Ίσως, αγαπητοί αναγνώστες, να έχετε ακούσει ότι ο κόσμος θα τελειώσει το 2012 γιατί τότε σταματάει να μετράει το χρόνο το ημερολόγιο των Μάγιας – συγκεκριμένα το ημερολόγιο «της μεγάλης απαρίθμησης» (Long Count), ένα από τα τρία που είχαν… Μάλιστα, ότι ο κόσμος θα τελειώσει στις 21 Δεκεμβρίου, την Παρασκευή που μας έρχεται, επειδή

«η 21η Δεκεμβρίου είναι η μέρα που λαμβάνει χώρα το Χειμερινό Ηλιοστάσιο και για το 2012 ο Ήλιος θα είναι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με το κέντρο του γαλαξία μας.

Ο Ισημερινός του Γαλαξία μας και το μονοπάτι του Ηλίου πρόκειται να διασταυρωθούν στις 11.11 π.μ. GMT, στις 21 Δεκεμβρίου 2012. Εκείνο που κάνει το συγκεκριμένο γεγονός να ξεχωρίζει είναι πως αυτή η ευθυγράμμιση του 2012 θα έχει σχέση και με τα πολύ μακρινά αστέρια. Δηλαδή, η ευθυγράμμιση θα είναι δεξιά κατά μήκος όλου του γαλαξία κι αυτή η μετάπτωση των ισημεριών, που πηγαίνει σε έναν πλήρη κύκλο, συμβαίνει, από αστρονομικής πλευράς, μόνο μία και μοναδική φορά κάθε 26.000 χρόνια.»[i]

Βέβαια η ΝΑΣΑ σχολιάζει  τέτοιους ισχυρισμούς ως εξής:

«Δεν υπάρχει καμία ευθυγράμμιση πλανήτη το 2012 ή οποιαδήποτε άλλη στιγμή μέσα στα επόμενα χρόνια. Στην πραγματικότητα, στα τέλη του 2012 οι πλανήτες είναι διάσπαρτοι σε όλο τον ουρανό! … Πολλές ιστοσελίδες συζητούν την ευθυγράμμιση της Γης και του Ήλιου με το κέντρο του Γαλαξία μας στον αστερισμό του Τοξότη. Αυτό συμβαίνει κάθε Δεκέμβριο, χωρίς κακές συνέπειες, και δεν υπάρχει κανένας λόγος να περιμένουμε το 2012 να είναι διαφορετικό από κάθε άλλη χρονιά.»[ii]

Πάντως κάποιοι που προφανώς ΔΕΝ πιστεύουν ότι το 2012 θα φέρει το τέλος του κόσμου, σίγουρα τρίβουν τα χέρια τους, αφού

«Πάνω σε αυτή την αβεβαιότητα στήθηκε μια ολόκληρη «βιομηχανία» τα κέρδη της οποίας χτυπούν κόκκινο, ειδικά εκεί όπου μεγαλούργησαν οι Μάγια, στην Κεντρική Αμερική.

Κινηματογραφικές ταινίες, ντοκιμαντέρ και τηλεοπτικές σειρές με θέμα το τέλος του κόσμου στις 21 Δεκεμβρίου, βιβλία που υπερθεματίζουν και άλλα που αμφισβητούν την έλευση του Αρμαγεδδώνος, είναι μερικοί μόνο από τους τομείς στους οποίους δραστηριοποιείται η «βιομηχανία» αυτή.

Ασφαλώς από το χορό των δισεκατομμυρίων δεν θα μπορούσαν να λείπουν οι χώρες της Κεντρικής Αμερικής όπου αναπτύχθηκε ο πολιτισμός των Μάγια. Η κινητικότητα στις περιοχές είναι μεγάλη, ενώ μόνο στο Μεξικό ως το τέλος της χρονιάς αναμένεται να έχουν συρρεύσει 52 εκατ. τουρίστες.

Τα τουριστικά γραφεία πλασάρουν ένα ταξίδι στον θεωρούμενο φυσικό χώρο των Μάγια ως «τελευταία ευκαιρία», ενώ οι Αρχές καθησυχάζουν ότι τίποτα δεν πρόκειται να συμβεί.»[iii]

Και από την άλλη, η ένωση Μάγια με τον τίτλο «Oxlaljuj Ajpop» κατηγορεί την κυβέρνηση της Γουατεμάλας για απάτη, ψέματα διαστροφή της πραγματικότητας και μετατροπή του λαού των Μάγια σε φολκλόρ με σκοπό το κέρδος, επειδή καλλιεργεί σκόπιμα τον μύθο ότι το ημερολόγιο των Μάγια προβλέπει το τέλος του κόσμου το 2012.[iv] Ενώ ειδικοί επί του πολιτισμού των Μάγια τονίζουν ότι δεν είναι δυνατόν να συγχρονίσουμε επακριβώς τις ημερομηνίες του ημερολογίου τους με το δικό μας, οπότε αυτό το, κατά τους Μάγια, κομβικό χρονικό σημείο μπορεί να έχει ήδη περάσει ή να έρθει δεκαετίες αργότερα.[v]

Ας δούμε όμως με κάποιες παραπάνω λεπτομέρειες, την προέλευση της τόσο επικερδούς «προφητείας των Μάγιας», στο άρθρο «Πώς η «Αποκάλυψη των Μάγιας» προήλθε από ένα Νεοεποχίτικο «ταξίδι με μαγικά μανιτάρια».

Η «προφητεία» αυτή δεν πηγάζει καθόλου από τους Μάγιας – ούτε χρονολογείται προ χιλιετίας.
Οι πεποιθήσεις προέρχονται από δύο Νεοεποχίτικα βιβλία των δεκαετιών του ’70 και ’80.

Τα δύο βιβλία προβλέπουν μια κατάληξη τόσο σουρεαλιστική, όσο μια «αναβάθμιση» της ανθρώπινης συναίσθησης από ένα πνεύμα από τον έβδομο αιώνα. Η ίδια η ημερομηνία προέρχεται από μια προφητεία που βασίζεται σε ένα «ταξίδι» με μαγικά μανιτάρια.

«Η 21η Δεκεμβρίου θα είναι απλώς άλλο ένα πρωινό Παρασκευής» είπε ο Άντριου Ουίλσον, Βοηθός Διευθυντής Κοινωνικών Μελετών στο Πανεπιστήμιο του Ντέρμπυ. «Το 1987 ένας χίπυ γκουρού ονόματι Χοσέ Αργκέλ συνέδεσε την ημερομηνία με το ημερολόγιο των Μάγιας στο βιβλίο του με τίτλο «Ο Παράγοντας Μάγια».  Όμως επρόκειτο για μια καταργημένη μορφή του ημερολογίου, που είχε να χρησιμοποιηθεί από το έτος 1100 μ.Χ.»

«[Ο Αργκέλ] δήλωνε πως ήταν αγωγός διαφόρων πνευμάτων, συμπεριλαμβανομένου του πνεύματος ενός βασιλιά των Μάγια από τον έβδομο αιώνα. Εκείνος είχε προείπει για μια ‘μετατόπιση στην ανθρώπινη συναίσθηση’ – μια μαζική διαφώτιση».
Η δε συγκεκριμένη ημερομηνία της 21ης Δεκεμβρίου πρωτοεμφανίσθηκε σε ένα προηγούμενο έργο – ένα βιβλίο του 1975 γραμμένο από τον Τέρενς Μακέννα, έναν συγγραφέα που έγινε γνωστός από τις περιγραφές του για τους «μηχανικούς καλικάντζαρους» που έβλεπε όσο ήταν κάτω από την επήρεια ναρκωτικών.
Η ημερομηνία εμφανίσθηκε στην προφητεία «Χρονική Στιγμή Μηδέν» του Μακέννα και βασίσθηκε στα μαθηματικά του ίδιου του Μακέννα, την Κινεζική μαντική «I Ching», και ένα ταξίδι με μαγικά μανιτάρια.
Ο Μακέννα αργότερα γνώρισε τον Αργκέλ και οι δυο τους έγιναν –σύμφωνα με τον Ουίλσον– τμήμα ενός κύκλου Νεοεποχιτών συγγραφέων που ο ένας παρέπεμπε στα έργα του άλλου, δίνοντας έτσι στην «προφητεία» έναν αέρα πειστικότητας.

 «Η σημαντικότητα της 21ης Δεκεμβρίου 2012 σε κύκλους της Νέας Εποχής προέκυψε από το έργο του ‘εθνοβοτανιστή’ Τέρενς Μακέννα, καθώς ταξίδευε βαθειά μέσα στον Αμαζόνιο την δεκαετία του ‘70» είπε ο Ουίλσον.  «Οι υπολογισμοί του για ένα ‘κύμα μηδενισμού του χρόνου’ πρότεινε πως ο κόσμος θα βίωνε μια τεράστια αλλαγή την 21η Δεκεμβρίου.»
«Ο Αργκέλ, που διατηρούσε ένα διαχρονικό ενδιαφέρον για τα πνευματιστικά των Ιθαγενών Αμερικανών, είχε εμπνευσθεί από το έργο του Μακέννα.  Έκανε δημοφιλή την ημερομηνία αυτή στους νεοεποχίτικους κύκλους του, με το να την συσχετίσει με το ‘ημερολόγιο μεγάλης απαρίθμησης’ των Μάγια.»
«Καθώς εξελίχθηκε η πεποίθηση αυτή, συσχετίσθηκε και με άλλες, πιο εξωφρενικές προβλέψεις – όπως την ιδέα πως η Γη θα χτυπηθεί από έναν ανεξέλεγκτο πλανήτη ονόματι ‘Νιμπίρου’, ή πως θα την καταπιεί μια μαύρη τρύπα.»

