβικού Ορθόδοξου Πατριαρχείου, αλλά αντίθετα εισήλθε σε λειτουργική και κανονική ενότητα με το Σερβικό Πατριαρχείο και ως εκ τούτου με τις Ορθόδοξες εκκλησίες σε όλο τον κόσμο.

Όχι μόνο ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης βρίσκεται και πάλι στη φυλακή, αλλά ο ίδιος και άλλα μέλη της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Aχρίδας έχουν σε αρκετές περιπτώσεις υποστεί σωματικές επιθέσεις, και οι ναοί που έχουν κατασκευάσει ή χρησιμοποιήσει έχουν καταστραφεί, όπως επιβεβαιώνει η έκθεση του Freedom House για την ΠΓΔΜ το 2006.

Φυσικά όλο αυτό απλά δεν είναι σωστό. Ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης και το ποίμνιό του θα πρέπει να αφεθούν ήσυχοι, στην Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα να εγγραφεί στα κρατικά μητρώα ως θρησκευτική κοινότητα και τα μέλη της θα πρέπει να πάρουν πίσω την κατασχεμένη περιουσία τους – χωρίς τον απαράδεκτο εκβιασμό, ότι η απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη προϋποθέτει εκείνος να εγκαταλείψει για πάντα την ΠΓΔΜ.

Η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης είναι κρατούμενος συνείδησης, αλλά η κυβέρνηση της ΠΓΔΜ δεν νοιάζεται.

Ωστόσο, σίγουρα θα νοιαστεί, αν πολλοί από εμάς απαιτήσουμε την άμεση απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη Αχρίδος – και την απαιτήσουμε από τους σωστούς ανθρώπους!

Ας υπογράψουμε και ας παροτρύνουμε ορισμένους ανθρώπους – τον Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (Τζο Μπάιντεν), τον Τζων Κέρυ, ΗΠΑ Υφυπουργός, τον Μπαν Κι-μουν, Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ, τον Νίκολα Γκρουέφσκι, πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ, τον Δρ Γκιόργκε Ιβάνοφ, πρόεδρο της ΠΓΔΜ, τον Πάγιο Αβίροβικ, Μόνιμο Αντιπρόσωπο της ΠΓΔΜ στα Ηνωμένα Έθνη, και τον Αντνάν Τζασάρι, υπουργό Δικαιοσύνης της ΠΓΔΜ – σταματήσουν τον, διατεταγμένο από το κράτος, διωγμό του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη και όλη αυτή την αδικία ΤΩΡΑ!

Ας τους παροτρύνουμε να χρησιμοποιήσουν αμέσως όλα τα δυνατά μέσα, έτσι ώστε αυτό το έγκλημα να σταματήσει να διαπράττεται, μια για πάντα, ας υπογράψουμε, για να κάνουμε τις θρησκευτικές διώξεις Ιστορία. Φτάνει πια, οι καιροί αλλάζουν. «Δικαιοσύνη για όλους!»

Το κείμενο του ψηφίσματος

(Βρίσκεται στα αγγλικά κάτω από τον τίτλο “ΥΠΟΓΡΑΨΕ ΤΟ ΨΗΦΙΣΜΑ”)

Προς:
Αντιπρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής (Joe Biden)

Αξιότιμο John F. Kerry, Γραμματέα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Εξοχότατους
Ban Ki-moon, Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ
Nikola Gruevski, Πρωθυπουργό της ΠΓΔΜ
Dr Gjorge Ivanov, Πρόεδρο της ΠΓΔΜ
Pajo Avirovik, Μόνιμο Αντιπρόσωπο της ΠΓΔΜ στα Ηνωμένα Έθνη

Αξιότιμο Adnan Jashari, Υπουργό Δικαιοσύνης της ΠΓΔΜ

Εξοχότατοι,
Στον επίσημο ιστότοπο της κυβέρνησης της ΠΓΔΜ (http://vlada.mk/node/299?language=en-gb) διαβάζουμε ότι ο πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ Νίκολα Γκρουέφσκι «έχει ισχυρή πίστη στο Θεό και καθοδηγείται από το ιδεώδες της σταθερής και πραγματικά αφοσιωμένης εργασίας για την ευημερία και την ευμάρεια της χώρας του».

Σε ένα άρθρο στη σελίδα της μόνιμης αντιπροσωπείας της ΠΓΔΜ στον ιστότοπο του ΟΗΕ, με τίτλο «Επιστολές εκτίμησης από τον Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών Μπαν Κι-Μουν» και με ημερομηνία 24/08/2012 (http://www.missions.gov.mk/un-newyork/media-center/press-releases/letters-of-appreciation-from-the-united-nations-se/), διαβάζουμε ότι ο Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών «υπογραμμίζει τις θετικές εντυπώσεις του από την επίσκεψη και συνομιλίες με ανώτερους αξιωματούχους της χώρας».

Ο Εξοχότατος Γενικός Γραμματέας των Ηνωμένων Εθνών, γνωρίζει για την επί πολύ καιρό εφαρμοζόμενη ολοκληρωτική τακτική του κράτους της ΠΓΔΜ, να προσπαθεί να ελέγξει την Εκκλησία με βάναυσες εκστρατείες εκφοβισμού και τρομοκρατίας;

Ξέρει ότι τα τελευταία δώδεκα χρόνια ο Μακαριώτατος Αρχιεπίσκοπος Αχρίδος και Μητροπολίτης Σκοπίων Ιωάννης (Γιόβαν Βρανίσκοφσκι), ο οποίος είναι ο παν-ορθόδοξα γνωστός και αναγνωρισμένος κανονικός Προκαθήμενος της αρχαίας Αρχιεπισκοπής της Aχρίδας, ήταν επτά φορές είτε φυλακισμένος είτε υπό κράτηση, για φανταστικές «εγκληματικές δραστηριότητες»;

Γνωρίζει ότι ο λόγος πίσω από αυτό τον κρατικό βασανισμό είναι ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης δεν ακολούθησε την, διατεταγμένη από το κράτος της ΠΓΔΜ, κατάργηση της «Συμφωνίας για την αποκατάσταση της εκκλησιαστικής Ενότητας», που υπεγράφη τον Μάιο του 2002 από τους εκπροσώπους της λεγόμενης «Μακεδονικής Εκκλησίας» και του Σερβικού Ορθόδοξου Πατριαρχείου, αλλά αντίθετα εισήλθε σε λειτουργική και κανονική ενότητα με το Σερβικό Πατριαρχείο και ως εκ τούτου με τις Ορθόδοξες εκκλησίες σε όλο τον κόσμο;

Γνωρίζει ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης και άλλα μέλη της Ορθόδοξης Αρχιεπισκοπής της Aχρίδας έχουν σε αρκετές περιπτώσεις υποστεί σωματικές επιθέσεις, και ότι οι ναοί που έχουν κατασκευάσει ή χρησιμοποιήσει έχουν καταστραφεί, όπως επιβεβαιώνει η έκθεση του Freedom House για την ΠΓΔΜ το 2006;

Γνωρίζει για τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη –κλειδωμένος σε ένα κελί επί είκοσι τρεις ώρες ανά ημέρα, με μόνο μία ώρα για περπάτημα, με απαγόρευση επισκέψεων, ακόμη και από τη μητέρα και την αδελφή του, με απαγόρευση ανάγνωσης βιβλίων κλπ, με άρνηση αδειών εξόδου, του δικαιώματός του να λάβει Θεία Κοινωνία, ακόμα και να εξομολογηθεί – παρά το γεγονός ότι έχει διαβήτη και σοβαρά προβλήματα με τη σπονδυλική του στήλη;

Γνωρίζει ότι η Διεθνής Αμνηστία διαπίστωσε ότι ο Αρχιεπίσκοπος Ιωάννης είναι κρατούμενος συνείδησης;

Ή μήπως η σκληρή και συνεχής δίωξη του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη, κατά την οποία η αστυνομία δεν μπορεί ποτέ να εξακριβώσει την ταυτότητα των επιτιθέμενων εναντίον του, δείχνει «ισχυρή πίστη στο Θεό» και «καθοδήγηση από το ιδανικό της σταθερής και πραγματικά αφοσιωμένης εργασίας για την ευημερία και την ευμάρεια της χώρας τους» εκ μέρους των διωκτών του; Τι άλλο χειρότερο θα διέπραττε η κυβέρνηση του κ. Grueski κατά των πολιτών της, αν αυτός δεν ήταν ο πιστός Χριστιανός που ισχυρίζεται ότι είναι;

Εμείς, οι υπογράφοντες, δεν μπορούμε να παραμείνουμε σιωπηλοί συνένοχοι σ’ αυτό το έγκλημα και απαιτούμε την άμεση απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Αχρίδος Ιωάννη!

Ο ίδιος και το ποίμνιό του θα πρέπει να αφεθούν ήσυχοι, στην Ορθόδοξη Αρχιεπισκοπή της Αχρίδας θα πρέπει να δοθεί το δικαίωμα να εγγραφεί στα κρατικά μητρώα ως θρησκευτική κοινότητα και τα μέλη της θα πρέπει να πάρουν πίσω την κατασχεμένη περιουσία τους – χωρίς τον απαράδεκτο εκβιασμό, ότι η απελευθέρωση του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη προϋποθέτει εκείνος να εγκαταλείψει για πάντα την ΠΓΔΜ! Τέτοιοι εκβιασμοί δεν μπορούν να γίνουν ανεκτοί στον ελεύθερο κόσμο, όπου το κράτος της ΠΓΔΜ ισχυρίζεται ότι ανήκει! Επειδή τα λόγια είναι φτηνά, γιατί δεν μας δίνουν ΑΠΟΔΕΙΞΕΙΣ των ισχυρισμών τους; Ας σταματήσουν τον, διατεταγμένο από το κράτος, διωγμό του Αρχιεπισκόπου Ιωάννη και όλη αυτή την αδικία ΤΩΡΑ!
Παρακαλούμε τις εξοχότητές σας να χρησιμοποιήσουν αμέσως όλα τα δυνατά μέσα, έτσι ώστε αυτό το έγκλημα να σταματήσει να διαπράττεται, μια για πάντα, πριν από την άφιξη του νέου έτους. Κάντε τις θρησκευτικές διώξεις ιστορία. Φτάνει πια, οι καιροί αλλάζουν. «Δικαιοσύνη για όλους!»

Ψηφίστε εδώ! https://secure.avaaz.org/el/petition/Joe_Biden_John_Kerry_Ban_Kimoon_Nikola_Gruevski_Gjorge_Ivanov_Free_Archbishop_Jovan

Στυλιανός και Στέλλα

Σκεφτήκατε ποτέ γιατί το όνομα «Στέλλα» που θεωρούμε ότι βγαίνει από το «Στυλιανή», γράφεται με δύο λ; Αυτά τα δύο λ προδίδουν ότι κατάγεται από, ή το έχουν συνδυάσει με, το λατινικό Stella που σημαίνει άστρο. Το «Στέλλα» λοιπόν έχει τελείως διαφορετικό νόημα από το «Στυλιανή» που είναι θηλυκό του «Στυλιανός» και το ετυμολογούμε από το «στύλος», κολόνα και μεταφορικά προστάτης, υποστηρικτής.
Στη λαϊκή παράδοση έχουν κι άλλες φορές συνδεθεί ονόματα που είναι άσχετα μεταξύ τους. Για παράδειγμα, έχω ακούσει ότι στην περιφέρεια Σουφλιού θεωρούν το «Ελισάβετ» θηλυκό του «Σάββας» επειδή μοιάζουν. Επίσης, στις 26 Νοεμβρίου μαζί με τον άγιο Στυλιανό βάζουν να γιορτάζει και το όνομα «Στέργιος», ίσως επειδή μοιάζει με το «Στέλιος» που βγαίνει από το «Στυλιανός». Όμως το «Στέργιος», που δεν θυμίζει το «Στυλιανός», θα μπορούσε κάλλιστα να προέρχεται από το «Αστέριος», το οποίο γιορτάζει στις 7 Αυγούστου (Οσιομάρτυρος Αστερίου θαυματουργού) και στις 30 Οκτωβρίου (Αγίου Αστερίου μάρτυρος).

Σκέφτηκα να ψάξω λίγο για τα ονόματα αυτά, και βρήκα ότι το «Στέλλα» δημιουργήθηκε από τον Άγγλο ποιητή του 16ου αι. σερ Φίλιπ Σίντνυ[i], για τον τίτλο της συλλογής σονέτων του «Άστροφιλ και Στέλλα»[ii]. Μέχρι τον 19ο αι. δεν συνηθιζόταν ως όνομα στις δυτικές χώρες, ενώ μετά διαδόθηκε αρκετά.

Το αρσενικό «Στέλλαν» απαντάται (σπάνια) στη Σουηδία. Το πρωτοέφερε εκεί το 1597 ένας Γερμανός Στέλλαν Όττο von Mörner, αλλά στη Γερμανία δεν απαντάται ως όνομα.[iii]

Όσο για το δικό μας Στυλιανός, η κατάληξη μαρτυρεί κάποια σχέση με λατινικά όπου συνηθίζεται το -ianus, -inus. Στα λατινικά υπάρχει λέξη stilus που σημαίνει παλούκι και αιχμηρό εργαλείο με το οποίο οι Ρωμαίοι έγραφαν σε κερωμένες πινακίδες. Προέρχεται από την ελληνική λέξη στύλος, που σημαίνει το ίδιο εργαλείο και βέβαια την κολόνα.[iv] Και η λαϊκή παράδοση θέλει τον άγιο Στυλιανό να «στυλώνει» δηλ. να στηρίζει μωρά, παιδιά κι εγκύους προστατεύοντάς τα από ασθένειες.

Από το λίγο που έψαξα, to Stilianus – Stylianus δεν απαντάται ως όνομα στη λατινική γραμματεία. Υπήρξαν κάποιοι ελάχιστοι με το επώνυμο Stilianus και Stellinus στην Αγγλία και Αμερική. Αυτοί με το Stilianus θα μπορούσαν κάλλιστα να είναι και ελληνικής καταγωγής.

Η Παφλαγονία, απ’ όπου καταγόταν ο άγιος Στυλιανός, είχε ελληνικό και ρωμαϊκό στοιχείο[v]. Το όνομα, είτε ως καθαρά λατινικό είτε ως ελληνο-λατινικό υβρίδιο, θα μπορούσε ετυμολογικά να έχει σχέση και με τους στύλους όπου ασκούνταν οι Στυλίτες. Πάντως ο άγιος δεν ξέρουμε να ήταν στυλίτης, αλλά ένας πλούσιος νέος που μοίρασε τα πλούτη του και έγινε μοναχός, και στη συνέχεια αναχωρητής. Ίσως το όνομα να έσβηνε στην Παφλαγονία όπως το Στέλλαν στη Γερμανία, αν δεν το είχε κι ο άγιος Στυλιανός, προς τιμήν του οποίου άρχισαν να το δίνουν στα παιδιά τους οι Παφλαγόνες της Μικράς Ασίας και στη συνέχεια οι απανταχού Έλληνες.

Απ’ όπου κι αν προέρχονται τα «Στυλιανός» και «Στέλλα», εμείς μπορούμε να ευχόμαστε συνδυαστικά σ’ αυτούς που τα έχουν να γίνουν στύλοι πίστης και αρετών – κι από αυτό να λάμψουν σαν άστρα, όπως άλλωστε κι ο άγιος Στυλιανός.

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[i] http://www.behindthename.com/name/stella)

[ii] Ο τίτλος σημαίνει «Αστρόφιλος (λέξη που ο ποιητής έφτιαξε από τα ελληνικά) και Αστέρι». Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Astrophel_and_Stella

[iii] http://www.nordicnames.de/wiki/Stellan

[iv] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Stylus

[v] Βλ. http://el.wikipedia.org/wiki/Παφλαγονία

Παιδόφιλοι και παιδική κακοποίηση

Εδώ και αρκετά χρόνια, κινήσεις παιδοφίλων ασκούν προπαγάνδα υπέρ της αποποινικοποίησης παιδοφιλικών πρακτικών. Για παράδειγμα, ο «Βορειοαμερικανικός Σύνδεσμος αγάπης άνδρα και αγοριού» (North American Man/Boy Love Association, κοινώς NAMBLA), ο οποίος ιδρύθηκε στις ΗΠΑ το 1978, ζητά μέχρι σήμερα την κατάργηση των νόμων που ποινικοποιούν τις σεξουαλικές σχέσεις με ανηλίκους και την απελευθέρωση όσων φυλακίστηκαν για σεξουαλικές επαφές με ανήλικους, που δεν εμπεριείχαν καταναγκασμό.[1]

Όμως, οι σύγχρονες δυτικές κοινωνίες στην πλειοψηφία τους αποδοκιμάζουν το σεξ μεταξύ ενηλίκων και παιδιών και το χαρακτηρίζουν παιδική σεξουαλική κακοποίηση[2], είτε ο ενήλικος χρησιμοποιήσει αποπλάνηση, είτε εκφοβισμό και βία, είτε προσφορά χρημάτων, όπως π.χ. στον παιδοφιλικό σεξοτουρισμό.[3] Αυτή η αποδοκιμασία συντελεί στην αρνητική γνώμη πολλών δυτικών για το Ισλάμ, καθώς το Κοράνι συγκαταλέγει στις συζύγους και κορίτσια που δεν έχουν ακόμα περίοδο επειδή είναι πολύ μικρά,[4] ενώ ο Μωάμεθ παντρεύτηκε ένα εξάχρονο κορίτσι με το οποίο «ολοκλήρωσε» το γάμο όταν εκείνο έγινε εννέα ετών[5].

Αυτή η γενική αποδοκιμασία εκφράστηκε ξεκάθαρα σε πρακτικό επίπεδο, όταν η λειτουργία του ολλανδικού «Συλλόγου Μαρτάιν»[6] που δημιουργήθηκε το 1986 και προπαγάνδιζε την αποδοχή της παιδοφιλίας και την αποποινικοποίηση των σεξουαλικών σχέσεων μεταξύ ενηλίκων και παιδιών, απαγορεύτηκε από το Ανώτατο Δικαστήριο της της Ολλανδίας τον Απρίλιο του 2014. Μέλη αυτού του συλλόγου έδρασαν και μέσω του κόμματος PVND[7] που λειτούργησε στην Ολλανδία από το 2006 ως το 2010, με στόχο τη νομιμοποίηση της παιδικής πορνογραφίας, τη μείωση του ορίου ηλικίας στη σεξουαλική επαφή στα 12 από τα 16 κ.α.[8] Όμως, επί δύο συνεχόμενες φορές δεν κατάφεραν σε μια χώρα 16.5 εκατομμυρίων να συγκεντρώσουν τις 600 υπογραφές που απαιτούνταν για να συμμετάσχουν στις εθνικές εκλογές, οπότε διέλυσαν το κόμμα τους.[9] Ο Ad van den Berg, βασικό στέλεχος του συλλόγου Μαρτάιν και του PVND, έχει καταδικαστεί δυο φορές: το 1987 για σεξουαλική κακοποίηση ενός 11χρονου αγοριού, την οποία περιέγραψε ως «συναινετική σχέση», και το 2011 για κατοχή τεράστιας ποσότητας υλικού παιδικής πορνογραφίας, στο οποίο συχνά πρωταγωνιστούσε και ο ίδιος, και το οποίο υποστήριξε ότι κατείχε για σκοπούς «επιστημονικής έρευνας».[10]

Στην εποχή μας έρχονται διαρκώς στην επικαιρότητα εγκληματικές δραστηριότητες παιδοφίλων[11]: οι πολλές περιπτώσεις παιδικής κακοποίησης από Ρωμαιοκαθολικούς ιερείς και μοναχές, που συγκαλύφθηκαν από τους ανώτερους ιεραρχικά[12]· η κακοποίηση 83 παιδιών σε ολλανδικούς παιδικούς σταθμούς από Λεττονό νηπιαγωγό και η παραγωγή, κατοχή και διακίνηση σχετικού πορνογραφικού υλικού από τον ίδιο και τον Ολλανδό σύζυγό του, που ήταν μέλος του «συλλόγου Μαρτάιν»[13]· και διάφορες περιπτώσεις γιατρών, προπονητών, ιερέων κ.α. ανθρώπων υπεράνω πάσης υποψίας, που κακοποιούσαν παιδιά και διακινούσαν υλικό παιδικής πορνογραφίας στην Ελλάδα[14]. Έτσι δεν είναι παράξενο που πολλοί συνδέουν στο μυαλό τους την παιδοφιλία με συγκεκριμένα επαγγέλματα και λειτουργήματα που επιλέγουν παιδόφιλοι ώστε να έρχονται σε επαφή με δυνητικά θύματα, (π.χ. του νηπιαγωγού/δασκάλου, του ιερέα, του γυμναστή/προπονητή κ.α.), και με τη σεξουαλική κακοποίηση παιδιών, καθώς, όπως παρατήρησε πρόσφατα φίλος σε σχετική συζήτηση, «όσους παιδόφιλους γνωρίζουμε, τους γνωρίζουμε από τα εγκλήματά τους».

Ωστόσο, όπως ασφαλώς δεν είναι παιδόφιλοι όλοι όσοι ασκούν τέτοια επαγγέλματα, δεν είναι παιδόφιλοι ούτε όλοι όσοι κακοποιούν σεξουαλικά κάποιο παιδί[15]. Ακόμα, ο ορισμός της παιδοφιλίας δεν προϋποθέτει σεξουαλική κακοποίηση: «Ως παιδοφιλία αναφέρεται μία μορφή παραφιλίας η οποία περιγράφει επαναλαμβανόμενες και επίμονες σεξουαλικές τάσεις και φαντασιώσεις που αφορούν σεξουαλική δραστηριότητα με παιδιά. Σύμφωνα με τον ορισμό αυτό, η παιδοφιλία αφορά άτομα τα οποία διαθέτουν τις προαναφερθείσες τάσεις, έστω κι αν ουδέποτε έχουν επιχειρήσει να τις πραγματώσουν, είτε από ηθικές αναστολές, είτε από τον φόβο της επιβολής του νόμου. Αντίθετα, η παιδοφιλία δεν αφορά άτομα που δεν έχουν παρεκκλίνουσες φαντασιώσεις και επιθυμίες, έστω και αν σε κάποια δεδομένη στιγμή στη ζωή τους έχουν κακοποιήσει σεξουαλικά ένα παιδί και άσχετα του γεγονότος ότι η πράξη αυτή είναι εκ των πραγμάτων αξιόμεμπτη[16]

Οι τελευταίες έρευνες για την παιδοφιλία την περιγράφουν ως σεξουαλικό προσανατολισμό που δεν αλλάζει με τις γνωστές μεθόδους ψυχοθεραπείας, ενώ αποκαλύπτουν κοινά χαρακτηριστικά σε πολλούς παιδόφιλους: Οι περισσότεροι είναι άρρενες, συχνά πάσχουν από διαταραχές προσωπικότητας ή διάθεσης, και 50-70% από αυτούς παρουσιάζουν παραφιλίες όπως επιδειξιμανία, ηδονοβλεψία ή σαδισμό.[17]

Παράλληλα, είναι αριστερόχειρες ή αμφιδέξιοι σε ποσοστό 30%, τρεις φορές πάνω από τη γενική αναλογία. Επειδή το ποιο χέρι θα υπερέχει καθορίζεται από κάποιον συνδυασμό γενετικής και του περιβάλλοντος της μήτρας, οι επιστήμονες βλέπουν αυτόν το συσχετισμό ως ισχυρή ένδειξη ότι οι παιδόφιλοι διαφέρουν σε κάτι από τη γέννησή τους. Οι ερευνητές έχουν ακόμα βρει ότι οι παιδόφιλοι είναι περίπου μια ίντσα κοντύτεροι κατά μέσο όρο από τους μη-παιδόφιλους και ότι έχουν IQ 10 βαθμούς χαμηλότερο από τον μέσο όρο – ανακαλύψεις που έρχονται σε συμφωνία με την ύπαρξη προβλημάτων ανάπτυξης, είτε πριν τη γέννηση είτε κατά την παιδική ηλικία. Σε μια μελέτη του 2008 όπου διεξήχθησαν μαγνητικές τομογραφίες εγκεφάλου σε 65 παιδόφιλους, βρέθηκε ότι σε σύγκριση με άνδρες με βεβαρυμένο ποινικό μητρώο, αλλά χωρίς σεξουαλικά αδικήματα, είχαν λιγότερη λευκή ουσία{[18]}. Επίσης η θέα ενός παιδιού πυροδοτούσε την ίδια νευρική ανταπόκριση που συνήθως παρουσιάζουν οι άνδρες στη θέα μιας ελκυστικής γυναίκας. Διάφορα παραδείγματα ανδρών με εγκεφαλικούς όγκους ή νευρολογικές ασθένειες που επηρεάζουν τις αναστολές, μαρτυρά ανάμειξη του εγκεφάλου στην παιδοφιλική συμπεριφορά.[19],[20]

Πολλοί παιδόφιλοι επιθυμούν να έχουν με παιδιά σχέσεις αγάπης, που να περιλαμβάνουν σεξ και όλα τα σχετικά, ενώ άλλοι επιθυμούν μόνο σεξουαλικά παιχνίδια.[21] Τους αρέσει που τα παιδιά έχουν «Μικρό σώμα, άτριχα πόδια, μικρά γεννητικά όργανα… Αλλά υπάρχει μια ισχυρή συναισθηματική έλξη, μια μεθυστική ιδέα αθωότητας που ξετρελαίνει πολύ περισσότερο από την ανατομία».[22] Φαίνεται ότι η παιδοφιλία αφήνει ακάλυπτη την ανθρώπινη ανάγκη για μόνιμο σύντροφο, όχι μόνο επειδή οι σχέσεις με παιδιά απαγορεύονται από τον νόμο, αλλά επειδή, ακόμα κι αν επιτρέπονταν, όταν ένα παιδί μεγαλώνει χάνει τα χαρακτηριστικά που ελκύουν τον παιδόφιλο.

ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΠΑΙΔΟΦΙΛΟΙ ΑΝΑΓΚΑΣΜΕΝΟΙ ΝΑ ΚΑΚΟΠΟΙΟΥΝ ΠΑΙΔΙΑ;

Παρότι τα προαναφερόμενα ευρήματα υποδεικνύουν ότι πολλοί παιδόφιλοι δεν είναι άμεσα υπεύθυνοι που επιθυμούν παιδιά, προτίμηση που σε κάποιες περιπτώσεις είναι αποκλειστική[23], δεν αναιρούν την ελευθερία τους να μην δράσουν σύμφωνα με αυτές τους τις επιθυμίες. Και αν κάποιοι θα βολεύονταν να φορτώσουν πράξεις κακοποίησης που ασκούν σε γενετική προδιάθεση, στο πεπρωμένο ή και στον Θεό που επέτρεψε να έρθουν στον κόσμο με την α΄ή την β΄τάση, η στάση άλλων ανθρώπων που έχουν την ίδια τάση δεν τους αφήνει πολλά περιθώρια να το κάνουν. Παραδείγματος χάριν, οι «Ενάρετοι Παιδόφιλοι»[24], μια κίνηση Αμερικανών παιδοφίλων, όχι μόνο δεν προσπαθούν να αποποινικοποιήσουν την παιδοφιλία ώστε να μπορούν να απολαμβάνουν παιδιά χωρίς να κινδυνεύουν από τον νόμο, αλλά έχουν δημιουργήσει ομάδα υποστήριξης για την αποτροπή της κακοποίησης παιδιών και της χρήσης παιδικής πορνογραφίας. Στην ιστοσελίδα τους βρίσκουμε δηλώσεις όπως: «Δεν είμαστε μια οργάνωση ανθρώπων που θέλουν να συζητήσουν δημόσια αν το σεξ μεταξύ παιδιών και ενηλίκων θα έπρεπε να είναι νόμιμο. Είμαστε ενωμένοι στην πεποίθηση ότι η σεξουαλική δραστηριότητα μεταξύ ενηλίκων και παιδιών είναι λάθος.»[25] «Θέλουμε η κοινωνία να αναγνωρίσει ότι δεν είμαστε τέρατα που παραμονεύουν πίσω από θάμνους για να επιτεθούν αιφνιδιαστικά σε ανυποψίαστα παιδιά, ότι πολλοί από μας είμαστε καλοί άνθρωποι που έχουμε μια σεξουαλική έλξη την οποία δεν επιλέξαμε και δεν μπορούμε να αλλάξουμε, αλλά είμαστε ικανοί να ελέγξουμε.»[26] Και, σε αντίθεση με παιδόφιλους που υποστηρίζουν ότι το σεξ μεταξύ ενηλίκων και παιδιών δεν βλάπτει τα παιδιά, ή που κακοποιούν παιδιά και μετά ισχυρίζονται ότι τα παιδιά «συναίνεσαν», ή ακόμα «τους αποπλάνησαν», εκείνοι γράφουν: «Οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ ενηλίκων και παιδιών μπορούν σίγουρα να είναι πολύ βλαβερές. Πολλοί επιζώντες από παιδική σεξουαλική κακοποίηση έχουν υποφέρει πάρα πολύ. Κατανοούμε ότι δεν συμφωνούν όλοι οι επιστήμονες σε τι βαθμό και σε ποια έκταση βλάπτονται διαφορετικές ηλικίες παιδιών σε διαφορετικές περιστάσεις. Αυτό είναι ένα περίπλοκο θέμα, και σε τελευταία ανάλυση θα λυθεί με βάση γεγονότα και όχι γνώμες. Εμείς δεν είμαστε επιστήμονες. Επιπλέον, πιστεύουμε ότι οι παιδόφιλοι δεν είναι σε θέση να προσφέρουν αμερόληπτη γνώμη, εφόσον μπορεί να ειδωθούμε ως έχοντες εγωιστικό συμφέρον να αποφασιστεί ότι γίνεται μικρότερο, αντί για μεγαλύτερο κακό[27] «Δεν υπάρχουν κατάλληλοι συναινώντες σύντροφοι για εμάς τους παιδόφιλους, ώστε δεν μπορούμε ποτέ να εκφράσουμε ηθικά τη σεξουαλικότητά μας με τους ανθρώπους που μας ελκύουν».[28]

Οι «Ενάρετοι Παιδόφιλοι» δεν είναι η μόνη κίνηση παιδοφίλων που καταδικάζει το σεξ μεταξύ ενηλίκων και παιδιών. Υπάρχουν ομάδες στην Γερμανία, στην Τσεχία και Σλοβακία και άλλες αμερικανικές κινήσεις.[29] Κάποιες από αυτές εποπτεύονται από επαγγελματίες της ψυχικής υγείας, που εντάσσουν παιδοφίλους σε θεραπευτικά προγράμματα. Το 2014 έγινε γνωστή στην Αμερική μια ανεπίσημη ομάδα νεαρών παιδόφιλων που επικοινωνούν μέσω ίντερνετ για να στηρίζουν ο ένας τον άλλο, και αποφεύγουν με επιτυχία τόσο τις επιθέσεις σε παιδιά, όσο και τη χρήση παιδικής πορνογραφίας στην οποία είχαν εθιστεί κάποια μέλη τους.[30]

ΘΕΡΑΠΕΥΕΤΑΙ Η ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ;

Παρότι πολλοί που έχουν κακοποιήσει παιδιά σεξουαλικά λόγω ψυχικών τραυμάτων μπορούν να θεραπευθούν[31], μέχρι στιγμής οι επιστήμονες δεν αισιοδοξούν ότι ο παιδοφιλικός προσανατολισμός μπορεί να αλλάξει, και εστιάζονται στο πώς να βοηθήσουν τους παιδόφιλους να μην κακοποιούν παιδιά.[32] «Οι περισσότεροι ειδικοί σήμερα συμφωνούν ότι δεν υπάρχει γνωστός τρόπος να μετατραπεί ένας παιδόφιλος σε μη-παιδόφιλο» γράφουν οι «Ενάρετοι Παιδόφιλοι». «Υπάρχουν διαθέσιμες ψυχοθεραπείες για να βοηθήσουν τους παιδόφιλους να ελέγξουν τις επιθυμίες τους και να οικοδομήσουν ζωές κατά τα άλλα ευτυχισμένες και παραγωγικές. Υπάρχουν θεραπείες με φάρμακα, για να βοηθήσουν τους παιδόφιλους να κάνουν την κατάσταση λιγότερο κρίσιμη. Ένα είδος πολύ αποτελεσματικής θεραπείας με φάρμακα είναι γνωστό με τον ατυχή όρο ‘χημικός ευνουχισμός’. Αυτά τα φάρμακα (όπως η οξική λεϋπρολίδη) μπλοκάρουν την επίδραση της τεστοστερόνης και μειώνουν δραστικά τη σεξουαλική ορμή. Κάποια πολύ διαφορετικά φάρμακα (συγκεκριμένα, τα αντικαταθλιπτικά – Αναστολείς Επαναπρόσληψης της Σεροτονίνης) επίσης δουλεύουν καλά για κάποιους άνδρες που παλεύουν με τις επιθυμίες τους. Εμείς (οι δημιουργοί αυτού του ιστότοπου) δεν έχουμε χρειαστεί ποτέ αυτά τα φάρμακα για να χαλιναγωγήσουμε τις επιθυμίες μας, αλλά κάποιοι το κάνουν, και τα φάρμακα δουλεύουν. Δεν γνωρίζουμε πολλά υποσχόμενες μεθόδους για να εξαλείφεται η παιδοφιλική έλξη και να αναπτύσσεται σεξουαλικό ενδιαφέρον προς τους ενηλίκους. Θα υποστηρίζαμε ως δυνατότητα εκλογής για να λάβουν υπόψη τους οι παιδόφιλοι οποιαδήποτε μέθοδο είναι αποτελεσματική και ανθρώπινη.» [33]

Απαραίτητη προϋπόθεση της θεραπείας, που είναι πιο αποτελεσματική όταν συνδυάζει ψυχοθεραπεία και φάρμακα, είναι το να θέλει ο παιδόφιλος να ελέγξει τη συμπεριφορά του. Οι περισσότερες ψυχοθεραπείες που χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της παιδοφιλίας ενσωματώνουν τις αρχές και τις τεχνικές της γνωστικής συμπεριφορικής θεραπείας. Η θεραπεία εστιάζει στο να μπορέσει ο ασθενής να αναγνωρίσει και να ξεπεράσει τις εκλογικεύσεις για τη συμπεριφορά του. Επιπλέον, η θεραπεία μπορεί να περιλαμβάνει την εκγύμναση στην ενσυναίσθηση{[34]} και τεχνικές ελέγχου της σεξουαλικής παρόρμησης.[35]

Ο Γερμανός παιδόφιλος με το ψευδώνυμο Μαξ Βέμπερ, που βεβαιώνει ότι δεν επιτέθηκε ποτέ σε παιδί, μικρός δεν ήθελε να μεγαλώσει κι αισθανόταν άνετα μόνο ανάμεσα σε παιδιά, αποτελεί παράδειγμα για τη βελτίωση που προσφέρει η ψυχοθεραπεία: Στα πλαίσια της ομάδας Prävention Dunkelfeld και χωρίς παρατεινόμενη φαρμακευτική αγωγή κατάφερε να αισθάνεται άνετα ανάμεσα σε συνομηλίκους του, να ολοκληρώσει τις σπουδές του ώστε να γίνει μηχανικός και να αποφεύγει συνειδητά τα παιδιά.[36]

Όμως σίγουρα, αν οι κοσμικές θεραπευτικές μέθοδοι έχουν να προσφέρουν βελτίωση στους παιδόφιλους, πολύ περισσότερα πράγματα έχει να προσφέρει η Ορθόδοξη ψυχοθεραπεία[37], που έχει διάρκεια εφαρμογής γύρω στα 2000 χρόνια και κάποιους ακολούθους που, είτε είχαν μη κανονικό σεξουαλικό προσανατολισμό, είτε έπασχαν ψυχικά, είτε κακοποίησαν συνανθρώπους τους με διάφορους τρόπους, κι όμως όχι μόνο ξεπέρασαν τις τάσεις τους αλλά η καθολική μεταμόρφωσή τους έγινε αιτία να δοξολογείται ο Θεός.[38] Εξάλλου ο Κύριος μας διαβεβαιώνει ότι αυτά που είναι αδύνατα για τον άνθρωπο, είναι δυνατά για τον Θεό[39], και ότι όποιος ζητά, θα λάβει[40]. Και ας μην βιαστεί κανείς να απορρίψει τη μέθοδο εξ αιτίας Ορθοδόξων, λαϊκών ή κληρικών, που είναι γνωστοί για την εμμονή τους στη διάπραξη κάποιων αμαρτιών, ακόμα και παιδοφιλικών πράξεων: Την αποτελεσματικότητα ενός φαρμάκου την διαπιστώνουμε από την θεραπεία εκείνων που το παίρνουν όπως πρέπει, όχι από την ασθένεια εκείνων που δεν το χρησιμοποιούν.

 

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/North_American_Man/Boy_Love_Association, ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[2] Η παιδική σεξουαλική κακοποίηση είναι μια μορφή παιδικής κακοποίησης στην οποία ένας ενήλικας ή ηλικιωμένος έφηβος χρησιμοποιεί ένα παιδί για σεξουαλική διέγερση. Οι μορφές παιδικής σεξουαλικής κακοποίησης περιλαμβάνουν το αίτημα ή πίεση προς το παιδί να συμμετάσχει σε σεξουαλικές δραστηριότητες (ανεξάρτητα του αποτελέσματος), άσεμνη έκθεση (των γεννητικών οργάνων, των γυναικείων θηλών, κλπ) σε ένα παιδί με πρόθεση την ικανοποίηση προσωπικών σεξουαλικών επιθυμιών ή τον εκφοβισμό ή τον εκμαυλισμό του παιδιού, τη σωματική σεξουαλική επαφή με ένα παιδί, ή τη χρησιμοποίηση του παιδιού για παραγωγή παιδικής πορνογραφίας. Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Child_sexual_abuse, ημερομηνία ανάκτησης 20/11/2014

[3] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Child_sex_tourism, ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[4] http://greekmurtadeen.wordpress.com/2010/02/26/quran-pederasty2 ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[5] https://greekmurtadeen.wordpress.com/2014/11/10/muhammad-pedophile/ ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014

[6] «Vereniging MARTIJN», βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Vereniging_Martijn, ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[7] PVND: Ολλανδικό ακρωνύμιο του τίτλου «Κόμμα για την αδελφική αγάπη, την ελευθερία και τη διαφορετικότητα».

[8] http://abcnews.go.com/blogs/headlines/2006/07/dutch_court_oks/ ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[9] http://www.independent.co.uk/news/world/europe/dutch-political-party-pvnd-formed-by-paedophiles-disbanded-1921628.html ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[10] https://www.lifesitenews.com/news/dutch-pedophilia-lobby-leader-jailed-for-three-years ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.

[11] http://www.lifo.gr/mag/features/3842 ημερομηνία ανάκτησης 20/11/2014

[12] http://en.wikipedia.org/wiki/Catholic_Church_sexual_abuse_cases ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014.)