«Δεν υπάρχει κάποιο κεντρικό πιστεύω», είπε ο Ουίλσον. «Ποικίλει, από την ιδέα πως ίσως μετακινηθούν οι μαγνητικοί πόλοι, μέχρι την ιδέα ενός ‘γαλαξιακού συμβουλίου’ που θα επισκεφθεί την Γη.  Δεν υπάρχει μία, ξεκάθαρη ιδέα. Απλώς καθρεφτίζει τα νεοεποχίτικα πιστεύω από τα οποία προέρχεται.»

«Εχει γίνει μέρος πολλών θρησκευτικών κινημάτων.  Για παράδειγμα, η ‘Γαλαξιακή Ομοσπονδία του Φωτός’ πιστεύει πως ο πλανήτης ‘Χ’ θα περάσει πολύ κοντά από την Γη το 2012, προκαλώντας μια βαθειά μεταμόρφωση στην ανθρώπινη ζωή πάνω στην Γη.»

«Αυτό που έχουν κοινό – αυτή, καθώς και οι άλλες αποκαλυπτικές ημερομηνίες μέσα στα νέα θρησκευτικά κινήματα – είναι πως συχνά προβλέπουν ότι τα γεγονότα θα συμβούν μέσα στα χρόνια ζωής του πιστού, κάνοντας τα πιστεύω τους επείγοντα και σημαντικά», είπε ο Ουίλσον.

«Όμως, ο περισσότερος κόσμος που πιστεύει στην σημασία της 21ης Δεκεμβρίου 2012 έχει μετριάσει τις προβλέψεις αυτές περί αποκάλυψης, και αντ’ αυτού, πιστεύει πως σηματοδοτεί κάποια σημαντική αλλαγή στην ανθρωπότητα.  Τώρα, όσο για το αν πρόκειται για αλλαγή στον πολιτισμό ή για ένα παγκόσμιο γεγονός – οι περισσότεροι που πιστεύουν σε κάποια αποκάλυψη δεν θα προετοιμάζονται για ένα γήινο τέλος, αλλά θα προσδοκούν κάποια επικείμενη μεταμόρφωση.»
«Πολλοί άνθρωποι προσβλέπουν στην ιστορία αυτή για καθησυχασμό – είτε για το οικονομικό κλίμα, ή ακόμα, για τους φόβους που έχουν παραδείγματος χάριν για τον Μεγάλο Επιταχυντή Μορίων Hadron.»

«Αυτό που έχει εκλαϊκευθεί είναι όλα τα δραματικά στοιχεία – εγώ πάντως σίγουρα θα κάνω τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια μου όπως πάντα και εφέτος.»

Η εργασία του Ουίλσον, «From Mushrooms to the Stars» («Από τα μανιτάρια sτα άστρα»), θα κυκλοφορήσει από τον εκδοτικό οίκο Ashgate το 2013.»[vi]

Αυτά λοιπόν για τα πνεύματα των αρχαίων βασιλιάδων και τα παραισθησιογόνα μανιτάρια, που έκαναν κάποιους να δουν άστρα – αλλά και χρήματα.

Σχετικά με τις «πιο εξωφρενικές προβλέψεις – όπως την ιδέα πως η Γη θα χτυπηθεί από έναν ανεξέλεγκτο πλανήτη ονόματι ‘Νιμπίρου’, ή πως θα την καταπιεί μια μαύρη τρύπα» η σχετική σελίδα της ΝΑΣΑ είναι πραγματικά πολύ χρήσιμη: http://astrobiology2.arc.nasa.gov/ask-an-astrobiologist/intro/nibiru-and-doomsday-2012-questions-and-answers

Από εκεί μεταφέρω το απλό επιχείρημα ότι ο ισομεγέθης με τη γη πλανήτης Νιμπίρου ή Χ, ο οποίος θα μας χτυπήσει μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου, πολύ απλά δεν υπάρχει, γιατί αν υπήρχε και ήταν τόσο κοντά μας ώστε να μας χτυπήσει σε λίγες μέρες, ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ η ΝΑΣΑ ήθελε να το κρύψει για να μην δημιουργηθεί πανικός, θα τον είχαν εντοπίσει τόσο επαγγελματίες, όσο και ερασιτέχνες αστρονόμοι… Αυτή τη στιγμή υπάρχουν περισσότεροι από 100.000 σε ολόκληρο τον κόσμο και είναι λίγο απίθανο η ΝΑΣΑ να τους ελέγχει όλους…

Αν θέλετε να δείτε πόσες ακόμα φορές και από πόσες διαφορετικές ομάδες προβλέφθηκε το τέλος του κόσμου, και θυμάστε μόνο τους Μάρτυρες του Ιεχωβά που είναι βετεράνοι στο είδος αυτό, κάντε κλικ εδώ.

Να συμπληρώσουμε στις πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες του κειμένου, ότι σύμφωνα με στοιχεία που παραθέτει ο Ρέημοντ Φραντς, πρώην μέλος του Κυβερνώντος Σώματος των Μαρτύρων του Ιεχωβά, κάποιοι που κήρυτταν «σύντομη καταστροφή του Κόσμου» από τον… Ιεχωβά Θεό, προφανώς δεν τις πίστευαν κι οι ίδιοι… Αφού στα μέσα της δεκαετίας του 1940, κι ενώ η οργάνωση δίδασκε ότι ο κόσμος θα καταστρεφόταν πολύ σύντομα, ο αντιπρόεδρος Φρεντ Φραντς δήλωνε σε τοπική συνάθροιση του Ντητρόιτ ότι στο Μπρούκλυν δεν περίμεναν να κλείσουν, και «όποιος ήθελε να στείλει συνδρομή για το περιοδικό ‘Σκοπιά’ δεν χρειαζόταν να στείλει για έξι μήνες μόνο – μπορούσε να στείλει για έναν ολόκληρο χρόνο ή για δύο χρόνια, αν ήθελε’!»[vii]
Όμως, στο παραπάνω κείμενο του Γραφείου Αιρέσεων της Ιεράς Μητροπόλεως Καστορίας δεν υπάρχουν μόνο απαρίθμηση ψευδοπροφητών. Υπάρχει και η χριστιανική απάντηση σε όλες αυτές τις – πολύ επικερδείς για κάποιους – ψευδοπροφητείες:

«Μελετώντας την Ορθόδοξη διδασκαλία για τα έσχατα μπορούμε να πούμε:

1ον. Κανείς άνθρωπος δεν μπορεί να υπολογίσει πότε ακριβώς θα γίνει το τέλος του κόσμου.

Mόνο ο Θεός Πατέρας γνωρίζει την ημέρα και την ώρα που θα συμβεί ( Ματθ. κεφ. 24, στίχ. 36 και 42-44). Το ίδιο επαναλαμβάνει και ο απόστολος Παύλος (Α΄ Θεσσ. 5, 2-4).

Επομένως όποιος ορίζει ημερομηνίες είναι απατεώνας.

2ον. Ο Ιησούς Χριστός, όταν Τον ρώτησαν οι μαθητές Του, απάντησε ότι το τέλος θα έρθει απρόσμενα, όπως ο κλέφτης μέσα στη νύχτα.

Επομένως θα πρέπει να είμαστε πάντοτε έτοιμοι, με πνευματική αφύπνιση και επαγρύπνηση.

3ον. Πριν το τέλος θα υπάρξουν «σημεία», που θα προσανατολίσουν τους χριστιανούς όχι στο πότε ακριβώς θα γίνει, αλλά ότι πλησιάζει.

4ον. Το τέλος του κόσμου δεν θα είναι  τέλος, αλλά η «Ημέρα του Κυρίου η μεγάλη και επιφανής» (Πράξεις , 2, 20), με γεγονότα που λαχταρούν από τα βάθη της καρδιάς τους οι χριστιανοί από την αρχή του χριστιανισμού!

—  Θα επιστρέψει ο Χριστός γεμάτος φως και συνοδευόμενος από τους αγίους αγγέλους (Ματθ. κεφ. 25, 31).

—  Θα γίνει η ανάσταση όλων των νεκρών! (κατά Ιωάννην, κεφ. 5, στίχ. 25. Α΄ Θεσσ. 4, 16. Αποκάλυψις 20, 11-13, κ.λ.π.).

—  Θα νικηθεί τελείως το κακό,

—   θα πάψει ο θάνατος και θα ανατείλει η αιώνια ημέρα του παραδείσου (Αποκάλυψις, κεφ. 21-22).

—  Δεν πρέπει λοιπόν να περιμένουμε το τέλος με φόβο, αλλά με χαρά.

—  Ο απόστολος Παύλος δίνει τον τρόπο αντιμετώπισης κάθε δυσκολίας « Πάντοτε χαίρετε, ἀδιαλείπτως προσεύχεσθε,  ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς.» (Α’ Θεσ.ε’,16-18)

—   Η ίδια η Αποκάλυψη τελειώνει με την προσευχή «Ναι, έλα, Κύριε Ιησού» (Αποκ.κβ’20)

Αλλά πριν το τέλος, θα έρθει η μέρα της δικής μας συνάντησης με τον Ιησού. Θα είμαστε έτοιμοι να Τον αντικρίσουμε;

Και φυσικά η ετοιμασία που θέλει ο Χριστός από εμάς δεν είναι μάσκες οξυγόνου, καταφύγια και αποθήκες τροφίμων.

—  Στην Ορθοδοξία  λοιπόν δεν φοβόμαστε το «τέλος».

—  Δεν ψάχνουμε για τον αντίχριστο αλλά αναζητούμε με λαχτάρα το Χριστό

—  Εδώ  δεν υπάρχει κανένας κακός Θεός που να απειλεί  με ποτάμια αιμάτων

—  Εδώ δεν περιμένουμε κανένα «τέλος».