[13] http://www.nieuwsblad.be/article/detail.aspx?articleid=GMT33P05B (στα ολλανδικά) ημερομηνία ανάκτησης 14/11/2014

[14] http://www.zougla.gr/greece/article/stixia-8211-sok-gia-to-kikloma-ton-elinon-pedofilon ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[15] «Οι ερευνητές, επίσης, δεν συμφωνούν σχετικά με το τι ποσοστό αυτών που κακοποιούν παιδιά σεξουαλικά είναι παιδόφιλοι. Άλλοι τύποι δραστών περιλαμβάνουν σεξουαλικά περίεργους ή προσβλητικούς εφήβους που παρενοχλούν μικρότερα παιδιά, υπερσεξουαλικούς ενήλικες που καιροσκοπικά στοχοποιούν παιδιά, και ανθρώπους που ενεργούν παρορμητικά (περισσότερο,παρά λόγω ανταπόκρισης σε ερωτική προσκόλληση) υπό την επήρεια αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών. Επιπλέον, περίπου το ήμισυ του συνόλου των παιδιών θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης είναι 12 έως 17 ετών (στην εφηβική ηλικία), ώστε οι επιτιθέμενοι δεν πληρούν τον αυστηρό ορισμό της παιδοφιλίας».(Researchers also do not agree about what proportion of child sex abusers are pedophiles. Other types of offenders include sexually curious or abusive adolescents who molest younger children, hypersexual adults who opportunistically target children, and people who act impulsively (rather than in response to erotic attachment) under the influence of alcohol or drugs. Moreover, about half of all child sexual abuse victims are 12 to 17 years old (postpubescent), so their assailants don’t meet the strict definition of pedophilia. http://www.health.harvard.edu/newsletters/Harvard_Mental_Health_Letter/2010/July/pessimism-about-pedophilia, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[16] http://el.wikipedia.org/wiki/Παιδοφιλία, (ημερομηνία ανάκτησης 15/11/14, πηγή: το βιβλίο του Ορέστη Γιωτάκου, «Σεξουαλική επιθετικότητα και παραφιλίες», Εκδόσεις Βήτα, Αθήνα 2004, σελίδες 37-42, ISBN 960-8071-70-4)

[17] «Nearly all people with pedophilic tendencies are male. Studies of child molesters have reported that only 1% to 6% of perpetrators are female. Co-occurring disorders, such as personality disorders or mood disorders, are common in people with pedophilic tendencies. And about 50% to 70% of people with pedophilic tendencies are also diagnosed with another paraphilia, such as exhibitionism, voyeurism, or sadism.» http://www.health.harvard.edu/newsletters/Harvard_Mental_Health_Letter/2010/July/pessimism-about-pedophilia, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[18] «Η λευκή ουσία είναι το δίκτυο των νευρικών ινών που βρίσκεται κάτω από το εξωτερικό στρώμα της φαιάς ουσίας. Πρόκειται για νευρικούς άξονες που συνδέουν τους νευρώνες μεταξύ τους και επιτρέπουν την επικοινωνία μεταξύ διαφορετικών περιοχών του εγκεφάλου.» http://news.in.gr/science-technology/article/?aid=157620, ημερομηνία ανάκτησης 1/11/2014. «Μολονότι η φαιά ουσία (αποτελούμενη από σώματα νευρώνων) είναι η έδρα των σκέψεων και των υπολογισμών που κάνει ο εγκέφαλος, η λευκή ουσία (αποτελούμενη από νευράξονες επενδεδυμένους με μυελώδες έλυτρο) ελέγχει τα σήματα που αποστέλλουν οι νευρώνες, συντονίζοντας έτσι τη συνεργασία των εγκεφαλικών περιοχών.» http://www.sciam.gr/topics.asp?action_id=topic_analysis&issue_id=604&topic_id=1274, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[19] «30% of pedophiles are left-handed or ambidextrous, triple the general rate. Because hand dominance is established through some combination of genetics and the environment of the womb, scientists see that association as a powerful indicator that something is different about pedophiles at birth. … Researchers have also determined that pedophiles are nearly an inch shorter on average than non-pedophiles and lag behind the average IQ by 10 points — discoveries that are consistent with developmental problems, whether before birth or in childhood. In a 2008 study, Cantor’s team conducted MRI brain scans on 65 pedophiles. Compared with men with criminal histories but no sex offenses, they had less white matter, the connective circuitry of the brain. The evidence also points to what Cantor explained as «cross wiring»: Seeing a child sets off the same neural response that men typically experience around an attractive woman. More evidence of brain involvement comes from scattered examples of men with brain tumors or neurological diseases affecting inhibition.» http://articles.latimes.com/2013/jan/14/local/la-me-pedophiles-20130115, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[20] http://www.dw.de/scientists-find-brain-differences-in-pedophiles/a-16305968 ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[21] «Many pedophiles [think about] having a loving relationship, sex and everything with some child. That’s an idea I never had. I dream of sexual games with girls, like playing doctor,» he said. «As a child, I didn’t want to grow up.» http://www.dw.de/if-im-attracted-to-children-i-must-be-a-monster/a-16727957 ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[22] When I pressed him about what he finds most attractive in a child, he shifted in the car seat from side to side, and eventually managed to say: “Small body, hairless legs, you know, things like that… like small genitalia.” But there is a strong emotional pull, a potent idea of innocence that, he explained, is far more intoxicating than anatomy. https://medium.com/matter/youre-16-youre-a-pedophile-you-dont-want-to-hurt-anyone-what-do-you-do-now-e11ce4b88bdb ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[23] «Κάποιοι άνθρωποι με παιδοφιλικές παρορμήσεις ελκύονται επίσης από ενηλίκους, και μπορούν να δρουν μόνο σύμφωνα με την δεύτερη αυτή τάση. Επειδή οι άνθρωποι με παιδοφιλικές παρορμήσεις τείνουν να έλκονται από παιδιά συγκεκριμένου φύλου, μερικές φορές περιγράφονται ως ετεροφυλόφιλοι, ομοφυλόφιλοι ή αμφιφυλόφιλοι παιδόφιλοι. Κατά προσέγγιση, 9-40% των παιδοφίλων είναι ομοφυλόφιλοι ως προς τον παιδοφιλικό τους προσανατολισμό – αλλά αυτό δεν είναι το ίδιο με το να είναι ομοφυλόφιλοι. Οι ομοφυλόφιλοι ενήλικες δεν έχουν περισσότερες πιθανότητες από τους ετεροφυλόφιλους να κακοποιήσουν παιδιά.» (Some people with pedophilic urges are also attracted to adults, and may act only on the latter urges. Because people with pedophilic urges tend to be attracted to children of a particular gender, they are sometimes described in the literature as heterosexual, homosexual, or bisexual pedophiles. Roughly 9% to 40% of pedophiles are homosexual in their orientation toward children — but that is not the same as saying they are homosexual. Homosexual adults are no more likely than heterosexuals to abuse children.) http://www.health.harvard.edu/newsletters/Harvard_Mental_Health_Letter/2010/July/pessimism-about-pedophilia, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[24] Virtuous Pedophiles, http://www.virped.org/ ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[25] We are not an organization for people who want to debate whether sex between children and adults should be legal. We are united in our belief that sexual activity between adults and children is wrong. (http://www.virped.org/index.php/f-a-q-2nd-page, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)

[26] We want society to recognize that we are not monsters lurking behind bushes waiting to pounce on unsuspecting children, that many of us are good people who have a sexual attraction that we did not choose and cannot change, but are capable of controlling. (http://www.virped.org/index.php/f-a-q ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)
[27] They {sexual relations between adults and children} certainly can be very harmful. Many survivors of child sexual abuse have suffered enormously. We understand that not all scientists agree on what proportions of different ages of children in different circumstances are harmed and to what extent. This is a complicated matter, and it is one that will ultimately be resolved based on facts, not opinions. We are not scientists. Moreover, we believe that pedophiles are not in a good position to offer an unbiased opinion, since we can be seen as having a selfish interest in deciding there is less rather than more harm. (‘Are sexual relations between adults and children always harmful?’ http://www.virped.org/index.php/f-a-q-2nd-page, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)

[28] «There are no suitable consenting partners for us pedophiles, so we can never ethically express our sexuality with the people we are attracted to». (‘Aren’t you trying to follow the same path homosexuals have taken to have your desires accepted?’ http://www.virped.org/index.php/f-a-q-3rd-page ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)

[29] Γερμανία: Prevention Project Dunkelfeld (PPD)» και Schicksal und Herausforderung, Τσεχία και Σλοβακία: ČEPEK – Czech and Slovak Pedophile Community, Αμερική: B4U-ACT.

[30] https://medium.com/matter/youre-16-youre-a-pedophile-you-dont-want-to-hurt-anyone-what-do-you-do-now-e11ce4b88bdb, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)

[31] http://articles.mcall.com/1985-05-09/news/2472743_1_offenders-child-molesters-molesters-and-rapists ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[32] http://www.health.harvard.edu/newsletters/Harvard_Mental_Health_Letter/2010/July/pessimism-about-pedophilia, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[33] «Most experts currently believe that there is no known way of turning a pedophile into a nonpedophile. Psychotherapies are available to help pedophiles control their desires and build otherwise happy and productive lives. Drug therapies are available to help pedophiles “take the edge off.» One kind of highly effective drug therapy is known by the unfortunate term chemical castration. These drugs (such as leuprolide acetate) block the effects of testosterone and drastically reduce sex drive. Some very different drugs (the SSRI anti-depressants, in particular) also work well for some men struggling with their desires. We (the founders of this website) have never needed these drugs to curb our desires, but some men do, and the drugs work. We are not aware of any promising methods for eliminating pedophilic attractions and developing sexual interest in adults. We would support any methods that were effective and humane as an option for pedophiles to consider.» (‘What types of therapy are available to help people deal with pedophilia?’ http://www.virped.org/index.php/f-a-q-2nd-page, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)

[34] «Ενσυναίσθηση είναι η συναισθηματική ταύτιση με ένα άλλο άτομο. Η αναγνώριση και η κατανόηση της θέσης, του συναισθήματος, των σκέψεων ή της κατάστασης κάποιου άλλου. Ένα άτομο που χρησιμοποιεί την ενσυναίσθηση μπορεί να αναγνωρίσει, να αντιληφθεί και να αισθανθεί αυτό που αισθάνεται ένα άλλο άτομο. Με αυτό τον τρόπο μπορεί να βάλει τον εαυτό του στη θέση του άλλου, να κατανοήσει τη συμπεριφορά του και να αναγνωρίσει τα κίνητρά της. Να δει δηλαδή τον κόσμο μέσα από τα μάτια του.» http://www.scienceillustrated.gr/site/empathy/ ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014

[35] «Treatment is effective only if a patient with pedophilia is motivated and committed to controlling his behavior — attributes that are difficult for mental health professionals to assess. Outcomes are better when treatment combines psychotherapy and medication. Most psychotherapies used to treat pedophilia incorporate the principles and techniques of cognitive behavioral therapy. The focus of therapy is to enable the patient to recognize and overcome rationalizations about his behavior. In addition, therapy may involve empathy training and techniques in sexual impulse control.» http://www.health.harvard.edu/newsletters/Harvard_Mental_Health_Letter/2010/July/pessimism-about-pedophilia, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.

[36] http://www.dw.de/if-im-attracted-to-children-i-must-be-a-monster/a-16727957, ημερομηνία ανάκτησης 15/11/2014.)

[37] http://www.oodegr.co/oode/psyxotherap/psyxotherap.htm, ημερομηνία ανάκτησης 20/11/2014

[38] Μερικά μόνο παραδείγματα: Ο Ιάκωβος ο ασκητής, ένας βιαστής και δολοφόνος (http://www.oodegr.com/oode/synaxaristis/iakwbos_ask1.htm) ο άγιος Μωυσής ο Αιθίοπας, ένας ληστής και δολοφόνος (http://o-nekros.blogspot.gr/2011/08/moses-black-saint-teacher.html) ο πρώην ομοφυλόφιλος π. Σεραφείμ Ρόουζ (http://o-nekros.blogspot.gr/2010/09/blog-post_06.html), ημερομηνία ανάκτησης όλων 15/11/2014.

[39] Λουκ. 18:27: Ὁ δὲ εἶπε, Τὰ ἀδύνατα παρὰ ἀνθρώποις, δυνατά ἐστι παρὰ τῷ Θεῷ.

[40] Ματθ. 7:7-11: 7 Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. 8 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται. 9 Ἢ τίς ἐστιν ἐξ ὑμῶν ἄνθρωπος, ὃν ἐὰν αἰτήσῃ ὁ υἱὸς αὐτοῦ ἄρτον, μὴ λίθον ἐπιδώσει αὐτῷ; 10 καὶ ἐὰν ἰχθῦν αἰτήσῃ, μὴ ὄφιν ἐπιδώσει αὐτῷ; 11 εἰ οὖν ὑμεῖς, πονηροὶ ὄντες, οἴδατε δόματα ἀγαθὰ διδόναι τοῖς τέκνοις ὑμῶν, πόσῳ μᾶλλον ὁ πατὴρ ὑμῶν ὁ ἐν τοῖς οὐρανοῖς, δώσει ἀγαθὰ τοῖς αἰτοῦσιν αὐτόν;΄

Λουκ.11:9-10: Κᾀγὼ ὑμῖν λέγω, Αἰτεῖτε, καὶ δοθήσεται ὑμῖν· ζητεῖτε, καὶ εὑρήσετε· κρούετε, καὶ ἀνοιγήσεται ὑμῖν. 10 πᾶς γὰρ ὁ αἰτῶν λαμβάνει, καὶ ὁ ζητῶν εὑρίσκει, καὶ τῷ κρούοντι ἀνοιγήσεται.

Ιωαν. 16:23-24: Ἀμὴν ἀμὴν λέγω ὑμῖν, ὅτι ὅσα ἂν αἰτήσητε τὸν πατέρα ἐν τῷ ὀνόματί μου, δώσει ὑμῖν. 24 ἕως ἄρτι οὐκ ᾐτήσατε οὐδὲν ἐν τῷ ὀνόματί μου· αἰτεῖτε, καὶ λήψεσθε, ἵνα ἡ χαρὰ ὑμῶν ᾖ πεπληρωμένη.

Έφτασε το τέλος του κόσμου! Καλά Χριστούγεννα!!

Ίσως, αγαπητοί αναγνώστες, να έχετε ακούσει ότι ο κόσμος θα τελειώσει το 2012 γιατί τότε σταματάει να μετράει το χρόνο το ημερολόγιο των Μάγιας – συγκεκριμένα το ημερολόγιο «της μεγάλης απαρίθμησης» (Long Count), ένα από τα τρία που είχαν… Μάλιστα, ότι ο κόσμος θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου, την Παρασκευή που μας έρχεται, επειδή

«η 21η Δεκεμβρίου είναι η μέρα που λαμβάνει χώρα το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και για το 2012 ο Ήλιος θα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με το κέντρο του γαλαξία μας.

Ο Ισημερινός του Γαλαξία μας και το μονοπάτι του Ηλίου πρόκειται να διασταυρωθούν στις 11.11 π.μ. GMT, στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Εκείνο που κάνει το συγκεκριμένο γεγονός να ξεχωρίζει είναι πως αυτή η ευθυγράμμιση του 2012 θα έχει σχέση και με τα πολύ μακρινά αστέρια. Δηλαδή, η ευθυγράμμιση θα είναι δεξιά κατά μήκος όλου του γαλαξία κι αυτή η μετάπτωση των ισημεριών, που πηγαίνει σε έναν πλήρη κύκλο, συμβαίνει, από αστρονομικής πλευράς, μόνο μία και μοναδική φορά κάθε 26.000 χρόνια.»[i]

Βέβαια η ΝΑΣΑ σχολιάζει  τέτοιους ισχυρισμούς ως εξής:

«Δεν υπάρχει καμία ευθυγράμμιση πλανήτη το 2012 ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή μέσα στα επόμενα χρόνια. Στην πραγματικότητα, στα τέλη του 2012 οι πλανήτες είναι διάσπαρτοι σε όλο τον ουρανό! … Πολλές ιστοσελίδες συζητούν την ευθυγράμμιση της Γης και του Ήλιου με το κέντρο του Γαλαξία μας στον αστερισμό του Τοξότη. Αυτό συμβαίνει κάθε Δεκέμβριο, χωρίς κακές συνέπειες, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε το 2012 να είναι διαφορετικό από κάθε άλλη χρονιά.»[ii]

Πάντως κάποιοι που προφανώς ΔΕΝ πιστεύουν ότι το 2012 θα φέρει το τέλος του κόσμου, σίγουρα τρίβουν τα χέρια τους, αφού

«Πάνω σε αυτή την αβεβαιότητα στήθηκε μια ολόκληρη «βιομηχανία» τα κέρδη της οποίας χτυπούν κόκκινο, ειδικά εκεί όπου μεγαλούργησαν οι Μάγια, στην Κεντρική Αμερική.

Κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές με θέμα το τέλος του κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου, βιβλία που υπερθεματίζουν και άλλα που αμφισβητούν την έλευση του Αρμαγεδδώνος, είναι μερικοί μόνο από τους τομείς στους οποίους δραστηριοποιείται η «βιομηχανία» αυτή.

Ασφαλώς από το χορό των δισεκατομμυρίων δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι χώρες της Κεντρικής Αμερικής όπου αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Μάγια. Η κινητικότητα στις περιοχές είναι μεγάλη, ενώ μόνο στο Μεξικό ως το τέλος της χρονιάς αναμένεται να έχουν συρρεύσει 52 εκατ. τουρίστες.

Τα τουριστικά γραφεία πλασάρουν ένα ταξίδι στον θεωρούμενο φυσικό χώρο των Μάγια ως «τελευταία ευκαιρία», ενώ οι Αρχές καθησυχάζουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί.»[iii]

Και από την άλλη, η ένωση Μάγια με τον τίτλο «Oxlaljuj Ajpop» κατηγορεί την κυβέρνηση της Γουατεμάλας για απάτη, ψέματα διαστροφή της πραγματικότητας και μετατροπή του λαού των Μάγια σε φολκλόρ με σκοπό το κέρδος, επειδή καλλιεργεί σκόπιμα τον μύθο ότι το ημερολόγιο των Μάγια προβλέπει το τέλος του κόσμου το 2012.[iv] Ενώ ειδικοί επί του πολιτισμού των Μάγια τονίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να συγχρονίσουμε επακριβώς τις ημερομηνίες του ημερολογίου τους με το δικό μας, οπότε αυτό το, κατά τους Μάγια, κομβικό χρονικό σημείο μπορεί να έχει ήδη περάσει ή να έρθει δεκαετίες αργότερα.[v]

Ας δούμε όμως με κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες, την προέλευση της τόσο επικερδούς «προφητείας των Μάγιας», στο άρθρο «Πώς η «Αποκάλυψη των Μάγιας» προήλθε από ένα Νεοεποχίτικο «ταξίδι με μαγικά μανιτάρια».

Η «προφητεία» αυτή δεν πηγάζει καθόλου από τους Μάγιας – ούτε χρονολογείται προ χιλιετίας.
Οι πεποιθήσεις προέρχονται από δύο Νεοεποχίτικα βιβλία των δεκαετιών του ’70 και ’80.

Τα δύο βιβλία προβλέπουν μια κατάληξη τόσο σουρεαλιστική, όσο μια «αναβάθμιση» της ανθρώπινης συναίσθησης από ένα πνεύμα από τον έβδομο αιώνα. Η ίδια η ημερομηνία προέρχεται από μια προφητεία που βασίζεται σε ένα «ταξίδι» με μαγικά μανιτάρια.

«Η 21η Δεκεμβρίου θα είναι απλώς άλλο ένα πρωινό Παρασκευής» είπε ο Άντριου Ουίλσον, Βοηθός Διευθυντής Κοινωνικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο του Ντέρμπυ. «Το 1987 ένας χίπυ γκουρού ονόματι Χοσέ Αργκέλ συνέδεσε την ημερομηνία με το ημερολόγιο των Μάγιας στο βιβλίο του με τίτλο «Ο Παράγοντας Μάγια».  Όμως επρόκειτο για μια καταργημένη μορφή του ημερολογίου, που είχε να χρησιμοποιηθεί από το έτος 1100 μ.Χ.»

«[Ο Αργκέλ] δήλωνε πως ήταν αγωγός διαφόρων πνευμάτων, συμπεριλαμβανομένου του πνεύματος ενός βασιλιά των Μάγια από τον έβδομο αιώνα. Εκείνος είχε προείπει για μια ‘μετατόπιση στην ανθρώπινη συναίσθηση’ – μια μαζική διαφώτιση».
Η δε συγκεκριμένη ημερομηνία της 21ης Δεκεμβρίου πρωτοεμφανίσθηκε σε ένα προηγούμενο έργο – ένα βιβλίο του 1975 γραμμένο από τον Τέρενς Μακέννα, έναν συγγραφέα που έγινε γνωστός από τις περιγραφές του για τους «μηχανικούς καλικάντζαρους» που έβλεπε όσο ήταν κάτω από την επήρεια ναρκωτικών.
Η ημερομηνία εμφανίσθηκε στην προφητεία «Χρονική Στιγμή Μηδέν» του Μακέννα και βασίσθηκε στα μαθηματικά του ίδιου του Μακέννα, την Κινεζική μαντική «I Ching», και ένα ταξίδι με μαγικά μανιτάρια.
Ο Μακέννα αργότερα γνώρισε τον Αργκέλ και οι δυο τους έγιναν –σύμφωνα με τον Ουίλσον– τμήμα ενός κύκλου Νεοεποχιτών συγγραφέων που ο ένας παρέπεμπε στα έργα του άλλου, δίνοντας έτσι στην «προφητεία» έναν αέρα πειστικότητας.

 «Η σημαντικότητα της 21ης Δεκεμβρίου 2012 σε κύκλους της Νέας Εποχής προέκυψε από το έργο του ‘εθνοβοτανιστή’ Τέρενς Μακέννα, καθώς ταξίδευε βαθειά μέσα στον Αμαζόνιο την δεκαετία του ‘70» είπε ο Ουίλσον.  «Οι υπολογισμοί του για ένα ‘κύμα μηδενισμού του χρόνου’ πρότεινε πως ο κόσμος θα βίωνε μια τεράστια αλλαγή την 21η Δεκεμβρίου.»
«Ο Αργκέλ, που διατηρούσε ένα διαχρονικό ενδιαφέρον για τα πνευματιστικά των Ιθαγενών Αμερικανών, είχε εμπνευσθεί από το έργο του Μακέννα.  Έκανε δημοφιλή την ημερομηνία αυτή στους νεοεποχίτικους κύκλους του, με το να την συσχετίσει με το ‘ημερολόγιο μεγάλης απαρίθμησης’ των Μάγια.»
«Καθώς εξελίχθηκε η πεποίθηση αυτή, συσχετίσθηκε και με άλλες, πιο εξωφρενικές προβλέψεις – όπως την ιδέα πως η Γη θα χτυπηθεί από έναν ανεξέλεγκτο πλανήτη ονόματι ‘Νιμπίρου’, ή πως θα την καταπιεί μια μαύρη τρύπα.»

«Δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό πιστεύω», είπε ο Ουίλσον. «Ποικίλει, από την ιδέα πως ίσως μετακινηθούν οι μαγνητικοί πόλοι, μέχρι την ιδέα ενός ‘γαλαξιακού συμβουλίου’ που θα επισκεφθεί την Γη.  Δεν υπάρχει μία, ξεκάθαρη ιδέα. Απλώς καθρεφτίζει τα νεοεποχίτικα πιστεύω από τα οποία προέρχεται.»

«Εχει γίνει μέρος πολλών θρησκευτικών κινημάτων.  Για παράδειγμα, η ‘Γαλαξιακή Ομοσπονδία του Φωτός’ πιστεύει πως ο πλανήτης ‘Χ’ θα περάσει πολύ κοντά από την Γη το 2012, προκαλώντας μια βαθειά μεταμόρφωση στην ανθρώπινη ζωή πάνω στην Γη.»

«Αυτό που έχουν κοινό – αυτή, καθώς και οι άλλες αποκαλυπτικές ημερομηνίες μέσα στα νέα θρησκευτικά κινήματα – είναι πως συχνά προβλέπουν ότι τα γεγονότα θα συμβούν μέσα στα χρόνια ζωής του πιστού, κάνοντας τα πιστεύω τους επείγοντα και σημαντικά», είπε ο Ουίλσον.

«Όμως, ο περισσότερος κόσμος που πιστεύει στην σημασία της 21ης Δεκεμβρίου 2012 έχει μετριάσει τις προβλέψεις αυτές περί αποκάλυψης, και αντ’ αυτού, πιστεύει πως σηματοδοτεί κάποια σημαντική αλλαγή στην ανθρωπότητα.  Τώρα, όσο για το αν πρόκειται για αλλαγή στον πολιτισμό ή για ένα παγκόσμιο γεγονός – οι περισσότεροι που πιστεύουν σε κάποια αποκάλυψη δεν θα προετοιμάζονται για ένα γήινο τέλος, αλλά θα προσδοκούν κάποια επικείμενη μεταμόρφωση.»
«Πολλοί άνθρωποι προσβλέπουν στην ιστορία αυτή για καθησυχασμό – είτε για το οικονομικό κλίμα, ή ακόμα, για τους φόβους που έχουν παραδείγματος χάριν για τον Μεγάλο Επιταχυντή Μορίων Hadron.»

«Αυτό που έχει εκλαϊκευθεί είναι όλα τα δραματικά στοιχεία – εγώ πάντως σίγουρα θα κάνω τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια μου όπως πάντα και εφέτος.»

Η εργασία του Ουίλσον, «From Mushrooms to the Stars» («Από τα μανιτάρια sτα άστρα»), θα κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο Ashgate το 2013.»[vi]

Αυτά λοιπόν για τα πνεύματα των αρχαίων βασιλιάδων και τα παραισθησιογόνα μανιτάρια, που έκαναν κάποιους να δουν άστρα – αλλά και χρήματα.

Σχετικά με τις «πιο εξωφρενικές προβλέψεις – όπως την ιδέα πως η Γη θα χτυπηθεί από έναν ανεξέλεγκτο πλανήτη ονόματι ‘Νιμπίρου’, ή πως θα την καταπιεί μια μαύρη τρύπα» η σχετική σελίδα της ΝΑΣΑ είναι πραγματικά πολύ χρήσιμη: http://astrobiology2.arc.nasa.gov/ask-an-astrobiologist/intro/nibiru-and-doomsday-2012-questions-and-answers

Από εκεί μεταφέρω το απλό επιχείρημα ότι ο ισομεγέθης με τη γη πλανήτης Νιμπίρου ή Χ, ο οποίος θα μας χτυπήσει μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, πολύ απλά δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε και ήταν τόσο κοντά μας ώστε να μας χτυπήσει σε λίγες μέρες, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ η ΝΑΣΑ ήθελε να το κρύψει για να μην δημιουργηθεί πανικός, θα τον είχαν εντοπίσει τόσο επαγγελματίες, όσο και ερασιτέχνες αστρονόμοι… Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 100.000 σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι λίγο απίθανο η ΝΑΣΑ να τους ελέγχει όλους…

Αν θέλετε να δείτε πόσες ακόμα φορές και από πόσες διαφορετικές ομάδες προβλέφθηκε το τέλος του κόσμου, και θυμάστε μόνο τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που είναι βετεράνοι στο είδος αυτό, κάντε κλικ εδώ.

Να συμπληρώσουμε στις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες του κειμένου, ότι σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Ρέημοντ Φραντς, πρώην μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κάποιοι που κήρυτταν «σύντομη καταστροφή του Κόσμου» από τον… Ιεχωβά Θεό, προφανώς δεν τις πίστευαν κι οι ίδιοι… Αφού στα μέσα της δεκαετίας του 1940, κι ενώ η οργάνωση δίδασκε ότι ο κόσμος θα καταστρεφόταν πολύ σύντομα, ο αντιπρόεδρος Φρεντ Φραντς δήλωνε σε τοπική συνάθροιση του Ντητρόιτ ότι στο Μπρούκλυν δεν περίμεναν να κλείσουν, και «όποιος ήθελε να στείλει συνδρομή για το περιοδικό ‘Σκοπιά’ δεν χρειαζόταν να στείλει για έξι μήνες μόνο – μπορούσε να στείλει για έναν ολόκληρο χρόνο ή για δύο χρόνια, αν ήθελε’!»[vii]
Όμως, στο παραπάνω κείμενο του Γραφείου Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας δεν υπάρχουν μόνο απαρίθμηση ψευδοπροφητών. Υπάρχει και η χριστιανική απάντηση σε όλες αυτές τις – πολύ επικερδείς για κάποιους – ψευδοπροφητείες:

«Μελετώντας την Ορθόδοξη διδασκαλία για τα έσχατα μπορούμε να πούμε:

1ον. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να υπολογίσει πότε ακριβώς θα γίνει το τέλος του κόσμου.

Mόνο ο Θεός Πατέρας γνωρίζει την ημέρα και την ώρα που θα συμβεί ( Ματθ. κεφ. 24, στίχ. 36 και 42-44). Το ίδιο επαναλαμβάνει και ο απόστολος Παύλος (Α΄ Θεσσ. 5, 2-4).

Επομένως όποιος ορίζει ημερομηνίες είναι απατεώνας.

2ον. Ο Ιησούς Χριστός, όταν Τον ρώτησαν οι μαθητές Του, απάντησε ότι το τέλος θα έρθει απρόσμενα, όπως ο κλέφτης μέσα στη νύχτα.

Επομένως θα πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, με πνευματική αφύπνιση και επαγρύπνηση.

3ον. Πριν το τέλος θα υπάρξουν «σημεία», που θα προσανατολίσουν τους χριστιανούς όχι στο πότε ακριβώς θα γίνει, αλλά ότι πλησιάζει.

4ον. Το τέλος του κόσμου δεν θα είναι  τέλος, αλλά η «Ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής» (Πράξεις , 2, 20), με γεγονότα που λαχταρούν από τα βάθη της καρδιάς τους οι χριστιανοί από την αρχή του χριστιανισμού!

—  Θα επιστρέψει ο Χριστός γεμάτος φως και συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους (Ματθ. κεφ. 25, 31).

—  Θα γίνει η ανάσταση όλων των νεκρών! (κατά Ιωάννην, κεφ. 5, στίχ. 25. Α΄ Θεσσ. 4, 16. Αποκάλυψις 20, 11-13, κ.λ.π.).

—  Θα νικηθεί τελείως το κακό,

—   θα πάψει ο θάνατος και θα ανατείλει η αιώνια ημέρα του παραδείσου (Αποκάλυψις, κεφ. 21-22).

—  Δεν πρέπει λοιπόν να περιμένουμε το τέλος με φόβο, αλλά με χαρά.

—  Ο απόστολος Παύλος δίνει τον τρόπο αντιμετώπισης κάθε δυσκολίας « Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε,  ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς.» (Α’ Θεσ.ε’,16-18)

—   Η ίδια η Αποκάλυψη τελειώνει με την προσευχή «Ναι, έλα, Κύριε Ιησού» (Αποκ.κβ’20)

Αλλά πριν το τέλος, θα έρθει η μέρα της δικής μας συνάντησης με τον Ιησού. Θα είμαστε έτοιμοι να Τον αντικρίσουμε;

Και φυσικά η ετοιμασία που θέλει ο Χριστός από εμάς δεν είναι μάσκες οξυγόνου, καταφύγια και αποθήκες τροφίμων.

—  Στην Ορθοδοξία  λοιπόν δεν φοβόμαστε το «τέλος».

—  Δεν ψάχνουμε για τον αντίχριστο αλλά αναζητούμε με λαχτάρα το Χριστό

—  Εδώ  δεν υπάρχει κανένας κακός Θεός που να απειλεί  με ποτάμια αιμάτων

—  Εδώ δεν περιμένουμε κανένα «τέλος».

—  Περιμένουμε το Χριστό.»[viii]

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες.


ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[i] http://www.romioi.com/2012/12/blog-post_8985.html

[vii] «Κρίση συνείδησης» του Ρέημοντ Φραντς, εκδ. Μυριόβιβλος, σελ. 33.

[viii] «Το ‘τέλος’ του κόσμου και η απάτη σε βάρος του κόσμου», Ιερά Μητρόπολη Καστοριάς – Γραφείο Επί Των Αιρέσεων.

Μπορεί να σβήσει ο Έλληνας από αυτόν τον πλανήτη;

Μια φίλη μου έστειλε ένα κείμενο «του Γάλλου λογοτέχνη Ζαν Ρισπέν» (Jean Rispen). Το παραθέτω:

«Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…»

  1. Γκρεμίστε όλη την Ελλάδα σε βάθος 100 μέτρων.
  2. Αδειάστε όλα τα μουσεία σας, από όλον τον κόσμο.
  3. Γκρεμίστε κάθε τι Ελληνικό από όλο τον πλανήτη…

Έπειτα σβήστε την Ελληνική γλώσσα από παντού.

  1. Από την ιατρική σας, την… … φαρμακευτική σας.
  2. Από τα μαθηματικά σας (γεωμετρία, άλγεβρα)
  3. Από την φυσική σας, χημεία
  4. Από την αστρονομία σας
  5. Από την πολιτική σας
  6. Από την καθημερινότητα σας.

Διαγράψτε τα μαθηματικά, διαγράψτε κάθε σχήμα, κάντε το τρίγωνο-οκτάγωνο, την ευθεία-καμπύλη, σβήστε την γεωμετρία από τα κτίρια σας, τους δρόμους σας, τα παιχνίδια σας, τα αμάξια σας, σβήστε την ονομασία κάθε ασθένειας και κάθε φαρμάκου, διαγράψτε την δημοκρατία και την πολιτική, διαγράψτε την βαρύτητα και φέρτε το πάνω κάτω, αλλάξτε τους δορυφόρους σας να έχουν τετράγωνη τροχιά, αλλάξτε όλα τα βιβλία σας (γιατί παντού θα υπάρχει και έστω μια ελληνική λέξη), σβήστε από την καθημερινότητα σας κάθε ελληνική λέξη, αλλάξτε τα ευαγγέλια, αλλάξτε το όνομα του Χριστού που και αυτό βγαίνει από τα Ελληνικά και σημαίνει αυτός που έχει το χρίσμα, αλλάξτε και το σχήμα κάθε ναού (να μην έχει την ελληνική γεωμετρία), σβήστε τον Μέγα Αλέξανδρο, σβήστε όλους τους Μυθικούς και Ιστορικούς ήρωες, αλλάξτε την παιδεία σας, αλλάξτε το όνομα της ιστορίας, αλλάξτε τα ονόματα στα πανεπιστήμια σας, αλλάξτε τον τρόπο γραφής σας, χρησιμοποιήστε τον αραβικό, διαγράψτε την φιλοσοφία, διαγράψτε, διαγράψτε, διαγράψτε…

Θα πείτε «δεν γίνεται«.

Πολύ σωστά, γιατί μετά δεν θα μπορείτε να στεριώσετε ούτε μια πρόταση! Δεν γίνεται να σβήσει η Ελλάδα, ο Έλληνας, η προσφορά του πάνω σε αυτόν τον πλανήτη…

Η πρόκληση πάντως ισχύει.»

Όταν πρωτοδιάβασα αυτό το καλογραμμένο κείμενο που απευθύνεται τόσο στη λογική, όσο και στο συναίσθημα συγκινήθηκα, σαν απόγονος των ανθρώπων που δημιούργησαν τη Φιλοσοφία και τόσα άλλα που αναφέρονται σ’ αυτό… Ειλικρινά θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Ζαν Ρισπέν για το χρόνο και την ενέργεια που αφιέρωσε να το γράψει. Μετά από λίγο όμως εξοργίστηκα. Γιατί; Επειδή η προσφορά των Ελλήνων ασφαλώς δεν μπορεί να σβήσει, όμως οι ίδιοι οι Έλληνες μπορούμε… Και μπορούμε, επειδή μόνοι μας βγάζουμε τα μάτια μας:

Φωνάζουμε και διαμαρτυρόμαστε, ότι μας πνίγουν οι παράνομοι μετανάστες… Όμως βασικός λόγος που βρίσκονται εδώ οι παράνομοι μετανάστες είναι η υποκρισία και η φιλαργυρία μας. Δυστυχώς θέλαμε ανθρώπους να δουλεύουν ανασφάλιστοι και με λίγα λεφτά, και δεν σταματάμε να το κάνουμε όπως μπορείτε να δείτε από τους σχετικούς ελέγχους του ΙΚΑ!

Ακόμα, πολλοί παράνομοι μετανάστες ήρθαν με σκοπό να πάνε από δω σε άλλες χώρες της Ευρώπης, καθώς η δική μας χώρα έχει γίνει ξέφραγο αμπέλι χάρη στα δυο μεγάλα κόμματα που ο μέσος Έλληνας ψηφίζει τόσα χρόνια συστηματικά… Σίγουρα οι Τούρκοι λαθρέμποροι έχουν την επιχείρηση με την παράνομη μετανάστευση για χρυσωρυχείο – και όχι μόνο, αφού παλιότερα που είχαμε ναρκοπέδια ξαμολούσαν τους μετανάστες εκεί για να σκοτώνονται και να βλέπουν αυτοί πού είναι οι νάρκες… Όμως, δεν ήταν Τούρκοι αυτοί που υπονόμευσαν το στρατό στα ελληνικά σύνορα και το λιμενικό σώμα για να μπαίνει στη χώρα ο καθένας. Ήταν ΕΛΛΗΝΕΣ ψηφισμένοι από ΕΛΛΗΝΕΣ.

Φωνάζουμε για τις Νιγηριανές πόρνες που έχουν γεμίσει κάποιους δρόμους, αλλά όπως σωστά παρατήρησε κάποιος σε συζήτηση σε ιστότοπο εφημερίδας,

«κανείς δεν θα τις έφερνε αν δεν υπήρχε ζήτηση, κυρίως από Έλληνες, που όσο κι αν αυξάνονται οι μετανάστες, παραμένουν περισσότεροι. Άλλοι Έλληνες ψάχνουν ανάμεσα στους μετανάστες για αρσενικές πόρνες (π.χ. Σιργιανόπουλος).»

Και βέβαια ας μην αναφέρουμε πόσοι Έλληνες, πολλοί παντρεμένοι ή σε μόνιμες σχέσεις, επιμένουν να έχουν συνουσία με πόρνες χωρίς προφυλακτικό, εκθέτοντας τα κοντινά τους πρόσωπα σε κίνδυνο σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων…

Φωνάζουμε για δρόμους γεμάτους ναρκομανείς, όπως η Τοσίτσα στο κέντρο της Αθήνας, όπου η διακίνηση ναρκωτικών και τα αποτελέσματά της πέφτουν στην αντίληψη των περαστικών – εγώ η ίδια μέσα από το τρόλεϊ έχω δει κοπέλα να σωριάζεται στο πεζοδρόμιο αναίσθητη… Ενώ λίγα μέτρα πιο πέρα βρίσκονται μέλη της Ελληνικής Αστυνομίας, με ελληνικότατη ηγεσία που υπακούει στο ελληνικότατο αρμόδιο υπουργείο.

Φωνάζουμε επειδή δεν υπάρχει αξιοκρατία κι επειδή γίνονται εξοργιστικά σκάνδαλα με τις προσλήψεις στο Δημόσιο… Επειδή τόσα χρόνια λειτουργούν δημόσιες υπηρεσίες φαντάσματα, χωρίς αντικείμενο, μόνο με υπαλλήλους που παίρνουν υπέρογκους μισθούς… Μα δεν είμαστε εμείς οι ίδιοι που ζητάμε ρουσφέτια χωρίς να το αξίζουμε, και πάντα θεωρούσαμε τόσο καλή τύχη να μπουν σε τέτοιες υπηρεσίες τα παιδιά μας;

Δυστυχώς συνέλληνες, εμείς είμαστε που τα κάνουμε αυτά. Κι ακόμα μου φαίνεται ότι αν υπάρχουν κάποιοι που θέλουν να σβήσουν οι Έλληνες από τον πλανήτη, δεν είναι πολλοί. Σίγουρα όμως, δεν είναι λίγοι αυτοί που περιμένουν με χαρά και ίσως ανυπομονησία, να βάλουν στο χέρι τον ορυκτό μας πλούτο, τα λιμάνια μας, τα σπίτια μας, τη γη μας, ακόμα και το φως που ο Θεός στέλνει με τον ήλιο Του πάνω στη χώρα μας… Και ξέρετε κάτι; Ήδη άρχισαν να το καταφέρνουν! Γιατί εμείς, οι Έλληνες, τους τα παραδίδουμε! Και ανάμεσα σ’ αυτούς, να το ξέρετε, υπάρχουν κι Έλληνες που περιμένουν την ευκαιρία να πιουν αδίστακτα το αίμα των συμπατριωτών τους,  αγοράζοντας τα υπάρχοντά τους για ένα κομμάτι ψωμί.

Και ναι, οι Έλληνες κάτοικοι της Ελλάδας μπορεί να υποφέρουμε και να λιγοστέψουμε, και ναι, γίνεται και να σβήσουμε… Ειδικά από τη στιγμή που, αντί να μετανοούμε που παραδώσαμε τη χώρα μας βορά σε αδηφάγα κομματόσκυλα, σπεύδουμε να υποστηρίξουμε ακόμα πιο μισάνθρωπα, αντίχριστα κι εθνοπροδοτικά κόμματα όπως η Χρυσή Αυγή… Ώστε να γίνουμε και συνυπεύθυνοι για τα ρατσιστικά εγκλήματα εναντίον συνανθρώπων, συνήθως αθώων κι ανυπεράσπιστων – γιατί βέβαια δεν είδαμε τη Χρυσή Αυγή να τα βάζει με μαφίες αλλοδαπών που διακινούν ναρκωτικά και γυναίκες! Κι αυτό είναι μια μεγάλη, ελληνική τραγωδία, από την οποία μόνο ο Θεός μπορεί να μας σώσει τώρα πια. Αν κινήσουμε κι εμείς τα χέρια μας…

 

Στον αστερισμό του Mr. Crowley

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ «Mr. Crowley»

Ο πολυσυζητημένος Άλιστερ Κρόουλι (Aleister Crowley, 1875-1947), γνωστός στους θιασώτες της ροκ από το τραγούδι Mr. Crowley του Όζυ Όζμπορν και την παρουσία του στο εξώφυλλο του άλμπουμ των Μπητλς, Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band, θαυμάζεται[1] και μισείται μέχρι σήμερα. Το πιο πρόσφατο βιβλίο που γράφτηκε γι’ αυτόν, αποδίδοντάς του διάφορες δολοφονίες, κυκλοφόρησε το 2011.[2] Οι ενάντιοί του τον αποκαλούν «πάπα του νεοσατανισμού» και «πιο κακό άνθρωπο του 20ού αιώνα», ενώ οι θαυμαστές του εξυμνούν φημολογούμενες μαγικές, ορειβατικές, καλλιτεχνικές κ.α. ικανότητές του.

Η διδασκαλία του Κρόουλι συνοψίζεται κυρίως στις φράσεις «Κάνε αυτό που θέλεις, αυτό θα είναι το σύνολο του νόμου» και «Η αγάπη είναι ο νόμος, η αγάπη κάτω από τη θέληση». Στις «Εξομολογήσεις» του (κεφ. 49), γράφει ότι το 1904 που με την πρώτη σύζυγό του Ρόουζ Κέλλυ έκαναν επικλήσεις στην Αίγυπτο, εκείνη τον πληροφόρησε ότι «ο φύλακας άγγελός του» ονόματι Άιβας (Aiwass) του ζητούσε να καταγράψει μηνύματα προς την ανθρωπότητα που θα του υπαγόρευε ακριβώς στις 12 το μεσημέρι της 8ης, 9ης και 10ης Απριλίου.[3] Ο Κρόουλι κατέγραψε τις υπαγορεύσεις αυτής της «προανθρώπινης διάνοιας» (Praeterhuman intelligence) στο τριμερές «Βιβλίο του νόμου» (Liber Al Vel Legis).[4] Με βάση το βιβλίο αυτό, που ασχολείται με Αιγύπτιους θεούς, όπως ο Ώρος και η Ίσιδα, και δίνει οδηγίες για σεξουαλική μαγεία κ.α., δημιούργησε τη «θρησκεία του Θελήματος». Αργότερα έγραψε κι άλλα βιβλία με αυτόματη γραφή.

 ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ: ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Στους παρακάτω στίχους από το 2ο μέρος του «Βιβλίου του Νόμου» ο Άιβας μιλά για την ταυτότητά του, συμβουλεύει και υπόσχεται:

II:22. Είμαι το φίδι που δίνει Γνώση και Απόλαυση και λαμπρή δόξα, και ταράζει τις καρδιές των ανδρών με μέθη. Για να με λατρέψεις παίρνε κρασί και παράξενα ναρκωτικά περί των οποίων θα πω στον προφήτη μου, και μέθυσε μ’ αυτά! Δεν θα σε βλάψουν καθόλου. Είναι ψέμα, αυτή η απερισκεψία κατά του εαυτού. Η έκθεση της αθωότητας είναι ένα ψέμα. Να είσαι δυνατός, ω άνθρωπε! Πόθησε, απόλαυσε όλα όσα έχουν σχέση με αισθήσεις και έκσταση. Μη φοβάσαι ότι θα σε αρνηθεί κανένας Θεός γι’ αυτό.[i]

II:65. Εγώ είμαι ο Κύριος: Εσύ είσαι ο Άγιος Εκλεκτός.[ii]

 II:66.Γράψε, και βρες έκσταση στο γράψιμο! Εργάζου, και γίνε η κοίτη μας στην εργασία! Ρίγησε από τη χαρά της ζωής και του θανάτου! Α! Ο θάνατός σου θα είναι ωραίος, όποιος τον δει θα χαρεί. Ο θάνατός σου θα είναι η σφραγίδα της υπόσχεσης της αγάπης μας που θα κρατήσει αιώνια. [iii]

Το παρακάτω απόσπασμα από το 3ο μέρος αναφέρεται στους θεούς, τα τιμώμενα πρόσωπα, αλλά και τους οπαδούς των άλλων θρησκειών:

III:50 Είμαι σε μια μυστική τετραμερή λέξη, η βλασφημία κατά όλων των θεών των ανθρώπων.

III:51 Κατάρα σ’ αυτούς! Κατάρα σ’ αυτούς! Κατάρα σ’ αυτούς!

III:52 Με το γερακίσιο κεφάλι μου τσιμπώ τα μάτια του Ιησού, καθώς αυτός κρέμεται επάνω στο σταυρό.

III:53 Ανεβοκατεβάζω τα φτερά μου στο πρόσωπο του Μωάμεθ και τον τυφλώνω.

III:54 με τα νύχια μου ξεσκίζω τη σάρκα του Ινδού και του Βουδιστή, του Μογγόλου και του Ντιν.

III:55 Γκρεμιστείτε! Ανατιναχτείτε! Φτύνω στα άρρωστα από μέθη δόγματα σας.

III:56 Η Μαρία η απαραβίαστη ας γίνει κομμάτια στους τροχούς: για χάρη της ας περιφρονούνται ανάμεσά σας εντελώς όλες οι αγνές γυναίκες![iv]

Μερικοί παρατηρούν ότι το «Βιβλίο του Νόμου» μοιάζει πολύ με τα προηγούμενα έργα του Κρόουλι «The Tale of Archais» και «Rosa Mundi»[5], ότι «στερείται την αυθεντία των προφητικών γραφών» και ότι οι ιδέες και διατυπώσεις του προϋπάρχουν στον «Γαργαντούα» του Ραμπελαί, στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» του Νίτσε και στο «Αιώνιο Ευαγγέλιο» (Everlasting Gospel) του Ουίλλιαμ Μπλέικ. Αυτά μπορεί να υποδεικνύουν ότι ο Κρόουλι το επινόησε ώστε να διαδεχθεί τον Μαγκρέγκορ Μάδερς στην ηγεσία του μαγικού τάγματος «Χρυσή Αυγή» και να ιδρύσει τον Κροουλιανισμό[6], αφού μετά τη συγγραφή του έγραψε στον Μάδερς ότι οι μυστικοί αρχηγοί είχαν πια ορίσει εκείνον ως αρχηγό του τάγματος.[7] Έχει επίσης γραφτεί ότι ο Κρόουλι είχε έρθει σε επαφή με οντότητα που απλά του έλεγε ό,τι ήθελε να ακούσει, αλλά και ότι ο Άιβας, ο Ώρος και οι λοιποί δεν ήταν επινόησή του αλλά προβολές του ασυνειδήτου του: ότι δηλ. ήταν δημιούργημα του δικού του νου, που το εξέλαβε έτσι ώστε πίστεψε ότι ο ίδιος ήταν απλά ο γραφέας.[8]

Όποια κι αν είναι η προέλευση του βιβλίου, δεν αποδείχθηκε προφητικό: Ο Κρόουλι βλάφτηκε πολύ από τη χρήση των ναρκωτικών και του αλκοόλ, ενώ ο θάνατός του από μυοκαρδιακή εκφύλιση και χρόνια βρογχίτιδα σε ηλικία 72 ετών σε ένα πτωχοκομείο δεν ήταν καθόλου ωραίος.

ΠΡΙΝ ΤΟ «ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ»

O Έντουαρντ Αλεγκζάντερ Κρόουλι (Edward Alexander Crowley), που μικρό τον φώναζαν Άλικ (Alick)[9] και αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Άλιστερ, ήταν μοναχογιός δυο πλούσιων, φανατικών μελών της αυστηρής πουριτανικής σέχτας «Αδελφοί του Πλύμουθ»[v]. Οι «Αδελφοί», με ακρογωνιαίο λίθο της πίστης τους το Πυρ της Κολάσεως, θεωρούσαν κάθε λέξη στη Βίβλο θεόπνευστη και ανέμεναν «σύντομα» την Ημέρα της Κρίσεως, οπότε θα καταστρέφονταν όλοι οι άνθρωποι εκτός από αυτούς.[10]

Ο πατέρας του Κρόουλι, Έντουαρντ, ο ήρωάς του, είχε θέση ισχύος, ζωτικότητα και αίσθηση του χιούμορ.[11] Ήταν κάπως ψευτοπαλικαράς, καθώς κάποτε φοβέρισε μια γυναίκα ώσπου εκείνη έβαλε τα κλάματα[12]. Παρήγαγε τη μπύρα Κρόουλι Έιλ και την πουλούσε μαζί με σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί σε δικά του καταστήματα, δημοφιλή ανάμεσα στους υπαλλήλους των πόλεων γύρω στο 1850.[13]

Ο Κρόουλι περιέγραψε τη μητέρα του Μπέρθα ως «ανεγκέφαλη θρησκόληπτη του πιο στενοκέφαλου, λογικού και απάνθρωπου τύπου»,[14] που τον θεωρούσε το «Θηρίο 666» της Αποκάλυψης,[15] [vi] και τον εαυτό του ως κακομαθημένο: «Διδάχτηκα να απαιτώ κάθε δυνατή πολυτέλεια. Τίποτα δεν ήταν αρκετά καλό για μένα.»[16] [vii] Χαρακτηριστικό της πολυτελούς ανατροφής του είναι ότι την εποχή που γιατροί και δικηγόροι είχαν τρεις υπηρέτες, η οικογένειά του είχε τέσσερις.[17]

Μικρός έπαιζε «τους αριστοκράτες» με τους φίλους του, αποκαλώντας τα παιδιά του τοπικού σχολείου «παλιοτόμαρα», και στήνοντάς τους ενέδρες στις οποίες τα βομβάρδιζαν με μπιζέλια και βέλη. Μια φορά επιτέθηκε σ’ έναν εργάτη που δούλευε σ’ έναν λάκκο, τον έρριξε κάτω με χτύπημα κι ύστερα κατέφυγε στο σπίτι του. Άλλη φορά χτύπησε με μπαστούνι ορειβασίας ένα παιδί που έκανε θελήματα και θορυβήθηκε όταν αυτό τον κυνήγησε μέχρι το σπίτι του, όπου «βέβαια, επενέβησαν οι μεγάλοι.»[18]

Στα 11 χρόνια του έχασε τον πατέρα του από καρκίνο, και αντέδρασε συμπεριφερόμενος άσχημα στο σχολείο. Η μητέρα του τον πήρε στο Λονδίνο, κοντά στον αδελφό της Τομ Μπίσοπ, που ο Κρόουλι θεωρούσε ύπουλο και υποκριτή.[19] Ακολούθησαν αρκετές αλλαγές σχολείων και εκπαιδευτών. Κάποιοι εκπαιδευτές του έμαθαν ορειβασία και ψάρεμα για τη βελτίωση της ασθενικής υγείας του, άλλοι προσπάθησαν να τον αποπλανήσουν κι άλλοι τον μύησαν στο ποτό, το κάπνισμα, το μπιλιάρδο, τη χαρτοπαιξία και το ετεροφυλικό σεξ με πόρνες.[20] Ο Κρόουλι έπειθε τη μητέρα του να τον πάρει από κάποια σχολεία ενώ από άλλα τον έδιωχναν, όπως από το Τόνμπριτζ (Tonbridge), όταν κόλλησε γονόρροια από μια πόρνη της Γλασκώβης.[21]

Το 1891 κατά τη νύχτα του Γκάι Φοξ (Guy Fawkes), ενώ ήταν 14 ετών, η προσπάθειά του ν’ ανάψει ένα κατασκευασμένο στο σπίτι πυροτέχνημα, αποτελούμενο από ένα μεγάλο γυάλινο βάζο με σχεδόν δύο κιλά πυρίτιδας, οδήγησε σε ατύχημα: η έκρηξη έσπασε τα κοντινά παράθυρα κι αυτός χτύπησε κι έχασε τις αισθήσεις του. Παρέμεινε σε κώμα για τέσσερις ημέρες (96 ώρες), και έπρεπε να φορά ένα τυφλοπάνι για δύο εβδομάδες για το φόβο της τύφλωσης από την έκρηξη. Λέγεται ότι αφού βγήκε από το κώμα είχε μια σημαντική αλλαγή στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του. Μερικοί από τους οπαδούς του πιστεύουν ότι το ατύχημα του έδωσε «μυστικές δυνάμεις», άλλοι θεωρούν ότι του προκάλεσε μικρή εγκεφαλική βλάβη.[22]

ΚΡΟΟΥΛΙ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Ο Κρόουλι αναζητούσε «Πορφυρές γυναίκες», ερωμένες που ενσάρκωναν τη «Μεγάλη Πόρνης Βαβυλώνα» ή «Μπάμπαλον», που κάθεται στο Θηρίο της Αποκάλυψης 17:3-6, για να τις χρησιμοποιεί σε σεξουαλική μαγεία και επικοινωνίες με πνεύματα. Ελλείψει αυτών πλήρωνε πόρνες.[23]

Το 1913 η σχέση με την Ουγγαρέζα Άννυ Ρίνγκλερ, που «μπορούσε να κάνει ευτυχισμένη μόνο προκαλώντας της πόνο», τον ενέπνεε να γράφει και του προκαλούσε «ευτυχία, έμπνευση, πνευματικότητα και ρομαντικό ιδεαλισμό».[24] [viii] Την ίδια χρονιά λιμάρισε τους κυνόδοντές του για να δίνει στις γυναίκες που συναντούσε το «φιλί του ερπετού», δαγκώνοντας με τα σουβλερά δόντια τον καρπό ή το λαιμό τους.[25] [ix]

Κάποιες «Πορφυρές γυναίκες» τρελαίνονταν ή αυτοκτονούσαν: η πρώτη του σύζυγος Ρόουζ Κέλλυ έγινε αλκοολική και κλείστηκε σε άσυλο, η δεύτερη, Μαρία ντε Μιραμάρ, τρελάθηκε και την έκλεισαν στο ψυχιατρείο, η ερωμένη του Hanni F αυτοκτόνησε λίγο μετά το χωρισμό τους ενώ η Dorothy Olson ήπιε αλκοόλ μέχρι θανάτου.[26] Ο Κόλιν Γουίλσον σημειώνει: «Η Χάννι ήταν εξαρχής νευρωτική, γι’ αυτό τον έλκυσε. Το ίδιο ισχύει για την Ντόροθυ Όλσον, τη Μαρία ντε Μιραμάρ, την πρώτη του σύζυγο Ρόουζ, τη Λέα Χέρτσιγκ – για την ακρίβεια, για κάθε γυναίκα για την οποία έχουμε λεπτομερές ιστορικό. Του άρεσαν οι γυναίκες με τις οποίες μπορούσε να καυγαδίζει. Η επόμενη ερωμένη του, που ο Σίμοντς ονομάζει Gertrude S, μια φορά τον κάρφωσε μ’ ένα μεγάλο μαχαίρι κρέατος.» [27] [x]

«Όταν ο Τζέραλντ Χάμιλτον έμενε με τον Κρόουλι στο Βερολίνο, ήρθε μια μέρα και βρήκε τη Γκέρτρουντ δεμένη στο πάτωμα, με ένα σημείωμα δίπλα που έλεγε ότι δεν επρόκειτο να αφεθεί ελεύθερη. Σε μια άλλη περίπτωση βρήκε τη Γκέρτρουντ γυμνή στο πάτωμα και τον Κρόουλι να κοιμάται. Όταν ρώτησε τον Κρόουλι αν ήταν άρρωστη, ο Κρόουλι δήλωσε: «Τι, δεν έχει ακόμα πάει για ύπνο η σκύλα», και της κατάφερε μια τρομερή κλωτσιά που ξεκίνησε άλλον ένα γύρο με γρατζουνιές και ουρλιαχτά. Αυτές οι κρίσεις συνήθως τελείωναν όταν καλούνταν ο τοπικός γιατρός και χορηγούσε ένα ηρεμιστικό. Στον Κρόουλι άρεσαν οι μαζοχίστριες.» [xi]

Ο Κρόουλι έγραψε: «Η ερωτική μου ζωή ήταν πολύ έντονη. Οι σχέσεις μου με γυναίκες ήταν απόλυτα ικανοποιητικές. Μου έδιναν το μάξιμουμ σωματικής απόλαυσης και ταυτόχρονα συμβόλιζαν τις θεολογικές μου αντιλήψεις για την αμαρτία. Ο έρωτας ήταν μια πρόκληση στο Χριστιανισμό. Ήταν ένας υποβιβασμός και μια καταδίκη σε αιώνια τιμωρία.»[28] [xii]

«(Οι γυναίκες) διανοητικά ήταν ανύπαρκτες. … Τα επιτεύγματά τους ήταν αυτά του πιθήκου και του παπαγάλου. Αυτά τα γεγονότα δεν με αποθάρρυναν. Αντιθέτως, ήταν πολύ βολικό να πρέπει κανείς να έχει σεξουαλικές σχέσεις μ’ ένα ζώο».[29] [xiii]

Σχετικά με την πρώτη του σύζυγο σημειώνει: «Μια φορά, κατά την πρώτη εβδομάδα περίπου, η Ρόουζ πήρε λίγο αέρα. Αναγνώρισα τα συμπτώματα και τη γύρισα ανάποδα και την έδειρα. Από τότε πρόσθεσε τα χαρακτηριστικά μιας τέλειας συζύγου σε εκείνα της τέλειας ερωμένης. Οι γυναίκες, όπως όλοι οι ηθικά κατώτεροι, συμπεριφέρονται καλά μόνο όταν αντιμετωπίζονται με αποφασιστικότητα…»[30] [xiv]

Κι αργότερα, όταν η Ρόουζ ήρθε με το μωρό τους να τον βρει στην Καλκούττα: «Δεν ένιωθα πια αγάπη γι’ αυτές, δεν ενδιαφερόμουν να τις προστατέψω…» Τις πήρε σε τετράμηνο ταξίδι στην Κίνα και μετά τις έστειλε στην Αγγλία μέσω Ινδίας, ενώ αυτός επέστρεψε μέσω Νέας Υόρκης. Στο ταξίδι της επιστροφής, η κόρη τους πέθανε στη Ρανγκούν από τυφοειδή πυρετό.[31] [xv] «Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος (ο Κρόουλι) ουδέποτε κούνησε το δάχτυλο στον εαυτό του που άφησε την έγκυο σύζυγό του και το βρέφος του να επιστρέψουν μόνες στην πατρίδα από την Άπω Ανατολή, ενώ εκείνος επέστρεψε στην κυριολεξία από την αντίθετη κατεύθυνση.» [xvi]

Αργότερα, «Η Ρόουζ τρελαινόταν και αυτός της έδωσε διαζύγιο. Ο Σίμοντς λέει ότι ο Κρόουλι διασκέδαζε συχνά ερωμένες στο σπίτι τους, και περιστασιακά την κρεμούσε ανάποδα από τις φτέρνες της στην ντουλάπα.»[32] [xvii] Ο Γουΐλσον σχολιάζει: «Το εγωκεντρικό παιδί που αντιπαθούσε τη μητέρα του δεν είχε σχεδόν καθόλου ικανότητα για φυσική στοργή, κι αυτό είναι που τον έκανε τέρας.»[33] [xviii]

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Ο Κρόουλι είχε από νέος ομοφυλοφιλικές επαφές. Η πρώτη του γνωστή σχέση ήταν με τον Χέρμπερτ Τσαρλς Πόλιτ (Herbert Charles Pollitt)[34] και «ήθελε, όταν ένας άντρας κάνει σεξ μαζί του, να ξέρει ότι το κάνει λόγω της ομορφιάς του».[35] [xix] Στο ημερολόγιο καταγραφής πράξεων σεξουαλικής μαγείας που ξεκίνησε στην Αγγλία γύρω στο 1914, περιγράφονται επαφές με άλλους μάγους αλλά και αγνώστους.[36] Ο μαθητής του Βίκτορ Νόιμπεργκ (Victor Neuburg) τον περιέγραψε ως ομοφυλόφιλο σαδιστή.[37]

Μετά το 1923 στην Τύνιδα «είχε αποκτήσει ένα μικρό μαύρο αγόρι με το οποίο τελούσε πράξεις σεξουαλικής μαγείας. Η ομοφυλοφιλία του Κρόουλι άρχισε μάλλον ως πράξη περιφρόνησης προς τους συμβατικούς κανόνες συμπεριφοράς παρά σαν πραγματική προτίμηση, φαίνεται όμως ότι του είχε γίνει άλλη μια συνήθεια.»[38] [xx]

ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ-ΑΙΜΟΜΕΙΞΙΑ

Το ημερολόγιο του Κρόουλι δίνει ενδείξεις ότι με την «Πορφυρή γυναίκα» Αλοστραέλ (Λέα Χέρτσιγκ, Leah Hirsig[39]) κακοποίησε σεξουαλικά τον δίχρονο γιο της Hansi Carter [από τον Edward Carter] που αποκαλούσαν Διόνυσο, και ίσως και το πέντε μηνών κοριτσάκι τους Anne Leah που αποκαλούσαν Poupee. Στην καταγραφή με ημερομηνία 12 Αυγούστου 1920 ο Κρόουλι αναπολεί τη νύχτα που εκείνος και η Λέα πέρασαν με σεξ και ναρκωτικά και μεταξύ άλλων γράφει, αναφερόμενος στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο:

12 Αυγούστου 1920 – 8.55 π.μ. «…Η μητρική της διάθεση αντιστρέφεται και τα στήθια της [Λέα Χέρτσιγκ] φλέγονται με τη λαχτάρα της αιμομειξίας. Εκείνη έχει παραδώσει το δίχρονο μπάσταρδο αγόρι της στο καπρίτσιο του αισχρού εραστή της για σοδομισμό. … Εκείνη έχει γλείψει το ηλικίας πέντε μηνών κοριτσάκι της, και ζητήσει από τον πατέρα του να το διακορεύσει. … Μετά το αίμα της γίνεται σκληρό και ψυχρό σαν πάγος από μίσος. Και τα μάτια της λάμπουν καθώς τ’ αυτιά της κουδουνίζουν με τους ήχους από γαμήλιες καμπάνες, βρωμόλογα, ή δονούνται όπως οι εντεροχορδές στις αδύναμες στριγγλιές ενός μικρού παιδιού που το Κτήνος-Θεός-Σκλάβος-Ταίρι της βασανίζει για την ευχαρίστησή της – ναι, και τη δική του [ευχαρίστηση], αφού ήπιε από το ποτήρι της και ανέπνευσε από την ψυχή της.»[40] [xxi]

Αν ο Κρόουλι έκανε πράξη το αίτημα της Χέρτσιγκ για διακόρευση της κόρης τους, τότε θα μπορούσε να ευθύνεται για τον θάνατο του βρέφους δύο μήνες αργότερα, στις 14 Οκτωβρίου 1920. Ο θάνατος της «Πουπέ» ήταν τόσο τραυματικός για την Χέρτσιγκ που ήταν τριών μηνών έγκυος από τον Κρόουλι, ώστε έξι ημέρες αργότερα απέβαλε.[41] Ο ίδιος ο Κρόουλι έκλαψε με λυγμούς για το θάνατο της Πουπέ.[42]

«ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΒΛΑΨΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ…»

Ο Κρόουλι  (σε συμφωνία με τις δηλώσεις του «Άιβας») πίστευε ότι ένας μύστης μπορούσε να παίρνει διάφορα ναρκωτικά χωρίς να εθιστεί, αν είχε αναπτύξει τη θέλησή του μέσω της «Θεληματικής» μαγείας του. Έτσι στο «Αββαείο του Θελήματος» που ίδρυσε στη Σικελία υπήρχε κοκαΐνη εδώ κι εκεί για να σνιφάρει όποιος ήθελε, ενώ ένας έμπορος έφερνε ηρωίνη από την ενδοχώρα.[43]

Στο μυθιστόρημά του «Diary of a Drug Fiend» που εκδόθηκε στην Αγγλία το 1922, ένας νεαρό αγαπημένο ζευγάρι ξεφαντώνει με ναρκωτικά σ’ όλη την Ευρώπη, όμως όταν σταματά η προσφορά κοκαΐνης και ηρωίνης τη διασκέδαση αντικαθιστά η δυστυχία. Τελικά οι δυο ξεπερνούν το πρόβλημα στο «Αββαείο του Θελήματος» χάρη στη μαγεία του μάγου «βασιλιά Lamus», δηλ. του Κρόουλι, και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.[44]

Στην πραγματικότητα όμως η χρήση ναρκωτικών όπως μεσκαλίνη, χασίς, κοκαΐνη, ηρωίνη και όπιο είχε από το 1919 μειώσει τη φυσική αντίσταση του Κρόουλι στο αγγλικό κρύο και υγρασία[45] [xxii], ενώ το 1930 ήταν εθισμένος σε αλκοόλ, ηρωίνη, κοκαΐνη και μορφίνη που εξασθένιζαν την υγεία του.[46] Προσπάθησε πολλές φορές να αποτοξινωθεί, όμως τα ξανάρχιζε.[47] Κι αυτό παρότι για να εξασκήσει τη θέλησή του έκοβε με ξυράφι το αντιβραχιόνιό του κάθε φορά που σκεφτόταν, έλεγε ή έκανε κάτι που ήθελε ν’ αποφύγει.[48]

ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ

Ο Κρόουλι πίστευε ότι ήταν το «Θηρίο 666», όπως είχε πει η μητέρα του,[49] [xxiii] μετενσάρκωση του μάγου Ελιφάς Λεβί[50] που είχε πεθάνει έξι μήνες πριν τη δική του γέννηση, κι ακόμα μετενσάρκωση του κόμη Καλιόστρο (Count Cagliostro), του Έντουαρντ Κέλλυ, που επινόησε την ενοχιανή μαγεία με τον Τζων Ντη, του Πάπα Αλεξάνδρου του 6ου – και άλλων λιγότερο διάσημων.[51] [xxiv] Όμως, τα στοιχεία που έδωσε για τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του όταν τις ξαναζωντάνεψε στη μνήμη του, έρχονται σε αντίθεση με τα ιστορικά στοιχεία που γνωρίζουμε γι’ αυτά τα πρόσωπα: Για παράδειγμα, ο Κρόουλι θυμήθηκε τον Καλιόστρο να γεννιέται όχι στο Παλέρμο αλλά σ’ έναν οίκο ανοχής της Τυνησίας, και να πεθαίνει όχι ως αιχμάλωτος της Ιεράς Εξέτασης στο Σαν Λέο, αλλά σ’ ένα δάσος σε βουνό με έναν νεαρό.[52] [xxv]

Ήθελε απελπισμένα να αναγνωριστεί ως μεγάλος συγγραφέας και ποιητής και είχε προκηρύξει βραβείο 100 λιρών για το καλύτερο δοκίμιο πάνω στο έργο του.[53] Πίστευε ότι ο ποιητής Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς ήταν γεμάτος «μαύρη, πικρόχολη οργή» εναντίον του επειδή γνώριζε ότι ήταν κατώτερος ποιητής από αυτόν.[54] [xxvi] Συνήθιζε ν’ αφοδεύει σε χαλιά, εξηγώντας ότι τα κόπρανά του ήταν ιερά σαν του Δαλάι λάμα.[55] [xxvii]

ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Μεταξύ 1904 και 1905 στο Μπολέσκιν στη Σκωτία «κακόβουλα μαγικά ρεύματα από το Παρίσι», σταλμένα από τον Μαγκρέγκορ Μάδερς, «σκότωσαν τα σκυλιά του Κρόουλι κι έκαναν έναν εργάτη να επιτεθεί με μανία στην (έγκυο) Ρόουζ. Ο Κρόουλι επικαλέστηκε 49 δαίμονες, που προφανώς είδε η Ρόουζ, και τους έστειλε να βασανίσουν τον Μάδερς.»[56] [xxviii]

Τον Νοέμβριο του 1909 που ο Κρόουλι και ο Νόιμπεργκ βρίσκονταν στο Αλγέρι, ο Κρόουλι άκουσε τον Άιβας να του λέει «κάλεσέ με» και θεώρησε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα «Κλειδιά του Ενώχ» των Τζων Ντη (John Dee) και Έντουαρντ Κέλυ (Edward Kelley), που είχε μαζί του.[57] Το 1900 στο Μεξικό είχε χρησιμοποιήσει το 19ο κλειδί για να έχει πρόσβαση σε δύο από τους τριάντα αιθέρες διευρυμένης συνείδησης που περιγράφονται στα «Κλειδιά…» και τώρα αποφάσισε να φτάσει και τους εναπομείναντες είκοσι οκτώ. … Ο Νόιμπεργκ πήρε τώρα το μαγικό όνομα «Omnia Vincam» (θα κατακτήσω τα πάντα) και υποχρεώθηκε να ξυρίσει το κεφάλι του, εκτός από δυο τούφες μαλλί στο μέτωπό του, βαμμένες κόκκινες και στριμμένες σε σχήμα δαιμονικών κεράτων.[58]

Ο Κρόουλι κι ο Νόιμπεργκ προσέγγιζαν από έναν αιθέρα την ημέρα, από το τέλος προς την αρχή, ενώ μια μέρα μπήκαν σε δύο. Στον 15ο αιθέρα ο Κρόουλι μυήθηκε στον μαγικό βαθμό του Κυρίου του Ναού, τίτλο που μπορούσε να πραγματώσει πλήρως μόνο αν εισερχόταν στους άλλους αιθέρες.[59]

Στις 3 Δεκεμβρίου του 1909 ο Κρόουλι προσπάθησε να μπει στον 14ο αιθέρα, αλλά δεν τα κατάφερε και σταμάτησε. Αργότερα είχε την ιδέα να τον σοδομίσει ο Νόιμπεργκ στην κορφή του βουνού Dal’leh Addin. Αφιέρωσαν την πράξη στο θεό Πάνα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας που ο Κρόουλι έκανε την ίδια επίκληση, «τα πέπλα της μαυρίλας τραβήχτηκαν και εισήχθη σ’ έναν κύκλο από πέτρες, που σύντομα αναγνώρισε ότι ήταν πεπλοφόροι Κύριοι. Ο άγγελος του είπε … ότι τώρα είχε γίνει ένας από αυτούς τους Κυρίους, που ήταν χωρίς ζωή σαν πέτρες. Κατά μία έννοια, ο Κρόουλι είχε πεθάνει. (Η Τζην Όβερτον Φούλερ [Jean Overton Fuller] σχολιάζει ότι όταν ο Κρόουλι αποφάσισε ότι είχε υπερβεί την κατάσταση των κοινών ανθρώπων, ‘έπαψε να είναι εντελώς λογικός’.)» [60] [xxix]

«Στο όραμά του πληροφορήθηκε ότι για να επιτύχει τον αγαπημένο του σκοπό να γίνει Μυστικός Αρχηγός και Κύριος του Ναού, έπρεπε να υποστεί τον πλήρη θάνατο του εγώ του και να ενώσει το πνεύμα του με τον ωκεανό του απείρου»,[61] [xxx] «έπρεπε να διασχίσει μια συμβολική άβυσσο μεταξύ των κοινών ανθρώπων και των Μυστικών Αρχηγών, και για να το κάνει αυτό, έπρεπε να επικαλεστεί τον δαίμονα της Αβύσσου, Κόρονζον»[62] [xxxi] «ένα ον αποτελούμενο από απόλυτη άρνηση»[63], «τον δαίμονα του Διασκορπισμού που φρουρούσε τους υψηλότερους βαθμούς από αυτούς που ήταν απροετοίμαστοι. Ο Έντουαρντ Κέλλυ τον αποκαλούσε ‘αυτόν τον ισχυρό διάβολο’, ‘τον πρώτο και πιο θανάσιμο από όλες τις κακές δυνάμεις».[64] [xxxii]

Για την επίκληση αυτή ο Κρόουλι κι ο Νόιμπεργκ πήγαν το απόγευμα της 6ης Δεκεμβρίου του 1909 στη Σαχάρα, σε μια κοιλάδα με φίνα άμμο κοντά στην πόλη Μπου-Σάαντα (Bou-Saada), σχημάτισαν έναν μαγικό κύκλο κι έναν κύκλο από πέτρες μέσα του, και κοντά του σχεδίασαν ένα μαγικό τρίγωνο. Προστατευτικά «ονόματα δύναμης» χαράχτηκαν στην άμμο. Ο Νόιμπεργκ κάθισε μέσα στον εσωτερικό κύκλο, οπλισμένος μ’ ένα μαγικό εγχειρίδιο, για να καταγράψει σ’ ένα τετράδιο ό,τι συνέβαινε, και ορκίστηκε ότι θα υπεράσπιζε τον κύκλο με σκέψεις και λόγια και πράξεις και ότι θα χτυπούσε με το εγχειρίδιο ό,τι προσπαθούσε να μπει μέσα, ακόμα και τον ίδιο τον Κρόουλι. Ο –ντυμένος με μαύρη ρόμπα και κουκούλα σαν της Κου Κλουξ Κλαν– Κρόουλι, που επρόκειτο να ενεργήσει ως διάμεσο για τον Κόρονζον, αρχικά πήγε να πει την επίκληση αθέατος από τον Νόιμπεργκ και μετά σκότωσε ένα περιστέρι σε κάθε γωνία του τριγώνου, τις ράντισε με το αίμα και κάθισε μέσα στο τρίγωνο σε στάση γιόγκα. Σύμφωνα με τον Φράνσις Κινγκ, μια τέτοια πράξη είναι μοναδική στην ιστορία της μαγείας. Ο Κρόουλι επανέλαβε την επίκληση κι ο Νόιμπεργκ τον μαγικό του όρκο. Μετά ο Νόιμπεργκ άρχισε να έχει παραισθήσεις, ακούγοντας τον Κόρονζον και βλέποντας τον Κρόουλι να μεταμορφώνεται σε μια γνωστή του όμορφη γυναίκα και μετά σε γέρο και σε φίδι, και να έρπει προς το μέρος του πάλι σαν Κρόουλι ικετεύοντας για νερό, όμως παρέμεινε στον κύκλο και ρωτούσε τον δαίμονα διάφορα πράγματα. Ο Κόρονζον απέσπασε την προσοχή του Νόιμπεργκ με βλασφημίες, που εκείνος προσπάθησε να καταγράψει, χάλασε με άμμο μια μεριά του μαγικού κύκλου και όρμησε μέσα με μορφή γυμνού άγριου άντρα, αρπάζοντας τον Νόιμπεργκ και προσπαθώντας να του δαγκώσει το λαιμό με τα καλυμμένα από αφρό δόντια του. Μετά από πάλη και προσπάθεια να τον μαχαιρώσει με το μαγικό εγχειρίδιο, ο Νόιμπεργκ τον έβγαλε έξω κι επιδιόρθωσε τον κύκλο με το εγχειρίδιο. Ακολούθησε λογομαχία Νόιμπεργκ και Κόρονζον, ώσπου ο δαίμονας έπαψε να εκδηλώνεται κι ο Κρόουλι έγραψε με το δαχτυλίδι του στην άμμο τη λέξη «Μπάμπαλον». Η δέκατη επίκληση είχε τελειώσει. Ο Κρόουλι κι ο Νόιμπεργκ άναψαν μια μεγάλη φωτιά για να εξαγνίσουν το μέρος, και χάλασαν το τρίγωνο και τον κύκλο. Ο Κρόουλι σημειώνει για το περιστατικό ότι μετά δεν θυμόταν λέξη από αυτά που είχε πει, πράγμα που φαίνεται να κάνει σαφές ότι με το στόμα του μιλούσε ο Κόρονζον, κι αυτό φαίνεται να υποδηλώνει ότι ο γυμνός άντρας που πάλεψε με τον Νόιμπεργκ ήταν ο ίδιος ο Κρόουλι. Αυτό όμως δεν εξηγεί τις υπόλοιπες παραισθήσεις του Νόιμπεργκ.[65] «Ο Νόιμπεργκ υποστήριξε ότι πάλεψε κυριολεκτικά με τον Κόρονζον, όχι με τον Κρόουλι κατειλημμένο από τον δαίμονα. Μερικοί αποκρυφιστές θεώρησαν δεδομένο ότι ο Κρόουλι κάπως εξέκρινε ένα εκτόπλασμα, που κατέστησε τον δαίμονα ικανό να πάρει μορφή αρκετά απτή ώστε να παλέψει με τον Νόιμπεργκ. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι η όλη εμπειρία ήταν παραισθησιακή. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, και ο Κρόουλι και ο Νόιμπεργκ ένιωσαν ότι ο Κρόουλι είχε νικήσει τον δαίμονα και είχε αποκτήσει τον βαθμό του Κυρίου του Ναού και Μυστικού Αρχηγού. Το νέο όραμα του του Κρόουλι για τον εαυτό του ήταν αυτό του δασκάλου και προφήτη που επρόκειτο να εμποτίσει τον κόσμο με τη φιλοσοφία του Βιβλίου του Νόμου. Συνεργάτες του Κρόουλι είπαν ότι η ιεροτελεστία τον έβλαψε μόνιμα και ότι ήταν κατειλημμένος από τον Κόρονζον για την υπόλοιπη ζωή του.» [66] [xxxiii]

Αφού ο Κρόουλι πήρε άδεια από τον Τέοντορ Ρόις (Theodor Reuss), μέλος του Τάγματος του Ναού της Ανατολής (Ordo Templis Orientis – Ο.Τ.Ο.), να ιδρύσει δικό του κλάδο αυτού του τάγματος, ξεκίνησε σειρά τελετών στο Παρίσι το 1913. Οι τελετές περιλάμβαναν επικλήσεις στον Θωθ-Ερμή, μαστίγωμα του Νόιμπεργκ στα πισινά, χάραγμα σταυρού πάνω από την καρδιά του και δέσιμο του μετώπου του με αλυσίδα, καθώς και σοδομισμούς.[67] «Όταν ο ναός άνοιξε στις 10.20 της 29ης Ιανουαρίου για την 16η λειτουργία, ο Δίας απαίτησε αίμα. Ο Κρόουλι χάραξε υπάκουα ένα τέσσερα (τον αριθμό του Δία) στο στήθος του Νόιμπεργκ. Μετά, ο Α. Κ. κάθισε στην γιογκική στάση Σιβασάνα{[68]} ενώ ο Βίκτορ χόρευε. Ο Κρόουλι είχε εμπειρία της πιο πλήρους κατοχής του από τον θεό, τυλίγοντας τη συνείδησή του στην θεότητα τόσο έντονα που η μόνη πρέπουσα έκφραση στην οποία μπορούσε να καταλήξει ήταν ‘Αίμα και σπέρμα’: Η ενέργεια του Δία έρρεε δια των βασικών υγρών της ζωής, ‘του αίματος και του σπέρματος’.»[69] [xxxiv]

Ο Κρόουλι πρόσθεσε επίσης στο Ο.Τ.Ο. και 11ο βαθμό μύησης δικής του επινόησης, χρησιμοποιώντας το πρωκτικό σεξ που ήταν, στην πράξη, κυρίως ομοφυλοφιλικό.[70] [xxxv]

Το καλοκαίρι του 1916 ο Κρόουλι έκανε κοντά στο Μπρίστολ τελετές για να επικυρώσει τον υπέρτατο βαθμό του «Μάγου» (Magus) που είχε ο ίδιος απονείμει στον εαυτό του το προηγούμενο έτος. Σ’ αυτές έπιασε έναν βάτραχο, τον βάπτισε Ιησού από τη Ναζαρέτ κι αφού τον σταύρωσε σ’ ένα σταυρό, τον μαχαίρωσε μ’ ένα εγχειρίδιο.[71]

Σε κάποια στιγμή στο «Αββαείο του Θελήματος», η Λέα Χέρτσιγκ απαίτησε να φάει ο Κρόουλι ως «Θεία Ευχαριστία» τα κόπρανά της, που είχε τοποθετήσει σε καθαγιασμένο πιάτο στο βωμό. Ο Κρόουλι τελικά υπάκουσε, και όπως έγραψε αργότερα: «Το στόμα μου κάηκε. Ο λαιμός μου πνίγηκε. Η κοιλιά μου αναγούλιασε, το αίμα μου διέφυγε ποιος ξέρει προς τα πού, και το δέρμα μου ίδρωσε[72]

Σε άλλη τελετή στο «Αββαείο», η Λέα συνουσιάστηκε μ’ έναν τράγο, που μόλις έφτασε σε οργασμό τον θυσίασαν κόβοντάς του το λαιμό.[73]

Επίσης στο «Αββαείο», «τον Φεβρουάριο του 1923 ο Κρόουλι αποφάσισε ότι θα θυσίαζαν μια γάτα. Μισούσε τις γάτες, κι αυτή εδώ τον είχε γρατζουνίσει βαθιά όταν προσπάθησε να την πετάξει έξω απ’ το δωμάτιο. Όταν την ξαναβρήκε στη λάτζα δίπλα στην κουζίνα, έκανε πάνω της το σημείο της πεντάλφας με το μαγικό ραβδί του και τη διέταξε να παραμείνει εκεί μέχρι την ώρα της θυσίας. Η δύναμη του Κρόουλι ενεργούσε. Η γάτα έμεινε αποσβολωμένη. Η Μπέτυ Μέι την πήρε μακριά, εκείνη όμως ξαναήρθε στο ίδιο μέρος, κι έκατσε σαν απολιθωμένη, αρνούμενη να φάει φαγητό.