—  Περιμένουμε το Χριστό.»[viii]

Καλά Χριστούγεννα λοιπόν, αγαπητοί αναγνώστες.

ΣΤΟΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΟ ΤΟΥ «Mr. Crowley»

Ο πολυσυζητημένος Άλιστερ Κρόουλι (Aleister Crowley, 1875-1947), γνωστός στους θιασώτες της ροκ από το τραγούδι Mr. Crowley του Όζυ Όζμπορν και την παρουσία του στο εξώφυλλο του άλμπουμ των Μπητλς, Sergeant Pepper‘s Lonely Hearts Club Band, θαυμάζεται[1] και μισείται μέχρι σήμερα. Το πιο πρόσφατο βιβλίο που γράφτηκε γι’ αυτόν, αποδίδοντάς του διάφορες δολοφονίες, κυκλοφόρησε το 2011.[2] Οι ενάντιοί του τον αποκαλούν «πάπα του νεοσατανισμού» και «πιο κακό άνθρωπο του 20ού αιώνα», ενώ οι θαυμαστές του εξυμνούν φημολογούμενες μαγικές, ορειβατικές, καλλιτεχνικές κ.α. ικανότητές του.

Η διδασκαλία του Κρόουλι συνοψίζεται κυρίως στις φράσεις «Κάνε αυτό που θέλεις, αυτό θα είναι το σύνολο του νόμου» και «Η αγάπη είναι ο νόμος, η αγάπη κάτω από τη θέληση». Στις «Εξομολογήσεις» του (κεφ. 49), γράφει ότι το 1904 που με την πρώτη σύζυγό του Ρόουζ Κέλλυ έκαναν επικλήσεις στην Αίγυπτο, εκείνη τον πληροφόρησε ότι «ο φύλακας άγγελός του» ονόματι Άιβας (Aiwass) του ζητούσε να καταγράψει μηνύματα προς την ανθρωπότητα που θα του υπαγόρευε ακριβώς στις 12 το μεσημέρι της 8^ης, 9^ης και 10^ης Απριλίου.[3] Ο Κρόουλι κατέγραψε τις υπαγορεύσεις αυτής της «προανθρώπινης διάνοιας» (Praeterhuman intelligence) στο τριμερές «Βιβλίο του νόμου» (Liber Al Vel Legis).[4] Με βάση το βιβλίο αυτό, που ασχολείται με Αιγύπτιους θεούς, όπως ο Ώρος και η Ίσιδα, και δίνει οδηγίες για σεξουαλική μαγεία κ.α., δημιούργησε τη «θρησκεία του Θελήματος». Αργότερα έγραψε κι άλλα βιβλία με αυτόματη γραφή.

 ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ: ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΚΑΙ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗ

Στους παρακάτω στίχους από το 2^ο μέρος του «Βιβλίου του Νόμου» ο Άιβας μιλά για την ταυτότητά του, συμβουλεύει και υπόσχεται:

II:22. Είμαι το φίδι που δίνει Γνώση και Απόλαυση και λαμπρή δόξα, και ταράζει τις καρδιές των ανδρών με μέθη. Για να με λατρέψεις παίρνε κρασί και παράξενα ναρκωτικά περί των οποίων θα πω στον προφήτη μου, και μέθυσε μ’ αυτά! Δεν θα σε βλάψουν καθόλου. Είναι ψέμα, αυτή η απερισκεψία κατά του εαυτού. Η έκθεση της αθωότητας είναι ένα ψέμα. Να είσαι δυνατός, ω άνθρωπε! Πόθησε, απόλαυσε όλα όσα έχουν σχέση με αισθήσεις και έκσταση. Μη φοβάσαι ότι θα σε αρνηθεί κανένας Θεός γι’ αυτό.[i]

II:65. Εγώ είμαι ο Κύριος: Εσύ είσαι ο Άγιος Εκλεκτός.[ii]

 II:66.Γράψε, και βρες έκσταση στο γράψιμο! Εργάζου, και γίνε η κοίτη μας στην εργασία! Ρίγησε από τη χαρά της ζωής και του θανάτου! Α! Ο θάνατός σου θα είναι ωραίος, όποιος τον δει θα χαρεί. Ο θάνατός σου θα είναι η σφραγίδα της υπόσχεσης της αγάπης μας που θα κρατήσει αιώνια. [iii]

Το παρακάτω απόσπασμα από το 3^ο μέρος αναφέρεται στους θεούς, τα τιμώμενα πρόσωπα, αλλά και τους οπαδούς των άλλων θρησκειών:

III:50 Είμαι σε μια μυστική τετραμερή λέξη, η βλασφημία κατά όλων των θεών των ανθρώπων.

III:51 Κατάρα σ’ αυτούς! Κατάρα σ’ αυτούς! Κατάρα σ’ αυτούς!

III:52 Με το γερακίσιο κεφάλι μου τσιμπώ τα μάτια του Ιησού, καθώς αυτός κρέμεται επάνω στο σταυρό.

III:53 Ανεβοκατεβάζω τα φτερά μου στο πρόσωπο του Μωάμεθ και τον τυφλώνω.

III:54 με τα νύχια μου ξεσκίζω τη σάρκα του Ινδού και του Βουδιστή, του Μογγόλου και του Ντιν.

III:55 Γκρεμιστείτε! Ανατιναχτείτε! Φτύνω στα άρρωστα από μέθη δόγματα σας.

III:56 Η Μαρία η απαραβίαστη ας γίνει κομμάτια στους τροχούς: για χάρη της ας περιφρονούνται ανάμεσά σας εντελώς όλες οι αγνές γυναίκες![iv]

Μερικοί παρατηρούν ότι το «Βιβλίο του Νόμου» μοιάζει πολύ με τα προηγούμενα έργα του Κρόουλι «The Tale of Archais» και «Rosa Mundi»[5], ότι «στερείται την αυθεντία των προφητικών γραφών» και ότι οι ιδέες και διατυπώσεις του προϋπάρχουν στον «Γαργαντούα» του Ραμπελαί, στο «Τάδε έφη Ζαρατούστρα» του Νίτσε και στο «Αιώνιο Ευαγγέλιο» (Everlasting Gospel) του Ουίλλιαμ Μπλέικ. Αυτά μπορεί να υποδεικνύουν ότι ο Κρόουλι το επινόησε ώστε να διαδεχθεί τον Μαγκρέγκορ Μάδερς στην ηγεσία του μαγικού τάγματος «Χρυσή Αυγή» και να ιδρύσει τον Κροουλιανισμό[6], αφού μετά τη συγγραφή του έγραψε στον Μάδερς ότι οι μυστικοί αρχηγοί είχαν πια ορίσει εκείνον ως αρχηγό του τάγματος.[7] Έχει επίσης γραφτεί ότι ο Κρόουλι είχε έρθει σε επαφή με οντότητα που απλά του έλεγε ό,τι ήθελε να ακούσει, αλλά και ότι ο Άιβας, ο Ώρος και οι λοιποί δεν ήταν επινόησή του αλλά προβολές του ασυνειδήτου του: ότι δηλ. ήταν δημιούργημα του δικού του νου, που το εξέλαβε έτσι ώστε πίστεψε ότι ο ίδιος ήταν απλά ο γραφέας.[8]

Όποια κι αν είναι η προέλευση του βιβλίου, δεν αποδείχθηκε προφητικό: Ο Κρόουλι βλάφτηκε πολύ από τη χρήση των ναρκωτικών και του αλκοόλ, ενώ ο θάνατός του από μυοκαρδιακή εκφύλιση και χρόνια βρογχίτιδα σε ηλικία 72 ετών σε ένα πτωχοκομείο δεν ήταν καθόλου ωραίος.

ΠΡΙΝ ΤΟ «ΒΙΒΛΙΟ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ»

O Έντουαρντ Αλεγκζάντερ Κρόουλι (Edward Alexander Crowley), που μικρό τον φώναζαν Άλικ (Alick)[9] και αργότερα άλλαξε το όνομά του σε Άλιστερ, ήταν μοναχογιός δυο πλούσιων, φανατικών μελών της αυστηρής πουριτανικής σέχτας «Αδελφοί του Πλύμουθ»[v]. Οι «Αδελφοί», με ακρογωνιαίο λίθο της πίστης τους το Πυρ της Κολάσεως, θεωρούσαν κάθε λέξη στη Βίβλο θεόπνευστη και ανέμεναν «σύντομα» την Ημέρα της Κρίσεως, οπότε θα καταστρέφονταν όλοι οι άνθρωποι εκτός από αυτούς.[10]

Ο πατέρας του Κρόουλι, Έντουαρντ, ο ήρωάς του, είχε θέση ισχύος, ζωτικότητα και αίσθηση του χιούμορ.[11] Ήταν κάπως ψευτοπαλικαράς, καθώς κάποτε φοβέρισε μια γυναίκα ώσπου εκείνη έβαλε τα κλάματα[12]. Παρήγαγε τη μπύρα Κρόουλι Έιλ και την πουλούσε μαζί με σάντουιτς με ζαμπόν και τυρί σε δικά του καταστήματα, δημοφιλή ανάμεσα στους υπαλλήλους των πόλεων γύρω στο 1850.[13]

Ο Κρόουλι περιέγραψε τη μητέρα του Μπέρθα ως «ανεγκέφαλη θρησκόληπτη του πιο στενοκέφαλου, λογικού και απάνθρωπου τύπου»,[14] που τον θεωρούσε το «Θηρίο 666» της Αποκάλυψης,[15] [vi] και τον εαυτό του ως κακομαθημένο: «Διδάχτηκα να απαιτώ κάθε δυνατή πολυτέλεια. Τίποτα δεν ήταν αρκετά καλό για μένα.»[16] [vii] Χαρακτηριστικό της πολυτελούς ανατροφής του είναι ότι την εποχή που γιατροί και δικηγόροι είχαν τρεις υπηρέτες, η οικογένειά του είχε τέσσερις.[17]