Ο Λάβντεϊ (Loveday), μαθητής του Κρόουλι, επιλέχθηκε να εκτελέσει τη θυσία ως αρχιερέας. Η γάτα τοποθετήθηκε στο βωμό. Κάηκε θυμίαμα. Οι μαγικές επικλήσεις κράτησαν δυο ώρες. Μετά ο Λάβντεϊ έκοψε το λαιμό της γάτας μ’ ένα κούκρι (μεγάλο μαχαίρι Γκούρκα), αλλά το χτύπημα ήταν πολύ ελαφρύ και [η γάτα] άρχισε να τρέχει στο δωμάτιο ουρλιάζοντας. Την ξαναέπιασαν, την αναισθητοποίησαν με αιθέρα και ο Λάβντει ολοκλήρωσε τη θυσία. Η Λέα έβαλε κάτω απ’ το λαιμό της γάτας ένα μπωλ για να μαζέψει το αίμα. Ο Κρόουλι βούτηξε το δάχτυλό του στο αίμα, σχεδίασε μ’ αυτό μια πεντάλφα στο μέτωπο του Λάβντεϊ και του έδωσε να πιει μια ασημένια κούπα με αίμα της γάτας. Ο Λάβντεϊ, ήδη άρρωστος, ίσως από ηπατίτιδα, άδειασε την κούπα και μετά κατέρρευσε και πήγε στο κρεβάτι του. Ο Κρόουλι συμβουλεύτηκε το ωροσκόπιό του και παρατήρησε ότι μπορεί να πέθαινε στις 16 Φεβρουαρίου, στις 4.00. … Στις 16, την ώρα που προέβλεψε ο Κρόουλι, ο Λάβντεϊ πέθανε.»[74] [xxxvi]

ΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Στον Κρόουλι άρεσε να συγκρίνει τον εαυτό του με τον μάγο, βιαστή και δολοφόνο παιδιών Ζιλ ντε Ρες (Gilles de Rais), που είχε βιάσει και σκοτώσει σαδιστικά εκατοντάδες παιδιά, κυρίως αγόρια αλλά και κορίτσια. Σε ομιλία που σκόπευε να εκφωνήσει στις 3 Φεβρουαρίου 1930 στον Σύλλογο Ποίησης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Oxford University Poetry Society) υποστήριζε ότι ο Ζιλ ντε Ρες συκοφαντήθηκε όπως η Ζαν ντ’ Αρκ επειδή ήταν συμπολεμιστής της, «από την Εκκλησία» και άλλους, και ότι είναι αδύνατον να δολοφόνησε τις εκατοντάδες παιδιών που του αποδίδονταν καθώς δεν υπήρχαν τόσα στην περιοχή του. Αν και οι σύγχρονοι ερευνητές έχουν μειώσει τον αριθμό των θυμάτων του ντε Ρες στα 200 (από τα 600 που του καταλόγιζαν αρχικά οι Γαλλικές Αρχές) είναι γεγονός ότι βρέθηκαν πολλά πτώματα δολοφονημένων παιδιών στα κάστρα του, αλλά και ότι ο ίδιος ζήτησε δημόσια συγγνώμη από γονείς θυμάτων του που ήταν παρόντες στην εκτέλεσή του.[75]

Ο Κρόουλι είχε επίσης εμμονή με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Στα ημερολόγιά του έγραφε ότι οι τοποθεσίες πέντε φόνων του Αντεροβγάλτη στο Γουάιτσάπελ (Whitechapel) το 1888 σχημάτιζαν πεντάλφα και ότι οι φόνοι του είχαν δώσει ιδιαίτερες δυνάμεις, όπως το να γίνεται αόρατος.[76]

Το 2011, ο Βρετανός ιστορικός Μαρκ Μπέινον (Mark Beynon) υποστήριξε σε βιβλίο του ότι έξι άτομα που σχετίζονταν με το άνοιγμα του ταφικού θαλάμου του Τουταγχαμών το 1923, των οποίων ο θάνατος είχε τότε αποδοθεί στη λεγόμενη «κατάρα του Τουταγχαμών», στην πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από τον Κρόουλι.[77] Σύμφωνα με τις υποθέσεις του Μπέινον, ο Κρόουλι δολοφόνησε τον λόρδο Γουέστμπουρυ, τον Σερ Έρνεστ Γουόλις Μπατζ και άλλους σε τοποθεσίες που σχημάτιζαν πεντάλφα, ώστε να καταφέρει να γίνει αόρατος, όπως πίστευε ότι είχε γίνει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης χάρη στους φόνους που διέπραξε. [xxxvii]

Στο ίδιο βιβλίο ο Μπέινον σημειώνει ότι ο Κρόουλι δεν γράφει στο ημερολόγιό του τίποτα για τους θανάτους, αλλά τις επόμενες από αυτούς ημέρες αναφέρει ότι ένιωθε ευδιάθετος. Επίσης υποστηρίζει ότι ο Κρόουλι είχε σκόπιμα μολύνει τον μαθητή του Λάβντεϊ με τυφοειδή ή λάβδανο, κι ότι για να καλύψει τα ίχνη του ισχυρίστηκε ότι ήταν μολυσμένο το νερό που έπιναν και ότι και εκείνος έπασχε από «μεσογειακό πυρετό», τη στιγμή που κανείς άλλος από τους κατοίκους του «αββαείου του Θελήματος» δεν είχε αρρωστήσει.[xxxviii]

Ο ίδιος ο Κρόουλι, στο βιβλίο του «Μαγεία στη θεωρία και στην πράξη» δηλώνει ότι «κάποτε έκρινε απαραίτητο να σφάξει μια Κίρκη που μάγευε αδελφούς. Απλά πήγε στην πόρτα του δωματίου της και σχεδίασε ένα αστρικό Τ (traditore) και το σύμβολο του Κρόνου μ’ ένα αστρικό εγχειρίδιο. Μέσα σε 48 ώρες [η Κίρκη] αυτοπυροβολήθηκε.» Ο Κρόουλι αποκαλούσε «Κίρκη» την Τζόαν Χέις (Joan Heyes), ερωμένη του μαθητή του Βίκτορ Νόιμπεργκ, θεωρώντας ότι τον αποπλανούσε από την μαγική ατραπό. Η Χέις αυτοκτόνησε το 1912 και ο Νόιμπεργκ αποκήρυξε τους όρκους του στο τάγμα «Αργυρός Αστέρας» του Κρόουλι, πιστεύοντας ότι ο δάσκαλος του την είχε δολοφονήσει με μαγεία.[78]

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ

Ο Κρόουλι έχει κατηγορηθεί ότι κατέστρεφε όσους αντιτίθονταν στα σχέδιά του ή τον αποκήρυσσαν, όπως ο μαθητής του Νόρμαν Μαντ (Norman Mudd) που αυτοκτόνησε το 1934 – και για τον οποίο είχε γράψει σε επιστολή προς τη Λέα Χέρτσιγκ «Θα χαρώ πολύ όταν η 42η ατυχία από αυτόν τον μονόφθαλμο τελειώσει».[79][xxxix]

Στην πρώτη έκδοση της αυτοβιογραφίας του ο ποιητής Γέητς γράφει ότι ο Μαγκρέγκορ Μάδερς πέθανε το 1918, καταβεβλημένος από ισχυρά μαγικά ρεύματα εκπορευόμενα από τον Κρόουλι.[80] [xl]

Ο πρώην μαθητής του Βίκτορ Νόιμπεργκ απέδιδε στη μαγεία του Κρόουλι την κακή του υγεία, καθώς όταν χώρισαν οι δρόμοι τους, ο Κρόουλι τον καταράστηκε.[81] [xli]

H Αμερικανίδα ποιήτρια Φράνσις Γουΐλκινσον (Frances Wilkinson), που ο Κρόουλι αντιπαθούσε επειδή ήταν αντίθετη στο να τον συναναστρέφεται ο σύζυγός της, περιέγραψε πώς ο Κρόουλι προσπάθησε ανεπιτυχώς να την τρελάνει και πώς καταδίωκε την ίδια και τα παιδιά της μετά το διαζύγιό της.[82]

Η συγγραφέας Τζην Όβερτον Φούλερ παρατηρεί ότι ο Κρόουλι «εκμεταλλευόταν τους άλλους σε κάθε επίπεδο, υλικό, συναισθηματικό και ψυχικό»[83], ενώ έχουν καταγραφεί περιπτώσεις απάτης και οικονομικής εκμετάλλευσης σε βάρος μαθητών και φίλων.[84]

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

Ο Ελβετός γιατρός και ορειβάτης Ζιλ Ζακό Γκιγιαρμόντ (Jules Jacot Guillarmod)[85] που συμμετείχε με τον Κρόουλι στην αποτυχημένη απόπειρα ανάβασης στο Κ2, δεύτερο ψηλότερο βουνό μετά το όρος Έβερεστ, του ζήτησε να συμμετάσχει σε αποστολή στο βουνό Κανγκτσενγιούνγκα στα Ιμαλάια, το τρίτο ψηλότερο στη Γη. Ο Κρόουλι δέχτηκε υπό τον όρο να είναι αρχηγός.

Η ανάβαση άρχισε τον Αύγουστο του 1905, με άλλους τρεις ορειβάτες, τους Ελβετούς Σαρλ Αντόλφ Ρεϊμόν (Charles Adolph Reymond) και Αλεξί Πας (Alexis Pache), τον Ιταλό Αλτσέστι Ρίγκο Ντε Ρίγκι (Alcesti C. Rigo De Righi) και περίπου 200 αχθοφόρους. Τρεις μέρες μετά ο Γκιγιαρμόντ διαπίστωσε ότι ο Κρόουλι δεν είχε εφοδιάσει τους αχθοφόρους με κατάλληλα υποδήματα και κάποιοι βάδιζαν ξυπόλητοι πάνω στον παγετώνα, ενώ τα πατήματα που χάραζε ο Κρόουλι στον πάγο ήταν επικίνδυνα. Δυο μέρες μετά, ένας αχθοφόρος σκοτώθηκε εξαιτίας τους. Στις 31 Αυγούστου κάποιοι αχθοφόροι κατέβηκαν από το στρατόπεδο του Κρόουλι και είπαν στον Γκιγιαρμόντ ότι είχαν κουραστεί να τους χτυπά συνέχεια ο αρχηγός και έφευγαν. Εκείνος τους έπεισε ότι ο Κρόουλι δεν θα ξανάπλωνε χέρι επάνω τους και αποφάσισε με τον Ντε Ρίγκι να τον καθαιρέσουν από την αρχηγία.

Την επόμενη ανέβηκαν στο στρατόπεδο του Κρόουλι, τον ενημέρωσαν για την απόφαση καθαίρεσης και ο Γκιγιαρμόντ δήλωσε ότι θα έπαιρνε την ομάδα του στο κάτω στρατόπεδο. Ο Κρόουλι τους αντιμετώπισε ως στασιαστές και είπε ότι αν έφευγαν εκείνη τη νύχτα θα σκοτώνονταν. Ο Πας τους ακολούθησε, λέγοντας ότι ο αχθοφόρος του είχε ξεχάσει να φέρει το κρεβάτι του, κι ο Κρόουλι του είπε ότι θα σκοτωνόταν μέσα σε δέκα λεπτά. Στη συνέχεια, καθώς οι τρεις Ευρωπαίοι και τρεις αχθοφόροι κατέβαιναν με το σκοινί, ένας ξυπόλητος αχθοφόρος γλίστρησε παρασύροντας αυτόν που κατέβαινε από πίσω του. Ο Πας κι άλλος ένας αχθοφόρος γλίστρησαν επίσης. Οι Γκιγιαρμόντ και Ντε Ρίγκι προσπάθησαν να τους συγκρατήσουν, αλλά ήταν αδύνατον, και από τις προσπάθειές τους σχηματίστηκε μια χιονοστιβάδα που έρριξε κι αυτούς. Ο Γκιγιαρμόντ έπεσε σ’ ένα ρήγμα του παγετώνα και κατάφερε να βγάλει τον λιπόθυμο Ντε Ρίγκι από το χιόνι που τον είχε σκεπάσει. Ο Ρεϊμόν, που είχε μείνει με τον Κρόουλι, άκουσε τις φωνές και ήρθε να βοηθήσει, αλλά ο Κρόουλι όχι.

Την επόμενη μέρα ο Κρόουλι επέστρεψε μόνος του στο Νταρτζήλινγκ (Darjeeling), κάνοντας ότι δεν είδε τους υπόλοιπους. Σήκωσε από την τράπεζα όλα τα χρήματα της αποστολής, τα περισσότερα από τα οποία είχαν βάλει οι άλλοι συμμετέχοντες, κι έγραψε μια σειρά αυτοδικαιωτικών άρθρων σε μια ινδική εφημερίδα.[86] Το περιστατικό αναφέρει και ο Σόελ Στάιλς (Showell Styles) στην ιστορία του για την ορειβασία με τίτλο «Στην κορυφή του κόσμου», σημειώνοντας: «Ο Κρόουλι ήταν ίσως ο πιο ιδιόμορφος χαρακτήρας που ασχολήθηκε ποτέ με το άθλημα των βουνών. Ήταν επιδεικτικά απρόσεκτος και απάνθρωπος σε όλα όσα έκανε, αυτοαποκαλούνταν ‘Μεγάλο θηρίο της Αποκάλυψης’ και ασκούσε Μαύρη Μαγεία και σατανισμό.» Αφού σημειώνει συνοπτικά τους λόγους για τους οποίους οι υπόλοιποι ορειβάτες πλην του Ρεϊμόν καθαίρεσαν τον Κρόουλι, καταλήγει: «Οι Ρεϊμόν και Γκιγιαρμόντ έσκαψαν πυρετωδώς για να προσπαθήσουν να διασώσουν τον Πας και τους τρεις αχθοφόρους που ήταν βαθιά θαμμένοι, φωνάζοντας κατά διαστήματα τον Κρόουλι για να έρθει και να τους βοηθήσει. Αλλά ο Πας και οι αχθοφόροι ήταν νεκροί. Ο Κρόουλι είχε ακούσει τις ξέφρενες κλήσεις για βοήθεια, αλλά δεν είχε μπει στον κόπο να βγει από τη σκηνή του. Εκείνο το βράδυ έγραψε μια επιστολή, που αργότερα δημοσιεύθηκε σε μια αγγλική εφημερίδα [την Ντέηλυ Μέηλ (Daily Mail)], σχολιάζοντας ‘δεν ήμουν υπερβολικά ανήσυχος για τις περιστάσεις ώστε να βοηθήσω. Ένα ατύχημα αυτού του είδους στο βουνό είναι από τα πράγματα για τα οποία δεν έχω καμία συμπάθεια’. Το επόμενο πρωί κατέβηκε προς τα κάτω, μένοντας μακριά από τους συντρόφους του οι οποίοι μοχθούσαν για ν’ ανασύρουν τα πτώματα, και προχώρησε στο Νταρτζήλινγκ μόνος του. Ως Σατανιστής, όπως φαίνεται, έκανε αρκετά καλά. Και η Κανγκτσενγιούνγκα παρέμεινε χωρίς εγχείρημα κατάληψης για άλλο ένα τέταρτο του αιώνα.»[87] [xlii]

Ο Κρόουλι ανέπτυξε την δική του εκδοχή σε επιστολές που δημοσίευσε στον ινδικό και αγγλικό Τύπο και στο 52ο κεφάλαιο των «Εξομολογήσεων». Σε αυτό λέει ότι χρησιμοποίησε τις επιστολές που δημοσίευσε για να πλήξει την Αγγλική Αλπική Λέσχη, περιγράφει τους υπόλοιπους ως στασιαστές και «άτακτα παιδιά», παραδέχεται ότι άκουσε τις φωνές τους αλλά, ενώ ο Ρεϊμόν πήγε να δει τι είχε συμβεί, εκείνος έπεσε για ύπνο επειδή ήταν σκοτεινά κι επειδή ο Ρεϊμόν δεν τον κάλεσε ούτε επέστρεψε για να ζητήσει τη βοήθειά του. Παρουσιάζει τον Ντε Ρίγκι, που ο ίδιος είχε επιλέξει, ως κατώτερης τάξης Ιταλό που εσκεμμένα παρακρατούσε τρόφιμα και κατέληξε μισότρελος, και τον Γκιγιαρμόντ ως επικίνδυνο ηλίθιο στα βουνά, ο οποίος είχε εξελιχθεί σε επικίνδυνο μανιακό και δεν μπορούσε να του πει συγκεκριμένα τι λάθος είχε κάνει, απλά ήθελε να του πάρει την αρχηγία. Ισχυρίζεται ακόμα ότι οι άλλοι στασίασαν από πικρία που τους οδηγούσε Άγγλος.[88] [xliii] Για πολλές κατηγορίες του εναντίον των άλλων επικαλείται ως μάρτυρα τον Πας, ο οποίος, όντας νεκρός, δεν μπορούσε να τον διαψεύσει, και τον οποίο ισχυρίζεται ότι συμπαθούσε και ότι είχε προβλέψει ότι θα ήταν νεκρός μέσα σε δέκα λεπτά, κι όμως δεν πήγε να τον βοηθήσει… Εσείς τίνος την εκδοχή θα βρίσκατε πιο κοντά στην αλήθεια;

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]           «Το βιβλίο του Άλιστερ Κρόουλι «Μαγεία στη θεωρία και στην πράξη» (Magick in Theory and Practice) είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των αποκρυφιστών … Με δεδομένη τη φήμη του, είναι αναπόφευκτο ότι θα έλκυε ορισμένους μουσικούς ροκ του τέλους του 20ου αιώνα. Ο Τζίμι Πέιτζ (Jimmy Page), κιθαρίστας των Λεντ Ζέπελιν (Led Zeppelin) και αποκρυφιστής, αγόρασε το αρχοντικό του Κρόουλι, Μπολέσκιν Χάους (Boleskine House), κοντά στο Φόιερς (Foyers) της Σκωτίας, και διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από αναμνηστικά του Κρόουλι. Και το πρόσωπο του Κρόουλι είναι ένα από τα πολλά στο εξώφυλλο του άλμπουμ Sergeant Peppers Lonely Hearts Club Band των Beatles.» (http://www.skepdic.com/crowley.html)

[2] Murder, Black Magic and Tutankhamun in the 1920s West End, του Mark Beynon, εκδ. The History Press (και ebook London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του ίδιου). Βλ. και σχετικό άρθρο: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2059084/Were-Curse-Tutankhamun-deaths-actually-murders-arch-satanist-Aleister-Crowley.html

[3] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 71.

[4] Ολόκληρο το «Βιβλίο του Νόμου» υπάρχει στα αγγλικά εδώ: http://www.angelfire.com/journal2/serpentandlion/thecomment.html

[5] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 72

[6]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 73

[7]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 76

[8] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 74

[9] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 15

[10] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 25.

[11] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 25.

[12] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 27.

[13] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26.

[14] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 25.

[15] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[16] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26.

[17] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 15.

[18] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26.

[19] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 27.

[20] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 28-29.

[21] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 32.

[22] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 402

[23] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 407 και Aleister Crowley: The Nature of the Beast σελ 113 κ.α.

[24] Aleister Crowley «Confessions» κεφ. 73 Σελ. 711-712

[25] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[26] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 149.

[27] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 428-429

[28] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 30

[29] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 36

[30] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 69

[31] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 415

[32] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 416

[33] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 410

[34] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 42

[35] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 136

[36] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 109

[37] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 91.

[38] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 425

[39] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Leah_Hirsig

[40] The Magical Record of The Beast 666: The Diaries of Aleister Crowley, edited by John Symonds and Kenneth Grant, Duckworth, 1972 σελ. 251

[41] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 123.

[42] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 123.

[43] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 420

[44] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 128.

[45] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419

[46] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 124.

[47] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 136

[48] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 132

[49] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[50] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 385

[51] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 330

[52] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 331

[53] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 413

[54] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 407

[55] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[56] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 413

[57] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57

[58] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[59] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57

[60] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[61] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57-58.

[62] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[63] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 58

[64] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ.198

[65] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93 – 95 και The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ.58.

[66] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ.58.

[67] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 105

[68]  Σ. Τ. Μ.: Μάλλον πρόκειται για την «σαβασάνα» ή «στάση πτώματος» (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Shavasana) από τις 84 κλασικές ασάνα που σύμφωνα με την ινδουϊστική παράδοση, δίδαξε ο θεός Σίβα (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Asana#The_84_classic_yoga_asanas)

[69]  Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 273

[70] Do What Thou Wilt: A Life of Aleister Crowley του Lawrence Sutin σελ. 228.

[71] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 112.

[72]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 123

[73]  The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 421

[74]   The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 424 και Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 132-133

[75]   Βλ. http://vampires.monstrous.com/gilles_de_rais_alias_blue_bear.htm και http://en.wikipedia.org/wiki/Gilles_de_Rais

[76]  London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του Mark Beynon, εκδ. The History Press, σελ. 185 κ.α.

[77] Στο ίδιο.

[78] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 107.

[79]  The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 427

[80] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 399

[81] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419-420

[82] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 148-149

[83]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 106

[84] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 430-431

[85]  Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Jules_Jacot-Guillarmod

[86] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 75-78.

[87] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 414-415

[88] The confessions of Aleister Crowley: an autohagiography / edited by John Symonds and Kenneth Grant σελ. 433, 436, 439, 440, 442 και 443. Μερικά αναφέρονται και στο Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 77

ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

[i] II:22. I am the Snake that giveth Knowledge & Delight and bright glory, and stir the hearts of men with drunkenness. To worship me take wine and strange drugs whereof I will tell my prophet, & be drunk thereof! They shall not harm ye at all. It is a lie, this folly against self. The exposure of innocence is a lie. Be strong, o man! lust, enjoy all things of sense and rapture: fear not that any God shall deny thee for this.

[ii] II:65. I am the Master: thou art the Holy Chosen One.

[iii] II:66. Write, & find ecstasy in writing! Work, & be our bed in working! Thrill with the joy of life & death! Ah! thy death shall be lovely: Whoso seeth it shall be glad. Thy death shall be the seal of the promise of our age long love. Come! lift up thine heart & rejoice!

We are one; we are none.

[iv] III:50 I am in a secret fourfold word, the blasphemy against all gods of men.

III:51 Curse them! Curse them! Curse them!

III:52 With my Hawk’s head I peck at the eyes of Jesus as he hangs upon the cross.

III:53 I flap my wings in the face of Mohammed & blind him.

III:54 With my claws I tear out the flesh of the Indian and the Buddhist, Mongol and Din.

III:55 Bahlasti! Ompehda! [iv] I spit on your crapulous creeds.

III:56 Let Mary inviolate be torn upon the wheels: for her sake let all chaste women be utterly despised among you!

[v] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Plymouth_Brethren

[vi] It was his mother, he said, who first said that she thought he was the Beast from the Book of Revelation, whose number is 666. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[vii] «I was taught to expect every possible luxury. Nothing was too good for me.» Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26

[viii] She could only feel through pain, and my own means of making her happy was to inflict physical cruelties as she directed. This kind of relation was altogether new to me; and it was perhaps because of this, intensified as it was by the environment of the self-torturing soul of Russia, that I became inspired to create for the next six weeks. … my relations with Anny must be judged by their fruits; happiness, inspiration, spirituality and romantic idealism. … I saw Anny almost every day for an hour or so. … She was the soul of my expression. Aleister Crowley «Confessions» κεφ. 73 Σελ. 711-712 (http://hermetic.com/crowley/confessions/chapter73.html)

[ix] Crowley had now filed his two canine teeth to a sharp point, and when he met women, was inclined to give them the ‘serpent’s kiss,’ biting the wrist, or occasionally the throat, with the fangs. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[x] His wife, Maria, went insane and was interned in Colney Hatch. Symonds states that Hanni F – also went insane. But it would, perhaps, be unfair to reach the conclusion that anyone who got mixed up with Crowley went insane. The explanation is a great deal simpler. Whatever else one can say against Crowley, he was certainly a powerful, dominant personality, and he attracted weaklings, as all strong people do. But Crowley himself was weak to the extent of needing the admiration of these weaklings, instead of avoiding them, as The Book of the Law suggests. They wasted his time, but he had nothing better to do with it. Hanni was neurotic from the beginning, and this is why she attracted him. The same is true of Dorothy Olson, of Maria de Miramar, of his first wife Rose, of Leah Hirsig – in fact, of every woman of whom we have any detailed record. He liked the kind of woman with whom he could fight. His next mistress, whom Symonds calls Gertrude S, stabbed him with a carving knife on one occasion. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 428-429.

[xi] When Gerald Hamilton (Isherwood’s Mr. Norris) was staying with Crowley in Berlin, he came in one day to find Gertrude tied up on the floor, with a note beside her saying that she was not to be released. On another occasion he found Gertrude naked on the floor and Crowley asleep. When he asked Crowley if she was ill, Crowley said, ‘What, hasn’t that bitch gone to bed yet,’ and dealt her a tremendous kick that started another bout of scratching and screaming. These bouts usually ended when the local doctor was called in and administered a sedative. Crowley liked masochistic women. (The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 428-429)

[xii] «My sexual life was very intense. My relations with women were entirely satisfactory. They gave me the maximum of bodily enjoyment and at the same time symbolized my theological notions of sin. It was a degradation and a damnation.» Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 30

[xiii] Intellectually… they did not exist. … Their attainments were those of the ape and the parrot. These facts did not deter me. On the contrary, it was highly convenient that one’s sexual relations should be with an animal. Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 36

[xiv] Once, in the first week or so, Rose took some trifling liberty; I recognized the symptoms and turned her up and spanked her. She henceforth added the qualities of a perfect wife to those of a perfect mistress. Women, like all moral inferiors, behave well only when treated with firmness… Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 69

[xv] The next day Rose and the child arrived, and Crowley admits, ‘I was no longer influenced by love for them, no longer interested in protecting them…’ He took them to China, where he smoked opium, and ‘got his own back’ on some rebellious coolies by underpaying them and escaping down-river with his rifle pointed at them. After four months of this, he instructed Rose to return to England by way of India, to pick up the luggage in Calcutta, while he returned by way of New York. On arrival back in Liverpool he heard that the baby had died of typhoid in Rangoon. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 415

[xvi] Tellingly, he never pointed the finger at himself for leaving his pregnant wife and infant to make their own way home from the Far East while he returned in literally the opposite direction. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 157

[xvii] «Rose was now going insane and he divorced her. Symonds says that Crowley often entertained mistresses in their home, and occasionally hung her upside down by her heels in the wardrobe.» The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 416

[xviii] The self-centred child who disliked his mother (he describes her as ‘a brainless bigot’) had almost no capacity for natural affection. It is this that makes him a ‘monster.’ He liked Bennett and Eckenstein because they impressed him, not because they touched any chord of affection. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 410

[xix] When a man fucks me I want to know it is for my beauty. Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 136

[xx] He had acquired a small Negro boy, with whom he performed acts of sex magic. Crowley’s homosexuality began as an act of defiance of convention rather than of actual preference, but it seems to have become another habit. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 425

[xxi] «August 12th 1920 8:55 A.M. – «…Now I, the God, have choked Her god in dung and bred the Basilisk, reared the fiend, Satan-Alostrael, to burn in hell with me – to burn, to writhe, to exult, to spend, to be, to will, to go, to change, to lust, to create life, to kindle love, to unveil light, to unleash liberty, my Word and Law Thelema to proclaim, to ‘stablish and to execute for ever. To build that Law into Man’s Soul, as Nature builds a man from the fifth primate, is Her Satan-secret Asp-brew in Her Cup’s Blood (Filth, Madness, Poison, Inchantment, Putrefaction): it aids Intoxication and its One Mystery of Mysteries, Initiation. And I the Worm have trailed my slug-slow slime across Her Breasts; so that Her mother-mood is turned and Her breasts itch with lust of Incest. She hath given Her two-year bastard boy to Her lewd lover’s whim to sodomy, hath taught him speech and act, things infinitely abhorred, with Her own beastly carcass. She hath tongued Her five-month girl, and asked its father to deflower it. She hath wished Her Beast to rape Her rotten old mother – so far is woman clean of Her! Then Her blood’s grown icy hard and cold with hate; and Her eyes gleam as Her ears ring with a chime of wedding bells, dirty words, or vibrate, cat-gut fashion, to the thin shrieks of a young child that Her Beast-God-Slave-Mate is torturing for Her pleasure – ay! and his own, since of Her Cup he drank, and of Her soul he breathed. He loved it all. He rolled each drop of filth around His tongue. All this because He loved Her. He loved Her as nor God nor Man nor Beast nor Devil has loved.» The Magical Record of The Beast 666: The Diaries of Aleister Crowley, edited by John Symonds and Kenneth Grant, Duckworth, 1972 σελ. 251.

[xxii] In December 1919, Crowley returned to London. But he was not happy in England. He now suffered from asthma and bronchitis every winter, and periodic indulgence in all kinds of drugs, from mescalin and hashish to cocaine, heroin and opium, had lowered his physical resistance to the English cold and damp. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419

[xxiii] It was his mother, he said, who first said that she thought he was the Beast from the Book of Revelation, whose number is 666. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[xxiv] Working back from his last incarnation as French occultist Eliphas Levi (1810-1875), who died six months before Crowley’s birth, he relived memories as Count Cagliostro, Edward Kelly, and Pope Alexander VI. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 330

[xxv] For example, Crowley recalled Cagliostro being born not in Palermo but in a Tunisian brothel, and dying not as a prisoner of the Inquisition at San Leo but in a mountain forest with a gaily dressed youth. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 331

[xxvi] Yeats … according to Crowley, was ‘full of black, bilious rage’ because Crowley was a greater poet. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 407

[xxvii] Symonds also mentions that he had a habit of defecating on carpets, and explaining that his ordure was sacred, like that of the Dalai Lama. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[xxviii] Malevolent magical currents swept from Paris – Mathers was obviously out to get him – and killed off his dogs, and caused a workman to go berserk and attack Rose. Crowley invoked forty-nine demons, which Rose apparently saw, and sent them off to torment Mathers. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 413

[xxix] «…the veils of blackness were drawn aside, and he was admitted into a circle of stones, which he soon recognized to be veiled masters. The angel told him … that now he had become one of these Masters, who were as lifeless as stones. In a sense, Crowley had died. (Jean Overton Fuller comments that when Crowley decided he had transcended the condition of ordinary men, he ‘ceased to be completely sane’.) Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[xxx] In his vision he was informed that to attain his cherished goal of becoming a Secret Chief and Master of the Temple, he had to undergo the complete death of his ego and unite his spirit with the ocean of infinity. The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57-58.

[xxxi] Crowley had to cross a symbolic abyss between ordinary men and the Secret Chiefs and, in order to do this, he had to invoke the demon of the Abyss, Choronzon. Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[xxxii] …Choronzon, the demon of dispersion, guarded the higher grades from those unprepared. Edward Kelly called him ‘that mighty devil’, the first and deadliest of all evil powers. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 198

[xxxiii] Neuberg maintened that he had literally wrestled with Choronzon and not with Crowley possessed by the demon. Some occultists have posited that Crowley somehow exuded an ectoplasm that enabled the demon to make a form tangible enough to fight with Neuberg. Another explanation advanced is that the entire experience was visionary. Whatever the truth, both Crowley and Neuberg felt that Crowley had beaten the demon and achieved the status of Master of the Temple and Secret Chief. Crowley’s new vision of himself was as teacher and prophet who was to indoctrinate the world with the philosophy of the Book of the Law. Associates of Crowley said that the ritual permanently damaged him and that he was possessed by Choronzon for the rest of his life. The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 58

[xxxiv] When the temple opened at 10.20 on January 29 for the sixteenth working, Jupiter demanded blood. Crowley compliantly cut a four (the number of Jupiter) on Neuburg’s breast. Afterward, AC sat in the yogic posture Shivasana while Victor danced. Crowley experienced a most complete possession of his person by the god, wrapping his consciousness into the godhead so intensely that the only appropriate expression he could arrive at was ‘Sanguis and Semen’: Jupiter’s energy flowed through the staple fluids of life, ‘blood and semen’. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 273

[xxxv] Crowley also added a new degree of his own devising – an XI° magical working utilizing anal sex which was, in practice, primarily homosexual. Do What Thou Wilt: A Life of Aleister Crowley του Lawrence Sutin σελ. 228.  

[xxxvi] In February 1923, Crowley decided that a cat was to be sacrificed. He hated cats, and this one had scratched him deeply when he tried to throw it out of the room. When he found it in the scullery again, he made the sign of the pentagram over it with his magic staff, and ordered it to stay there until the hour of the sacrifice. Crowley’s power was working. The cat became transfixed. Betty May carried it away, but it came back to the same place, and sat petrified, refusing food.

Loveday was selected to perform the sacrifice. The cat was placed on the altar; incense was burnt; magical invocations went on for two hours. At the end of this time, Loveday slashed the cat’s throat with a knife; but the blow was too light, and it rushed around the room howling. It was caught again, etherised, and then Loveday was made to gulp down a cup of its blood. He subsequently collapsed and took to his bed. Crowley consulted his horoscope, and observed that he might die on February 16th at four o’clock.

Violent quarrels with Betty May followed; she left the Abbey in a fury after calling Ninette a whore, but came back the next day at her husband’s request. On the 16th, at the time Crowley had predicted, Loveday died. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 424

[xxxvii] He could have killed Bethell on numerous occasions in any of his London residences or clubs (including his home at Manchester Square) but to maintain the rigidity of the pentagram and for geographical purposes the Bath Club on Dover Street was chosen. To obtain the ‘Supreme Black Magical Power’, much like Jack the Ripper did in 1888, Crowley would have to murder a further two people, starting with his fourth victim, Bethell’s father, Lord Westbury, and finishing with his fifth victim, Sir Ernest Wallis Budge, whose death at his home on Bloomsbury Street completed the pentagram. London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του Mark Beynon, εκδ. The History Press, σελ. 185

[xxxviii] Indeed, Loveday was Crowley’s sacrificial lamb, and infecting him with typhoid, or laudanum, as in the case of Bertram Fletcher Robinson, was his modus operandi; in this instance, contaminating the cat’s blood and forcing Loveday to drink it would have been straightforward and credulous. … It was also well known that Loveday, at Crowley’s command, cut himself with a razor every time he used the word ‘I’. Crowley, who would have been greatly assisted by the local law which required Loveday’s body to be disposed of within twenty-four hours, had even gone as far as to cover his tracks by insisting that the local water supply was polluted; yet if Loveday’s illness was brought about by this so-called contamination, why did none of the other members of the abbey fall sick? The Beast described his own battle with ‘Mediterranean fever’ during this period, an illness that supposedly infects the liver and spleen, but was this more likely a further effort to mislead his naive ‘congregation’ into believing that Loveday’s death was, quite simply, a tragedy? It is also interesting to note that the last part of Crowley’s Confessions was written in 1929, although the narrative curiously ends in 1923 (without offering a reason as to why) when it details his forced exile from Cefalu by Benito Mussolini. It also fails to acknowledge the part he played in Loveday’s death and the many that were to follow; In hindsight, it was a confession of sorts. London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του Mark Beynon, εκδ. The History Press, σελ. 127

[xxxix] ‘I shall be very glad when the 42nd misfortune from that one-eyed man is over.’ The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 427

[xl] Mathers died in 1918, overcome, according to the first edition of Yeats’s autobiography, by powerful magical currents emanating from Crowley. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 399

[xli] His former pupil, Victor Neuberg, had married and settled down, but he remained obsessed by Crowley for the rest of his life. (See The Magical Dilemma of Victor Neuberg, by Jean Overton Fuller – London, 1965). Crowley had cursed him when they separated before the war, and Neuberg had been a nervous wreck for a long time afterwards. (He still attributed his ill health to Crowley’s curse.) The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419-420

[xlii] «…account given by Showell Styles in his history of mountaineering On Top of the World:

In 1905, a small expedition took up the challenge [of Kanchen-junga]…Three competent Swiss climbers and one Italian – Guillarmod, Reymond, Pache, and De Righi – chose as their leader an Englishman, a skilled mountaineer named Aleister Crowley. Crowley was perhaps the most extraordinary character who ever took to the mountain sport. He was ostentatiously careless and inhuman in all he did, styled himself ‘the Great Beast of the Apocalypse,’ and practised Black Magic and Satanism.
The party advanced up the Glacier and reached a height of 20,400 feet on the face below the main peak and to the west of it; and here, at Camp VII, the Swiss called a conference at which Crowley was formally deposed from leadership because of his sadistically cruel treatment of the porters. Crowley refused to accept this. The expedition was then called off, and all except Crowley started down for the lower camps. There was a slip which set off an avalanche. All of them were swept down and buried under the snow. Guillarmod succeeded in freeing himself and digging out De Righi, while Reymond (who had escaped the worst of the fall) came to his aid. Together they dug feverishly to try to rescue the deeply buried Pache and the three porters who were engulfed with him, at intervals shouting to Crowley to come and help them. But Pache was dead, and the porters too.

Crowley had heard the frantic calls for help but had not troubled to come out of his tent. That evening he wrote a letter, later printed in an English newspaper, commenting that he ‘was not over-anxious in the circumstances to render help. A mountain accident of this kind is one of the things for which I have no sympathy whatever.’ Next morning he climbed down, keeping well clear of his late companions who were toiling to recover the bodies, and proceeded to Darjeeling by himself. As a Satanist, it seems, he was doing rather well.

And Kanchenjunga remained unattempted for another quarter of a century.» The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 414-415

[xliii] Από το βιβλίο «The confessions of Aleister Crowley: an autohagiography / edited by John Symonds and Kenneth Grant»: Righi was a low-class Italian, who ran his hotel by hectoring the men under him. Finding himself for the first time in his life in a position of real responsibility, and without the background of an external authority to which he could appeal to enforce his orders, he was utterly at sea. (σελ. 430)

As soon as he saw that Righi was half insane with the fear that comes to people of his class in the absence of a chattering heard of his fellows, and in the presence of the grandeur of nature, he assumed moral charge of him. The difficulties with the rearguard disappeared immediately. Unfortunately, I did not understand at the time what was happening, o I should have gone down and sent Righi back to his kitchen. Pache himself did not realize his own importance and took it upon himself to come up. The moment his back was turned, Righi became insane. (σελ. 433)

Pache told me that Righi was deliberately withholding food from us. (σελ. 436)

The doctor did not seem to know what he was saying; his remarks were merely confusedly irritated. He did not seem to be able to answer any of my questions or give any explanation of what had happened in the past. His one idea was to hold a durbar and have himself elected leader in my place. There was no provision in our agreement for any such folly. He pointed out that it was merely a scrap of paper. When the others arrived, an excited argument began. There was no suggestion that I had acted improperly in any way. From first to last it was merely the feeling of foreigners against being bossed by an Englishman. The same thing had happened with Pfannl on Chogo Ri. On the present occasion, however, the Englishman was in a minority of one. Fortunately I had never heard that a fact of that sort makes any difference to an Englishman. I did my best to reason with them and quiet them, like the naughty children they were. Reymond had nothing to complain of and was actively friendly. (σελ. 439)

I explained the situation, but I suppose he could not believe that I was telling the literal truth when I said that Guillarmod was at the best of times a dangerous imbecile on mountains, and that now he had developed into a dangerous maniac. … Less than half an hour later, Reymond and I heard frantic cries. No words could be distinguished, but the voices were those of Tartarin and Righi. Reymond proposed going to the rescue at once, but it was now nearly dark and there was nobody to send, owing to Righi’s having stripped us of men. There was, furthermore, no indication as to why they were yelling. They had been yelling all day. Reymond had not yet taken his boots off. He said he would go and see if he could see what was the matter and call me if my assistance were required. He went off and did not return or call. So I went to sleep and rose the next morning at earliest dawn and went to investigate. (σελ. 440)

I wrote accounts of the expedition for the Pioneer of India and the Daily Mail of London, and I republished them later in Vanity Fair. I used these articles to attack the English Alpine Club. (σελ. 442 και 443)

Σχετικά με το βίντεο του Κώστα Γαβρά για το Μουσείο της Ακρόπολης

Από: Μαρία Δημητριάδου
Προς: κ. Αντώνη Σαμαρά, Υπουργό Πολιτισμού,
κ.  Δημήτρη Παντερμαλή, Πρόεδρο του Μουσείου της Ακρόπολης
Κοινοποίηση προς: Κάθε ενδιαφερόμενο

Θέμα: Σχετικά με το βίντεο του Κώστα Γαβρά για το Μουσείο της Ακρόπολης

Αξιότιμοι κύριοι,

Η επιστολή αυτή έχει θέμα την εκ νέου προβολή στο μουσείο της Ακρόπολης, ολόκληρης της ταινίας του σκηνοθέτη Κώστα Γαβρά σχετικά με τον Παρθενώνα, από την οποία είχαν πρόσφατα αφαιρεθεί 12 δευτερόλεπτα.

Κατ’ αρχήν όπως διάβασα, σε σχετική επιστολή του ο κ. Γαβράς αναφέρει:

«Σκοπός μου ήταν να δείξω – βασιζόμενος σε αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα – ότι η σταδιακή «συρρίκνωση» του Παρθενώνα δεν πρέπει να αποδοθεί σε τυχόν φθορές μέσα στο χρόνο ή σε ενδεχόμενες αδυναμίες της κατασκευής του αλλά αντίθετα οφείλεται στον φανατισμό των ανθρώπων καθώς και στην βαρβαρότητα των διαδοχικών εισβολέων, χωρίς να ξεχνά κανείς τις ασύστολες λεηλασίες του λόρδου Έλγιν, πρέσβη της Μεγάλης Βρετανίας. Στη σκηνή που κόπηκε βλέπουμε μερικούς βανδάλους «παλαιοχριστιανούς»  να καταστρέφουν τα γλυπτά που κοσμούσαν το αέτωμα του ναού θεωρώντας τα είδωλα και αναπαραστάσεις ακολασίας.»

Επίσης ο κ. Παντερμαλής αναφέρει (σύμφωνα με το ΑΠΕ – ΜΠΕ):

«Μετά από εκτενή διάλογο και ανάλυση που έγινε γύρω από τις ιστορικές αναφορές και την καλλιτεχνική παρουσίασή τους, ο κ. Γαβράς διευκρίνησε απολύτως ότι στην επίμαχη σκηνή του φιλμ δεν απεικόνιζε ούτε υπονοούσε ότι οι καταστροφές έγιναν από ιερείς, αλλά από ανθρώπους της εποχής. Κατόπιν αυτής της αυτονόητης διευκρίνισης του κ. Γαβρά,την οποία ως ιστορική αποτύπωση αποδέχεται το Μουσείο,το ενημερωτικό φιλμ θα συνεχίσει να προβάλλεται κανονικά.»

Ασφαλώς δεν μπορώ να γνωρίζω τι ακριβώς είπαν οι κ. Γαβράς και Παντερμαλής στον εκτενή διάλογό τους. (Εξάλλου στη συνέχεια ο κ. Γαβράς δήλωσε στα Νέα της 5ης Αυγούστου ότι δεν μίλησε για «ανθρώπους της εποχής» αλλά για «παλαιοχριστιανούς, εκπροσώπους, πολλές φορές και επίσημους, μιας θρησκείας»). Μένω στον χαρακτηρισμό του βίντεο εκ μέρους του κ. Παντερμαλή ως «ενημερωτικού», πράγμα που φανερώνει ότι δεν το θεωρεί ως όχημα για την προβολή της προσωπικής γνώμης του δημιουργού, αλλά ως μέσον ακριβούς, αντικειμενικής ενημέρωσης. Είναι όμως η ενημέρωση που παρέχει το βίντεο αυτό ακριβής; Το μόνο πρόβλημα έγκειται στο αν οι καταστροφές έγιναν από ιερείς ή παλαιοχριστιανούς ή σκέτους «ανθρώπους της εποχής»;

Λαμβάνοντας ως δεδομένο ότι ο κ. Γαβράς παρουσιάζει το ανατολικό αέτωμα του μνημείου (μια και το δυτικό μέχρι το 1674 τουλάχιστον ήταν σχεδόν ανέπαφο, οπότε αποκλείεται να πρόκειται γι’ αυτό) ας δούμε μια σκηνή από το επίμαχο βίντεό του όπου παρουσιάζει την, κατά την άποψή του, έκταση της καταστροφής κατά το 500 μ.Χ., δίπλα-δίπλα με το γνωστό σχέδιο του Jacques Karrey που έγινε το 1674.