Μικρός έπαιζε «τους αριστοκράτες» με τους φίλους του, αποκαλώντας τα παιδιά του τοπικού σχολείου «παλιοτόμαρα», και στήνοντάς τους ενέδρες στις οποίες τα βομβάρδιζαν με μπιζέλια και βέλη. Μια φορά επιτέθηκε σ’ έναν εργάτη που δούλευε σ’ έναν λάκκο, τον έρριξε κάτω με χτύπημα κι ύστερα κατέφυγε στο σπίτι του. Άλλη φορά χτύπησε με μπαστούνι ορειβασίας ένα παιδί που έκανε θελήματα και θορυβήθηκε όταν αυτό τον κυνήγησε μέχρι το σπίτι του, όπου «βέβαια, επενέβησαν οι μεγάλοι.»[18]

Στα 11 χρόνια του έχασε τον πατέρα του από καρκίνο, και αντέδρασε συμπεριφερόμενος άσχημα στο σχολείο. Η μητέρα του τον πήρε στο Λονδίνο, κοντά στον αδελφό της Τομ Μπίσοπ, που ο Κρόουλι θεωρούσε ύπουλο και υποκριτή.[19] Ακολούθησαν αρκετές αλλαγές σχολείων και εκπαιδευτών. Κάποιοι εκπαιδευτές του έμαθαν ορειβασία και ψάρεμα για τη βελτίωση της ασθενικής υγείας του, άλλοι προσπάθησαν να τον αποπλανήσουν κι άλλοι τον μύησαν στο ποτό, το κάπνισμα, το μπιλιάρδο, τη χαρτοπαιξία και το ετεροφυλικό σεξ με πόρνες.[20] Ο Κρόουλι έπειθε τη μητέρα του να τον πάρει από κάποια σχολεία ενώ από άλλα τον έδιωχναν, όπως από το Τόνμπριτζ (Tonbridge), όταν κόλλησε γονόρροια από μια πόρνη της Γλασκώβης.[21]

Το 1891 κατά τη νύχτα του Γκάι Φοξ (Guy Fawkes), ενώ ήταν 14 ετών, η προσπάθειά του ν’ ανάψει ένα κατασκευασμένο στο σπίτι πυροτέχνημα, αποτελούμενο από ένα μεγάλο γυάλινο βάζο με σχεδόν δύο κιλά πυρίτιδας, οδήγησε σε ατύχημα: η έκρηξη έσπασε τα κοντινά παράθυρα κι αυτός χτύπησε κι έχασε τις αισθήσεις του. Παρέμεινε σε κώμα για τέσσερις ημέρες (96 ώρες), και έπρεπε να φορά ένα τυφλοπάνι για δύο εβδομάδες για το φόβο της τύφλωσης από την έκρηξη. Λέγεται ότι αφού βγήκε από το κώμα είχε μια σημαντική αλλαγή στην προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του. Μερικοί από τους οπαδούς του πιστεύουν ότι το ατύχημα του έδωσε “μυστικές δυνάμεις”, άλλοι θεωρούν ότι του προκάλεσε μικρή εγκεφαλική βλάβη.[22]

ΚΡΟΟΥΛΙ ΚΑΙ ΓΥΝΑΙΚΕΣ

Ο Κρόουλι αναζητούσε «Πορφυρές γυναίκες», ερωμένες που ενσάρκωναν τη «Μεγάλη Πόρνης Βαβυλώνα» ή «Μπάμπαλον», που κάθεται στο Θηρίο της Αποκάλυψης 17:3-6, για να τις χρησιμοποιεί σε σεξουαλική μαγεία και επικοινωνίες με πνεύματα. Ελλείψει αυτών πλήρωνε πόρνες.[23]

Το 1913 η σχέση με την Ουγγαρέζα Άννυ Ρίνγκλερ, που «μπορούσε να κάνει ευτυχισμένη μόνο προκαλώντας της πόνο», τον ενέπνεε να γράφει και του προκαλούσε «ευτυχία, έμπνευση, πνευματικότητα και ρομαντικό ιδεαλισμό».[24] [viii] Την ίδια χρονιά λιμάρισε τους κυνόδοντές του για να δίνει στις γυναίκες που συναντούσε το «φιλί του ερπετού», δαγκώνοντας με τα σουβλερά δόντια τον καρπό ή το λαιμό τους.[25] [ix]

Κάποιες «Πορφυρές γυναίκες» τρελαίνονταν ή αυτοκτονούσαν: η πρώτη του σύζυγος Ρόουζ Κέλλυ έγινε αλκοολική και κλείστηκε σε άσυλο, η δεύτερη, Μαρία ντε Μιραμάρ, τρελάθηκε και την έκλεισαν στο ψυχιατρείο, η ερωμένη του Hanni F αυτοκτόνησε λίγο μετά το χωρισμό τους ενώ η Dorothy Olson ήπιε αλκοόλ μέχρι θανάτου.[26] Ο Κόλιν Γουίλσον σημειώνει: «Η Χάννι ήταν εξαρχής νευρωτική, γι’ αυτό τον έλκυσε. Το ίδιο ισχύει για την Ντόροθυ Όλσον, τη Μαρία ντε Μιραμάρ, την πρώτη του σύζυγο Ρόουζ, τη Λέα Χέρτσιγκ – για την ακρίβεια, για κάθε γυναίκα για την οποία έχουμε λεπτομερές ιστορικό. Του άρεσαν οι γυναίκες με τις οποίες μπορούσε να καυγαδίζει. Η επόμενη ερωμένη του, που ο Σίμοντς ονομάζει Gertrude S, μια φορά τον κάρφωσε μ’ ένα μεγάλο μαχαίρι κρέατος.» [27] [x]

«Όταν ο Τζέραλντ Χάμιλτον έμενε με τον Κρόουλι στο Βερολίνο, ήρθε μια μέρα και βρήκε τη Γκέρτρουντ δεμένη στο πάτωμα, με ένα σημείωμα δίπλα που έλεγε ότι δεν επρόκειτο να αφεθεί ελεύθερη. Σε μια άλλη περίπτωση βρήκε τη Γκέρτρουντ γυμνή στο πάτωμα και τον Κρόουλι να κοιμάται. Όταν ρώτησε τον Κρόουλι αν ήταν άρρωστη, ο Κρόουλι δήλωσε: «Τι, δεν έχει ακόμα πάει για ύπνο η σκύλα», και της κατάφερε μια τρομερή κλωτσιά που ξεκίνησε άλλον ένα γύρο με γρατζουνιές και ουρλιαχτά. Αυτές οι κρίσεις συνήθως τελείωναν όταν καλούνταν ο τοπικός γιατρός και χορηγούσε ένα ηρεμιστικό. Στον Κρόουλι άρεσαν οι μαζοχίστριες.» [xi]

Ο Κρόουλι έγραψε: «Η ερωτική μου ζωή ήταν πολύ έντονη. Οι σχέσεις μου με γυναίκες ήταν απόλυτα ικανοποιητικές. Μου έδιναν το μάξιμουμ σωματικής απόλαυσης και ταυτόχρονα συμβόλιζαν τις θεολογικές μου αντιλήψεις για την αμαρτία. Ο έρωτας ήταν μια πρόκληση στο Χριστιανισμό. Ήταν ένας υποβιβασμός και μια καταδίκη σε αιώνια τιμωρία.»[28] [xii]

«(Οι γυναίκες) διανοητικά ήταν ανύπαρκτες. … Τα επιτεύγματά τους ήταν αυτά του πιθήκου και του παπαγάλου. Αυτά τα γεγονότα δεν με αποθάρρυναν. Αντιθέτως, ήταν πολύ βολικό να πρέπει κανείς να έχει σεξουαλικές σχέσεις μ’ ένα ζώο».[29] [xiii]

Σχετικά με την πρώτη του σύζυγο σημειώνει: «Μια φορά, κατά την πρώτη εβδομάδα περίπου, η Ρόουζ πήρε λίγο αέρα. Αναγνώρισα τα συμπτώματα και τη γύρισα ανάποδα και την έδειρα. Από τότε πρόσθεσε τα χαρακτηριστικά μιας τέλειας συζύγου σε εκείνα της τέλειας ερωμένης. Οι γυναίκες, όπως όλοι οι ηθικά κατώτεροι, συμπεριφέρονται καλά μόνο όταν αντιμετωπίζονται με αποφασιστικότητα…»[30] [xiv]

Κι αργότερα, όταν η Ρόουζ ήρθε με το μωρό τους να τον βρει στην Καλκούττα: «Δεν ένιωθα πια αγάπη γι’ αυτές, δεν ενδιαφερόμουν να τις προστατέψω…» Τις πήρε σε τετράμηνο ταξίδι στην Κίνα και μετά τις έστειλε στην Αγγλία μέσω Ινδίας, ενώ αυτός επέστρεψε μέσω Νέας Υόρκης. Στο ταξίδι της επιστροφής, η κόρη τους πέθανε στη Ρανγκούν από τυφοειδή πυρετό.[31] [xv] «Είναι χαρακτηριστικό ότι ο ίδιος (ο Κρόουλι) ουδέποτε κούνησε το δάχτυλο στον εαυτό του που άφησε την έγκυο σύζυγό του και το βρέφος του να επιστρέψουν μόνες στην πατρίδα από την Άπω Ανατολή, ενώ εκείνος επέστρεψε στην κυριολεξία από την αντίθετη κατεύθυνση.» [xvi]