Η εικόνα αυτή δημοσιεύεται στο Ίντερνετ (στο http://expaganus.wordpress.com, προσωπικά την πρωτοείδα σε αναδημοσίευση στο Antinews.gr) με τη λεζάντα «Το ανατολικό αέτωμα του Παρθενώνα κατά το 500 μ.Χ. όπως το παρουσιάζει το βίντεο του Κώστα Γαβρά, σε αντιπαραβολή με τα σχέδια που έκανε ο Φλαμανδός Jacques Karrey το… 1674 μ.Χ. Ερωτήματα που προκύπτουν: πώς είναι δυνατόν η καταστροφή το 500 μ.Χ. να είναι ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ απ’ ότι το 1674 μ.Χ., 1174 χρόνια μετά; Και ποιος στην ευχή ανέβασε πάλι πίσω στη θέση του το κομμάτι που… έλειπε το 500 μ.Χ.;»

Βέβαια τα λογικά αυτά ερωτήματα είναι μάλλον ρητορικά, καθώς δεν είναι δυνατόν να ανέβασε κάποιος μέχρι το 1674 μ.Χ. το κομμάτι που σύμφωνα με το βίντεο του κ. Γαβρά έλειπε το 500 μ.Χ., ούτε και οι ζημιές 1174 χρόνια μετά να είναι μικρότερες. Είναι λοιπόν προφανές, ότι το επίμαχο βίντεο δεν πάσχει μόνο λόγω της παρουσίας των μορφών, που θυμίζουν εκπληκτικά ρασοφόρους – και αυτό είναι που μένει στον θεατή, όχι οι δηλώσεις του σκηνοθέτη… – αλλά και λόγω της έκτασης της καταστροφής που παρουσιάζει. Κατά συνέπεια δίνει λάθος εντυπώσεις στον θεατή. Και αφού δίνει λάθος εντυπώσεις, γεννάται το ερώτημα, μπορεί αλήθεια να θεωρηθεί «ενημερωτικό» και να χρησιμοποιηθεί ως τέτοιο, μάλιστα από έναν επίσημο φορέα όπως το μουσείο της Ακρόπολης, που εκ των πραγμάτων απευθύνεται σε πάρα πολλούς ανθρώπους, Έλληνες και μη, τον αριθμό των οποίων ο κ. Παντερμαλής προσδιορίζει σε 11.000 το μήνα;

Βέβαια ο κ. Γαβράς ισχυρίστηκε όπως είδαμε παραπάνω, ότι το δημιούργησε «βασιζόμενος σε αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα». Πού όμως στην Ιστορία έχει καταγραφεί, και μάλιστα «αναμφισβήτητα», ότι όλο αυτό το μέρος που λείπει στο βίντεο α) έλειπε από το 500 μ.Χ. και β) έχει καταστραφεί από «βανδάλους παλαιοχριστιανούς»;

Απ’ όσο γνωρίζουμε δεν έχει καταγραφεί κάποιο τέτοιο γεγονός, γι’ αυτό άλλωστε και οι ειδικοί, μή έχοντας κάποια αρχαία πηγή για να βασιστούν, προχωρούν σε διάφορες υποθέσεις με τη βοήθεια και της αρχαιολογίας, όπως για παράδειγμα ότι

  1. Οι κεντρικές φιγούρες του ανατολικού αετώματος είχαν πιθανώς αφαιρεθεί για να γίνει χώρος για μια αψίδα κατά την μετατροπή του Παρθενώνα σε [χριστιανική] εκκλησία, στην πρωτοχριστιανική εποχή. Δεν μπορούμε όμως να μιλάμε για εσκεμμένη καταστροφή, εφ’όσον μεγάλα τμήματα ανακαλύφθηκαν στη σύγχρονη εποχή». (Olga Palagia, «Pediments of the Parthenon», Brill Academic Publishers 1998, σελ. 9. [1]) Το βίντεο όμως δεν παρουσιάζει μια αφαίρεση τμημάτων αλλά μια εσκεμμένη καταστροφή κατά την οποία οι ίδιοι «παλαιοχριστιανοί βάνδαλοι» πελεκούσαν αδιακρίτως τις μετόπες κι ένα μεγάλο τμήμα του ανατολικού αετώματος, μεγαλύτερο κι από αυτό που έλειπε το… 1674. Μάλιστα και ο σκηνοθέτης διευκρίνισε ότι δεν παρουσιάζει αφαίρεση γλυπτών για λόγους μετατροπής του κτιρίου, αλλά «μερικούς βανδάλους «παλαιοχριστιανούς»» οι οποίοι «καταστρέφουν τα γλυπτά που κοσμούσαν το αέτωμα του ναού θεωρώντας τα είδωλα και αναπαραστάσεις ακολασίας». Αλήθεια τα στοιχεία που έχουμε στα χέρια μας υποστηρίζουν μια τέτοια δήλωση; Στη διεθνή βιβλιογραφία διαβάζουμε για ζηλωτές που έδρασαν αποσπασματικά απολαξεύοντας κάποιες μορφές σε μερικές μετόπες, των οποίων οι ενέργειες διακόπηκαν προτού να φτάσουν στις άλλες μετόπες, και οι οποίοι δεν πείραξαν τα αετώματα (βλ. Ian Dennis Jenkins («The Parthenon sculptures», Harvard University Press 2007, σελ. 23.[2]) Η δράση των ζηλωτών αυτών, η οποία ιστορικά δεν αναφέρεται πουθενά, δεν προσδιορίζεται χρονικά από τον συγγραφέα, ούτε και γίνεται ταύτισή τους με εκείνους που αφαίρεσαν στοιχεία του ανατολικού αετώματος για να δημιουργήσουν αψίδα κατά τη μετατροπή σε εκκλησία τον 6ο αι. μ.Χ.. Επιπλέον «Η καταστροφή της μετόπης μπορεί να ήταν η πράξη μιας μόνο στιγμής (την οποία δεν μπορούμε να χρονολογήσουμε, και δεν μπορούμε να θεωρήσουμε δεδομένο ότι ήταν ταυτόχρονη με την μετατροπή) [του Παρθενώνα σε χριστιανική εκκλησία]». (Anthony Kaldellis, «The Christian Parthenon: Classicism and Pilgrimage in Byzantine Athens», Cambridge University Press, 2009, σελ. 42.[3]) Κοντολογίς, στη διεθνή βιβλιογραφία βλέπουμε άλλα από αυτά που βλέπουμε στο βίντεο του κ. Γαβρά, ενώ τα κίνητρα που ώθησαν εκείνους τους βανδάλους να ασχοληθούν με συγκεκριμένα θέματα κι όχι με άλλα που άφησαν απείραχτα δίπλα, πέρα από κάποια υπόθεση για μια απεικόνιση Ήρας και Αθηνάς που θυμίζει τον Ευαγγελισμό, παραμένουν «άγνωστα για μας» (Mary Beard, «The Parthenon», Harvard University Press 2002 σελ. 57).
  2. Οι δύο κεντρικές φιγούρες του ανατολικού αετώματος που έδειχναν τη στιγμή αμέσως μετά τη γέννηση της Αθηνάς από το κεφάλι του πατέρα της, Δία, είχαν ίσως καταστραφεί ήδη στην φωτιά που κατέστρεψε το εσωτερικό του ναού, πιθανώς στον 3ο αι. μ.Χ. (Ian Dennis Jenkins, «The Parthenon sculptures», Harvard University Press 2007, σελ. 23.[4] Στη σελ. 22 αναφέρεται επίσης ότι η φωτιά που κατέστρεψε το εσωτερικό ήταν τόσο μεγάλη που προκάλεσε την κατάρρευση της στέγης[5]. Όμως στο βίντεο που προβάλει το μουσείο, παρότι παρουσιάζεται η μεγάλη αυτή φωτιά, επιλέγεται ως επικρατέστερη για την τύχη των δυο κεντρικών μορφών η άλλη εκδοχή, ότι τις γκρέμισαν οι πρώτοι χριστιανοί. Αφού όμως υπάρχει και η εκδοχή της καταστροφής τους από φωτιά, την οποία φυσικά δεν δέχεται ως πιθανή μόνον ο Τζένκινς, ειδικά αυτή η σκηνή του βίντεο δεν βασίζεται καθόλου σε «αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός», αλλά μάλλον σε προτίμηση του σκηνοθέτη για μια από τις δυο υποθέσεις που υπάρχουν.

Όσο για τις μετόπες έχει υποστηριχθεί ακόμη ότι:

  1. Οι αλλοιώσεις στις μετόπες έγιναν μετά την μετατροπή του Παρθενώνα σε  εκκλησία «υπό χριστιανών εικονομάχων» (Δημ. Κωνσταντινίδης, «Παρθενών», Θρησκευτική και Ηθική Εγκυκλοπαίδεια, τόμ. 10, εκδ. Μαρτίνος Αθ., Αθήνα 1967, στ. 68.)
  2. Τις παραμόφωσαν και κατέστρεψαν οι Λατίνοι κύριοι των Αθηνών στην περίοδο 1205-1456 (Anthony Kaldellis, «The Christian Parthenon: Classicism and Pilgrimage in Byzantine Athens», Cambridge University Press, 2009, σελ. 42[6].)

Πράγμα που σημαίνει ότι δεν υπάρχει καθολική συμφωνία των επιστημόνων με την εκδοχή που παρουσιάζει ο σκηνοθέτης.

Παράλληλα η εκδοχή της μεγάλης καταστροφής του Παρθενώνα από τόσο νωρίς έρχεται σε αντίθεση με τις περιγραφές διάφορων περιηγητών:

«Το 1621 φθάνει στην Αθήνα ο απεσταλμένος του Λουδοβίκου ΙΓ΄ Louis Deshayes βαρώνος De Courmesnin. … γράφει ο βαρώνος … «Ο Παρθενών είναι ακόμη όρθιος και άθικτος, έτσι που νομίζει κανείς πως χτίστηκε τώρα τελευταία»[7]. Ο Άγγλος William Martin Leake, σε βιβλίο του που εκδόθηκε το 1831, αναφέρει ότι ο Παρθενώνας και το Θησείο «τελικά … μετατράπηκαν σε χριστιανικές εκκλησίες… με όλες τις εξωτερικές τους διακοσμήσεις ακόμα άθικτες» (William Martin Leake, «The topography of Athens with some remarks on its antiquities», John Murray, London 1831, σελ. lxiv.[8]). Υπάρχουν πολλές παρόμοιες περιγραφές και από άλλους περιηγητές.

Θα ήθελα όμως να τονίσω με παραπομπές μια άλλη πτυχή της ιστορίας, που στο εν λόγω βίντεο δεν παρουσιάζεται καθόλου, αν και είναι καλά τεκμηριωμένη, πραγματικά «αναμφισβήτητο ιστορικό γεγονός» και μάλιστα πολύ σημαντικό: Πρόκειται για τη συμπεριφορά του Μοροζίνι και της στρατιάς του μετά την καταστροφή του Παρθενώνα από τα κανόνια τους:

«Ο Μοροζίνι επιλέγει τα καλύτερα διατηρημένα αγάλματα του δυτικού αετώματος και προσπαθεί να τα αποσπάσει. Γράφει στην αναφορά του στις 19 Μαρτίου [1687]: ‘’Κατεβλήθη προσπάθεια να αφαιρεθεί το μέγα αέτωμα αλλά κατέπεσεν από το πελώριο εκείνο ύψος … από την έκρηξη της εν αυτώ πυριτιδαποθήκης το οικοδόμημα υπέστη σοβαρότατον κλονισμόν. Η αδυναμία του να εγκαταστήσουμε ικριώματα, μεταφέροντας από τις γαλέρες τα ψηλά κατάρτια και άλλα αναγκαία μηχανήματα μας αναγκάζει να εγκαταλείψωμεν κάθε περαιτέρω απόπειραν. Διακόπτεται συνεπώς κάθε προσπάθεια περί αφαιρέσεως άλλων ανάγλυφων κοσμημάτων … αποφάσισα να παραλάβω μία λέαινα ωραιοτάτης τέχνης, αν και της λείπει το κεφάλι, το οποίο όμως μπορεί κάλλιστα να αντικατασταθεί με το μάρμαρο που θα σας στείλω μαζί με τη λέαινα και που είναι καθ’ όλα όμοιο.’’
… Οι αξιωματικοί του Μοροζίνι, Βενετοί και ξένοι, πήραν μαζί τους όσα κομμάτια μεταφέρονταν εύκολα. Τεμάχια από τον Παρθενώνα ή άλλα μνημεία των Αθηνών που βρίσκονται σήμερα σε ιδιωτικές συλλογές και μουσεία της Ευρώπης, χωρίς να ξέρει κανείς πώς, είναι πιθανόν να μεταφέρθηκαν την εποχή αυτή από στρατιώτες της στρατιάς του Μοροζίνι. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι του γραμματέως του Μοροζίνι Σαν Γκάλλο, ο οποίος πήρε μαζί του το κεφάλι του γυναικείου αγάλματος που έπεσε από το δυτικό αέτωμα κατά την αποτυχημένη απόπειρα των Βενετών και κατατεμαχίστηκε. … Ένας άλλος Βενετός αξιωματικός πήρε τμήμα της ζωφόρου όπου διακρίνονται δύο ιππείς της πομπής και το κεφάλι ενός αλόγου. Σήμερα βρίσκονται στο Μουσείο της Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη. Ένας Δανός αξιωματικός ονόματι Χάρτμαντ πήρε δύο κεφαλές από μία από τις νότιες μετόπες. Σήμερα βρίσκονται στο Εθνικό Μουσείο της Κοπεγχάγης. … ο δρόμος της διαρπαγής είχε ήδη ανοίξει. Ο Παρθενών πριν καταστραφεί ήταν τέμενος μουσουλμανικής λατρείας. Οι Τούρκοι δεν επέτρεπαν την απόσπαση και του παραμικρού λίθου από κτήριο θρησκευτικής σημασίας. Μόνον διότι συνετρίβη από τις βόμβες του Μοροζίνι και εγκαταλείφθηκε ως άχρηστο ερείπιο μπόρεσε αργότερα ο Έλγιν να πάρει άδεια να αποσπάσει ορισμένα τεμάχια και, κάνοντας κατάχρηση του φιρμανιού, να προβεί στην τέλεια λεηλασία του ερειπωμένου Παρθενώνα.»
(«Ο Μοροζίνι στην Αθήνα», Κορνηλίας Χατζηασλάνη, Αρχιτέκτονος-Αρχαιολόγου, Προϊσταμένης του Τομέα Ενημέρωσης και Εκπαίδευσης της Υπηρεσίας Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης. http://www.eie.gr/archaeologia/gr/chapter_more_8.aspx)

Άρα λοιπόν ο Μοροζίνι όχι μόνο άνοιξε το δρόμο στη λεηλασία του Έλγιν, έστω άθελά του, αλλά τόσο ο ίδιος όσο και οι αξιωματικοί του αφαίρεσαν ό,τι μπορούσαν από το μνημείο που είχαν πρωτύτερα μισογκρεμίσει. Το βίντεο όμως παρουσιάζει μόνο τις κανονιές. Κι ακόμα:

 «Ο Γραμματεύς της αγγλικής πρεσβείας της Κωνσταντι­νουπόλεως Τάρνερ, περί τό 1800, συνήθιζε κατά τας επισκέψεις του εις τας Αθήνας, να σπάζη τη μύτη ενός αγάλματος ή ανάγλυφου και να την παίρνη μαζί του ως ενθύμιον. Ένας Άγγλος ναύτης το 1797 έσπασε ένα ανδρικό κεφάλι από άγαλμα του δυτικού αετώματος του Παρθενώνος. … (Ιταλός περιηγητής το 1674 σημείωνε ότι): «Απ’ όλες αυτές τις μετόπες έλειπαν οι κεφαλές κι’ αυτό επειδή όσοι δε μπορούσαν να αποκομίσουν ολόκληρα αγάλματα περιωρίζονταν στον αποκεφαλισμό τους» (Σιμό­πουλος Κυριάκος, «Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα», τόμ. Α΄ (333-1700), 9η έκδ., Στάχυ, Αθήνα 1999, σελ. 143-144).

Στην Ευρώπη λοιπόν την εποχή εκείνη υπήρχε ένα γενικευμένο ρεύμα αρχαιοκαπηλίας, το οποίο δεν περιοριζόταν στον Έλγιν και ήταν προγενέστερο της δικής του δράσης – για την ακρίβεια οι αρπαγές στην Ακρόπολη άρχισαν τουλάχιστον από το 1687! Και όμως στην εν λόγω ταινία το φαινόμενο αυτό δεν θίγεται καν, ενώ σύμφωνα με τις καταγραφές έχει προκαλέσει ειδικά στον Παρθενώνα τεράστιες ζημιές. Παράλληλα ως σκοπός της δημιουργίας του Μουσείου της Ακρόπολης αναφέρεται η επιστροφή των «Ελγινείων» από το Βρετανικό Μουσείο, και μάλιστα τη στιγμή που ο μόνος μοχλός πίεσης που διαθέτουμε για το σκοπό αυτό είναι η ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης των άλλων χωρών, από τις οποίες προέρχονται οι επισκέπτες του Μουσείου μας. Δεν θα ήταν ενδεδειγμένο να παρουσιάζεται στο ενημερωτικό βίντεο και αυτή η σκοτεινή δραστηριότητα των διάφορων Ευρωπαίων, ώστε οι απόγονοί τους να θελήσουν να αποκαταστήσουν, τρόπον τινά, τη ζημιά που προκλήθηκε, υποστηρίζοντας την επιστροφή των «Ελγινείων» στον Παρθενώνα απ’ όπου και αφαιρέθηκαν; Διότι οι σημερινοί Ευρωπαίοι μπορεί να μην γνωρίζουν πού πήγε ο κάθε Άγγλος ναύτης κι ο κάθε μεμονωμένος Ευρωπαίος αρχαιοκάπηλος τα αρχαία που αφαίρεσε, γνωρίζουν όμως πού κατέληξαν τα κλοπιμαία του Έλγιν και κάποια από αυτά του Μοροζίνι, για την επιστροφή των οποίων μπορούν να πιέσουν, παρακινημένοι από αίσθημα ευθύνης για τις πράξεις διάφορων προγόνων τους.

Παράλληλα ο τρόπος που παρουσιάζεται η μετατροπή του κτιρίου σε χριστιανικό ναό στο βίντεο – ως καταστροφή – συνοδεύεται από την επιβλητική παρουσία τεράστιου χρυσωπού σταυρού. Απ’ όσο γνωρίζω δεν μαρτυρείται από κάποια πηγή η τοποθέτηση τέτοιου τεράστιου σταυρού στον Παρθενώνα, ούτε καν η τοποθέτηση του οποιουδήποτε σταυρού, έστω λιγότερο επιβλητικού. Ίσως η εμφάνισή του στο βίντεο προκύπτει από το διάταγμα του Θεοδοσίου του Β΄, το οποίο όριζε τον τρόπο εξαγνισμού των ειδωλολατρικών ναών πριν μετατραπούν σε χριστιανικές εκκλησίες. Ίσως επίσης ο σκηνοθέτης τον παρουσιάζει για να δείξει χωρίς λόγια στους θεατές ότι οι καταστροφείς που παρακολουθούσαν στα προηγούμενα δευτερόλεπτα ήταν – σύμφωνα και με τα ίδια τα λόγια του κ. Γαβρά – «παλαιοχριστιανοί, εκπρόσωποι, πολλές φορές και επίσημοι, μιας θρησκείας». Αν ενυπάρχει και αυτός ο δεύτερος σκοπός, δηλαδή η επισήμανση της ταυτότητας του καταστροφέα, τότε είναι απορίας άξιον γιατί δεν βλέπουμε να εμφανίζεται κάποιο σύμβολο της Βενετίας κατά την παρουσίαση του κανονιοβολισμού από τον Μοροζίνι, ή κάποια αγγλική σημαία κατά την παρουσίαση της λεηλασίας από τον Έλγιν, παρότι ο ένας ήταν επίσημος εκπρόσωπος της Βενετίας, και ο άλλος της Αγγλίας. Τελικά, το μόνο σύμβολο που μένει στο μυαλό του θεατή από την οπτική παρουσίαση, είναι ο σταυρός που δηλώνει τους χριστιανούς, και μάλιστα τους πρώτους. Έτσι αυτή η παρουσιαζόμενη καταστροφή, ασχέτως με το αν συμφωνούμε ή όχι με τον σκηνοθέτη για το πότε και πώς και από ποιους διαπράχθηκε, «κλέβει την παράσταση» στο μυαλό του θεατή από τις επόμενες παρουσιαζόμενες καταστροφές, που δεν έχουν ένα οπτικό σύμβολο να τις θυμίζει… Είναι άραγε αυτός ο πιο κατάλληλος τρόπος να προσελκύσουμε την προσοχή στα αρχαία που κλάπηκαν στους μεταγενέστερους χρόνους από το μνημείο μας, και τα οποία θέλουμε πίσω; Προσωπικά νομίζω ότι είναι μάλλον ένας καλός τρόπος για να πούμε «κοιτάξτε τι έκαναν εκείνοι οι κακοί χριστιανοί σ’ εκείνη την παλιά εποχή», και να αποσύρουμε το ενδιαφέρον των επισκεπτών από τις πρόσφατες καταστροφές του μνημείου κι από αυτό που επιδιώκουμε μέσω του μουσείου. Στ’ αλήθεια, αναλογίστηκε κανείς την πιθανότητα επισκέπτες που θα δουν αυτές τις εικόνες με το άνισα κατανεμημένο βάρος να πέσουν την παγίδα του εύκολου – και βολικού για το Βρετανικό Μουσείο – συλλογισμού «αφού οι ίδιοι οι Έλληνες (αλλάζοντας θρησκεία) δεν ήταν ικανοί να προστατέψουν τα μνημεία τους και τα χάλασαν μόνοι τους, ας μείνουν τα Ελγίνεια στην ασφάλεια όπου βρίσκονται τώρα;» Σε κάθε περίπτωση, ακόμα κι αν αυτό δεν συμβεί, οι σκηνές με τον σταυρό έχουν «κλέψει τις εντυπώσεις» κι έχουν αποσπάσει την προσοχή από τις αρπαγές του Έλγιν, αφού αυτές δεν συνδυάζονται εξίσου με ένα εντυπωσιακό, ευδιάκριτο, αναγνωρίσιμο σύμβολο, που να κατέχει κεντρική θέση στο πλάνο.

Για τους λόγους αυτούς θεωρώ ότι το εν λόγω πολυσυζητημένο βίντεο, παρά την ωραία απεικόνιση της δράσης του Έλγιν με την ταυτόχρονη απαγγελία του ποιήματος «The Curse of Minerva» του λόρδου Μπάιρον, όχι μόνο δεν είναι ιστορικά ακριβές, οπότε δεν πληροί τις προϋποθέσεις κατάλληλου ενημερωτικού υλικού για ένα τέτοιο μουσείο, αλλά δεν είναι και ό,τι πληρέστερο για την ευόδωση του σκοπού του μουσείου, την επιστροφή των «Ελγινείων» στη χώρα μας.

Παράλληλα, δεν γνωρίζω πώς φαίνεται σε εσάς, αλλά σ’ εμένα φαίνεται άδικο να παρουσιάζεται η μετατροπή του Παρθενώνα σε εκκλησία ως μια από τις διάφορες καταστροφές που τον χτύπησαν, μετά τη φωτιά και τους όποιους βανδάλους, πριν από τα κανόνια του Μοροζίνι και τη ληστρική δραστηριότητα του Έλγιν. Η μετατροπή αυτή δεν σκόπευε να καταστρέψει, αλλά να διαφυλάξει το μνημείο σε μια νέα χρήση, και όπως μαρτυρούν οι ειδικοί είναι υπεύθυνη για την διατήρησή του μέχρι την εποχή που ο Μοροζίνι κατέστρεψε μεγάλο μέρος του. «Οι αρχαιολόγοι θεωρούν αυτές τις μετατροπές ως θεόπεμπτη τύχη … γιατί η επαναχρησιμοποίηση από τους χριστιανούς εγγυήθηκε τη διατήρηση της αρχικής δομής. Οι ναοί που έμειναν αχρησιμοποίητοι κατέρρευσαν, συχνά υποβοηθούμενοι από μεταγενέστερους κατασκευαστές που αναζητούσαν υλικά. Εμπειρικά, οι ναοί που στέκουν στο πλήρες ύψος τους, με τη στέγη τους και τα λοιπά, οφείλουν την επιβίωσή τους στους πρώτους χριστιανούς. Μπορείς ακόμα και σήμερα να βαδίσεις μέσα στο αρχαίο Πάνθεον της Ρώμης, χάρη σε αυτούς που το αφιέρωσαν στην Παναγία των Μαρτύρων το 608 μ.Χ.» (Mary Beard, «The Parthenon», Harvard University Press 2002 σελ. 52.[9] )

Είναι άδικο και ανακριβές να παρουσιάζεται ως μια σκέτη καταστροφή το γεγονός ότι ο Παρθενώνας υπήρξε χριστιανικός ναός από τον 6ο αι. μ.Χ. έως το 1450 μ.Χ., δηλαδή κατά το μεγαλύτερο διάστημα της ιστορίας του. Είναι κρίμα και να παραθεωρείται το ότι «ο Βυζαντινός Χριστιανισμός επρόκειτο να εξωραΐσει τον Παρθενώνα με τη δική του καλλιτεχνική μεγαλοπρέπεια … ετιμάτο ως μια από τις λαμπρότερες και ωραιότερες εκκλησίες της Χριστιανωσύνης» (Ian Dennis Jenkins, «The Parthenon sculptures», Harvard University Press 2007, σελ. 23-24.[10]) Για την ακρίβεια υπήρξε ένα από τα 4 μεγάλα χριστιανικά προσκυνήματα της Ανατολικής Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, κατά τους μέσους της χρόνους, μετά από την Κωνσταντινούπολη, την Έφεσο και τη Θεσσαλονίκη, οπότε «πολλοί ήταν οι χριστιανοί που έφταναν στην Αθήνα με ξεκάθαρο και μοναδικό στόχο να προσευχηθούν στον Παρθενώνα», από αγίους μέχρι αριστοκράτες και αυλικούς, απλό λαό και τουλάχιστον έναν αυτοκράτορα (τον Βασίλειο το Β΄ το Βουλγαροκτόνο), καθώς και Αγγλοσάξωνες προσκυνητές και άλλους. (Anthony Kaldellis, A Heretical (Orthodox) History of the Parthenon, http://www.lsa.umich.edu/UMICH/modgreek/Home/ _TOPNAV_WTGC/Lectures at U-M/ParthenonKaldellis.pdf.)

Ταπεινά φρονώ ότι μια πραγματικά ενημερωτική παρουσίαση για τον Παρθενώνα, χωρίς αυθαιρεσίες και υπερβολές προς καμιά κατεύθυνση, και σε συμφωνία με την διεθνή βιβλιογραφία,

  1. θα παρουσίαζε τις αποσπασματικές καταστροφές γλυπτών από βανδάλους, ενδεχομένως χριστιανούς, χωρίς να τους ταυτίζει με εκείνους που μετέτρεψαν τον Παρθενώνα σε εκκλησία,
  2. θα παρουσίαζε την μετατροπή σε χριστιανική εκκλησία κατά τα πρωτοχριστιανικά χρόνια χωρίς να παραπέμπει οπτικά σε εσκεμμένη καταστροφή και σε… μαυροφο­ρεμένους σαν ρασοφόρους, που δεν υπήρχαν εκείνη την εποχή,
  3. δεν θα χρέωνε κατηγορηματικά την καταστροφή των δύο κεντρικών μορφών του ανατολικού αετώματος σε χριστιανούς,
  4. δεν θα παρουσίαζε να λείπει το 500 μ.Χ. τμήμα του ανατολικού αετώματος μεγαλύτερο από αυτό που έλειπε το 1674 μ.Χ.,
  5. εάν περιείχε τον σταυρό ως σύμβολο πρωτοχριστιανών καταστροφέων, θα περιείχε εξίσου και ευδιάκριτα σύμβολα των Βενετών και Άγγλων καταστροφέων,
  6. θα περιελάμβανε οπωσδήποτε και αναφορές στην ευρύτερη καταστροφή και αφαίρεση αρχαιοτήτων και από άλλους Ευρωπαίους, εκτός του Έλγιν,
  7. καθώς και αναφορές στην ένδοξη περίοδο που γνώρισε το μνημείο ως ένα από τα μεγάλα χριστιανικά προσκυνήματα της Ανατολικής Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.

Βέβαια, όπως σημείωσε ο κ. Γαβράς «Οι νόμοι που προστατεύουν τα Πνευματικά Δικαιώματα των Δημιουργών ( Droits d’Auteur) απαγορεύουν ρητά οποιαδήποτε αλλαγή σε μία κινηματογραφική ταινία χωρίς τη συγκατάθεση του σκηνοθέτη», και όπως έγινε φανερό, ο ίδιος δεν εγκρίνει την απάλειψη των ανακριβών σκηνών από την ταινία του, και ούτε καν τις θεωρεί ανακριβείς. Δεν γνωρίζω αν θα επιθυμούσε ο ίδιος να κάνει διορθώσεις και προσθήκες. Στην περίπτωση που δεν το επιθυμεί, προφανώς θα είναι προτιμότερο να δημιουργηθεί μια νέα ταινία η οποία να πληροί τις παραπάνω προδιαγραφές, από άλλο πρόσωπο/άλλα πρόσωπα, παρά να δέχονται ελλιπή και ανακριβή ενημέρωση τόσοι επισκέπτες του Μουσείου, και να μην προωθούνται σωστά οι καθ’ όλα νόμιμες επιδιώξεις μας για επιστροφή των Ελγινείων.

Σας ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Φιλικά,

Μαρία Β. Δημητριάδου

Συγγραφέας

Ακολουθούν οι υποσημειώσεις

[1] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «The central figures of the east pediment were probably removed to make way for an apse at the transformation of the Parthenon into a church in early Christian times. We cannot speak of deliberate destruction, however, since substantial fragments have turned up in modern times.»

[2] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «This iconoclasm seems to have been interrupted before the zealots could reach the metopes of the south side… the frieze and west pediment sculptures were largely untouched. The figures in the angles of the east pediment were also spared.»

[3] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «…the defacement of the metope […] may have been the action of but one moment (which we cannot date, and we cannot assume was contemporaneous with conversion.»

[4] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «The figures in the angles of the east pediment were also spared. Those on the centre, however, showing the moment immediately after the birth of Athena from the head of her father, Zeus, were perhaps destroyed already in the fire that wrecked the interior of the temple, probably in the third century AD.»

[5] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «the fire… ripped through the Parthenon, destroying the interior and bringing down the roof.»

[6] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «For all we know, it was the Latin lords of Athens, in the period 1205-1456, who defaced and destroyed the metopes.»

[7] Σιμόπουλος Κυριάκος, «Ξένοι Ταξιδιώτες στην Ελλάδα», τόμ. Α΄ (333-1700), 9η έκδ., Στάχυ, Αθήνα 1999, σελ. 130.

[8] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «The Parthenon, and the temple of Theseus, having been protected from the injuries of time by their solidity and excellent construction, and having escaped all the effects of barbarous fanaticism, were at length, with all their external decorations, still uninjured, converted into Christian churches.»

[9] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «Archaeologists see these adaptations as a godsend … for it is Christian re-use that has regularly guaranteed the preservation of the original structure. Left unoccupied, ancient temples fall down – aided, as often as not, by later builders scavenging for materials. As a rule of thumb, temples that still stand to their full height, roof and all, owe their survival to the early Christians. You can walk inside the ancient Pantheon in Rome, even now, thanks to those who concecrated it to St Mary of the Martyrs in AD 608;»

[10] Το πρωτότυπο κείμενο στην αγγλική: «Byzantine Christianity was to embellish the Parthenon with its own artisic grandeur … it was revered as one of the grandest and most beautiful churches of Christendom.»

Η επιστολή αυτή δημοσιεύθηκε στο «Αντίβαρο», http://www.antibaro.gr/article/580

Προγεννητική Αγωγή: Επιστήμη, ή Απάτη;

Ασφαλώς η πρώτη και σημαντικότερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε σε ένα νεοσυλληφθέντα άνθρωπο είναι η μέριμνα για να διατηρηθεί αυτός στη ζωή και να αναπτυχθεί σωστά σωματικά. Η μητέρα του χρειάζεται σωστή πληροφόρηση και ενίσχυση, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πιέζεται να προχωρήσει σε άμβλωση, την οποία κάποιοι θεωρούν ως «λύση» για μια απρογραμμάτιστη ή «δύσκολη» εγκυμοσύνη.

Όμως αλίμονο αν οι φροντίδες μας περιορίζονταν στο να ζήσει ο άνθρωπος, χωρίς καμμία μέριμνα να έχει ποιότητα η ζωή του. Αυτό θα ήταν υποκρισία. Χωρίς αμφιβολία είναι καλό να φροντίζουμε ώστε το μωρό που θα έρθει ανάμεσά μας να βρει το ζεστό του σπίτι, το κρεβατάκι του, τα ρουχαλάκια του κ.τ.λ., όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Πολύ πριν φτάσει η στιγμή να έρθει το μωρό σε επαφή με όλα αυτά, έχει ήδη επαφή με τον περιβάλλοντα κόσμο μέσω της μητέρας του. Και η μητέρα του μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του, να το επηρεάσει και να του μεταφέρει εμπειρίες πολύ πριν είναι σε θέση να το κρατήσει στην αγκαλιά της και το μάθει τις πρώτες λεξούλες, τα πρώτα βήματα… Αυτή η επικοινωνία μεταξύ μητέρας και παιδιού, αυτή η μεταφορά εμπειριών από το περιβάλλον του, είναι αντικείμενο της προγεννητικής αγωγής.

Διάφορες υπερβολικές, αστήρικτες και αντιεπιστημονικές απόψεις που κατά καιρούς διατυπώνονται για την προγεννητική αγωγή, ότι δηλ. η μητέρα κατά τη διάρκεια της κύησης είναι παντοδύναμη όσον αφορά τη διάπλαση του χαρακτήρα του παιδιού της και μπορεί στην κυριολεξία να το διαμορφώσει όπως θέλει, καθώς και η σχέση κάποιων οπαδών της προγεννητικής αγωγής με φασιστικής προέλευσης θεωρίες «ευγονικής», έχουν κάνει πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους δύσπιστους προς την προγεννητική αγωγή. Και μάλλον δεν έχει άδικο κανείς να είναι επιφυλακτικός όταν συναντά στο Internet (ή σε έντυπα) μεθόδους ψυχικής διερεύνησης ή ατομικής βελτίωσης/θεραπείας ή επαγγελματικής επιτυχίας που στηρίζονται σε κάποια προγεννητική ψυχολογία η οποία μπορεί να καλύπτεται από μανδύα επιστημονικότητας αλλά συχνά απέχει από το να πηγάζει από πραγματικά επιστημονικά στοιχεία. Όπως περιγράφει επισκέπτης της σελίδας  www.unborn.gr, σε ημερίδα για την Προγεννητική και Περιγεννητική Ψυχολογία και Ιατρική οι εισηγήσεις περιλάμβαναν θέματα όπως: Η συμβολή της συμβουλευτικής Αστρολογίας στους υποψήφιους γονείς και νέους γονείς, Υοga & η επίδρασή της στην ψυχοκοινωνική πλευρά του ανθρώπου, κ.α. ενώ οι εισηγητές ήταν ρεφλεξολόγοι, σύμβουλοι αστρολογίας, δάσκαλοι γιόγκα, κλπ.

Θα πρέπει λοιπόν να αποσαφηνιστεί ότι άλλο είναι το να δέχεται κανείς τις διάφορες θεωρίες που κυκλοφορούν στην θρησκευτική-ιδεολογική υπεραγορά της «Νέας Εποχής», και άλλο το να ασχολείται με την γνήσια, επιστημονικά παραδεκτή προγεννητική αγωγή, τη βασισμένη στην εμβρυακή ψυχολογία, που μπορεί να μας βοηθήσει να συντελέσουμε στην ψυχική/πνευματική υγεία των παιδιών μας πριν αυτά γεννηθούν.

Δείτε, για παράδειγμα, πώς ασχολείται με το θέμα μια πραγματικά επιστημονική ομάδα, η Ομάδα Έρευνας Εμβρυϊκού και Νεογνικού Στρες του Ιατρικού Τμήματος του Imperial College του Λονδίνου. Οι ερευνητές αυτοί χρησιμοποιούν συνδυασμό γυναικολογίας, παιδιατρικής, ψυχολογίας και ψυχιατρικής κι έχουν παρουσιάσει μελέτες, που δείχνουν πως το προγεννητικό μητρικό άγχος διπλασιάζει την πιθανότητα υπερκινητικότητας στα αγόρια, μελέτες που φανερώνουν πιθανούς μηχανισμούς μέσω των οποίων το μητρικό άγχος μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του εμβρύου, επίσης μια μελέτη που δείχνει πως τα βρέφη που γεννώνται με διάφορες μεθόδους (καισαρική τομή, φυσιολογικό τοκετό, υποβοηθούμενο τοκετό κλπ.) έχουν διαφορετικές αντιδράσεις στο στρες και στο κλάμα στις 8 εβδομάδες, κ.α. Γράφει λοιπόν η ερευνητική ομάδα (σε μετάφραση από την αγγλική της Α.Ν.):

Μηχανισμοί δια των οποίων η διάθεση της εγκύου μπορεί να επηρεάσει το έμβρυο

Είναι γνωστό πως το στρες της εγκυμοσύνης ή το άγχος μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη του βρέφους μέσα στην μήτρα. Εμείς μελετούμε τους μηχανισμούς μέσω των οποίων συμβαίνει αυτό. Έχουμε διαπιστώσει πως υπάρχει ένας σημαντικότατος συσχετισμός μεταξύ των τιμών της μητρικής και της εμβρυϊκής κορτιζόλης, παρ’ ότι οι μητρικές τιμές είναι δεκαπλάσιες. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε πως μεταφέρεται αρκετή ποσότητα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες στην εγκυμοσύνη) μέσω του πλακούντα ώστε να επηρεάζει την ανάπτυξη του εμβρύου. Έχουμε αποδείξει -με την χρήση υπερήχων Doppler- πως οι πιο αγχωμένες μητέρες παρουσιάζουν εμποδισμένη ροή αίματος μέσα στις μητριαίες αρτηρίες. Αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει στην εξήγηση του λόγου που οι πολύ αγχωμένες εγκυμονούσες γεννούν πιο μικρόσωμα μωρά.

• Έλεγχοι σε εμβρυϊκά στρες

Έχουμε πλέον ολοκληρώσει την πρώτη δοκιμή με χορήγηση του οπιούχου fentanyl στο έμβρυο. Είναι τα πρώτα πειράματα που γίνονται για τον προσδιορισμό του τρόπου ανακούφισης του εμβρύου από τον πόνο, με ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο. Με την δοσολογία που χρησιμοποιήθηκε, αναιρέθηκαν η αναδιανομή της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο και η αντίδραση στην ενδορφίνη, αλλά όχι και η αντίδραση στην κορτιζόλη. Συνεχίζουμε να καταγράφουμε πώς αντιδρά το έμβρυο σε θεραπευτικές (αλλά πιθανότατα επώδυνες) εμβόλιμες διαδικασίες, όπως είναι μια μετάγγιση αίματος. Είδαμε, πως μπορεί να ανεβάσει ταχύτατα την αντίδραση νοραδρεναλίνης στην 18 η εβδομάδα της κύησης, καθώς και μια κάπως πιο βραδεία αντίδραση κορτιζόλης και β-ενδορφίνης από την 20 η εβδομάδα. Επίσης καταγράφηκε αντίδραση κατά την αύξηση ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο του εμβρύου. Αυτό έχει αποδειχθεί, στην 16 η εβδομάδα της κύησης. Ο τοκετός και οι συσχετισμοί με αντιδράσεις σε μεταγενέστερα στρες Έχουμε αποδείξει, με την μέτρηση των τιμών κορτιζόλης στον ομφάλιο λώρο, πως οι τοκετοί με εμβρυουλκό ή βεντούζα είναι οι πιο στρεσογόνοι, ενώ οι φυσιολογικοί τοκετοί και οι καισαρικές τομές προξενούν συγκριτικά ελάχιστο στρες στο βρέφος. Η αντίδραση βρεφών των 8 εβδομάδων στο στρες μελετήθηκε με την μέτρηση των τιμών κορτιζόλης στην σίελό τους, αμέσως πριν – και 20 λεπτά μετά – από το τρύπημα της βελόνας εμβολιασμού. Τα βρέφη που είχαν γεννηθεί με εμβρυουλκό ή βεντούζα παρουσίασαν την πιο έντονη αντίδραση, συγκριτικά με τα βρέφη που γεννήθηκαν με φυσιολογικό τοκετό και καισαρική τομή, που παρουσίασαν ελάχιστη αντίδραση. Αυτό υποδηλώνει πως το είδος του τοκετού πιθανόν να είναι η αιτία μακροχρόνιας ευαισθησίας στο στρες. Δεδομένου ότι αυτό με την σειρά του έχει συνδυασθεί με την προδιάθεση για άγχος και κατάθλιψη, είναι φυσικό να παίζει σημαντικό ρόλο για την μετέπειτα υγεία.

Μακροπρόθεσμες επιδράσεις μεταγεννητικού μητρικού στρες στην ανάπτυξη του παιδιού (σε συνεργασία με τους T.O’Connor and Jean Golding).

Σε μια νέα μελέτη, κατορθώσαμε να υποβάλουμε σε δοκιμή την υπόθεση πως το μεταγεννητικό μητρικό στρες έχει μακροπρόθεσμη επίδραση στην συμπεριφορά του παιδιού. Μας παραχωρήθηκε πρόσβαση στα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το πλήθος των υποψηφίων της ALSPAC – μητέρες και παιδιά από την περιοχή του Μπρίστολ – τα στοιχεία των οποίων συμπεριλαμβάνουν εκούσιες αναφορές μητρικού στρες κατά την προγεννητική και την μεταγεννητική περίοδο, καθώς και την συμπεριφορά του παιδιού στην ηλικία των 4 ετών. Πλήρη στοιχεία είχαμε στη διάθεσή μας για 7,447 μητέρες και παιδιά. Διαπιστώσαμε, πως αν η μητέρα είναι πολύ αγχωμένη κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της, αυτό διπλασιάζει την πιθανότητα υπερκινητικότητας / αδυναμίας συγκέντρωσης στο 4χρονο αγοράκι της. Υπάρχει επίσης ένας αυξημένος κίνδυνος για συναισθηματικά προβλήματα, στα αγόρια και στα κορίτσια – αφού έχει ληφθεί υπ’ όψιν ένα περιθώριο για το σύνηθες μεταγεννητικό στρες, τους γυναικολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες, το κάπνισμα, το ποτό κλπ.. Αυτό έρχεται σε επίρρωση κάποιων προηγούμενων μελετών και αποτελεσμάτων με ζώα. Όμως είναι η πρώτη καθοριστική μελέτη σε ανθρώπους, και έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Υποδηλώνει πως υπάρχει μια άμεση επίδραση της διάθεσης της μητέρας στην ανάπτυξη του εμβρυϊκού εγκεφάλου, πράγμα που επηρεάζει την διαμόρφωση της συμπεριφοράς του παιδιού. Επίσης μας υποδεικνύει πως ένα πρόγραμμα ελάττωσης του άγχους στις πιο αγχώδεις εγκυμονούσες μπορεί να επιδράσει πάρα πολύ θετικά στην μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών τους».

Στο τέλος του άρθρου η επιστημονική ομάδα παραθέτει και έγκυρη βιβλιογραφία, που καμμία σχέση δεν έχει με αστρολογία, γιόγκα και τα συναφή, όπως καμμία σχέση με τέτοιες ιδιότητες δεν έχει η ιατρική ιδιότητα των μελών της.

Όταν λοιπόν η προγεννητική έρευνα γίνεται με τον σωστό τρόπο, η «προγεννητική αγωγή» που προκύπτει είναι κάτι στο οποίο αξίζει να δώσουμε προσοχή, ώστε να φροντίσουμε το παιδί όσο πιο νωρίς γίνεται.

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα «Η Άλλη Όψις», http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1196 (στις 19-06-2009).

CD με παραμύθια και μουσική

Μουσική μου κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στον ψηφιακό δίσκο (και κασέτα) «Οι περιπέτειες της Ροδούλας και άλλα παραμύθια». Κυκλοφόρησε από τη «Σειρά Καραβάκι» των Εκδόσεων Εγρήγορση και περιλαμβάνει τα παραμύθια του ομώνυμου βιβλίου και το παραμύθι «Η Συννεφένια» της Δέσποινας Μανούσκου-Μάλη. Τις ιστορίες αφηγούνται οι Μαρία Παπαρδάκη, Φαίδρα Περατζάκη (που ο δαίμων του τυπογραφείου μετέτρεψε σε Όλγα Παροτζάκη), Δέσποινα Μανούσκου-Μάλη, Τάσος Λιανός και η αφεντιά μου. Τη μουσική ενορχήστρωσε πολύ όμορφα η Μαρία Παπαρδάκη, η οποία και παίζει.

Ακολουθούν μερικά δείγματα μουσικής (τα οποία σε αντίθεση με την υψηλή ηχητική ποιότητα του ψηφιακού δίσκου, έχουν χαμηλή ηχητική ποιότητα, για να έχουν και μικρό μέγεθος):

Rodoulasample.mp3

I Rodoula fevgei

Rodoula sto dasos

Rodoula-telos

Syn.mp3

In English:

RODOULA’S ADVENTURES and OTHER FAIRY TALES

This CD includes the stories of the «Rodoula’s adventures» book, as well as the story «Synnefenia» (= girl made of clouds) by Despoina Manouskou-Mali.
The CD is published by «Karavaki (small ship) series, Εgrigorsi publications. Here I read the stories together with Maria Papardaki, Olga Parotzaki, Despoina Manouskou-Mali and Tasos Lianos. The stories are full of sounds and music, which is written by me and orchestrated by Maria Papardaki, who also plays the music beautifully. Here are some samples of this music (these samples are of low quality while in the CD the quality of the sound is high):

Rodoulasample.mp3

Rodoula leaves

Rodoula in the forest

Rodoula-The End

Syn.mp3

Βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού: η «ανάδειξη του ρόλου των γυναικών» και άλλες ιστορίες

Ξεκίνησα να διαβάζω το βιβλίο Ιστορίας της 6ης Δημοτικού με τις καλύτερες προθέσεις. Μου το είχε βλέπετε συστήσει μια φίλη, λέγοντας ότι θα εκτιμήσω την «αμερόληπτη γραφή του» που δεν αφήνει έδαφος για «εθνικιστικό φανατισμό», καθώς και την ανάδειξη του ρόλου των γυναικών, τόσο κατά το 1821 όσο και σε άλλες πτυχές της ελληνικής και διεθνούς ιστορίας.

Κι αλήθεια, στο βιβλίο είδα να αναφέρονται η Μαντώ Μαυρογένους, η Δόμνα Βιζβίζη, η Καλλιρόη Παρρέν, η Πηνελόπη Δέλτα, η Ολυ?πία ντε Γκουζ κ.α., άλλες με περισσότερες λεπτομέρειες κι άλλες με λιγότερες. Καθένας οφείλει να αναγνωρίσει, ότι το βιβλίο αυτό φροντίζει να αναδείξει μια άλλη διάσταση της ιστορίας, που άλλα βιβλία έχουν παραλείψει.

Αλλά… σ’ αυτό το βιβλίο δεν υπάρχει μόνο ένα, αλλά πολλά «αλλά». Ανάμεσα σ’ αυτά δεσπόζει το ανεκδιήγητο της σελ. 19 με τους σουλτάνους, που «όταν κατακτούν ένα βασίλειο ή μια επαρχία να διατηρούν θαυμαστή Τάξη» και «αφήνουν το λαό να ζει σύμφωνα με τα ήθη και τα έθιμά του. Διατηρεί τα αγαθά του και έχει θρησκευτική ελευθερία». Μα τι καλοί άνθρωποι, τι δίκαιοι κυβερνήτες αυτοί οι σουλτάνοι. Τι κρίμα που «η Πύλη αναγκάζεται να παραχωρήσει την είσπραξη των φόρων σε ιδιώτες και όχι σε υπαλλήλους του κράτους. Οι ιδιώτες αυτοί συχνά παραβιάζουν το νόμο, αδικούν τους υπηκόους και πλουτίζουν σε βάρος τους. Γίνονται ισχυροί και επαναστατούν ενάντια στην κεντρική διοίκηση» (σελ. 30). Αν δεν έκαναν αυτό το φοβερό σφάλμα, και άφηναν να εισπράττουν τους φόρους οι «υπάλληλοι του κράτους» οι οποίοι καταπώς συνεπάγεται από τα συμφραζόμενα, ήταν τίμιοι άνθρωποι και δεν αδικούσαν τους υπηκόους, όλα θα ήταν μια χαρά. Δυστυχώς όμως, «απέτυχε ο εκσυγχρονισμός». Και βέβαια όλα αυτά έρχονται σε αντίθεση με τα αναγραφόμενα στη σελ. 36, όπου η κατάσταση των Ελλήνων κατά την Τουρκοκρατία παρουσιάζεται πιο ρεαλιστικά, αν και χωρίς μια πηγή που να καταδεικνύει κάποιο από τα «καλά» της Τουρκοκρατίας – τις μαζικές σφαγές, τις λεηλασίες, τις ταπεινώσεις, τους βίαιους εξισλαμισμούς, τα παιδομαζώματα, την άνιση αντιμετώπιση Χριστιανών και Μουσουλμάνων από τις δικαστικές αρχές, το «ρόλο» που έπαιζαν οι γυναίκες ως χανουμάκια σε χαρέμια, στα οποία τις είχαν βάλει με το ζόρι – ώστε να έχουμε και το αντιστάθμισμα στα λεγόμενα περί «θαυμαστής τάξης των Σουλτάνων».

Παρακάτω στη σελ. 50, τα παιδιά καλούνται να «Συζητήσουν για τη συμβολή του Θ.Κολοκοτρώνη και του Α.Μαυροκορδάτου στην Ελληνική Επανάσταση». Με βάση τι αλήθεια να συζητήσουν, με τις δυο προηγούμενες ισχνές παραγράφους για τους δυο αναφερόμενους, από τις οποίες η μια έχει τρεις περιόδους κι η άλλη δύο; Πού είναι τα στοιχεία πάνω στα οποία μπορεί να θεμελιωθεί μια συζήτηση με νόημα;

Και το βιβλίο συνεχίζεται, με αναφορά στο ρόλο δυο εκ των τριών γυναικών που διακρίθηκαν κατά την επανάσταση, της Μαντώς Μαυρογένους και της Δόμνας Βισβίζη. Εδώ πραγματικά απόρησα, με ποια κριτήρια έμεινε εκτός νυμφώνος η καπετάνισσα Μπουμπουλίνα, που κήρυξε πρώτη την επανάσταση στις Σπέτσες, η μόνη γυναίκα που έγινε μέλος της Φιλικής Εταιρείας, η μόνη γυναίκα σ’ όλο τον κόσμο πήρε (έστω και μετά θάνατον) τον τίτλο της ναυάρχου, και που τη δράση της χρειάζεται βιβλίο ολόκληρο για να την περιγράψει κανείς. Εξέφρασα την απορία στη φίλη που τόσο θερμά μου σύστησε το βιβλίο, πώς είναι δυνατόν ένα βιβλίο που εξαίρει το ρόλο των γυναικών να μην αφιερώνει ούτε μια παράγραφο με κάποια λίγα στοιχεία γι’ αυτή τη μεγάλη ηρωίδα. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι η Μπουμπουλίνα εξαίρεται σε προηγούμενα βιβλία, όπου η Δόμνα Βισβίζη ήταν στην αφάνεια! Ελπίζω να μην έχουν αυτή την αντιεπιστημονική άποψη και οι συγγραφείς του βιβλίου. Γιατί εδώ δεν πρόκειται για μια ιστορική διατριβή για ήρωες που έμειναν στην αφάνεια, αλλά για ένα βιβλίο που πρέπει να δίνει μια σφαιρική, συνοπτική εικόνα για όλα, ένα βιβλίο που θα διδαχθεί σε παιδιά, τα οποία ΔΕΝ έχουν τα προηγούμενα βιβλία υπόψη τους.

Προχωρώντας την ανάγνωση παρατήρησα με λύπη ότι δεν έμεινε μόνο η Μπουμπουλίνα εκτός νυμφώνος. Από όλους τους υπόλοιπους ήρωες του 21, μόνο ο Δημήτριος Υψηλάντης αναφέρεται με κάποια έκταση. Ελάχιστη είναι η μνεία στον Κολοκοτρώνη, δεν υπάρχουν στοιχεία για τον Καραϊσκάκη, για τον Μακρυγιάννη, για τον Παπαφλέσσα, για τον προγενέστερο Ζαχαριά, και κάτι πιο ιδιαίτερο για τη δράση τους. Αλήθεια δεν άξιζαν αυτοί μιας εκτενέστερης αναφοράς, δεν είναι αυτοί που, όπως ακριβώς η Δόμνα Βισβίζη και η Μαντώ Μαυρογένους, έδωσαν για τον αγώνα τα πάντα; Και μάλιστα, δεν είναι οι άντρες αγωνιστές πολύ περισσότεροι αριθμητικά από τις γυναίκες, ώστε να είναι άνιση μεταχείριση σε βάρος τους αυτή η 50/50 παρουσίαση; Σε τι θα έβλαπτε το βιβλίο η προσθήκη δυο ή τριών ακόμα σελίδων, με λίγα λόγια για τον καθένα;

Σε όλα αυτά η φίλη μου απάντησε διπλωματικά ότι «σ’ ένα βιβλίο δεν χωράνε όλα». Ασφαλώς, κανείς δεν περιμένει να συμπεριληφθούν σ’ ένα βιβλίο για παιδιά του Δημοτικού όλα τα συγγράμματα για την ελληνική επανάσταση. Όμως κατ’ εμέ τουλάχιστον, είναι ασυγχώρητη παράλειψη να μην αφιερώνονται μερικές σελίδες, έστω μερικές παράγραφοι παραπάνω, για να παρουσιαστούν συνοπτικά οι άνθρωποι που έδωσαν τα πάντα, ώστε να υπάρχει σήμερα ελληνικό κράτος που να εκδίδει τέτοια ιστορικά πονήματα. Και η τονισμένη παρουσίαση του έργου των γυναικών σε συνδυασμό με την αντίστοιχη συρρίκνωση της παρουσίασης του έργου των αντρών, είναι μια άνιση και καθόλου δίκαιη παρουσίαση, με την οποία ταπεινά φρονώ ότι και οι ίδιες οι αγωνίστριες θα διαφωνούσαν. Δεν μπορεί η υπογράμμιση του ενός να συνεπάγεται εξάλειψη του άλλου. Αυτό υποβαθμίζει το έργο των γυναικών σε κάτι μικρό, που χρειάζεται «ειδική υποστήριξη» και δεν «στέκεται» από μόνο του.

Σ’ αυτή την απορία μου για την παράλειψη αναφοράς σε ονομαστούς ήρωες ήρθε ν’ απαντήσει μια συνέντευξη της κ. Μαρίας Ρεπούση, εκ των συγγραφέων του βιβλίου (http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_ell_100041_08/03/2007_218628): « Δεν ήταν μόνο οι οπλαρχηγοί που έκαναν την επανάσταση. Με την εμμονή μας στους ήρωες δίνουμε στα παιδιά την εντύπωση ότι ιστορικά υποκείμενα είναι μόνο οι ήρωες. Υπάρχουν όμως και άλλοι. Οι ανώνυμοι αγωνιστές και αγωνίστριες που έδωσαν τη ζωή τους. Το βιβλίο της Στ’ Δημοτικού θέλει να αποκαταστήσει ιστορικά αυτούς τους ανθρώπους, να ενισχύσει τη ενεργητική συμμετοχή των παιδιών και αυριανών πολιτών ».

Δεν περίμενα ποτέ ν’ ακούσω μια άποψη τόσο πρωτότυπη: ότι το να παρουσιάζονται οι ήρωες αποτελεί εμμονή κι ότι με το να αποσιωπάται η δράση ονομαστών ηρώων προβάλλονται οι… ανώνυμοι. Ούτε και μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί μια τέτοια στάση να κάνει τα παιδιά πιο ενεργητικούς πολίτες, από τη στιγμή που και οι πέτρες ξέρουν πως οι «ενεργητικοί» άνθρωποι έχουν και κάποια «ενεργητικά» πρότυπα, τα οποία είναι τουλάχιστον αστοχία να μην τα δίνουμε στα παιδιά εφ’ όσον τα έχουμε στα πρόσωπα των ηρώων του ’21… Και οι φοιτητές που αναφέρονται αργότερα στο βιβλίο για τον ενεργητικό αγώνα τους κατά της χούντας, με πρότυπα συγκεκριμένων ηρώων είχαν γαλουχηθεί οι άνθρωποι, κι όχι με παραμερισμό των ηρώων για να αναδειχθούν, τάχα, οι «ανώνυμοι που έδωσαν τη ζωή τους». Όμως τα «αλλά» του βιβλίου δεν σταματούν εδώ. Στη συνέχεια μας περιμένουν ακόμα περισσότερα.

Και για μένα τουλάχιστον, το πιο φοβερό από αυτά τα «αλλά» ανακύπτει στη σελ. 100 (η υπογράμμιση δική μου):

Ένα χρόνο μετά, οι τουρκικές δυνάμεις, με ηγέτη τον Κεμάλ,(σύμφωνα με το βιβλίο, πρόκειται για τον «ηγέτη του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων», χωρίς να διευκρινίζεται από ποιους πήγαινε να «απελευθερώσει» τους Τούρκους) επιτίθενται και αναγκάζουν τα ελληνικά στρατεύματα να υποχωρήσουν προς τα παράλια. Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα».

Εδώ δεν δίνεται η παραμικρή ιδέα για τον τρόπο που ο τουρκικός στρατός μπήκε στη Σμύρνη και για το τι έκανε εκεί. Θα μπορούσαν να μπαίνουν με λουλούδια στο χέρι! Θα μπορούσαν οι Έλληνες να «συνωστίζονται στην παραλία» από πείσμα, επειδή δεν είχαν πια την εξουσία στην πόλη! Όμως τίποτα, ούτε μια τόση δα, έστω «light» περιγραφή για τα όσα έγιναν στη Σμύρνη… Πλήρης αποσιώπηση του λόγου που οι Έλληνες «συνωστίζονταν», αλλά και των άλλων δραματικών λεπτομερειών όπου προσπαθούσαν να μπουν στα πλοία των «συμμάχων» μας κι αυτοί, μένοντας «ουδέτεροι», τους πετούσαν με βαρβαρότητα στη θάλασσα. Μόνο σε μια φωτογραφία στη σελ. 103 μπορεί να διακρίνει κανείς ότι η Σμύρνη φλέγεται, κι ωστόσο ζητείται από τους μαθητές να «περιγράψουν την κατάσταση που επικρατεί στο λιμάνι της Σμύρνης μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή». «Βλέπω συνωστισμό και καπνό, κυρία».

Συνεχίζοντας την ίδια τακτική της απόκρυψης γεγονότων, στις επόμενες σελίδες πλανάται η εντύπωση, πως ό,τι έπαθαν οι Έλληνες, ήταν από τις κακές συνθήκες του ταξιδιού όταν «έφυγαν» – κουνούσαν πολύ αυτά τα καράβια… Και οι κακές συνθήκες που συνάντησαν όταν ήρθαν στην Ελλάδα τονίζονται, την ίδια στιγμή που οι συνθήκες που τους ανάγκασαν να έρθουν στην Ελλάδα αποσιωπώνται.

Γιατί άραγε αυτή η έλλειψη έστω μιας στοιχειώδους περιγραφής του τι πραγματικά έγινε στη Σμύρνη, και γενικότερα στη Μικρασιατική Καταστροφή, η οποία ανεπιτυχώς ταυτίζεται με την «ήττα των Ελλήνων» ενώ είναι κάτι πολύ ευρύτερο; Γιατί δεν υπάρχει αναφορά στους σκοπούς και τις προετοιμασίες των Νεοτούρκων για εξάλειψη των μη μουσουλμανικών εθνοτήτων από την Τουρκία; Προφανώς για να μην εξαφθεί ο «εθνικιστικός φανατισμός», που λέει και η προοδευτική φίλη μου, η οποία τόσο καμαρώνει για την «ανάδειξη του ρόλου των γυναικών» σε αυτό το βιβλίο. Μια ανάδειξη, που συνεπάγεται την αναφορά της Ολυμπίας ντε Γκουζ σε συνδυασμό με την απουσία αναφοράς στον Δαντών και τον Ροβεσπιέρο. Μια επιλεκτική ανάδειξη μερικών γυναικών σ’ ένα βιβλίο, το οποίο θάβει κυριολεκτικά τις ανώνυμες γυναίκες της Σμύρνης , που αλλόφρονες «συνωστίζονταν στην παραλία» μέσα σε μια ατμόσφαιρα φόνων, βιασμών, εμπρησμών, λεηλασίας και τρόμου. Μια «ανάδειξη» που προσβάλλει με το χειρότερο τρόπο τις χιλιάδες γυναίκες κάθε ηλικίας που ανήκαν στις εθνότητες, που αποδεδειγμένα και αδιαμφισβήτητα οι Νεότουρκοι σχεδίαζαν να εξαφανίσουν από την Τουρκία ήδη από το 1911 – σχέδιο που φαίνεται οι συγγραφείς του βιβλίου να αγνοούν, και το οποίο εφάρμοσε ο « ηγέτης του απελευθερωτικού αγώνα των Τούρκων » Κεμάλ (προς Θεού, μη μιλήσουμε για γενοκτονία)… Τις γυναίκες που ξεριζώθηκαν απ’ τον τόπο τους, κι όχι απλά «έφυγαν» έτσι από κάποιο καπρίτσιο, που δεν ταξίδεψαν άσχημα επειδή απλά «κουνούσε το καράβι»… Τις Ελληνίδες, τις Αρμένισσες, τις Ασσύριες που δολοφονήθηκαν, που κατακρεουργήθηκαν, που βιάστηκαν, που τρελάθηκαν, που τους πήραν τα παιδιά μέσα απ’ την αγκαλιά, που έχασαν μέσα στον πανικό τα αγαπημένα τους πρόσωπα, που είδαν τις οικογένειές τους να εξοντώνονται, που περπάτησαν εξαντλημένες, ξυπόλητες, νηστικές χιλιόμετρα ολόκληρα κατά την «έξοδό» τους, μέχρι να σωριαστούν νεκρές από τις κακουχίες και την πείνα. Γι’ αυτές τις γυναίκες και για τις συνθήκες του μαρτυρίου, που μοιράστηκαν με τους άντρες των εθνοτήτων τους, δεν υπάρχει μνεία σ’ αυτό το βιβλίο, κι αυτό αποτελεί μια ύπουλη προδοσία, μια βάναυση προσβολή στο πρόσωπο ΟΛΩΝ των γυναικών, που η αναφορά στην «Εφημερίδα των Κυριών» και τα συναφή δεν είναι αρκετή για να ξεπλύνει.

Γι’ αυτό λοιπόν όχι, φίλες που υπεραμύνεστε του βιβλίου Ιστορίας της 6 ης Δημοτικού. Δεν μπορώ με κανένα τρόπο να συνηγορήσω υπέρ αυτού του βιβλίου. Τα όποια καλά στοιχεία περιέχει μπορούν να διατηρηθούν σε μια νέα έκδοση, στην οποία κάποια κεφάλαια θα πρέπει να διορθωθούν, και άλλα να ξαναγραφτούν από την αρχή… Ώστε να διορθωθούν και οι παραλείψεις και τα λάθη που δεν αναφέρω εδώ, αλλά έχουν επισημανθεί από άλλους που ασχολήθηκαν με το βιβλίο, και να πάψει να προσβάλλεται τόσο κατάφωρα και προδοτικά η μνήμη των προγόνων μας, αντρών και γυναικών. Γιατί τρόπος πραγματικά αμερόληπτης καταγραφής της Ιστορίας χωρίς «εθνικιστικό φανατισμό» και χωρίς παραποίηση και απόκρυψη των πραγματικών αιτίων, καταστάσεων και γεγονότων υπάρχει, αρκεί να θέλουμε να είμαστε δίκαιοι και ειλικρινείς, και να μην αποσκοπούμε τελικά σε κάτι άλλο, κάτι πέρα από την αντικειμενική παρουσίαση της Ιστορίας.

Το παρόν άρθρο έχει δημοσιευθεί στο ηλεκτρονικό περιοδικό «Αντίβαρο»: http://palio.antibaro.gr/society/dhmhtriadou_istoria.php

Συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της άμβλωσης στον πατέρα

Τα ψυχολογικά προβλήματα που παρουσιάζει ο πατέρας στην περίπτωση της άμβλωσης είναι κάτι γνωστό, αν και όχι πολυσυζητημένο. Αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται στο ότι οι άντρες δεν εξωτερικεύουν εύκολα τα αρνητικά συναισθήματα που οφείλονται σε τραυματικά περιστατικά, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι υποφέρουν λιγότερο από τις γυναίκες.

Μια ιδέα για τη συνήθη αντιμετώπιση του θέματος από το αντρικό φύλο μας δίνει η επιστολή νεαρού μαθητή, που δημοσιεύθηκε ανώνυμη στη μαθητική εφημερίδα «Schooligans» (τεύχος 3, Φεβρουάριος 2005). «Έχεις νιώσει ποτέ σου πατέρας; Εγώ είμαι 15 χρονών κι έχω νιώσει. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γι’ αυτό. Πάνε 4 μήνες τώρα που τα έχω με ένα κορίτσι. Έχουμε κάνει αρκετές φορές σεξ. Μια μέρα που ήμουν σπίτι της, αφού ήθελε κι αυτή, το κάναμε χωρίς προφυλακτικό. Ο μ…ας τι το ήθελα; Ολοκλήρωσα μέσα της και τώρα έχω μπλέξει με τους γιατρούς, με την οικογένειά της. Χ..ε μέσα! Από εκείνη τη στιγμή και μετά κατάλαβα πως ακόμα δεν είμαι αρκετά υπεύθυνος για τις πράξεις μου. Πραγματικά μόλις έμαθα πως πρέπει να κάνει έκτρωση, μου έφυγε η μαγκιά! Βρισκόμουν σε απόγνωση, χωρίς να ξέρουν οι γονείς μου τίποτα, αλλά κατάφερα να το αντιμετωπίσω μόνος μου. Πολύ μεγάλη εντύπωση μου έκανε όμως η συμπεριφορά της κοπέλας. Με είπε ανώριμο, επειδή έκλαψα μπροστά στον πατέρα της όταν μιλούσαμε».

Μεγάλη δημοσιότητα γνώρισε πρόσφατα (20/5/04) η περίπτωση ανήλικου ζευγαριού στη Βρετανία. Η 14χρονη μαθήτρια Melissa Smith έμεινε έγκυος κι αποφάσισε να κάνει χημική άμβλωση, χωρίς οι γονείς τη να το γνωρίζουν. Όταν πήρε το πρώτο από τα δύο χάπια που απαιτούνται για τη χημική έκτρωση, μετάνιωσε, όμως οι γιατροί την πληροφόρησαν ότι ήταν πια αργά για να σωθεί το μωρό. Η μητέρα του, επίσης 14χρονου, πατέρα του μωρού, δήλωσε ότι εκείνος ήθελε το μωρό και ήταν σοκαρισμένος από την άμβλωση.

Σε κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζουμε μέσω του «Κέντρου Φροντίδας Μητέρας και Παιδιού», ο πατέρας υποφέρει κι αισθάνεται αδικημένος και δυστυχής, καθώς η σύντροφός του θέλει να διακόψει τη ζωή του παιδιού που εκείνος επιθυμεί να προστατέψει. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, όταν η γυναίκα προχωρά σε άμβλωση, ο άντρας αισθάνεται προδομένος από τη σύντροφό του με συνέπεια η σχέση να διαλύεται.

Σε άλλες περιπτώσεις, που αποτελούν την πλειοψηφία, ο πατέρας είναι αυτός που επιμένει ότι η εγκυμοσύνη πρέπει να καταλήξει σε άμβλωση. Αυτό όμως δεν εγγυάται ότι δεν θα παρουσιάσουν προβλήματα αργότερα: Ο ταλαντούχος αθλητής του μπάσκετ Michael «Chico» Goff,1 που κατέφυγε σ’ έναν πάστορα της περιοχής του για συμβουλευτική, περιγράφει την περίπτωσή του ως εξής: «Κανείς απ’ τους δυο μας δεν ήθελε να κάνει τότε παιδί. Ένιωθα ο δυνατότερος από τους δύο, έτσι έκανα αυτό που θεωρούσα ότι ήταν το πιο υπεύθυνο πράγμα, που μπορούσα να κάνω: την πήγα στην κλινική κι έκανε άμβλωση». Το επόμενο φθινόπωρο όμως, ο νεαρός παρουσίασε απρόβλεπτες αντιδράσεις: «Έμπαινα σ’ ένα μανάβικο κι άκουγα ένα μωρό να κλαίει, κι αυτό με στοίχειωνε».

Ο Michael επέλεξε να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια και στη συνέχεια μετάνιωσε για την άμβλωση. Υπάρχουν όμως πολλοί που δεν ζητούν ποτέ ψυχολογική βοήθεια, γιατί θεωρούν ότι ο άντρας πρέπει να τα αντιμετωπίζει όλα μόνος του.

Άλλοι ζητούν ψυχολογική βοήθεια, ακόμα κι αν συνεχίζουν να θεωρούν ότι καλώς έπραξαν και επέμειναν στη διακοπή της εγκυμοσύνης. Στις περιπτώσεις που η άμβλωση οδηγεί στην αποξένωση της γυναίκας από τον σύντροφό της και στην επιδείνωση ή τη διακοπή της σχέσης, τα ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν νωρίτερα και να αναφέρονται και στη σύντροφο, την οποία ο πατέρας μπορεί ακόμα και να κατηγορήσει, είτε επειδή δεν αντιστάθηκε αρκετά στην πίεσή του για άμβλωση, είτε επειδή μετά την άμβλωση στράφηκε εναντίον του ενώ την απόφαση την είχαν πάρει μαζί.

Μερικές φορές τα αρνητικά συναισθήματα εστιάζονται κυρίως στον κίνδυνο, που ίσως διατρέχει η υγεία της μητέρας. Ο Α. Κ. αναπολεί: «Την πρώτη φορά που έγινε αυτό (άμβλωση) κι εγώ και η κοπέλα ήμασταν ανήλικοι. Καθόμουν και σκεφτόμουν ότι αυτή θα πεθάνει πάνω στην επέμβαση κι εγώ μετά θ’ αυτοκτονήσω». Άλλες φορές όμως οι ψυχολογικές επιπτώσεις εμφανίζονται μετά την επέμβαση και δεν έχουν άμεση σχέση με τη γυναίκα, αλλά με μόνο το παιδί. «Ο πατέρας ψάχνει συνήθως να αναπληρώσει το χαμένο παιδί» παρατηρεί ο ψυχίατρος π. Στυλιανός Καρπαθίου.2

Σε κάποιες περιπτώσεις που ο πατέρας δεν έχει παρουσιάσει εμφανή ψυχολογικά προβλήματα μετά από άμβλωση, συνεχίζει ωστόσο μετά από χρόνια να θυμάται με δυσαρέσκεια και λύπη το γεγονός. Ο Α. Β. ο οποίος παντρεύτηκε τη σύντροφο με την οποία είχε κάνει άμβλωση και στη συνέχεια έφεραν στον κόσμο δυο παιδιά, λέει χαρακτηριστικά: «Σκέφτομαι ότι αν είχαμε κρατήσει αυτό το παιδί, θα ήταν σήμερα δεκαπέντε χρονών. Το λέω και στη γυναίκα μου… Για σκέψου, της λέω, αν το είχαμε κρατήσει… Ήμουν αντίθετος με την άμβλωση τότε, αλλά το έβλεπα πιο χαλαρά. Από τότε που κάναμε παιδιά, με πειράζει περισσότερο γιατί σκέφτομαι ότι κι εκείνο ήταν ένα τέτοιο παιδάκι… Με στενοχωρεί το ότι δεν θα το δούμε ποτέ».

Ο Κ., 35 χρόνων σήμερα, περιγράφει τη δική του εμπειρία ως εξής: «Όταν η κοπέλα μου ήταν έγκυος ήμουν πολύ ανήσυχος. Έβαζα το αυτί μου στην κοιλιά της κι άκουγα ένα ρυθμικό χτύπο, που προφανώς ήταν η καρδιά του μωρού… Αισθανόμουν άσχημα αλλά πίστευα ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή, κι εκείνη το ίδιο πίστευε. Αργότερα η σχέση διαλύθηκε. Αρκετά χρόνια μετά ξαναείδα την κοπέλα. Είχε στο μεταξύ παντρευτεί και είχε μαζί της τα δυο παιδιά της. Αρχικά χάρηκα που την είδα, αλλά η θέα των παιδιών μ’ έκανε να νιώσω άσχημα χωρίς να καταλάβω αμέσως γιατί. Ρώτησα το ένα τ’ όνομά του, κι αυτό δεν μου απαντούσε. Εκείνη τα πήρε κι έφυγε, γιατί κάπου έπρεπε να πάνε, κι εγώ σκεφτόμουν ακόμα με δυσαρέσκεια το γεγονός… Κατέληξα στο ότι τα παιδιά μ’ ενόχλησαν, γιατί με την κοπέλα είχα κι εγώ ένα παιδί, και το ρίξαμε».

Μια αφοπλιστική εξομολόγηση για την οδύνη που μπορεί να νιώσει ο πατέρας μετά από μια άμβλωση, μας δίνει το παρακάτω ποίημα του Daniel Brooks, με τίτλο «Ποτέ»:

«Όσο περισσότερο ξοδεύω τη ζωή μου
τόσο περισσότερα δάκρυα γεύομαι
τόσα πράγματα αντιμετωπίζω
αλλά ποτέ εσένα…..

Εγωιστής είμαι, αλήθεια
γεμάτος λαγνεία και απληστία
τα συναισθήματα τρέχουν βαθιά
τη νύχτα έρπουν αθόρυβα
και σχηματίζουν δαίμονες
που μιλούν και ζητούν
να χλευάσουν και να στοιχειώσουν
με αναλαμπές ενός μέλλοντος

που δεν θέλω ποτέ να υπάρξει

Πάντα μέσα μου
και μια λάμψη του φόβου μέσα μου

Ο πόνος – αυτοτραυματίζομαι
γιατί είμαι εθισμένος στην αμαρτία
ο τρόπος της ζωής μου έφερε θάνατο
η πρώτη ανάσα αρπάχτηκε
αφημένη στο σκοτάδι
μέχρις ότου σχίστηκε
μια καρδιά κομματιασμένη
που δεν πρόκειται να γεννηθεί ποτέ
δεν με συγχωρούν ποτέ
με αφήνουν να ζω και να θρηνώ
και μετά τον θάνατο το ίδιο κάνουν
ανάθεμα που έπαιζα σαν παιχνίδι τη ζωή
έφυγες χωρίς όνομα
έμεινα με πολλή ντροπή
παίρνω όλο το φταίξιμο
όπως θα έπαιρνα όλη τη δόξα

Ούτε ένα άγγιγμα ποτέ
αλλά μου λείπεις τόσο πολύ
είπα «σ’ αγαπώ»
είναι δύσκολο να το πιστέψεις
μόνο τον εαυτό μου κοροϊδεύω
συνελήφθης νύχτα
ποτέ δεν έφτασες να δεις το φως
ποτέ δεν σε κράτησαν σφιχτά
πέθανες μέσα στο φόβο

Ποτέ δεν έφθασες να δεις τον κόσμο
ποτέ δεν κατάφερες να γίνεις το μωρό μου
το αγοράκι μου, το κοριτσάκι μου

Αφιερωμένο στο αγέννητο παιδί μου
που ποτέ δεν έφτασε να χαμογελάσει
και ποτέ δεν έφτασε να νιώσει αγάπη
ας είναι ο Θεός ο γονιός που εγώ δεν έγινα ποτέ
και δεν θα γίνω ποτέ
ας είσαι για πάντα ευτυχισμένο

Αγάπησε τον άνθρωπο που ποτέ δεν έγινε ο μπαμπάς σου».3

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1 Από το άρθρο «Taboo Grief: Men and Abortion» της Elaine Minamide. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Focus on the Family το 1999.

2 Συνέντευξη στη Μαρία Δημητριάδου, στα πλαίσια της εκπομπής «Τα παιδιά που δεν βλέπουμε», 89,5 FM, 1998.

3 Το κείμενο έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού «Μερικά Παιδιά σε Χρειάζονται» τευχ. 10, Ιούλιος-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2006.

Τελικά, πόσες εκτρώσεις γίνονται στην Ελλάδα;

Τους τελευταίους μήνες παρουσιάζεται διάσταση απόψεων και διαφορετικές εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των εκτρώσεων που γίνονται ετησίως στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, ο ομότιμος καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Δημήτριος Λώλης, κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων που οργάνωσε το Κολλέγιο Ελλήνων Ωτορινολαρυγγολόγων για την συνεχιζόμενη ιατρική επιμόρφωση των γιατρών, δήλωσε ότι στην χώρα μας πραγματοποιούνται περισσότερες από 150.000 αμβλώσεις τον χρόνο (εφημ. Χώρα, 12/4/2005). Λίγες μέρες μετά, σε ομιλία του στην διημερίδα του Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας, στα πλαίσια της εβδομάδας «Υγεία και Νεολαία» ο γυναικολόγος-μαιευτήρας του Νοσοκομείου Βόλου κ. Χρήστος Βενέτης παρουσίασε στοιχεία για το θέμα των αμβλώσεων, σημειώνοντας πως στην Ελλάδα γίνονται κάθε χρόνο 200.000 αμβλώσεις, ενώ ένα στα τέσσερα κορίτσια από 14 έως 17 ετών έχει κάνει άμβλωση (εφημ. «Θεσσαλία Βόλου, 16/4/2005).

Βέβαια, οι δύο αυτές εκτιμήσεις μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν ως συμπληρωματικές, καθώς ο αριθμός 200.000 ταιριάζει με το «περισσότερες από 150.000». Όμως μόλις ένα μήνα πριν από τις εν λόγω εκδηλώσεις, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας Αντισύλληψης, με ομιλητές τον καθηγητή κ. Γ. Κρεατσά, τον αναπλ. Καθηγητή κ. Ο. Γρηγορίου, τον λέκτορα κ. Ν. Σαλάκο κ.α., είχε ανακοινωθεί ότι στην χώρα μας παρατηρείται σημαντική μείωση των αμβλώσεων, ώστε αυτές να μην υπερβαίνουν κατά προσέγγιση τις 100.000-80.000 ετησίως, ιδιαίτερα στις έφηβες που υφίστανται το 10% τέτοιων επεμβάσεων.

Στο μόνο που συμφωνούν όλοι οι προαναφερόμενοι, είναι ότι το δημογραφικό είναι ένα έντονο πρόβλημα της χώρας μας, καθώς σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στη χώρα μας έχουμε περίπου 103.000 θανάτους και 106.000 γεννήσεις ετησίως (εφημ. Ελευθεροτυπία, 30/3/05).

Παράλληλα με τις αντικρουόμενες αυτές ανακοινώσεις, ασφαλιστικοί σύμβουλοι δήλωσαν στο περιοδικό μας ότι ο ακριβής αριθμός των εκτρώσεων δεν μπορεί να καταγραφεί, καθώς οι γυναίκες που έχουν ασφάλεια συνηθίζουν να παρουσιάζουν την άμβλωση ως «θεραπευτική απόξεση επί παλινδρόμου κύησης» γιατί αλλιώς τα έξοδά της επέμβασης δεν καλύπτονται από την ασφαλιστική εταιρεία, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι τα ιδιωτικά μαιευτήρια δεν δίνουν τον ακριβή αριθμό αμβλώσεων που πραγματοποιούν.

Ειλικρινά, δεν ξέρουμε ποιον να πρωτοπιστέψουμε σχετικά με τον αριθμό των αμβλώσεων… Σίγουρα αν υπάρχει πράγματι μείωση, αυτό δείχνει εκ πρώτης όψεως ένα θετικό στοιχείο, αν όμως λάβουμε υπόψη τα λεγόμενα της κ. Μαργαριτίδου (εφημ. ESPRESSO 25/2/2005), σύμφωνα με τα οποία 30% από τις 180.000 συσκευασίες «χαπιού της επόμενης μέρας» που διατίθενται ετησίως, προορίζονται για πραγματικές εγκυμοσύνες, άρα 54.000 αμβλώσεις ετησίως δεν γίνονται χειρουργικά, αλλά χημικά, τότε δεν έχουμε ακριβώς μείωση των εκτρώσεων αλλά αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής τους.

Το γεγονός είναι όμως, ότι όσες και να είναι οι εκτρώσεις, ακόμα κι αν περιοριστούν σε μερικές δεκάδες ετησίως, και πάλι δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε. Γιατί η κάθε ανθρώπινη ζωή που χάνεται εξαιτίας της άμβλωσης είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη… Γιατί κάθε γυναίκα που τραυματίζεται συναινώντας στην καταστροφή του εμβρύου της, μην έχοντας πρόσβαση σε εναλλακτικές λύσεις, είναι μια απόδειξη της αποτυχίας της κοινωνίας μας να λειτουργήσει για τα μέλη της προστατευτικά και υποστηρικτικά. Γιατί η ζωή είναι ένα μέγεθος που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλώς με ποσοτικά κριτήρια.

Από το περιοδικό «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται», τευχ. 5, Απρ.-Ιουν. 2005

Φεμινισμός και εκτρώσεις: Μια ιστορία που δεν έχετε ξανακούσει

Όπως γνωρίζουμε, ο φεμινισμός, το ιδεολογικό κίνημα που διεκδικεί την εξίσωση της γυναίκας με τον άντρα σε όλα τα πεδία της κοινωνικής ζωής, ξεκίνησε ως θεωρία με την Γαλλική Επανάσταση και με την συνεχή πάλη των θιασωτριών του, που κάποιες φορές είχε βίαιη μορφή, κατάφερε να κερδίσει αρχικά το δικαίωμα των γυναικών στην ψήφο, πρώτα στην Αγγλία κι έπειτα στην Αμερική. Ακολούθησε σταδιακή κατάργηση των διακρίσεων στις σπουδές, στην εργασία και τον γάμο, και σήμερα πια μπορούμε να μιλάμε για ισοπολιτεία ανδρών και γυναικών στις περισσότερες χώρες του Δυτικού κόσμου. Νόμοι άδικοι, όπως ένας αμερικανικός του 19ου αιώνα που όριζε, εάν ο άντρας μιας γυναίκας πέθαινε όσο εκείνη ήταν έγκυος, να της πάρουν το παιδί μόλις γεννηθεί και να το δώσουν σε κάποιον κηδεμόνα που είχε ορίσει ο πατέρας, θεωρούνται σήμερα απολιθώματα και δύσκολα μπορούμε να πιστέψουμε ότι κάποτε ίσχυαν.