Αργότερα, «Η Ρόουζ τρελαινόταν και αυτός της έδωσε διαζύγιο. Ο Σίμοντς λέει ότι ο Κρόουλι διασκέδαζε συχνά ερωμένες στο σπίτι τους, και περιστασιακά την κρεμούσε ανάποδα από τις φτέρνες της στην ντουλάπα.»[32] [xvii] Ο Γουΐλσον σχολιάζει: «Το εγωκεντρικό παιδί που αντιπαθούσε τη μητέρα του δεν είχε σχεδόν καθόλου ικανότητα για φυσική στοργή, κι αυτό είναι που τον έκανε τέρας.»[33] [xviii]

ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΙΑ

Ο Κρόουλι είχε από νέος ομοφυλοφιλικές επαφές. Η πρώτη του γνωστή σχέση ήταν με τον Χέρμπερτ Τσαρλς Πόλιτ (Herbert Charles Pollitt)[34] και «ήθελε, όταν ένας άντρας κάνει σεξ μαζί του, να ξέρει ότι το κάνει λόγω της ομορφιάς του».[35] [xix] Στο ημερολόγιο καταγραφής πράξεων σεξουαλικής μαγείας που ξεκίνησε στην Αγγλία γύρω στο 1914, περιγράφονται επαφές με άλλους μάγους αλλά και αγνώστους.[36] Ο μαθητής του Βίκτορ Νόιμπεργκ (Victor Neuburg) τον περιέγραψε ως ομοφυλόφιλο σαδιστή.[37]

Μετά το 1923 στην Τύνιδα «είχε αποκτήσει ένα μικρό μαύρο αγόρι με το οποίο τελούσε πράξεις σεξουαλικής μαγείας. Η ομοφυλοφιλία του Κρόουλι άρχισε μάλλον ως πράξη περιφρόνησης προς τους συμβατικούς κανόνες συμπεριφοράς παρά σαν πραγματική προτίμηση, φαίνεται όμως ότι του είχε γίνει άλλη μια συνήθεια.»[38] [xx]

ΠΑΙΔΟΦΙΛΙΑ-ΑΙΜΟΜΕΙΞΙΑ

Το ημερολόγιο του Κρόουλι δίνει ενδείξεις ότι με την «Πορφυρή γυναίκα» Αλοστραέλ (Λέα Χέρτσιγκ, Leah Hirsig[39]) κακοποίησε σεξουαλικά τον δίχρονο γιο της Hansi Carter [από τον Edward Carter] που αποκαλούσαν Διόνυσο, και ίσως και το πέντε μηνών κοριτσάκι τους Anne Leah που αποκαλούσαν Poupee. Στην καταγραφή με ημερομηνία 12 Αυγούστου 1920 ο Κρόουλι αναπολεί τη νύχτα που εκείνος και η Λέα πέρασαν με σεξ και ναρκωτικά και μεταξύ άλλων γράφει, αναφερόμενος στον εαυτό του σε τρίτο πρόσωπο:

12 Αυγούστου 1920 – 8.55 π.μ. “…Η μητρική της διάθεση αντιστρέφεται και τα στήθια της [Λέα Χέρτσιγκ] φλέγονται με τη λαχτάρα της αιμομειξίας. Εκείνη έχει παραδώσει το δίχρονο μπάσταρδο αγόρι της στο καπρίτσιο του αισχρού εραστή της για σοδομισμό. … Εκείνη έχει γλείψει το ηλικίας πέντε μηνών κοριτσάκι της, και ζητήσει από τον πατέρα του να το διακορεύσει. … Μετά το αίμα της γίνεται σκληρό και ψυχρό σαν πάγος από μίσος. Και τα μάτια της λάμπουν καθώς τ’ αυτιά της κουδουνίζουν με τους ήχους από γαμήλιες καμπάνες, βρωμόλογα, ή δονούνται όπως οι εντεροχορδές στις αδύναμες στριγγλιές ενός μικρού παιδιού που το Κτήνος-Θεός-Σκλάβος-Ταίρι της βασανίζει για την ευχαρίστησή της – ναι, και τη δική του [ευχαρίστηση], αφού ήπιε από το ποτήρι της και ανέπνευσε από την ψυχή της.»[40] [xxi]

Αν ο Κρόουλι έκανε πράξη το αίτημα της Χέρτσιγκ για διακόρευση της κόρης τους, τότε θα μπορούσε να ευθύνεται για τον θάνατο του βρέφους δύο μήνες αργότερα, στις 14 Οκτωβρίου 1920. Ο θάνατος της «Πουπέ» ήταν τόσο τραυματικός για την Χέρτσιγκ που ήταν τριών μηνών έγκυος από τον Κρόουλι, ώστε έξι ημέρες αργότερα απέβαλε.[41] Ο ίδιος ο Κρόουλι έκλαψε με λυγμούς για το θάνατο της Πουπέ.[42]

«ΔΕΝ ΘΑ ΣΕ ΒΛΑΨΟΥΝ ΚΑΘΟΛΟΥ…»

Ο Κρόουλι  (σε συμφωνία με τις δηλώσεις του «Άιβας») πίστευε ότι ένας μύστης μπορούσε να παίρνει διάφορα ναρκωτικά χωρίς να εθιστεί, αν είχε αναπτύξει τη θέλησή του μέσω της «Θεληματικής» μαγείας του. Έτσι στο «Αββαείο του Θελήματος» που ίδρυσε στη Σικελία υπήρχε κοκαΐνη εδώ κι εκεί για να σνιφάρει όποιος ήθελε, ενώ ένας έμπορος έφερνε ηρωίνη από την ενδοχώρα.[43]

Στο μυθιστόρημά του «Diary of a Drug Fiend» που εκδόθηκε στην Αγγλία το 1922, ένας νεαρό αγαπημένο ζευγάρι ξεφαντώνει με ναρκωτικά σ’ όλη την Ευρώπη, όμως όταν σταματά η προσφορά κοκαΐνης και ηρωίνης τη διασκέδαση αντικαθιστά η δυστυχία. Τελικά οι δυο ξεπερνούν το πρόβλημα στο «Αββαείο του Θελήματος» χάρη στη μαγεία του μάγου «βασιλιά Lamus», δηλ. του Κρόουλι, και ζουν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα.[44]

Στην πραγματικότητα όμως η χρήση ναρκωτικών όπως μεσκαλίνη, χασίς, κοκαΐνη, ηρωίνη και όπιο είχε από το 1919 μειώσει τη φυσική αντίσταση του Κρόουλι στο αγγλικό κρύο και υγρασία[45] [xxii], ενώ το 1930 ήταν εθισμένος σε αλκοόλ, ηρωίνη, κοκαΐνη και μορφίνη που εξασθένιζαν την υγεία του.[46] Προσπάθησε πολλές φορές να αποτοξινωθεί, όμως τα ξανάρχιζε.[47] Κι αυτό παρότι για να εξασκήσει τη θέλησή του έκοβε με ξυράφι το αντιβραχιόνιό του κάθε φορά που σκεφτόταν, έλεγε ή έκανε κάτι που ήθελε ν’ αποφύγει.[48]

ΜΕΓΑΛΟΜΑΝΙΑ

Ο Κρόουλι πίστευε ότι ήταν το «Θηρίο 666», όπως είχε πει η μητέρα του,[49] [xxiii] μετενσάρκωση του μάγου Ελιφάς Λεβί[50] που είχε πεθάνει έξι μήνες πριν τη δική του γέννηση, κι ακόμα μετενσάρκωση του κόμη Καλιόστρο (Count Cagliostro), του Έντουαρντ Κέλλυ, που επινόησε την ενοχιανή μαγεία με τον Τζων Ντη, του Πάπα Αλεξάνδρου του 6^ου – και άλλων λιγότερο διάσημων.[51] [xxiv] Όμως, τα στοιχεία που έδωσε για τις προηγούμενες ενσαρκώσεις του όταν τις ξαναζωντάνεψε στη μνήμη του, έρχονται σε αντίθεση με τα ιστορικά στοιχεία που γνωρίζουμε γι’ αυτά τα πρόσωπα: Για παράδειγμα, ο Κρόουλι θυμήθηκε τον Καλιόστρο να γεννιέται όχι στο Παλέρμο αλλά σ’ έναν οίκο ανοχής της Τυνησίας, και να πεθαίνει όχι ως αιχμάλωτος της Ιεράς Εξέτασης στο Σαν Λέο, αλλά σ’ ένα δάσος σε βουνό με έναν νεαρό.[52] [xxv]

Ήθελε απελπισμένα να αναγνωριστεί ως μεγάλος συγγραφέας και ποιητής και είχε προκηρύξει βραβείο 100 λιρών για το καλύτερο δοκίμιο πάνω στο έργο του.[53] Πίστευε ότι ο ποιητής Ουίλλιαμ Μπάτλερ Γέητς ήταν γεμάτος «μαύρη, πικρόχολη οργή» εναντίον του επειδή γνώριζε ότι ήταν κατώτερος ποιητής από αυτόν.[54] [xxvi] Συνήθιζε ν’ αφοδεύει σε χαλιά, εξηγώντας ότι τα κόπρανά του ήταν ιερά σαν του Δαλάι λάμα.[55] [xxvii]

ΜΑΓΙΚΕΣ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ

Μεταξύ 1904 και 1905 στο Μπολέσκιν στη Σκωτία «κακόβουλα μαγικά ρεύματα από το Παρίσι», σταλμένα από τον Μαγκρέγκορ Μάδερς, «σκότωσαν τα σκυλιά του Κρόουλι κι έκαναν έναν εργάτη να επιτεθεί με μανία στην (έγκυο) Ρόουζ. Ο Κρόουλι επικαλέστηκε 49 δαίμονες, που προφανώς είδε η Ρόουζ, και τους έστειλε να βασανίσουν τον Μάδερς.»[56] [xxviii]

Τον Νοέμβριο του 1909 που ο Κρόουλι και ο Νόιμπεργκ βρίσκονταν στο Αλγέρι, ο Κρόουλι άκουσε τον Άιβας να του λέει «κάλεσέ με» και θεώρησε ότι έπρεπε να χρησιμοποιήσει τα «Κλειδιά του Ενώχ» των Τζων Ντη (John Dee) και Έντουαρντ Κέλυ (Edward Kelley), που είχε μαζί του.[57] Το 1900 στο Μεξικό είχε χρησιμοποιήσει το 19^ο κλειδί για να έχει πρόσβαση σε δύο από τους τριάντα αιθέρες διευρυμένης συνείδησης που περιγράφονται στα «Κλειδιά…» και τώρα αποφάσισε να φτάσει και τους εναπομείναντες είκοσι οκτώ. … Ο Νόιμπεργκ πήρε τώρα το μαγικό όνομα «Omnia Vincam» (θα κατακτήσω τα πάντα) και υποχρεώθηκε να ξυρίσει το κεφάλι του, εκτός από δυο τούφες μαλλί στο μέτωπό του, βαμμένες κόκκινες και στριμμένες σε σχήμα δαιμονικών κεράτων.[58]

Ο Κρόουλι κι ο Νόιμπεργκ προσέγγιζαν από έναν αιθέρα την ημέρα, από το τέλος προς την αρχή, ενώ μια μέρα μπήκαν σε δύο. Στον 15^ο αιθέρα ο Κρόουλι μυήθηκε στον μαγικό βαθμό του Κυρίου του Ναού, τίτλο που μπορούσε να πραγματώσει πλήρως μόνο αν εισερχόταν στους άλλους αιθέρες.[59]

Στις 3 Δεκεμβρίου του 1909 ο Κρόουλι προσπάθησε να μπει στον 14^ο αιθέρα, αλλά δεν τα κατάφερε και σταμάτησε. Αργότερα είχε την ιδέα να τον σοδομίσει ο Νόιμπεργκ στην κορφή του βουνού Dal’leh Addin. Αφιέρωσαν την πράξη στο θεό Πάνα. Το απόγευμα της ίδιας μέρας που ο Κρόουλι έκανε την ίδια επίκληση, «τα πέπλα της μαυρίλας τραβήχτηκαν και εισήχθη σ’ έναν κύκλο από πέτρες, που σύντομα αναγνώρισε ότι ήταν πεπλοφόροι Κύριοι. Ο άγγελος του είπε … ότι τώρα είχε γίνει ένας από αυτούς τους Κυρίους, που ήταν χωρίς ζωή σαν πέτρες. Κατά μία έννοια, ο Κρόουλι είχε πεθάνει. (Η Τζην Όβερτον Φούλερ [Jean Overton Fuller] σχολιάζει ότι όταν ο Κρόουλι αποφάσισε ότι είχε υπερβεί την κατάσταση των κοινών ανθρώπων, ‘έπαψε να είναι εντελώς λογικός’.)» [60] [xxix]

«Στο όραμά του πληροφορήθηκε ότι για να επιτύχει τον αγαπημένο του σκοπό να γίνει Μυστικός Αρχηγός και Κύριος του Ναού, έπρεπε να υποστεί τον πλήρη θάνατο του εγώ του και να ενώσει το πνεύμα του με τον ωκεανό του απείρου»,[61] [xxx] «έπρεπε να διασχίσει μια συμβολική άβυσσο μεταξύ των κοινών ανθρώπων και των Μυστικών Αρχηγών, και για να το κάνει αυτό, έπρεπε να επικαλεστεί τον δαίμονα της Αβύσσου, Κόρονζον»[62] [xxxi] «ένα ον αποτελούμενο από απόλυτη άρνηση»[63], «τον δαίμονα του Διασκορπισμού που φρουρούσε τους υψηλότερους βαθμούς από αυτούς που ήταν απροετοίμαστοι. Ο Έντουαρντ Κέλλυ τον αποκαλούσε ‘αυτόν τον ισχυρό διάβολο’, ‘τον πρώτο και πιο θανάσιμο από όλες τις κακές δυνάμεις».[64] [xxxii]

Για την επίκληση αυτή ο Κρόουλι κι ο Νόιμπεργκ πήγαν το απόγευμα της 6^ης Δεκεμβρίου του 1909 στη Σαχάρα, σε μια κοιλάδα με φίνα άμμο κοντά στην πόλη Μπου-Σάαντα (Bou-Saada), σχημάτισαν έναν μαγικό κύκλο κι έναν κύκλο από πέτρες μέσα του, και κοντά του σχεδίασαν ένα μαγικό τρίγωνο. Προστατευτικά «ονόματα δύναμης» χαράχτηκαν στην άμμο. Ο Νόιμπεργκ κάθισε μέσα στον εσωτερικό κύκλο, οπλισμένος μ’ ένα μαγικό εγχειρίδιο, για να καταγράψει σ’ ένα τετράδιο ό,τι συνέβαινε, και ορκίστηκε ότι θα υπεράσπιζε τον κύκλο με σκέψεις και λόγια και πράξεις και ότι θα χτυπούσε με το εγχειρίδιο ό,τι προσπαθούσε να μπει μέσα, ακόμα και τον ίδιο τον Κρόουλι. Ο –ντυμένος με μαύρη ρόμπα και κουκούλα σαν της Κου Κλουξ Κλαν– Κρόουλι, που επρόκειτο να ενεργήσει ως διάμεσο για τον Κόρονζον, αρχικά πήγε να πει την επίκληση αθέατος από τον Νόιμπεργκ και μετά σκότωσε ένα περιστέρι σε κάθε γωνία του τριγώνου, τις ράντισε με το αίμα και κάθισε μέσα στο τρίγωνο σε στάση γιόγκα. Σύμφωνα με τον Φράνσις Κινγκ, μια τέτοια πράξη είναι μοναδική στην ιστορία της μαγείας. Ο Κρόουλι επανέλαβε την επίκληση κι ο Νόιμπεργκ τον μαγικό του όρκο. Μετά ο Νόιμπεργκ άρχισε να έχει παραισθήσεις, ακούγοντας τον Κόρονζον και βλέποντας τον Κρόουλι να μεταμορφώνεται σε μια γνωστή του όμορφη γυναίκα και μετά σε γέρο και σε φίδι, και να έρπει προς το μέρος του πάλι σαν Κρόουλι ικετεύοντας για νερό, όμως παρέμεινε στον κύκλο και ρωτούσε τον δαίμονα διάφορα πράγματα. Ο Κόρονζον απέσπασε την προσοχή του Νόιμπεργκ με βλασφημίες, που εκείνος προσπάθησε να καταγράψει, χάλασε με άμμο μια μεριά του μαγικού κύκλου και όρμησε μέσα με μορφή γυμνού άγριου άντρα, αρπάζοντας τον Νόιμπεργκ και προσπαθώντας να του δαγκώσει το λαιμό με τα καλυμμένα από αφρό δόντια του. Μετά από πάλη και προσπάθεια να τον μαχαιρώσει με το μαγικό εγχειρίδιο, ο Νόιμπεργκ τον έβγαλε έξω κι επιδιόρθωσε τον κύκλο με το εγχειρίδιο. Ακολούθησε λογομαχία Νόιμπεργκ και Κόρονζον, ώσπου ο δαίμονας έπαψε να εκδηλώνεται κι ο Κρόουλι έγραψε με το δαχτυλίδι του στην άμμο τη λέξη «Μπάμπαλον». Η δέκατη επίκληση είχε τελειώσει. Ο Κρόουλι κι ο Νόιμπεργκ άναψαν μια μεγάλη φωτιά για να εξαγνίσουν το μέρος, και χάλασαν το τρίγωνο και τον κύκλο. Ο Κρόουλι σημειώνει για το περιστατικό ότι μετά δεν θυμόταν λέξη από αυτά που είχε πει, πράγμα που φαίνεται να κάνει σαφές ότι με το στόμα του μιλούσε ο Κόρονζον, κι αυτό φαίνεται να υποδηλώνει ότι ο γυμνός άντρας που πάλεψε με τον Νόιμπεργκ ήταν ο ίδιος ο Κρόουλι. Αυτό όμως δεν εξηγεί τις υπόλοιπες παραισθήσεις του Νόιμπεργκ.[65] «Ο Νόιμπεργκ υποστήριξε ότι πάλεψε κυριολεκτικά με τον Κόρονζον, όχι με τον Κρόουλι κατειλημμένο από τον δαίμονα. Μερικοί αποκρυφιστές θεώρησαν δεδομένο ότι ο Κρόουλι κάπως εξέκρινε ένα εκτόπλασμα, που κατέστησε τον δαίμονα ικανό να πάρει μορφή αρκετά απτή ώστε να παλέψει με τον Νόιμπεργκ. Μια άλλη εξήγηση είναι ότι η όλη εμπειρία ήταν παραισθησιακή. Όποια κι αν είναι η αλήθεια, και ο Κρόουλι και ο Νόιμπεργκ ένιωσαν ότι ο Κρόουλι είχε νικήσει τον δαίμονα και είχε αποκτήσει τον βαθμό του Κυρίου του Ναού και Μυστικού Αρχηγού. Το νέο όραμα του του Κρόουλι για τον εαυτό του ήταν αυτό του δασκάλου και προφήτη που επρόκειτο να εμποτίσει τον κόσμο με τη φιλοσοφία του Βιβλίου του Νόμου. Συνεργάτες του Κρόουλι είπαν ότι η ιεροτελεστία τον έβλαψε μόνιμα και ότι ήταν κατειλημμένος από τον Κόρονζον για την υπόλοιπη ζωή του.» [66] [xxxiii]