Στο μυαλό πολλών ανθρώπων, ο φεμινισμός και η αποποινικοποίηση της έκτρωσης είναι συνδεδεμένα, καθώς θεωρούν ότι βασικό και θεμελιώδες αίτημα του φεμινισμού είναι να έχει η γυναίκα δικαίωμα να διακόπτει την εγκυμοσύνη της. Πολλοί Έλληνες θα θυμούνται ασφαλώς τις διαδηλώσεις με το αίτημα «Έξω οι νόμοι από το κορμί μας» «Ελεύθερες και δωρεάν εκτρώσεις» κ.α. που προηγήθηκαν της αποποινικοποίησης των εκτρώσεων στη χώρα μας. Είναι όμως πράγματι έτσι; Τι πίστευαν για την έκτρωση οι πρώτες, μαχητικές φεμινίστριες, αυτές που με τον αγώνα και τις φυλακίσεις τους έθεσαν τα θεμέλια της σημερινής ισοπολιτείας;

Το βιβλίο «Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών» (» A Vindication of the Rights of Women «) που η Mary Wollstonecraft έγραψε το 1792 στην Αγγλία αποτελεί σταθμό στην ιστορία του φεμινιστικού κινήματος. Εκεί η συγγραφέας όχι μόνο υπεραμύνθηκε των δικαιωμάτων των γυναικών, αλλά επίσης καταδίκαζε την έκτρωση και την παιδοκτονία. Στην Αμερική, οι Susan B. Anthony και Elizabeth Cady Stanton συνέχισαν τις προσπάθειές της να ενδυναμώσουν τις γυναίκες. Η Serrin Foster αναφέρει χαρακτηριστικά ότι οι δυο πρωτοπόρες φεμινίστριες «εργάστηκαν για να κερδίσουν δικαίωμα ψήφου, δικαίωμα να συγκεντρωνόμαστε και να μιλάμε ελεύθερα, δικαίωμα να κρατάμε τα παιδιά μας αν χωρίσουμε και να κληρονομούμε εάν παντρευόμαστε. Αγωνίστηκαν επίσης για το δικαίωμα των γυναικών να φοιτούν στο κολέγιο.
Λιγότερο γνωστή είναι η προσπάθειά τους να κάνουν την έκτρωση παράνομη. Οι πρώτες Αμερικανίδες φεμινίστριες εργάστηκαν σε μια ταραγμένη συμμαχία με το ανδροκρατούμενο αντρικό επάγγελμα και τα μέσα για να κηρυχθεί η έκτρωση παράνομη. Πίστευαν ότι η έκτρωση παραβιάζει τα βασικά αξιώματα του φεμινισμού, που περιελάμβαναν μη βία, κατάργηση των διακρίσεων και δικαιοσύνη για όλους.
Έτσι οι ίδιες γυναίκες που αγωνίστηκαν για το δικαίωμα των σκλάβων να είναι ελεύθεροι και για το δικαίωμα των γυναικών να ψηφίζουν, αγωνίστηκαν επίσης για το δικαίωμά μας στη ζωή. Τόνιζαν συστηματικά την εξάλειψη των προβλημάτων που αντιμετώπιζαν οι γυναίκες, με το να αναφέρονται στις αρχικές αιτίες.»

Αλλά ας δούμε πιο συγκεκριμένα, τις απόψεις των διακεκριμένων φεμινιστριών για την έκτρωση .

Στην «Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών», η Mary Wollstonecraft επικρίνει, με καυστικούς όρους του 18ου αι. τη σεξουαλική εκμετάλλευση των γυναικών, και καταλήγει:

«Κατά συνέπεια, οι γυναίκες γίνονται πιο αδύναμες… από όσο έπρεπε να είναι… δεν έχουν αρκετή δύναμη για να ασκήσουν το βασικό καθήκον τής μητέρας… και θυσιάζουν τη γονική στοργή στο βωμό της λαγνείας… είτε καταστρέφουν το έμβρυο μέσα στη μήτρα, είτε το πετούν όταν γεννηθεί… Η φύση απαιτεί σεβασμό σε όλα, κι αυτοί που παραβιάζουν τους νόμους της σπάνια τους παραβιάζουν ατιμωρητί».

Η Susan B. Anthony, στο έντυπο που εξέδιδε με τίτλο «Η επανάσταση», (και όπου η «Υπεράσπιση των δικαιωμάτων των γυναικών» δημοσιευόταν σε συνέχειες) αποκαλούσε την έκτρωση «φόνο παιδιού» και είχε γράψει:

• «Ένοχη; Ναι. Ανεξάρτητα με το ποιο ήταν το κίνητρο, η αγάπη ή η άνεση ή η επιθυμία να σώσει από τη δυστυχία το αθώο αγέννητο παιδί, η γυναίκα που κάνει αυτή την πράξη είναι φρικτά ένοχη. Αυτό θα βαραίνει τη συνείδησή της στη ζωή, και την ψυχή της στο θάνατο. Αλλά όμως, τρεις φορές ένοχος είναι εκείνος που την οδηγεί στην απελπισία, η οποία την εξωθεί στο έγκλημα!»

• «Θέλουμε πρόληψη, όχι απλώς τιμωρία. Πρέπει να φτάσουμε στη ρίζα του κακού… γίνεται από αυτούς που τα μύχια τής ψυχής τους έχουν ξεσηκωθεί ενάντια στη φοβερή πράξη.»

• «Όλα τα άρθρα που έχω διαβάσει πάνω σ αυτό το θέμα, προέρχονται από άντρες. Καταγγέλλουν τη γυναίκα ως τη μόνη ένοχη, και δεν περιλαμβάνουν ποτέ τον άντρα σε οποιαδήποτε σχέδια για λύση του προβλήματος.» (The Revolution, 4(1):4, 8 Ιουλίου 1869)

Η Elizabeth Cady Stanton κατέτασσε την έκτρωση ως μια μορφή παιδοκτονίας (The Revolution , 1(5):1, 5 Φεβρουαρίου, 1868) ενώ είχε πει:

• «Όταν φρονούμε ότι η γυναίκα αντιμετωπίζεται ως περιουσιακό στοιχείο, είναι ατιμωτικό για τις γυναίκες το ότι θα έπρεπε να αντιμετωπίζουμε τα παιδιά μας σαν περιουσιακό στοιχείο, το οποίο διαχειριζόμαστε κατά τα κέφια μας.» (Επιστολή στην Julia Ward Howe, 16 Οκτωβρίου 1873, καταγεγραμμένη στο ημερολόγιο τής Howe στη Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου Harvard.)

• «Πρέπει να υπάρξει κάποια θεραπεία ακόμα και για ένα τόσο κραυγαλέο κακό όπως αυτό. Αλλά πού μπορεί να θεμελιωθεί, τουλάχιστον από πού μπορεί να αρχίσει, αν όχι από την ολοκληρωμένη χειραφέτηση κι εξύψωση τής γυναίκας; (The Revolution, 1(10):146-7, 12 Μαρτίου , 1868)

Η Emma Goldman θεωρούσε τις εκτρώσεις αποτέλεσμα δυστυχίας:

• Η συνήθεια των εκτρώσεων έχει φτάσει σε τόσο τρομακτικές διαστάσεις στην Αμερική, ώστε να είναι απίστευτο… τόσο μεγάλη είναι η δυστυχία στην εργατική τάξη, ώστε σε κάθε 100 εγκυμοσύνες διαπράττονται 70 εκτρώσεις. (Mother Earth, 1911)

Η Mattie Brinkerhoff έγραψε χαρακτηριστικά:

• «Όταν κάποιος κλέβει για να ικανοποιήσει την πείνα του, μπορούμε να συμπεράνουμε με βεβαιότητα ότι κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία – ομοίως όταν μια γυναίκα καταστρέφει τη ζωή του αγέννητου παιδιού της, είναι μια απόδειξη ότι είτε λόγω εκπαίδευσης είτε λόγω περιστάσεων έχει κάνει μεγάλο λάθος.» (The Revolution, 3(9):138-9, 2 Σεπτεμβρίου 1869)

Η Victoria Woodhull, η πρώτη γυναίκα υποψήφια για πρόεδρος, ήταν έντονα αντίθετη με την έκτρωση:

• «Τα δικαιώματα των παιδιών ως ατόμων αρχίζουν όταν ακόμα είναι έμβρυα.» (Woodhull’s and Claffin’s Weekly 2(6):4, 24 Δεκεμβρίου 1870)

• «Κάθε γυναίκα ξέρει ότι αν ήταν ελεύθερη, ποτέ δεν θα εγκυμονούσε ένα παιδί ανεπιθύμητο, ούτε θα σκεφτόταν να δολοφονήσει κάποιο παιδί πριν τη γέννησή του». (Wheeling, West Virginia Evening Standard, 17 Νοεμβρίου 1875)

Η Sarah Norton επέκρινε έντονα τους γιατρούς που κάνουν εκτρώσεις κι οραματιζόταν καλύτερες μέρες για τις ανύπαντρες μητέρες και τα παιδιά τους:

• «Οι δολοφόνοι παιδιών εξασκούν το επάγγελμά τους χωρίς εμπόδιο ή κώλυμα, και ανοίγουν σφαγεία παιδιών χωρίς να κρίνονται… δεν υπάρχει θεραπεία για όλη αυτή την προγεννητική δολοφονία; …Ίσως έρθει κάποια εποχή κατά την οποία… μια ανύπαντρη μητέρα δεν θα περιφρονείται εξ αιτίας τής μητρότητας της… και το δικαίωμα του αγέννητου να γεννηθεί δεν θα αποκηρύσσεται ή θα παραβιάζεται». (Woodhull’s and Claffin’s Weekly, 19 Νοεμβρίου 1870)

Η Matilda Gage έγραψε:

• «(Αυτό) το θέμα βρίσκεται στα σφάλματα τής γυναίκας βαθύτερα από οποιοδήποτε άλλο… Διστάζω να μην ισχυριστώ ότι το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γι’ αυτό το έγκλημα βρίσκεται στην πόρτα του ανδρικού φύλου.»
(The Revolution, 1(14):215-6 9 Απριλίου 1868)

Αλλά και η Alice Paul , συγγραφέας της πρωτότυπης «Τροπολογίας περί Ίσων Δικαιωμάτων» (Equal Rights Amendment -1923) ήταν αντίθετη με το μεταγενέστερο ρεύμα που προσπαθούσε να συνδέσει την νομοθεσία αυτή με την έκτρωση. Μια συνεργάτις της τη θυμάται να λέει: «Η έκτρωση είναι η έσχατη εκμετάλλευση των γυναικών».

Όπως λοιπόν βλέπουμε πολύ καθαρά, η στάση του γυναικείου κινήματος απέναντι στις εκτρώσεις ήταν καταδικαστική. Πώς λοιπόν, φτάσαμε στο «μεταγενέστερο ρεύμα» όπου όταν μια φεμινίστρια τοποθετηθεί κατά των εκτρώσεων θεωρείται «αιρετική»; Η Frederica Matthews Green εξηγεί: «Δύο τάσεις τού μοντέρνου φεμινισμού, υιοθετημένες από μια παλαιότερα καθιερωμένη δομή γνωρισμάτων ανδρικής ισχύος, συνδυάστηκαν έτσι ώστε να καταστεί η έκτρωση αναγκαία. Ο φεμινισμός, όπως επεκράτησε τελευταία, επεδίωξε κυρίως να ανοίξει για τις γυναίκες τις πόρτες τής επαγγελματικής και δημόσιας ζωής και επιπλέον, υποστήριξε με πάθος τη σεξουαλική τους ελευθερία. Εν τούτοις, η δημόσια ζωή δυσχεραίνεται από την ευθύνη για τα παιδιά, ενώ εξ άλλου η ανεύθυνη σεξουαλική δραστηριότητα είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος να προκύψουν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες. Αυτό το δίλημμα (η ταυτόχρονη υιοθέτηση ενός τρόπου ζωής που παράγει παιδιά και ενός άλλου για τον οποίο τα παιδιά είναι εμπόδια) βρίσκει τη λύση του στο τραπέζι των εκτρώσεων».

Η Serrin Foster είναι ακόμη πιο συγκεκριμένη όσον αφορά καταστάσεις και πρόσωπα:
«Δυστυχώς, το γυναικείο κίνημα της δεκαετίας του 70 δέχθηκε την πρόταση του Larry Lader και του Δρ. Bernard Nathanson, οι οποίοι ίδρυσαν το NARAL (Σ.σ. μαζί με την Betty Friedan το 1969). Πρότειναν στην ηγεσία του γυναικείου κινήματος NOW (Εθνικός Οργανισμός Γυναικών) ότι αν οι γυναίκες ήθελαν ισότητα στο χώρο εργασίας, αν ήθελαν να προσλαμβάνονται, να πληρώνονται και να προάγονται όπως οι άντρες, τότε δεν θα έπρεπε να ενοχλούν τους εργοδότες με άδειες μητρότητας, ειδικές καλύψεις υγείας και τον καιρό που χρειάζεται μια γυναίκα για να φροντίσει το παιδί της. Οι περισσότεροι εργοδότες εκείνη την εποχή πίστευαν ότι οι γυναίκες δεν μπορούσαν να λειτουργήσουν στο χώρο εργασίας». Και η Foster, πρόεδρος της οργάνωσης «Φεμινίστριες για τη ζωή» η οποία παρέμεινε πιστή στις αρχές του παραδοσιακού φεμινισμού, καταλήγει: «Έτσι δύο άντρες από το NARAL έπεισαν την ηγεσία του γυναικείου κινήματος ότι για να επιτύχουν ισότητα στο χώρο εργασίας έπρεπε να ελέγξουν τη γονιμότητά τους. Δυστυχώς, ποτέ δεν θα επιτύχουμε ισότητα στους χώρους εργασίας με το να περνάμε για άντρες. Η ισότητά μας δεν μπορεί να επέλθει σε βάρος κάποιου άλλου – και ειδικά των παιδιών μας. Για τα τελευταία 27 χρόνια, οι γυναίκες αποδείξαμε ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε σ’ ένα κόσμο ανδρών. Τώρα είναι καιρός να αποδείξουμε ότι τα καταφέρνουμε ως γυναίκες – αναγνωρίζοντας το γεγονός ότι οι γυναίκες κάνουν παιδιά και είναι αυτές που πρωταρχικά τα φροντίζουν».

Φυσικά ο Dr. Bernard Nathanson έκανε αυτό που θεωρούσε τότε σωστό, και ασφαλώς είχε ίδιον όφελος να αποποινικοποιηθούν οι εκτρώσεις. Την εποχή εκείνη ανήκε στους «δολοφόνους παιδιών» που περιέγραφε η Sarah Norton, και κέρδιζε πολλά χρήματα από εκτρώσεις. Όμως οι φεμινίστριες ακολούθησαν αυτούς τους δυο άντρες – τραγική ειρωνεία, αν σκεφτεί κανείς την απέχθεια των φεμινιστριών για την «ανδρική ιδιοτελή λογική» που «έχει γεμίσει τον κόσμο πολέμους και βία» κ.τ.λ. κ.τ.λ. Κι έτσι ο εναγκαλισμός των εκτρώσεων από το φεμινιστικό κίνημα μετέτρεψε τον αγώνα για ίσα δικαιώματα και δικαιοσύνη για όλους σε βάρβαρη επικράτηση της αδικίας, του «ο θάνατός σου η ζωή μου», της θεσμοθετημένης παραβίασης των δικαιωμάτων του ενός από τον άλλον, εν προκειμένω του δικαιώματος της μητέρας να ζει όπως επιθυμεί σε βάρος του δικαιώματος του παιδιού στη ζωή. Και ασφαλώς εξίσωσε και τα δύο φύλα στην πιθανότητα καταστροφής τους και την προοπτική της μελλοντικής δυστυχίας τους: γιατί τα εκτρωμένα έμβρυα είναι και αγόρια και κορίτσια. Και γιατί και οι γυναίκες, αλλά και οι άντρες τραυματίζονται στη ζωή από τις επιπτώσεις των εκτρώσεων.

Συνεπώς, μπορούμε να πούμε ότι οι φεμινίστριες που ακολούθησαν τους Lader και Dr . Nathanson (όπως ήταν τότε, μια που από το 1978 έχει στραφεί κατά των εκτρώσεων) παρέκκλιναν από τις αρχές του γνήσιου φεμινισμού, και τις πρόδωσαν. Για την ακρίβεια, η θεωρία τους αποτελεί πλήρη διαστροφή του φεμινισμού, και είναι η αιτία που χιλιάδες γυναίκες δεν θέλουν να αποκαλούνται φεμινίστριες. Ακόμα κι αν οι ακόλουθοι των δυο ανδρών είναι περισσότεροι (πράγμα που επιδέχεται πολλή αμφισβήτηση), ακόμα κι αν έχουν ηγετικές θέσεις (συχνά σε συλλόγους-φαντάσματα), ακόμα κι αν κάνουν πολλή φασαρία, η ιστορία του φεμινισμού είναι καταγεγραμμένη – και τους καταδεικνύει ως αιρετικούς. Μάλιστα η πρόοδος της Γενετικής και της Εμβρυολογίας, που μας δείχνει πόσο γεμάτο ζωή κι ανεπτυγμένο είναι το έμβρυο ακόμα και στα πρώτα στάδια της ζωής του, καθιστά την αίρεσή τους απολύτως απάνθρωπη, και αφυπνίζει τους σκεπτόμενους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τις εγωιστικές και άδικες θέσεις της αίρεσης αυτής και να επιστρέψουν στον αγώνα για πραγματική δικαιοσύνη, που ευαγγελίζεται ο γνήσιος, ανόθευτος φεμινισμός.

Δημοσιεύθηκε στο 3ο τεύχος του περιοδικού «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται».

Κάποιος που γλύτωσε τον προγεννητικό έλεγχο…

DCF 1.0Ο εικονιζόμενος Rick Renstrom είναι, εκτός από συνθέτης, μουσικός παραγωγός κι ενορχηστρωτής, ένας σύγχρονος δεξιοτέχνης κιθαρίστας, από τους αποκαλούμενους «ήρωες της κιθάρας», με μουσικές επιρροές από τον Bach και τον Mozart μέχρι τον Ritchie Blackmore και τον Al DiMeola.

Ξεκίνησε κιθάρα σε ηλικία 15 ετών. Στα 16 του πήγαινε στο γυμνάσιο, παρακολουθούσε το πανεπιστήμιο του Akron, έπαιζε με το συγκρότημά του και άλλα συγκροτήματα. Μελέτησε κλασική κιθάρα, κιθάρα τζαζ, θεωρία και σύνθεση.

Στις διακρίσεις του περιλαμβάνονται: το Best Lead Guitarist στα βραβεία CFMA (1996) η νίκη στον διαγωνισμό κιθάρας M.A.R.S (1998) και ο τίτλος του «Καλύτερου Metal Κιθαρίστα» στον διαγωνισμό Orlando Metal Awards (2001) Έχει συμβόλαιο με δισκογραφικές εταιρίες, και τα τραγούδια του κυριαρχούν για μήνες στις πρώτες θέσεις του διεθνούς MP3.com. Το 2004 έπαιξε με το συγκρότημά του «Leash Law» και στην Αθήνα.

Γιατί αναφέρουμε όλα αυτά; Κοιτάξτε τα χέρια του. Σύμφωνα με τους θιασώτες του «προγεννητικού ελέγχου» οι άνθρωποι με τέτοιες δυσμορφίες πρέπει «για το καλό τους» να αντιμετωπίζονται με έκτρωση, γιατί θα είναι δυστυχισμένοι, αποτυχημένοι, πάντα δεύτεροι σ’ ένα κόσμο αρτιμελών ανθρώπων κ.ο.κ. Δυστυχώς για την εγκυρότητα αυτής της θεωρίας, ο Renstrom έχει ταλέντα και θέληση, κερδίζει τα βραβεία του διαγωνιζόμενος με αρτιμελείς κιθαρίστες, δεν χρησιμοποιεί τη διάπλασή του για να αντιμετωπιστεί πιο ευνοϊκά, και ζει απολαμβάνοντας την επιτυχία του σ’ αυτό που αγαπά.

Το άρθρο αυτό δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Μερικά παιδιά σε χρειάζονται» τεύχος 2 (Μάιος – Σεπτέμβριος 2004). Εκεί το συντόμευσα λόγω χώρου, ως εξής:

Ο εικονιζόμενος Rick Renstrom, που φέτος έπαιξε στην Αθήνα, είναι συνθέτης, μουσικός παραγωγός, ενορχηστρωτής και δεξιοτέχνης κιθαρίστας, από τους αποκαλούμενους «ήρωες της κιθάρας», με μουσικές επιρροές από τον Bach και τον Mozart μέχρι τον Al DiMeola.

Ξεκίνησε κιθάρα στα 15 του. Στα 16 του πήγαινε στο γυμνάσιο, παρακολουθούσε μαθήματα πανεπιστημίου, έπαιζε με το συγκρότημά του και άλλα συγκροτήματα. Μελέτησε κλασική κιθάρα, κιθάρα τζαζ, θεωρία και σύνθεση.

Έχει βραβευθεί ως καλύτερος κιθαρίστας στους διαγωνισμούς CFMA (1996) η νίκη στον διαγωνισμό κιθάρας M.A.R.S (1998) και Orlando Metal Awards (2001). Έχει συμβόλαιο με δισκογραφικές εταιρίες, και τα τραγούδια του κυριαρχούν για μήνες στις πρώτες θέσεις του διεθνούς MP3.com.

Ελπίζουμε ότι η δεξιοτεχνία, η επιτυχία και η καταξίωση του Renstrom να αφυπνίσουν όσους θεωρούν ότι άνθρωποι με τέτοιες δυσμορφίες πρέπει να θανατώνονται με έκτρωση «για το καλό τους», γιατί θα είναι δυστυχισμένοι, αποτυχημένοι, στο περιθώριο της ζωής, πάντα δεύτεροι σ’ ένα κόσμο αρτιμελών ανθρώπων κ.ο.κ.

Ενημέρωση: Από τότε που γράφτηκε το άρθρο ο Ρικ Ρένστρομ έχει κερδίσει πολύ περισσότερες διακρίσεις. Ακόμα κι αν η μουσική που παίζει δεν σας αρέσει, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι είναι δεξιοτέχνης, όπως μπορείτε να διαπιστώσετε:

Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού

Εδώ υπάρχουν δυο άρθρα που έχω γράψει για τον «Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού».

1

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Υπάρχουν σύλλογοι που λειτουργούν μόνο στα χαρτιά, ή περιστασιακά, κι άλλοι που επί μονίμου βάσεως επιτελούν σοβαρή και μεθοδική εργασία. Στη δεύτερη κατηγορία εμπίπτει αναμφίβολα ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, φιλανθρωπικό σωματείο ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικό, (Ν.Π.Ι.Δ.), που διοικείται από εκλεγμένο εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο. Για την τριετία 2001-2004 Πρόεδρος είναι η θεολόγος κ. Βαρβάρα Μεταλληνού, Αντιπρόεδροι ο νομικός κ. Νικόλαος Αντωνόπουλος και ο μαιευτήρας κ. Δημήτριος Παπαευαγγέλου και Γενική Γραμματέας η κ. Χάιδω Πελέκη.

Βασικό μέλημα του Συλλόγου είναι η πρόληψη των εκτρώσεων. «Ο Σύλλογός μας ιδρύθηκε το 1998 με σκοπό την προστασία της ζωής του εμβρύου και την ενεργή στήριξη της μητέρας, έγγαμης ή άγαμης, την προβολή πνεύματος αποτροπής των εκτρώσεων και την καλλιέργεια πνεύματος φιλοτεκνίας. Ενδιαφερόμαστε για τους γονείς και το κυοφορούμενο από τη στιγμή της συλλήψεώς του και ένα διάστημα μετά τη γέννησή του, γιατί πιστεύουμε πως η έκτρωση δεν είναι νίκη της γυναίκας αλλά ήττα», λέει η Γενική Γραμματέας κ. Χάιδω Πελέκη.

Για την επίτευξη του σκοπού του ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού εκδίδει και διανέμει δωρεάν, σε χιλιάδες αντίτυπα, ειδικά έντυπα σχετικά με τα έμβρυα και τις φάσεις της ανάπτυξής τους, τις επιπτώσεις της έκτρωσης, τις παροχές του Συλλόγου κ.τ.λ. Μέλη του έχουν διατελέσει παραγωγοί ενημερωτικών εκπομπών του Συλλόγου σε εκκλησιαστικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Για την ενημέρωση του κοινού πραγματοποιούνται επίσης σεμινάρια πάνω σε θέματα οικογένειας, γενετικής, προγεννητικής αγωγής κ.τ.λ.

ΕΡΓΑ, ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ

Εκτός από την ενημέρωση, στις εγκύους που έρχονται στο Σύλλογο για βοήθεια παρέχονται εντελώς δωρεάν πολλές και ποικίλες υπηρεσίες:
* Η Κοινωνική Λειτουργός του Συλλόγου δρα συμβουλευτικά και μεσολαβεί στους διάφορους φορείς για τις ανάγκες που έχει κάθε περιστατικό. Επίσης εκπαιδεύει και συντονίζει την ομάδα Εθελοντριών Κοινωνικής Πρόνοιας. Η κάθε εθελόντρια, μετά από επιμόρφωση στα Σεμινάρια Κοινωνικής Εργασίας, που οργανώνει ο Σύλλογος, αναλαμβάνει ένα ή περισσότερα περιστατικά. Σε συνεργασία με την Κοινωνική Λειτουργό, στέκεται δίπλα στο περιστατικό της σαν φίλη και προσφέρει συναισθηματική, ψυχολογική και πρακτική στήριξη και βοήθεια. Η πρακτική βοήθεια περιλαμβάνει κάποιες φορές συνοδεία στο γιατρό για ιατρικές εξετάσεις, βοήθεια στο σπίτι κ.α.
* Μαιευτήρες που συνεργάζονται με το Σύλλογο παρακολουθούν την πορεία της εγκυμοσύνης.
* Ο Σύλλογος καλύπτει τα έξοδα τοκετού σε Δημόσιο Μαιευτήριο εάν χρειάζεται.
* Νομικοί που συνεργάζονται με το Σύλλογο προσφέρουν νομικές συμβουλές.
* Έγκυοι με πρόβλημα στέγης φιλοξενούνται σε συνεργαζόμενους ξενώνες σε όλη την Ελλάδα και σε διαμερίσματα που δωρητές παραχωρούν στο Σύλλογο γι’ αυτό το σκοπό.
* Αναζητείται εργασία για τις μητέρες ή τους συζύγους-συντρόφους τους, σε συνεργασία με ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς.
* Ειδικό τμήμα αναδοχής βρίσκει αναδόχους για βάπτιση των παιδιών, καθώς και ανθρώπους που επιθυμούν να καλύπτουν διάφορα έξοδα των παιδιών, όχι όμως να τα βαπτίσουν.
* Ο Σύλλογος εξασφαλίζει από ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς είδη για τις μητέρες (πάνες, γάλατα, τρόφιμα, καινούργια ρούχα βρεφικά και εγκυμοσύνης, έπιπλα, φάρμακα, παιδικά καροτσάκια, δωροεπιταγές, είδη γάμου, βάπτισης κ.α.). Παραδίδει επίσης στις μητέρες μεταχειρισμένα είδη οικιακής χρήσης (ψυγεία, κουζίνες κτλ.) σε πολύ καλή κατάσταση. «Αυτή τη στιγμή δίνουμε είδη σε 120 περίπου μητέρες. Περισσότερο μας βοηθά ο ιδιωτικός τομέας», λέει η Ταμίας του Συλλόγου Καλλιόπη Λουκάκη. «Τα δύο τελευταία χρόνια μας βοηθά και το Υπουργείο Γεωργίας, με είδη από την Ευρωπαϊκή Ένωση – λάδι, γάλατα, ρύζι, ζυμαρικά – σε ποσότητα ανάλογη με τις γυναίκες που προστατεύουμε. Πάντως οι ανάγκες μας μεγαλώνουν διαρκώς, καθώς όλο και περισσότερες έγκυοι ζητούν τη βοήθειά μας».
* Διάφορες οικονομικές ανάγκες των μητέρων καλύπτονται με μηνιαία ή και έκτακτα χρηματικά βοηθήματα, που προέρχονται από δωρεές ιδιωτών, εκδηλώσεις (ταξίδια, συνεστιάσεις, συναυλίες κ.α) και από τα έσοδα των Εκδόσεων Εγρήγορση, που ανήκουν στο Σύλλογο και αποτελούν το μόνο σταθερό οικονομικό του πόρο.
* Στις προστατευόμενες μητέρες παρέχονται σεμινάρια πάνω σε διάφορα χρήσιμα θέματα, όπως π.χ. το σεμινάριο με πρακτικές οδηγίες για τη φροντίδα παιδιών 0 – 2 ετών από ειδικευμένη βρεφονηπιοκόμο – μέλος του Συλλόγου.
* Υπάρχει φροντίδα και για τα μεγαλύτερα παιδιά των προστατευόμενων μητέρων, που πάντα συμμετέχουν στις εορταστικές εκδηλώσεις και διανομές δώρων του Συλλόγου. Φέτος μάλιστα οργανώθηκε γι’ αυτά για πρώτη φορά το Ανοιχτό Εργαστήρι Χειροτεχνίας για παιδιά από 6 ως 12 ετών, όπου εθελόντριες του Συλλόγου έμαθαν στα παιδιά να κάνουν χριστουγεννιάτικες κατασκευές από «άχρηστα» υλικά.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ «ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ»

Πρόσφατα ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού κατηγορήθηκε από φεμινιστικές ομάδες για «μεσαιωνικές» απόψεις που καταπατούν κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών. Πρόκειται για το «δικαίωμα στην έκτρωση». Αφορμή, η κυκλοφορία από τον ΟΤΕ τηλεκάρτας του Συλλόγου με τις φράσεις «Πόσο κοστίζει μια έκτρωση; Μια ανθρώπινη ζωή». Η κ. Μεταλληνού αναφέρει: «Στην 4η αρχή της διακήρυξης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, τονίζεται ότι ‘στην φροντίδα και προστασία’, που θα παρέχεται στο παιδί και στη μητέρα, ‘περιλαμβάνεται και η ικανοποιητική προγεννητική και μεταγεννητική μέριμνα’. Η 8η αρχή διακηρύσσει: ‘Το παιδί θα είναι σε κάθε περίπτωση από τους πρώτους που θα απολαμβάνουν προστασία και περίθαλψη’. Μερικές από τις αξίες και τις πρακτικές που συνιστούν τον Πολιτισμό Ειρήνης, σύμφωνα και με τη διακήρυξη 2000 της Ουνέσκο, είναι ο ‘σεβασμός κάθε μορφής ζωής, σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου’. Κι ακόμα, ‘η μή βία, απόρριψη της βίας σε όλες τις μορφές της και η επίτευξη δικαιοσύνης με την πειθώ και την κατανόηση’. Σε αυτά τα πλαίσια κινούμαστε κι εμείς και προασπίζουμε το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου, το δικαίωμα στη ζωή. Η επιστήμη της Εμβρυολογίας δεν μας δίνει το δικαίωμα να αρνηθούμε ότι η εμβρυακή ηλικία είναι η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου και μάλιστα η πιο δυναμική».
Η κα Πελέκη παρατηρεί: «Σε ραδιοφωνική εκπομπή για το συγκεκριμένο θέμα, οι πολέμιοι της τηλεκάρτας μας αγνοούσαν τις ανακαλύψεις της Γενετικής και επαναλάμβαναν διαρκώς ‘Δεν ξέρω αυτό, δεν έχω ακούσει για εκείνο… αλλά η έκτρωση δεν είναι φόνος’. Η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής όμως είναι αυτό που είναι. Πώς θα υπερασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν εθελοτυφλούμε σε τόσο σοβαρές παραβιάσεις τους; Είναι θλιβερό και απαράδεκτο, ‘αρμόδιοι’ να μιλούν αφοριστικά για θέματα, για τα οποία αποδεικνύεται ότι δεν έχουν ιδέα. Πάντως η Ένωση Επιστημόνων Γυναικών, η Ομάδα Αγάζηλος και πολλές άλλες γυναίκες, πήραν το μέρος μας». Και συνεχίζει: «Μια φεμινίστρια δήλωσε ότι για να λύσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα δεν χρειάζεται περιορισμός των εκτρώσεων, αλλά ελληνοποίηση των παιδιών των μεταναστών. Ντράπηκα με αυτά τα λόγια».
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το ΔΣ του Συλλόγου, ότι όσοι σκέπτονται έτσι αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως αριθμούς, ως αναλώσιμα. Σίγουρα οι πρόγονοί μας δεν έχυσαν το αίμα τους για να μπορούμε να πετάμε τους απογόνους τους στα σκουπίδια, χωρίς να ενημερώνονται οι μητέρες για την έκτρωση, χωρίς να βοηθιούνται να την αποφύγουν… Έχουμε τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, οι εκτρώσεις – περίπου 400.000 ετησίως! – υπερβαίνουν τις γεννήσεις. Και λίγες να ήταν όμως, και να μην υπήρχε δημογραφικό πρόβλημα, δεν θα ήταν και πάλι φοβερό να βρίσκουν τέτοιο φρικτό θάνατο ανυπεράσπιστοι μικροί άνθρωποι – έστω και λίγοι; Επιπλέον, τα συμπτώματα του μετεκτρωτικού συνδρόμου είναι τόσα πολλά και τόσο επιζήμια, που η αύξηση των εκτρώσεων – που συνεπάγεται αύξηση των γυναικών που υποφέρουν από το σύνδρομο – αποτελεί κοινωνική πληγή. Όπως μας πληροφορούν επιστημονικές μελέτες, στα συμπτώματα περιλαμβάνονται τάση προς αλκοολισμό, ναρκομανία, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Είναι τυχαία η αύξηση τέτοιων φαινομένων στη νεολαία, ενώ παράλληλα είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε εκτρώσεις κατά την εφηβεία;

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ

Δύσκολα προσεγγίζει το ευρύ κοινό ένας Σύλλογος που θέτει επί τάπητος το καυτό θέμα των εκτρώσεων, καθώς δεν διαθέτει πόρους για διαφήμιση. Εδώ και δύο χρόνια το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης απορρίπτει συστηματικά τα ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα που o Σύλλογος υποβάλλει ως κοινωνικά μηνύματα, ώστε να μεταδίδονται δωρεάν. Έχουν απορρίψει μηνύματα όπως «αγκάλιασε με αγάπη το παιδί που θα φέρεις στον κόσμο», με το αιτιολογικό ότι «δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις του νόμου»! Το 1998 εγκρίθηκε η μετάδοση για δύο μήνες του μηνύματος «το καλύτερο δημιούργημά σου είναι το παιδί σου. Για να σου χαμογελάσει πρέπει να το αφήσεις να γεννηθεί» με το σκεπτικό ότι πρόκειται όντως για κοινωνικό μήνυμα. Φέτος, το 2001, το ίδιο ακριβώς λεκτικό μήνυμα απορρίφθηκε «διότι δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις του νόμου»…
Κατά καιρούς ο Σύλλογος πρωτοτυπεί στη διάδοση του μηνύματός του. Το Μάιο του 2001 οργάνωσε μεγάλη συναυλία κλασικής και σύγχρονης μουσικής, όπου εμφανίστηκαν αφιλοκερδώς πολλοί σολίστ και η νέα συνθέτης Μαρία Παπαρδάκη παρουσίασε το έργο της «Έρως-θάνατος» για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Όμως ο συνηθέστερος τρόπος πρόσβασης του Συλλόγου στο κοινό είναι η διανομή εντύπων του από εθελοντές. Τα έντυπά του διανέμονται και στους Ιερούς Ναούς, με ειδική άδεια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Πληροφορίες γι’ αυτόν βρίσκονται στα βιβλία των Εκδόσεων Εγρήγορση, που κυκλοφορούν στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία. Επίσης διαθέτει ιστοσελίδες στο Internet (http://www.unborn.gr) με λεπτομέρειες για το Σύλλογο και τους τρόπους με τους οποίους οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βοηθήσουν στο έργο του, αλλά και αξιόλογες έρευνες από όλο τον κόσμο.
Όταν διάφορα ΜΜΕ ζητούν να αναφερθούν το Σύλλογο, γίνεται προσεκτική επιλογή: «Το έργο μας είναι πολύ λεπτό και απαιτεί διακριτικότητα και εχεμύθεια. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να εκθέτουμε στα ΜΜΕ τις μητέρες που προστατεύουμε, για να αποκτήσουμε δημοσιότητα», λέει η Πρόεδρος. Και η Γενική Γραμματέας συμπληρώνει: «Καμιά φορά μας ζητούν να βγούμε σε μια εκπομπή όχι για να συζητήσουμε για το θέμα των εκτρώσεων, αλλά για να κατακρίνουμε τους γιατρούς που τις κάνουν. Δεν βρίσκω τίποτα εποικοδομητικό σε αυτό. Το θέμα δεν είναι να κατηγορούμε κάποιους, αλλά να βοηθηθεί ο κόσμος να μάθει πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή, να βοηθηθεί να τη σέβεται».

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΓΚΥΩΝ

Η κοινωνική λειτουργός Σοφία Ψυχογιού παρατηρεί: «Στατιστικά τις περισσότερες φορές το πρόβλημα είναι ότι δεν βοηθά ο περίγυρος της εγκύου, είτε ανύπαντρης είτε παντρεμένης. Οι πατέρες συχνά εγκαταλείπουν, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ξαναγυρνούν και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Για πολλούς πατέρες είναι σημαντικό το δικό τους περιβάλλον – η οικογένειά τους, οι φίλοι – να έχουν αποδεχτεί την κατάσταση. Υπάρχουν και περιστατικά όπου η μητέρα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς του πατέρα αλλά όχι με τον ίδιο, και, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, περιπτώσεις που την εγκυμοσύνη έχει προκαλέσει σκόπιμα ο άντρας για να κρατήσει την κοπέλα κοντά του.
Η στήριξη της εγκύου δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί από τη φύση της η εγκυμοσύνη με τις ορμονικές μεταβολές που συνεπάγεται, προκαλεί ψυχολογικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις. Πάντως σε γενικές γραμμές τα πάμε πολύ καλά και όταν το παιδί γεννιέται πια, η μητέρα δεν μπορεί να διανοηθεί πως θα ήταν αν δεν το είχε κρατήσει».
Φαίνεται πως πραγματικά η στήριξη του οικογενειακού περιβάλλοντος αναπληρώνεται με επιτυχία, αν κρίνουμε από τα λόγια νεαρής, άγαμης προστατευόμενης, μητέρας ενός χαριτωμένου αγοριού: «Όταν γέννησα ήταν στο μαιευτήριο και οι γονείς μου και η εθελόντριά μου», λέει. «Εγώ όμως ήθελα περισσότερο να δω την εθελόντριά μου. Μου είχε δώσει πολύ κουράγιο όλον αυτό τον καιρό».

ΑΝΑΓΚΕΣ

Η κοινωνική λειτουργός του Συλλόγου Αναστασία Παπαδοπούλου επισημαίνει: «Μερικές προστατευόμενες μητέρες χρειάζονται μόνο συμβουλευτική στήριξη. Τέτοια βοήθεια έχουμε προσφέρει σε 1000 γυναίκες αυτά τα 3 χρόνια. Άλλες όμως έχουν τεράστιες οικονομικές ανάγκες, χρωστάνε ενοίκια, ρεύμα, άλλες είναι πολύτεκνες που ζουν σε καταυλισμούς σεισμοπλήκτων. Βοηθάμε όσο μπορούμε βέβαια, είναι όμως σημαντικό για τη μητέρα να νιώθει ότι με την εργασία της στέκει στα δικά της πόδια κι ότι δεν εξαρτάται απόλυτα από τη βοήθειά μας… Εκτός από την έλλειψη ξενώνα, μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη ενός δικού μας παιδικού σταθμού όπου η μητέρα να αφήνει το μωρό για να εργαστεί, όταν η οικογένειά της δεν μπορεί να της το κρατήσει. Οι κρατικοί παιδικοί σταθμοί με τους οποίους συνεργαζόμαστε, δέχονται παιδιά από 8 μηνών, και δεν είμαστε σε θέση να πληρώσουμε ιδιωτικούς ώστε οι μητέρες που έχουν ανάγκη να εργαστούν ενώ το παιδί είναι π.χ. έξι μηνών».
Για την οικονομική στήριξη του Συλλόγου υπάρχουν λογαριασμοί στις τράπεζες ALPHA Πίστεως (123-002101-120879), Εμπορική (45261794) και Εθνική (065/296009-56). Οι δωρεές αυτές εκπίπτουν φορολογικά. Όμως η ταμίας κ. Λουκάκη – εθελόντρια η ίδια – τονίζει: «Τα χρήματα είναι απαραίτητα για το έργο μας, δεν είναι όμως αρκετά. Χρειάζόμαστε εθελοντές. Οι παρόντες εθελοντές και οι πέντε υπάλληλοι καθημερινά ξεπερνούν τον εαυτό τους. Γράψτε ότι όσοι επιθυμούν να προσφέρουν βοήθεια, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με το Σύλλογο (διεύθυνση Ηπείρου 28, Τ.Κ. 104 33 Αθήνα, τηλ. 210 88.28.788, FAX: 210 82.35.121, e-mail: unborn@unborn.gr). Τα γραφεία μας είναι ανοιχτά από Δευτέρα ως Παρασκευή, από τις 9 το πρωί ως τις 8 το βράδυ».