Αφού ο Κρόουλι πήρε άδεια από τον Τέοντορ Ρόις (Theodor Reuss), μέλος του Τάγματος του Ναού της Ανατολής (Ordo Templis Orientis – Ο.Τ.Ο.), να ιδρύσει δικό του κλάδο αυτού του τάγματος, ξεκίνησε σειρά τελετών στο Παρίσι το 1913. Οι τελετές περιλάμβαναν επικλήσεις στον Θωθ-Ερμή, μαστίγωμα του Νόιμπεργκ στα πισινά, χάραγμα σταυρού πάνω από την καρδιά του και δέσιμο του μετώπου του με αλυσίδα, καθώς και σοδομισμούς.[67] «Όταν ο ναός άνοιξε στις 10.20 της 29^ης Ιανουαρίου για την 16^η λειτουργία, ο Δίας απαίτησε αίμα. Ο Κρόουλι χάραξε υπάκουα ένα τέσσερα (τον αριθμό του Δία) στο στήθος του Νόιμπεργκ. Μετά, ο Α. Κ. κάθισε στην γιογκική στάση Σιβασάνα{[68]} ενώ ο Βίκτορ χόρευε. Ο Κρόουλι είχε εμπειρία της πιο πλήρους κατοχής του από τον θεό, τυλίγοντας τη συνείδησή του στην θεότητα τόσο έντονα που η μόνη πρέπουσα έκφραση στην οποία μπορούσε να καταλήξει ήταν ‘Αίμα και σπέρμα’: Η ενέργεια του Δία έρρεε δια των βασικών υγρών της ζωής, ‘του αίματος και του σπέρματος’.»[69] [xxxiv]

Ο Κρόουλι πρόσθεσε επίσης στο Ο.Τ.Ο. και 11^ο βαθμό μύησης δικής του επινόησης, χρησιμοποιώντας το πρωκτικό σεξ που ήταν, στην πράξη, κυρίως ομοφυλοφιλικό.[70] [xxxv]

Το καλοκαίρι του 1916 ο Κρόουλι έκανε κοντά στο Μπρίστολ τελετές για να επικυρώσει τον υπέρτατο βαθμό του «Μάγου» (Magus) που είχε ο ίδιος απονείμει στον εαυτό του το προηγούμενο έτος. Σ’ αυτές έπιασε έναν βάτραχο, τον βάπτισε Ιησού από τη Ναζαρέτ κι αφού τον σταύρωσε σ’ ένα σταυρό, τον μαχαίρωσε μ’ ένα εγχειρίδιο.[71]

Σε κάποια στιγμή στο «Αββαείο του Θελήματος», η Λέα Χέρτσιγκ απαίτησε να φάει ο Κρόουλι ως «Θεία Ευχαριστία» τα κόπρανά της, που είχε τοποθετήσει σε καθαγιασμένο πιάτο στο βωμό. Ο Κρόουλι τελικά υπάκουσε, και όπως έγραψε αργότερα: «Το στόμα μου κάηκε. Ο λαιμός μου πνίγηκε. Η κοιλιά μου αναγούλιασε, το αίμα μου διέφυγε ποιος ξέρει προς τα πού, και το δέρμα μου ίδρωσε.» [72]

Σε άλλη τελετή στο «Αββαείο», η Λέα συνουσιάστηκε μ’ έναν τράγο, που μόλις έφτασε σε οργασμό τον θυσίασαν κόβοντάς του το λαιμό.[73]

Επίσης στο «Αββαείο», «τον Φεβρουάριο του 1923 ο Κρόουλι αποφάσισε ότι θα θυσίαζαν μια γάτα. Μισούσε τις γάτες, κι αυτή εδώ τον είχε γρατζουνίσει βαθιά όταν προσπάθησε να την πετάξει έξω απ’ το δωμάτιο. Όταν την ξαναβρήκε στη λάτζα δίπλα στην κουζίνα, έκανε πάνω της το σημείο της πεντάλφας με το μαγικό ραβδί του και τη διέταξε να παραμείνει εκεί μέχρι την ώρα της θυσίας. Η δύναμη του Κρόουλι ενεργούσε. Η γάτα έμεινε αποσβολωμένη. Η Μπέτυ Μέι την πήρε μακριά, εκείνη όμως ξαναήρθε στο ίδιο μέρος, κι έκατσε σαν απολιθωμένη, αρνούμενη να φάει φαγητό.

Ο Λάβντεϊ (Loveday), μαθητής του Κρόουλι, επιλέχθηκε να εκτελέσει τη θυσία ως αρχιερέας. Η γάτα τοποθετήθηκε στο βωμό. Κάηκε θυμίαμα. Οι μαγικές επικλήσεις κράτησαν δυο ώρες. Μετά ο Λάβντεϊ έκοψε το λαιμό της γάτας μ’ ένα κούκρι (μεγάλο μαχαίρι Γκούρκα), αλλά το χτύπημα ήταν πολύ ελαφρύ και [η γάτα] άρχισε να τρέχει στο δωμάτιο ουρλιάζοντας. Την ξαναέπιασαν, την αναισθητοποίησαν με αιθέρα και ο Λάβντει ολοκλήρωσε τη θυσία. Η Λέα έβαλε κάτω απ’ το λαιμό της γάτας ένα μπωλ για να μαζέψει το αίμα. Ο Κρόουλι βούτηξε το δάχτυλό του στο αίμα, σχεδίασε μ’ αυτό μια πεντάλφα στο μέτωπο του Λάβντεϊ και του έδωσε να πιει μια ασημένια κούπα με αίμα της γάτας. Ο Λάβντεϊ, ήδη άρρωστος, ίσως από ηπατίτιδα, άδειασε την κούπα και μετά κατέρρευσε και πήγε στο κρεβάτι του. Ο Κρόουλι συμβουλεύτηκε το ωροσκόπιό του και παρατήρησε ότι μπορεί να πέθαινε στις 16 Φεβρουαρίου, στις 4.00. … Στις 16, την ώρα που προέβλεψε ο Κρόουλι, ο Λάβντεϊ πέθανε.»[74] [xxxvi]

ΦΟΝΟΙ ΚΑΙ ΔΙΑΣΗΜΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ

Στον Κρόουλι άρεσε να συγκρίνει τον εαυτό του με τον μάγο, βιαστή και δολοφόνο παιδιών Ζιλ ντε Ρες (Gilles de Rais), που είχε βιάσει και σκοτώσει σαδιστικά εκατοντάδες παιδιά, κυρίως αγόρια αλλά και κορίτσια. Σε ομιλία που σκόπευε να εκφωνήσει στις 3 Φεβρουαρίου 1930 στον Σύλλογο Ποίησης του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης (Oxford University Poetry Society) υποστήριζε ότι ο Ζιλ ντε Ρες συκοφαντήθηκε όπως η Ζαν ντ’ Αρκ επειδή ήταν συμπολεμιστής της, «από την Εκκλησία» και άλλους, και ότι είναι αδύνατον να δολοφόνησε τις εκατοντάδες παιδιών που του αποδίδονταν καθώς δεν υπήρχαν τόσα στην περιοχή του. Αν και οι σύγχρονοι ερευνητές έχουν μειώσει τον αριθμό των θυμάτων του ντε Ρες στα 200 (από τα 600 που του καταλόγιζαν αρχικά οι Γαλλικές Αρχές) είναι γεγονός ότι βρέθηκαν πολλά πτώματα δολοφονημένων παιδιών στα κάστρα του, αλλά και ότι ο ίδιος ζήτησε δημόσια συγγνώμη από γονείς θυμάτων του που ήταν παρόντες στην εκτέλεσή του.[75]

Ο Κρόουλι είχε επίσης εμμονή με τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Στα ημερολόγιά του έγραφε ότι οι τοποθεσίες πέντε φόνων του Αντεροβγάλτη στο Γουάιτσάπελ (Whitechapel) το 1888 σχημάτιζαν πεντάλφα και ότι οι φόνοι του είχαν δώσει ιδιαίτερες δυνάμεις, όπως το να γίνεται αόρατος.[76]

Το 2011, ο Βρετανός ιστορικός Μαρκ Μπέινον (Mark Beynon) υποστήριξε σε βιβλίο του ότι έξι άτομα που σχετίζονταν με το άνοιγμα του ταφικού θαλάμου του Τουταγχαμών το 1923, των οποίων ο θάνατος είχε τότε αποδοθεί στη λεγόμενη «κατάρα του Τουταγχαμών», στην πραγματικότητα δολοφονήθηκαν από τον Κρόουλι.[77] Σύμφωνα με τις υποθέσεις του Μπέινον, ο Κρόουλι δολοφόνησε τον λόρδο Γουέστμπουρυ, τον Σερ Έρνεστ Γουόλις Μπατζ και άλλους σε τοποθεσίες που σχημάτιζαν πεντάλφα, ώστε να καταφέρει να γίνει αόρατος, όπως πίστευε ότι είχε γίνει ο Τζακ ο Αντεροβγάλτης χάρη στους φόνους που διέπραξε. [xxxvii]

Στο ίδιο βιβλίο ο Μπέινον σημειώνει ότι ο Κρόουλι δεν γράφει στο ημερολόγιό του τίποτα για τους θανάτους, αλλά τις επόμενες από αυτούς ημέρες αναφέρει ότι ένιωθε ευδιάθετος. Επίσης υποστηρίζει ότι ο Κρόουλι είχε σκόπιμα μολύνει τον μαθητή του Λάβντεϊ με τυφοειδή ή λάβδανο, κι ότι για να καλύψει τα ίχνη του ισχυρίστηκε ότι ήταν μολυσμένο το νερό που έπιναν και ότι και εκείνος έπασχε από «μεσογειακό πυρετό», τη στιγμή που κανείς άλλος από τους κατοίκους του «αββαείου του Θελήματος» δεν είχε αρρωστήσει.[xxxviii]