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Τύπος της Κυριακής» μια Κυριακή του Νοεμβρίου, ή του Δεκεμβρίου του 2001 (ένθετο «Ορθοδοξία και Ελληνισμός».)

2

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ο καλύτερος φίλος του πελαργού

Mπορεί μια έγκυος, που πιέζεται από πρόσωπα ή/και καταστάσεις να κάνει άμβλωση, να βοηθηθεί καλώντας έναν αριθμό; Ναι, αν καλέσει στο 210 8828788 το Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού (http://www.unborn.gr), ανεξάρτητο φιλανθρωπικό σωματείο, που από το 1998 στηρίζει τις μητέρες, έγγαμες ή άγαμες, και καλλιεργεί τη φιλοτεκνία.
Ο υπερδραστήριος αυτός Σύλλογος κυκλοφορεί έντυπα για την ανάπτυξη των εμβρύων και τις επιπτώσεις της έκτρωσης, παράγει ραδιοφωνικές εκπομπές, οργανώνει σεμινάρια, συναυλίες, διαγωνισμούς ζωγραφικής κ.α. Αναμένεται μάλιστα η κυκλοφορία CD με γνωστούς καλλιτέχνες (Κώστας Τουρνάς, Μελίνα Τανάγρη κ.α.)
Στις εξυπηρετούμενες εγκύους παρέχονται δωρεάν:
Ενημέρωση, συμβουλές και μεσολάβηση σε φορείς από Κοινωνικές Λειτουργούς.
* Συναισθηματική, ψυχολογική και πρακτική βοήθεια από εκπαιδευμένες Εθελόντριες.
* Παρακολούθηση της εγκυμοσύνης από μαιευτήρες.
* Νομικές συμβουλές από νομικούς.
* Κάλυψη εξόδων τοκετού σε Δημόσιο Μαιευτήριο.
* Φιλοξενία σε συνεργαζόμενους ξενώνες και διαμερίσματα που παραχωρούν δωρητές.
* Αναζήτηση εργασίας για τις μητέρες ή τους συζύγους-συντρόφους τους.
* Πρακτική βοήθεια (σε γάμο, μετακόμιση κ.α.).
* Εύρεση νονών, και ανθρώπων που επιθυμούν να βοηθούν οικονομικά τις οικογένειες χωρίς να βαπτίζουν.
* Καινούργια είδη από ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς (πάνες, τρόφιμα, ρούχα βρεφικά και εγκυμοσύνης, έπιπλα, καροτσάκια, είδη γάμου, βάπτισης κ.α.), και μεταχειρισμένα είδη οικιακής χρήσης σε άριστη κατάσταση (ψυγεία κτλ) από ιδιώτες.
* Κάλυψη οικονομικών αναγκών με χρηματικά βοηθήματα, προερχόμενα από δωρεές, εκδηλώσεις (ταξίδια κ.α) και από τα έσοδα των εκδόσεων του Συλλόγου («Εκδόσεις Εγρήγορση»).
* Σεμινάρια (π.χ. πρακτικές οδηγίες για τη φροντίδα μωρών).
Οι υπηρεσίες παρέχονται μέχρι το παιδί να γίνει δύο ετών, εκτός από ειδικές περιπτώσεις όπου το όριο παρατείνεται.

Το παρόν δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Παπάγου Πολιτεία», στο τεύχος των Χριστουγέννων του 2003.

Από τα σεμινάρια πωλήσεων στην αγκαλιά της Σαηεντολογίας

Πολλές σύγχρονες επιχειρήσεις αγοράζουν κατά καιρούς σεμινάρια πωλήσεων, τα οποία παρακολουθούν οι εργαζόμενοι σ’ αυτές με στόχο την αύξηση της απόδοσής τους. Κατά κανόνα, τους εργαζόμενους αναλαμβάνουν να διδάξουν μυστικά των πωλήσεων και της επικοινωνίας με τον υποψήφιο πελάτη οι λεγόμενοι «Σύμβουλοι Επιχειρήσεων», άνθρωποι με τίτλους σπουδών, και συχνά, με μεγάλη προσωπική εμπειρία στο χώρο των πωλήσεων. Τέτοια σεμινάρια παρέχει και η U-MAN Hellas, η οποία «χρησιμοποιεί την τεχνολογία του Λ.Ρ. Χάμπαρντ». Η εταιρεία αποτελεί επιχείρηση οικογένειας Σαηεντολόγων. Αυτό δεν είναι παράξενο, γιατί γενικά τα ανά τον κόσμο παραρτήματα της U-MAN INTERNATIONAL αποτελούν επιχειρήσεις Σαηεντολόγων.

Αυτά που κάποιος διδάσκεται στα σεμινάρια της U-MAN είναι εν πολλοίς τα ίδια που διδάσκεται και σε άλλα παρόμοια σεμινάρια – όπως, π.χ. ότι «η αντίρρηση ‘πρέπει να το σκεφτώ’ δεν είναι μια πραγματική αντίρρηση. Αντικατοπτρίζει μόνο ότι ο υποψήφιος πελάτης δεν έχει πειθεί, και κρύβει μια άλλη, πραγματική αντίρρηση». Ασφαλώς δεν χρειάζεται η «τεχνολογία του Χάμπαρντ» για να καταλάβει κανείς αυτό το απλούστατο πράγμα, που οι πωλητές γνωρίζουν από καταβολής των πωλήσεων. Άλλωστε σύμφωνα με τους υπεύθυνους της U-MAN ο ίδιος ο Χάμπαρντ βάσισε την μέθοδό του στη μέθοδο άλλου διάσημου Αμερικανού πωλητή – κάποιοι λένε ότι απλώς την αντέγραψε – άρα αφ’ ενός θα περιέχει και πραγματικά δεδομένα σχετικά με τις πωλήσεις, αφ’ ετέρου αυτά τα δεδομένα υπάρχουν και αλλού…

Όμως, εκτός από την παροχή κοινώς αποδεκτών γνώσεων, συμβαίνουν κι άλλα πράγματα στα σεμινάρια της συγκεκριμένης εταιρείας: Πρώτα πρώτα, οι εργαζόμενοι που θα παρακολουθήσουν τα σεμινάρια οφείλουν να συμπληρώσουν τεστ, παρόμοιο με το γνωστό «τεστ ικανοτήτων Οξφόρδης» με το οποίο η Σαηεντολογία – που πλέον αυτοαποκαλείται «Εκκλησία» – στρατολογεί νέα μέλη. Το τεστ είναι ειδικά σχεδιασμένο για να ανακαλύπτει αδυναμίες της προσωπικότητας, στις οποίες ο Σαηεντολόγος πωλητής θα πατήσει για να πουλήσει τη «θρησκευτική τεχνολογία» της οργάνωσης η οποία θα θεραπεύσει δήθεν τις αδυναμίες. Οι απαντήσεις των εργαζομένων αποστέλλονται στον ηλεκτρονικό υπολογιστή για να βγούν τα αποτελέσματα, τα οποία σχολιάζουν οι υπεύθυνοι της U-MAN.

Πέραν του ότι αυτό θυμίζει ηλεκτρονικό φακέλωμα, οι γραπτές παρατηρήσεις των Συμβούλων διανθίζονται με όρους που εκφράζουν τα απίστευτα «πιστεύω» της οργάνωσης, και το χειρότερο, οι εργαζόμενοι καλούνται, εάν θέλουν να μάθουν περισσότερα για τον εαυτό τους και τη βελτίωση της προσωπικότητάς τους να απευθυνθούν στη U-MAN, η οποία μπορεί να τους βοηθήσει (βάση της τεχνολογίας του Χάμπαρντ βέβαια, και με το αζημίωτο φυσικά). Τα ίδια τα προφορικά σεμινάρια διανθίζονται με σαηεντολογικές θεωρίες περί «εγγραμάτων», «Θήτανς» κ.α., τα οποία ο συγγραφέας επιστημονικής φαντασίας Χάμπαρντ επινόησε ως υπόβαθρο της νέας θρησκείας του. Στο τέλος των σεμιναρίων δωρίζεται στον καθένα που παρακολούθησε ένα βιβλίο του Λ.Ρ. Χάμπαρντ, όπως το «Αυτοανάλυση», στην πρώτη σελίδα του οποίου διαβάζει κανείς τα καταπληκτικά: «Η Αυτοανάλυση δεν θα αδειάσει τα ψυχιατρεία ούτε θα σταματήσει τους πολέμους. Αυτά είναι καθήκοντα του ώντιτορ της Διανοητικής και του τεχνικού της Διανοητικής για ομάδες».

Τέτοιου είδους σεμινάρια μπορούν να παρακινήσουν τον εργαζόμενο που τα παρακολούθησε υποχρεωτικά, χωρίς να τα επιλέξει, να ασχοληθεί περαιτέρω με τη Σαηεντολογία, και να πέσει θύμα εκμετάλλευσης αυτής της απατηλής φασιστικής οργάνωσης, για να ανακαλύψει τελικά, μετά από χρόνια, ότι ο θησαυρός ήταν άνθρακες – αν το ανακαλύψει… Για όποιον δεν γνωρίζει, να ποια είναι τα κρυφά «πιστεύω» της Σαηεντολογίας, που αποκαλύπτονται μόνο στα μυστικά «ανώτερα» επίπεδα της οργάνωσης, τα οποία μπορεί κάποιος να χρειαστεί χρόνια και πολύ χρήμα (ή απλήρωτη εργασία) μέχρι να φτάσει, αν βέβαια δεν παραμείνει στα κατώτερα επίπεδα παρά το χρήμα και την εργασία που θα διαθέσει:

«Μια φορά κι ένα καιρό (75 εκατομμύρια χρόνια πριν για την ακρίβεια) ήταν ένας εξωγήινος Γαλαξιακός άρχοντας που τον έλεγαν Ζένου. Ο Ζένου κυβερνούσε όλους τους πλανήτες σε αυτό το μέρος του Γαλαξία, μαζί με τον πλανήτη μας τη Γη, μόνο που εκείνες τις μέρες λεγόταν Τίγκιακ.
Ο Ζένου είχε ένα πρόβλημα. Και οι 76 πλανήτες που διοικούσε υπέφεραν από υπερπληθυσμό. Κάθε πλανήτης είχε κατά μέσο όρο 178 δισεκατομμύρια ανθρώπους. Ήθελε να απαλλαγεί από τον υπερπληθυσμό αυτό και γι αυτό κατέστρωσε ένα σχέδιο.
Πήρε τον απόλυτο έλεγχο με την βοήθεια τυχοδιωκτών με τους οποίους νίκησε τους καλούς ανθρώπους και τους Νόμιμους Κυβερνήτες. Μετά με τη βοήθεια ψυχιάτρων κάλεσε δισεκατομμύρια ανθρώπους για έλεγχο φορολογίας εισοδήματος όπου τους έγιναν ενέσεις μίγματος αλκοόλης και γλυκόζης για να τους παραλύσουν. Μετά τοποθετήθηκαν σε διαστημικά αεροπλάνα που έμοιαζαν ακριβώς σαν DC8 (μόνο που είχαν ρουκετομηχανές αντί για έλικες).
Αυτά τα διαστημικά αεροπλάνα DC8, πέταξαν μετά προς τον πλανήτη Γη όπου οι παραλυμένοι άνθρωποι τοποθετήθηκαν γύρω από τις βάσεις ηφαιστείων κατά εκατοντάδες δισεκατομμύρια Μόλις τελείωσε η τοποθέτησή τους, οι κρατήρες των ηφαιστείων γεμίστηκαν με βόμβες υδρογόνου. Τότε ο Ζένου ανατίναξε όλες τις βόμβες ταυτόχρονα και όλοι σκοτώθηκαν.
Η ιστορία δεν τελειώνει όμως εδώ. Αφού όλοι έχουν ψυχή (σε αυτή την ιστορία ονομάζεται «Θήτα»), τότε πρέπει να ξεγελάσεις τις ψυχές για να μην ξαναγυρίσουν. Έτσι καθώς τα δισεκατομμύρια των ψυχών τιναζόντουσαν δεξιά κι αριστερά από τους πυρηνικούς ανέμους, είχε ειδικές ηλεκτρονικές παγίδες που έπιασαν όλες τις ψυχές σε ηλεκτρονικές ακτίνες (οι ηλεκτρονικές ακτίνες ήταν κολλώδεις σαν χαρτί για τις μύγες).

Αφού παγίδευσε όλες αυτές τις ψυχές τις συσκεύασε σε κουτιά και τις πήγε σε κάμποσες τεράστιες κινηματογραφικές αίθουσες. Εκεί όλες οι ψυχές έπρεπε να περάσουν μέρες ολόκληρες παρακολουθώντας ειδικές τρισδιάστατες ταινίες που τους έλεγαν πώς θα έπρεπε να είναι η ζωή και πολλά πράγματα που δημιουργούσαν σύγχυση. Σε μια ταινία π.χ., έβλεπαν ψεύτικες εικόνες και τους έλεγαν ότι είναι Θεοί, ο Διάβολος και ο Ιησούς Χριστός. Στην ιστορία μας αυτή η διαδικασία αποκαλείται «εμφύτευση».
Μόλις οι τέλειωσαν οι ταινίες και οι ψυχές έφυγαν από τις κινηματογραφικές αίθουσες, τότε αυτές οι ψυχές άρχισαν να κολλάνε μαζί επειδή αφού είχαν δει την ίδια ταινία, νόμιζαν ότι ήταν οι ίδιοι άνθρωποι(!). Συγκεντρώθηκαν σε δέσμες κατά ποσότητες των αρκετών χιλιάδων. Και επειδή υπήρχαν μόνο ελάχιστα ζωντανά σώματα παρέμειναν σαν συμπλέγματα και κατοίκησαν σε αυτά τα σώματα.

Όσον αφορά τον Ζένου, οι Νόμιμοι Κυβερνήτες τελικά τον ανέτρεψαν και τον κλείδωσαν σε ένα βουνό σε κάποιο πλανήτη. Είναι φυλακισμένος από ένα δυναμικό πεδίο που τροφοδοτείται από μιά μπαταρία αιώνιας διάρκειας και έτσι ο Ζένου είναι ακόμη και σήμερα ζωντανός…
Κι έτσι όλοι σήμερα είναι γεμάτοι από αυτά τα συμπλέγματα των ψυχών που λέγονται «Σωματικά Θήτα». Και αν είναι να έχουμε ελεύθερη ψυχή, τότε πρέπει να αφαιρέσουμε όλα αυτά τα «Σωματικά Θήτα» και να πληρώσουμε πολλά χρήματα (στους Σαηεντολόγους με τη σωστή τεχνολογία)… για να το κάνουμε. Και ο μοναδικός λόγος που οι άνθρωποι πιστεύουν στο Θεό και τον Ιησού είναι ότι αυτές οι πληροφορίες ήταν στο φιλμ που οι «Σωματικοί Θήτα» τους είχαν δει 75 εκατομμύρια χρόνια πριν.  (Πηγή: http://www.xenu.net/archive/leaflet/xenugr.doc)

Ασφαλώς κάθε λογικός άνθρωπος θα έχει ενδοιασμούς να δεχτεί τις παραπάνω θεωρίες του Χάμπαρντ εάν του αποκαλυφθούν από την αρχή, αλλά είναι αρκετά πιθανό να τις δεχτεί εάν τον χειριστούν με τη «μέθοδο του βατράχου», που χρησιμοποιεί τόσο η Σαηεντολογία όσο και οι άλλες λατρείες και παραθρησκείες που καθημερινά παγιδεύουν ανύποπτους ανθρώπους. Η μέθοδος είναι απλή: Ο βάτραχος θα πηδήξει αμέσως από μια κατσαρόλα με βραστό νερό προκειμένου να σωθεί, αλλά αν το νερό είναι κρύο και ζεσταίνεται σιγά-σιγά, θα ξεγελαστεί και θα βράσει ζωντανός. Έτσι είναι πιθανό να καταλήξει και ο κάθε ανύποπτος εργαζόμενος, που παρακολουθεί τα σεμινάρια της U-MAN και αποφασίσει να βελτιώσει το χαρακτήρα του απευθυνόμενος προσωπικά στην ίδια εταιρεία, αφού μάλιστα η περιέργειά του κεντριστεί από τους ισχυρισμούς του Χάμπαρντ ότι η Διανοητική μπορεί να… σταματήσει τους πολέμους. Δυστυχώς, το γεγονός ότι οι τεχνικές πωλήσεων που διδάσκει η U-MAN λειτουργούν, κάνει την κατάσταση ακόμα πιο επικίνδυνη, γιατί ο εργαζόμενος εύκολα μπορεί να θεωρήσει πως ό,τι άλλο διδάσκει η U-MAN πρόκειται να λειτουργήσει εξίσου.

Κατά καιρούς στελέχη της Σαηεντολογίας ισχυρίζονται ότι υφίστανται διακρίσεις λόγω θρησκευτικού φανατισμού, ρατσισμού κ.α. τέτοιων όρων, που είναι της μόδας στις μέρες μας. Ασφαλώς όμως, το να προτιμήσει μια εταιρεία άλλους Συμβούλους Επιχειρήσεων αντί της U-MAN λόγω του περιεχομένου των σεμιναρίων της δεν αποτελεί πράξη θρησκευτικού φανατισμού, αλλά πράξη υπευθυνότητας και προστασίας απέναντι στους υπαλλήλους της που δεν χρωστούν σε τίποτα να υποστούν πλύση εγκεφάλου. Πωλήσεις υπάρχουν, και ανθούν, χιλιάδες χρόνια πριν ο Χάμπαρντ εφεύρει την «τεχνολογία» του και δεν συντρέχει λόγος να συνδεθούν με τις ανυπόστατες θεωρίες του. Και τέλος, κάποιος προσλαμβάνει π.χ. έναν δάσκαλο πιάνου για να του διδάξει πώς θα παίζει το πιάνο, κι όχι για να μάθει τις θεωρίες του σύγχρονου ψευτομεσσία στον οποίο πιστεύει ο δάσκαλος, ούτε καν και τη διδασκαλία του πραγματικού Μεσσία περί «ανάστασης νεκρών και ζωής του μέλλοντος αιώνος» – εάν ο δάσκαλος είναι Χριστιανός.

Το παρόν δημοσιεύθηκε στο περιοδικό «Διάλογος», τ. 32, Απρίλιος-Ιούνιος 2003

«Τα παιδιά που δεν βλέπουμε»

Από το 1998 έως το 2001 παρουσίαζα την εβδομαδιαία εκπομπή «Τα παιδιά που δεν βλέπουμε» στον 89,4 FM, το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τα «παιδιά που δεν βλέπουμε» είναι τα παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα, και η εκπομπή είχε ως βασικό θέμα αυτά, και όλα τα θέματα που τα αφορούν. Νομίζετε ότι αυτά τα θέματα είναι περιορισμένα; Και όμως όχι! Ιδού μερικά δείγματα των θεμάτων που παρουσίασα τα τρία αυτά χρόνια:

  • Τι πρέπει να έχει υπόψη της η έγκυος. Διατροφή κ.α.
  • Νέες ανακαλύψεις σχετικά με την εμβρυακή ζωή του ανθρώπου.
  • Εθελοντές του ΟΗΕ χορηγούν πιεστικά το «χάπι της επόμενης μέρας» σε στρατόπεδα προσφύγων από το Κοσσυφοπέδιο.
  • Λόγοι που ωθούν τις γυναίκες σε έκτρωση.
  • Επιπτώσεις των εκτρώσεων στην σωματική και ψυχική υγεία της γυναίκας.
  • Τι απογίνονται τα εκτρωμένα έμβρυα; Λεπτομέρειες για το εμπόριο μελών τους και τις χρήσεις τους.
  • Επιπτώσεις των εκτρώσεων στους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό που τις εκτελούν.
  • Ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και συμβαδίζουν με την Ορθόδοξη πίστη, οι διδασκαλίες της λεγόμενης «Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής»;
  • Ανύπαντρες μητέρες καταγγέλουν κοινωνικό αποκλεισμό.
  • Είναι η Γιόγκα απαραίτητη στην προγεννητική αγωγή;
  • Οι επικίνδυνες διδασκαλίες της Νέας Εποχής σχετικά με την εμβρυακή ζωή του ανθρώπου + Λατρείες εξωθούν οπαδούς τους σε εκτρώσεις.
  • Η αλήθεια για την ιδρύτρια του «Οικογενειακού προγραμματισμού» Margaret Sanger. Σχέση της ίδιας και της οργάνωσής της με τον Χίτλερ και την ιδεολογία του, προσπάθειες να εξαφανίσουν τους μαύρους της Αμερικής με τον οικογενειακό προγραμματισμό κ.α.
  • Εξωσωματική γονιμοποίηση.
  • Δημογραφικό πρόβλημα.
  • Αίτημα φεμινιστικών οργανώσεων για απόσυρση τηλεκάρτας του ΟΤΕ με τη φράση «Πόσο κοστίζει μια έκτρωση; Όσο μια ανθρώπινη ζωή». Η γνώμη της «Ομάδας Γυναικών Αγάζηλος» και τα ψέματα της εφημερίδας «Ελευθεροτυπία».
  • Έλεγχος πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα. Ποιοι είναι οι σκοποί του, ποιοι τον χρηματοδοτούν.
  • Διεθνή νέα.
  • Νέα του «Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού» και των «Εκδόσεων Εγρήγορση».
  • Και άλλα…

Μπορείτε ν’ ακούσετε το σήμα της εκπομπής μ’ ένα κλικ εδώ.

 

Οι «Χριστοί» σταματούν στα… Βαλκάνια

H καταστροφολογία που είχε αναπτυχθεί εν αναμονή της αλλαγής χιλιετίας έχει κοπάσει αρκετά, όμως οι επίδοξοι «σωτήρες» παλεύουν ακόμη να κυριαρχήσουν στη διεθνή θρησκευτική υπεραγορά της νέας χιλιετίας. H Ευρώπη και μάλιστα τα Βαλκάνια, περιοχή πολιτικά και θρησκευτικά ταραγμένη από διάφορους παράγοντες και με μεγάλη γεωπολιτική σημασία, αποτελούν χώρο δράσης για πολλούς από αυτούς. Φαίνεται όμως, ότι η επέλασή τους δεν έχει μόνο «θρησκευτικούς» σκοπούς…

ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δρουν τουλάχιστον 2000 κινήσεις, από τις οποίες έχουν καταγραφεί επίσημα περίπου 1100. Οι διάφοροι «δάσκαλοι» δικτυώνονται ποικιλοτρόπως. Το ελληνικό τμήμα του ινστιτούτου Τζεόμιν π.χ. λειτουργεί σαν κλειστή ομάδα όπου τα μέλη φέρνουν γνωστούς τους, ενώ ο Ισραηλινός που το δημιούργησε και το επιβλέπει πηγαινοέρχεται μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ σχετικά αθόρυβα. Άλλοι ξεκινούν θορυβώδεις, πολυδιαφημισμένες περιοδείες με διαλέξεις, συνοδεία οπαδών και σκηνικών. Παράδειγμα η Βιετναμέζα «ανώτατη διδασκάλισσα» Τσινγκ Χάι, που πρωτοεμφανίστηκε στις 20 Μαίου του 1999 σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο, στολισμένη και μακιγιαρισμένη στην τρίχα, για «να ευλογήσει τα Βαλκάνια». Η τότε τουρνέ της περιελάμβανε τις χώρες Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Αρμενία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ουγγαρία, Φινλανδία, Σουηδία, Μεγάλη Βρεττανία και Ιρλανδία. Χώρες που στην πλειοψηφία τους, με τον α΄ ή β΄ τρόπο, εμπλέκονταν στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας. Oι εκατόν είκοσι οπαδοί, που την συνόδευαν με τρία βαν και κατέλαβαν κυριολεκτικά το ξενοδοχείο, έστησαν σε μισή μέρα την εκδήλωση δουλεύοντας εθελοντικά, χωρίς αμοιβή, πληρώνοντας οι ίδιοι τα έξοδα διαμονής τους. Το προσεγμένο σκηνικό της διάλεξης περιελάμβανε αρχαιοελληνικού τύπου κολώνες από αφρολέξ, με την επιγραφή «Ανώτατη διδασκάλισσα Τσινγκ Χάι – φώτιση – άμεση σωτηρία». Η «διδασκάλισσα» προσέφερε δωρεάν «μύηση», όμως ο εμπορικός σκοπός ήταν πασιφανής: στον κόσμο που την περίμενε πρόβαλαν διαφάνειες με κοσμήματα βουδιστικής εμπνεύσεως που εκείνη σχεδιάζει, συνοδεία απαλής μουσικής. Τα κοσμήματα, τα ρούχα, καθώς και πίνακες που ζωγραφίζει η ίδια, πωλούνταν έξω από την αίθουσα σε αστρονομικές τιμές.
Όσοι ακολουθούν την Χάι σ’ αυτές τις τουρνέ που θυμίζουν περιοδεία ροκ σταρ, πιστεύουν ότι εργάζονται για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, όπως πιστεύει η πλειοψηφία των οπαδών τέτοιων ομάδων. Έτσι ο Ιρλανδός κάμεραμαν Πάτρικ δήλωσε «περήφανος που υπηρετεί χωρίς αμοιβή αυτό το σκοπό», επειδή «όταν ζούσε ο Χριστός, έδινε αυτός τη μύηση. Τώρα τη δίνει η διδασκάλισσα, γιατί αυτή είναι «ζωντανός διδάσκαλος». Υπάρχει η αποστολική διαδοχή, αλλά μετά από τόσους αιώνες η ενέργειά της είναι πολύ μικρή. Ακόμα και οι Ινδοί γκουρού που έχουν πιο άμεση διαδοχή από το δάσκαλό τους, δίνουν μύηση κατώτερη από αυτήν της «διδασκάλισσας»».
Κλασική μέθοδος δικτύωσης είναι και το «ψάρεμα» μελών μέσω σεξουαλικών σχέσεων, που εφαρμόζουν κυρίως τα «παιδιά του Θεού» του Μο. Τελευταία δοκιμάζονται νέες πρακτικές, όπως η στρατολόγηση αγνώστων μέσω Ίντερνετ. Έτσι πολλοί Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου έχουν λάβει το ακόλουθο μήνυμα: «Γεια σου, με λένε….. Ψάχνοντας διευθύνσεις στο Ίντερνετ βρήκα και τη δική σου. Από το 1990 είμαι ενεργό μέλος του ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα κάνουμε μία εκστρατεία συλλογής 1.000.000 υπογραφών διεκδικώντας τη σταδιακή μεταφορά των κονδυλίων από την Άμυνα στην Υγεία, την Παιδεία και την ποιότητα ζωής των Ελλήνων. Αυτή η εκστρατεία εντάσσεται σε μία προσπάθεια που γίνεται σε 85 χώρες και που ο τίτλος και ο στόχος της είναι «ένας κόσμος χωρίς πολέμους και βία». Στην Ελλάδα συνεργαζόμαστε με διάφορους φορείς όπως την ΟΛΜΕ (εκπαιδευτικοί), την πανελλήνια ένωση συλλόγων γονέων, δήμους της Αττικής, σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας και Δημοτικά Συμβούλια Νεολαίας. Στόχοι μας στην κοινωνία:… ένα ανθρώπινο ον απαλλαγμένο από τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τις μνησικακίες, απελευθερωμένο από τον εγωισμό του, χαρούμενο και ανοιχτό σαν πραγματικός μικρός θεός που καθορίζει την πορεία του και ζει όπως του αξίζει. …για εμάς η συλλογή υπογραφών είναι μόνο η αρχή. Το θέμα δεν σταματά εδώ καθώς με αυτό τον τρόπο θα υπάρξουν κι άλλοι άνθρωποι που θα θελήσουν να δημιουργήσουν νέες σχέσεις με άλλους ανθρώπους ή συλλόγους και οργανώσεις». Ο παραλήπτης αυτού του μηνύματος δεν φαντάζεται ότι από πίσω κρύβεται η σκληρή γκουρουϊστική οργάνωση του Αργεντινού «Μεσσία» Σίλο (Mario Luis Rodriguez Cobos), που θεωρεί τον εκτός της οργάνωσής του κόσμο «γουρουνοκρατία». Ούτε βέβαια ξέρει ότι ο Σίλο, με πρόσχημα τη δημιουργία «μικρών θεών» και όπλο τεχνικές ελέγχου του νου, μετατρέπει τους οπαδούς του σε άβουλα όντα. Η παραπλανητική τακτική του «Ανθρωπιστικού κινήματος» έρχεται σε πλήρη συμφωνία με τις θέσεις του Λιβράγκα, ιδρυτή της Νέας Ακρόπολης: «Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει… χωρίς να υποψιάζεται κανείς πως οι άνθρωποι καλούνται να αλλάξουν τρόπο ζωής».
Παρά τον διαφορετικό τρόπο δικτύωσης, οι ομάδες μοιάζουν στο ότι διδάσκουν θεωρίες και τεχνικές ασυμβίβαστες με την Ορθοδοξία, και στο ότι επεκτείνονται με χρήματα των οπαδών. Από το Ινστιτούτο Τζεόμιν μέχρι τους Γνωστικούς κτλ, είναι τα μέλη που πληρώνουν δίδακτρα, ενοίκια και λογαριασμούς, και πουλούν τα βιβλία των αρχηγών φέρνοντάς τους κέρδη. «Μεσσίες» όπως η Τσινγκ Χάι πουλούν και άλλα είδη. Σύμφωνα με οπαδούς, πολλοί αγοράζουν τα είδη παρά την υψηλή τιμή, προσδοκώντας μια ειδική ευλογία, κι αισθάνονται κάτι ιδιαίτερο όταν τα φορούν ή τα έχουν στο σπίτι τους. Όμως πρώην μέλη καταγγέλλουν ότι οι οπαδοί εξωθούνται να τα αγοράζουν και να τα πουλούν. Ακόμα, πολλά από τα 100.000 μέλη της οργάνωσης εργάζονται εθελοντικά – χωρίς αμοιβή – στα 56 (πενήντα έξι) χορτοφαγικά εστιατόρια της γκουρού σε όλο τον κόσμο. Η Χάι ανοίγει κατά καιρούς στο όνομά της τραπεζικούς λογαριασμούς για «φιλανθρωπικούς σκοπούς», καλώντας τους οπαδούς να καταθέσουν χρήματα εκεί. Κανείς δεν ξέρει πόσα χρήματα συγκεντρώνονται και πόσα από αυτά διατίθενται για «φιλανθρωπίες». Όσα και να διατίθενται όμως, βγαίνουν από το πορτοφόλι των οπαδών και όχι της γκουρού. ΄Οπως επιβεβαίωσε ο Πάτρικ, οι περισσότεροι χώροι συγκέντρωσης των οπαδών για ομαδικό διαλογισμό έχουν νοικιαστεί και συντηρούνται από τους ίδιους. Δικά τους είναι και τα τηλέφωνα, που παρατίθενται για περισσότερες πληροφορίες. Κοντολογίς, η γκουρού διαθέτει ένα δίκτυο 100.000 ατόμων που την προωθούν φέρνοντας κέρδη και νέους οπαδούς, χωρίς η ίδια να πληρώνει μία.

ΑΠΟ ΠΟΥ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ;

Κατά κανόνα οι ομάδες που δρουν στα Βαλκάνια είναι εισαγόμενο είδος. Η δημοσιογράφος Μπιλιάνα Τζούρτζεβιτς, γυναίκα της χρονιάς το 1998 στη Γιουγκοσλαβία χάρη στα δυο της βιβλία – μπεστ σέλλερ σχετικά με τις λατρείες, είναι κατηγορηματική: «Έχω στοιχηματίσει ένα γεύμα με όποιον μου φέρει ένα στοιχείο, που να αποδεικνύει ότι υπάρχει έστω μια ομάδα με ρίζες στη θρησκευτική – μυθολογική κληρονομιά των κατοίκων της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Όλες οι σέχτες έρχονται από το εξωτερικό – μάλιστα μια δημιουργήθηκε στην αρχή της νατοϊκής επίθεσης ειδικά για τους Σέρβους και εισήχθη εδώ από το κέντρο της στην Ελλάδα».

ΕΓΧΩΡΙΟΙ «ΜΕΣΣΙΕΣ»

Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα: εκτός από τα παραρτήματα διεθνών οργανώσεων, που συχνά ξεκινούν από την Αμερική όπως η Σαηεντολογία, οι περισσότεροι εγχώριοι «μεσσίες» με προσωπικές θρησκευτικές επιχειρήσεις έχουν μαθητεύσει κάπου στο εξωτερικό. Τρανό παράδειγμα ο πρώην τραγουδιστής Παναγιώτης Τουλάτος, απόφοιτος της αμερικανικής αποκρυφιστικής σχολής Άσταρα και υποψήφιος – πλην απορριφθείς – αντιπρόσωπός της στην Ελλάδα.
Άραγε η κατάσταση αυτή εξυπηρετεί και κάτι άλλο, εκτός από τα προσωπικά οφέλη των «σωτήρων»; «Είναι εμφανές ότι κάποιοι κύκλοι ενθαρρύνουν τις σέχτες, που προκαλούν αποδιοργάνωση της περιοχής. Όπου υπάρχει αποδιοργάνωση, υπάρχει δυνατότητα διείσδυσης των ενδιαφερομένων», παρατηρεί μελετητής των ομάδων. Και συνεχίζει: «Μπορούμε να πούμε ότι, όπως έχει γραφτεί και στο γαλλικό Τύπο, οι Αμερικανοί αποθαρρύνουν τις σέχτες στην Αμερική, ενώ τις ενθαρρύνουν όσο μπορούν στην Ευρώπη». Κι αλήθεια ποιος ξεχνά τη γνωστή έκθεση που συντάσσει το State Department…
Ο Γιάννης Γαραντζώτης, πρώην διευθυντής της Νέας Ακρόπολης στη Θεσσαλονίκη, είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικός. «Η επέκταση των σεχτών σπάει τους παραδοσιακούς θρησκευτικούς συνεκτικούς δεσμούς, κάνοντας την κοινωνία εύκολη λεία για τη Νέα Τάξη. Τα εγχειρίδια της Μπλαβάτσκυ, που διδασκόμασταν στη Νέα Ακρόπολη, μιλούσαν καθαρά για πολυπολιτισμικές κοινωνίες και ομοσπονδίες κρατιδίων. Ο Λιβράγκα έγραφε από το 1957 ότι πρώτα θα καταρρεύσει το ανατολικό μπλόκ, μετά το δυτικό, και στη συνέχεια οι κοινωνίες θα γίνουν πολυπολιτισμικές. Μας έλεγαν ότι μοιραία θα επέλθει σύγκρουση των πολιτισμών, ότι αναπόφευκτα οι «φονταμενταλιστές» θα περάσουν από κάθαρση, (θα εξοντωθούν) και θα εισέλθουμε σ’ ένα νέο Μεσαίωνα, όπου η Νέα Ακρόπολη θα είναι σαν κιβωτός σωτηρίας. Τότε οι Ακροπολιτανοί και όσοι έρθουν κοντά τους, θα βάλουν τάξη στο χάος. Θεωρώ ότι ο πόλεμος μεταξύ των πολιτισμών μεθοδεύεται ήδη, με την επίρριψη στο Ισλάμ των πρόσφατων επιθέσεων κατά της Νέας Υόρκης και της Ουάσινγκτον. Η σύγκρουση αυτή θα ενισχύσει τη θέση ότι δεν πρέπει κανείς να είναι «απόλυτος», δηλ. συνεπής στην πίστη του, αλλά πρέπει να δέχεται ότι όλες οι θρησκείες έχουν δίκιο κι όλες λένε τα ίδια με διαφορετικά λόγια, για να πάψουν τάχα οι φανατικοί να προκαλούν προβλήματα. Οι ομάδες καλλιεργούν το θρησκευτικό συγκρητισμό και μια ανοχή διαφορετική από αυτήν που ξέραμε ως τώρα. Για παράδειγμα, ο παραδοσιακός Ορθόδοξος Χριστιανός μπορεί να συμπαθεί έναν Μουσουλμάνο σαν άτομο, αλλά θεωρεί τη θρησκεία του πλάνη. Ο εσωτεριστής Χριστιανός όμως, θεωρεί το Ισλάμ μια σοφία κι ένα δρόμο εξέλιξης».
Γιατί όμως τα Βαλκάνια έχουν γίνει στόχος τόσων ομάδων; «Από αυτά πηγάζει η κουλτούρα στην Ευρώπη», συνεχίζει ο Γιάννης Γαραντζώτης. Εξάλλου χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως αυτές των Βαλκανίων, εύκολα γίνονται θύματα στις λατρείες. Όταν η Νέα Ακρόπολη πήγε στη Ρωσία, μέσα σ’ ένα χρόνο απέκτησε 700 μέλη στη Μόσχα, κι έφτασε να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια!»
Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τον κ. Χάντινγκτον η Ορθοδοξία ανήκει στον αντιδυτικό χώρο – οπότε δικαιολογείται ο θρησκευτικός «εκπολιτισμός» – και σύμφωνα με τον κ. Κίσσινγκερ οι Έλληνες πρέπει να χτυπηθούν μεταξύ άλλων και στη θρησκεία τους…

ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πολλές ομάδες επιχειρούν να επηρεάσουν πολιτικούς: η Σαηεντολογία επιδιώκει «να φέρει την κυβέρνηση και τις εχθρικές φιλοσοφίες σε κατάσταση συμφωνίας με τους σκοπούς της Σαηεντολογίας». Υψηλόβαθμοι Σαηεντολόγοι μαζί με τον Τάκι Αλεξίου, «σείχη και δερβίση των μουσουλμανικών ταγμάτων Μεβλεβί και Τζεράχι», ιδρυτή διάφορων ομάδων σούφι, έγραφαν κατ’ επανάληψιν σε διάφορους πολιτικούς ζητώντας ματαίωση της ετήσιας Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης που θα κατάρτιζε κατάλογο ομάδων ασυμβίβαστων με την Ορθόδοξη πίστη, αλλά και χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Η Σαηεντολογία (πρώην ΚΕΦΕ) δεν έστελνε απλώς επιστολές σε πολιτικούς: τους παρακολουθούσε κιόλας, όπως αποκάλυψε η εισαγγελική έρευνα στα γραφεία της. Επιπλέον η θυγατρική της, WISE, σχεδίαζε τη δημιουργία σαηεντολογικού κρατιδίου στα Βαλκάνια. Το όνομα του κράτους, Bulgravia, προέρχεται από τα ονόματα των κρατών Βουλγαρία, Αλβανία, Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία.
Ο κ. Αλεξίου έχει κι άλλες πολιτικές προτάσεις εκτός από το χωρισμό κράτους – Εκκλησίας: Κατ’ αυτόν η Ελλάδα, «η μοναδική γέφυρα μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων», πρέπει να αλλάξει την εξωτερική της πολιτική σε Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο και νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, γιατί εκεί είναι ο τόπος όπου μπορεί να ξαναγεννηθεί ο «οικουμενικός πολιτισμός»…
Άλλες κινήσεις προχωρούν από τις προτάσεις σε δικά τους κόμματα: π.χ. η Γεωργία Ασημάκη κι άλλοι οπαδοί του Υπερβατικού Διαλογισμού του γκουρού Μαχαρίσι, έφτιαξαν στην Ελλάδα το «Κόμμα του Φυσικού Νόμου» με την καθοδήγηση Γερμανών μάνατζερ. Παρόμοιο κόμμα της ίδιας οργάνωσης υπάρχει και στη Γιουγκοσλαβία, όπου το υψηλόβαθμο στέλεχος της Ενωτικής Εκκλησίας του Μουν, Λιούμπισα Ράκιτς, ήταν σύμβουλος στην κυβέρνηση του Μίλαν Πάνιτς.
Σχέδια για τη διακυβέρνηση του κόσμου έχουν οι περισσότερες κινήσεις, από το «Συνδικάτο του Εωσφόρου» (Lucis Trust) μέχρι τους «Χάρε Κρίσνα». Οι πολιτικο-κοινωνικές θέσεις των διαφόρων «Μεσσιών» είναι άκρως ενδιαφέρουσες. Ο Λιβράγκα της Νέας Ακρόπολη π.χ., ήθελε την εξουδετέρωση της δημοκρατίας, η οποία κατ’ αυτόν «κυριαρχεί στους λαούς που βρίσκονται σε υπανθρώπινη κατάσταση» και οραματιζόταν μια ολοκληρωτική κοινωνία όπου «κανείς δε θα έχει λόγο, ούτε ευκαιρία να εργάζεται χωρίς όρεξη», και οι αποκλειστικές ερωτικές σχέσεις θα απαγορεύονται, ακόμα και μέσα στο γάμο. Κατά την έπαρση της σημαίας που κάνει η οργάνωση, η ελληνική σημαία είναι κάτω από εκείνη της Νέας Ακρόπολης, γιατί η Ελλάδα ανήκει «στην αυτοκρατορία της Νέας Ακρόπολης». Ο Λ.Ρ. Χάμπαρντ, «Μεσσίας» της Σαηεντολογίας η οποία στοχεύει στην παγκόσμια κυριαρχία, υποστήριζε από το 1965 ότι «η αυταπάρνηση και η δημοκρατία έσπρωξαν τον άνθρωπο πιο πολύ στο βούρκο…» και ότι «οι καλύτερες οργανώσεις στην ιστορία ήταν σκληρές οργανώσεις με πλήρη υποταγή». Όπως δηλαδή είναι και η δική του…

Δημοσιεύθηκε την Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2001 στον «Τύπο της Κυριακής» (ένθετο «Ορθοδοξία και Ελληνισμός», σελ. 20).