Ο ίδιος ο Κρόουλι, στο βιβλίο του «Μαγεία στη θεωρία και στην πράξη» δηλώνει ότι «κάποτε έκρινε απαραίτητο να σφάξει μια Κίρκη που μάγευε αδελφούς. Απλά πήγε στην πόρτα του δωματίου της και σχεδίασε ένα αστρικό Τ (traditore) και το σύμβολο του Κρόνου μ’ ένα αστρικό εγχειρίδιο. Μέσα σε 48 ώρες [η Κίρκη] αυτοπυροβολήθηκε.» Ο Κρόουλι αποκαλούσε «Κίρκη» την Τζόαν Χέις (Joan Heyes), ερωμένη του μαθητή του Βίκτορ Νόιμπεργκ, θεωρώντας ότι τον αποπλανούσε από την μαγική ατραπό. Η Χέις αυτοκτόνησε το 1912 και ο Νόιμπεργκ αποκήρυξε τους όρκους του στο τάγμα «Αργυρός Αστέρας» του Κρόουλι, πιστεύοντας ότι ο δάσκαλος του την είχε δολοφονήσει με μαγεία.[78]

ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΕ ΕΧΘΡΟΥΣ ΚΑΙ ΦΙΛΟΥΣ

Ο Κρόουλι έχει κατηγορηθεί ότι κατέστρεφε όσους αντιτίθονταν στα σχέδιά του ή τον αποκήρυσσαν, όπως ο μαθητής του Νόρμαν Μαντ (Norman Mudd) που αυτοκτόνησε το 1934 – και για τον οποίο είχε γράψει σε επιστολή προς τη Λέα Χέρτσιγκ «Θα χαρώ πολύ όταν η 42^η ατυχία από αυτόν τον μονόφθαλμο τελειώσει».[79][xxxix]

Στην πρώτη έκδοση της αυτοβιογραφίας του ο ποιητής Γέητς γράφει ότι ο Μαγκρέγκορ Μάδερς πέθανε το 1918, καταβεβλημένος από ισχυρά μαγικά ρεύματα εκπορευόμενα από τον Κρόουλι.[80] [xl]

Ο πρώην μαθητής του Βίκτορ Νόιμπεργκ απέδιδε στη μαγεία του Κρόουλι την κακή του υγεία, καθώς όταν χώρισαν οι δρόμοι τους, ο Κρόουλι τον καταράστηκε.[81] [xli]

H Αμερικανίδα ποιήτρια Φράνσις Γουΐλκινσον (Frances Wilkinson), που ο Κρόουλι αντιπαθούσε επειδή ήταν αντίθετη στο να τον συναναστρέφεται ο σύζυγός της, περιέγραψε πώς ο Κρόουλι προσπάθησε ανεπιτυχώς να την τρελάνει και πώς καταδίωκε την ίδια και τα παιδιά της μετά το διαζύγιό της.[82]

Η συγγραφέας Τζην Όβερτον Φούλερ παρατηρεί ότι ο Κρόουλι «εκμεταλλευόταν τους άλλους σε κάθε επίπεδο, υλικό, συναισθηματικό και ψυχικό»[83], ενώ έχουν καταγραφεί περιπτώσεις απάτης και οικονομικής εκμετάλλευσης σε βάρος μαθητών και φίλων.[84]

ΟΡΕΙΒΑΣΙΑ

Ο Ελβετός γιατρός και ορειβάτης Ζιλ Ζακό Γκιγιαρμόντ (Jules Jacot Guillarmod)[85] που συμμετείχε με τον Κρόουλι στην αποτυχημένη απόπειρα ανάβασης στο Κ2, δεύτερο ψηλότερο βουνό μετά το όρος Έβερεστ, του ζήτησε να συμμετάσχει σε αποστολή στο βουνό Κανγκτσενγιούνγκα στα Ιμαλάια, το τρίτο ψηλότερο στη Γη. Ο Κρόουλι δέχτηκε υπό τον όρο να είναι αρχηγός.

Η ανάβαση άρχισε τον Αύγουστο του 1905, με άλλους τρεις ορειβάτες, τους Ελβετούς Σαρλ Αντόλφ Ρεϊμόν (Charles Adolph Reymond) και Αλεξί Πας (Alexis Pache), τον Ιταλό Αλτσέστι Ρίγκο Ντε Ρίγκι (Alcesti C. Rigo De Righi) και περίπου 200 αχθοφόρους. Τρεις μέρες μετά ο Γκιγιαρμόντ διαπίστωσε ότι ο Κρόουλι δεν είχε εφοδιάσει τους αχθοφόρους με κατάλληλα υποδήματα και κάποιοι βάδιζαν ξυπόλητοι πάνω στον παγετώνα, ενώ τα πατήματα που χάραζε ο Κρόουλι στον πάγο ήταν επικίνδυνα. Δυο μέρες μετά, ένας αχθοφόρος σκοτώθηκε εξαιτίας τους. Στις 31 Αυγούστου κάποιοι αχθοφόροι κατέβηκαν από το στρατόπεδο του Κρόουλι και είπαν στον Γκιγιαρμόντ ότι είχαν κουραστεί να τους χτυπά συνέχεια ο αρχηγός και έφευγαν. Εκείνος τους έπεισε ότι ο Κρόουλι δεν θα ξανάπλωνε χέρι επάνω τους και αποφάσισε με τον Ντε Ρίγκι να τον καθαιρέσουν από την αρχηγία.

Την επόμενη ανέβηκαν στο στρατόπεδο του Κρόουλι, τον ενημέρωσαν για την απόφαση καθαίρεσης και ο Γκιγιαρμόντ δήλωσε ότι θα έπαιρνε την ομάδα του στο κάτω στρατόπεδο. Ο Κρόουλι τους αντιμετώπισε ως στασιαστές και είπε ότι αν έφευγαν εκείνη τη νύχτα θα σκοτώνονταν. Ο Πας τους ακολούθησε, λέγοντας ότι ο αχθοφόρος του είχε ξεχάσει να φέρει το κρεβάτι του, κι ο Κρόουλι του είπε ότι θα σκοτωνόταν μέσα σε δέκα λεπτά. Στη συνέχεια, καθώς οι τρεις Ευρωπαίοι και τρεις αχθοφόροι κατέβαιναν με το σκοινί, ένας ξυπόλητος αχθοφόρος γλίστρησε παρασύροντας αυτόν που κατέβαινε από πίσω του. Ο Πας κι άλλος ένας αχθοφόρος γλίστρησαν επίσης. Οι Γκιγιαρμόντ και Ντε Ρίγκι προσπάθησαν να τους συγκρατήσουν, αλλά ήταν αδύνατον, και από τις προσπάθειές τους σχηματίστηκε μια χιονοστιβάδα που έρριξε κι αυτούς. Ο Γκιγιαρμόντ έπεσε σ’ ένα ρήγμα του παγετώνα και κατάφερε να βγάλει τον λιπόθυμο Ντε Ρίγκι από το χιόνι που τον είχε σκεπάσει. Ο Ρεϊμόν, που είχε μείνει με τον Κρόουλι, άκουσε τις φωνές και ήρθε να βοηθήσει, αλλά ο Κρόουλι όχι.

Την επόμενη μέρα ο Κρόουλι επέστρεψε μόνος του στο Νταρτζήλινγκ (Darjeeling), κάνοντας ότι δεν είδε τους υπόλοιπους. Σήκωσε από την τράπεζα όλα τα χρήματα της αποστολής, τα περισσότερα από τα οποία είχαν βάλει οι άλλοι συμμετέχοντες, κι έγραψε μια σειρά αυτοδικαιωτικών άρθρων σε μια ινδική εφημερίδα.[86] Το περιστατικό αναφέρει και ο Σόελ Στάιλς (Showell Styles) στην ιστορία του για την ορειβασία με τίτλο «Στην κορυφή του κόσμου», σημειώνοντας: «Ο Κρόουλι ήταν ίσως ο πιο ιδιόμορφος χαρακτήρας που ασχολήθηκε ποτέ με το άθλημα των βουνών. Ήταν επιδεικτικά απρόσεκτος και απάνθρωπος σε όλα όσα έκανε, αυτοαποκαλούνταν ‘Μεγάλο θηρίο της Αποκάλυψης’ και ασκούσε Μαύρη Μαγεία και σατανισμό.» Αφού σημειώνει συνοπτικά τους λόγους για τους οποίους οι υπόλοιποι ορειβάτες πλην του Ρεϊμόν καθαίρεσαν τον Κρόουλι, καταλήγει: «Οι Ρεϊμόν και Γκιγιαρμόντ έσκαψαν πυρετωδώς για να προσπαθήσουν να διασώσουν τον Πας και τους τρεις αχθοφόρους που ήταν βαθιά θαμμένοι, φωνάζοντας κατά διαστήματα τον Κρόουλι για να έρθει και να τους βοηθήσει. Αλλά ο Πας και οι αχθοφόροι ήταν νεκροί. Ο Κρόουλι είχε ακούσει τις ξέφρενες κλήσεις για βοήθεια, αλλά δεν είχε μπει στον κόπο να βγει από τη σκηνή του. Εκείνο το βράδυ έγραψε μια επιστολή, που αργότερα δημοσιεύθηκε σε μια αγγλική εφημερίδα [την Ντέηλυ Μέηλ (Daily Mail)], σχολιάζοντας ‘δεν ήμουν υπερβολικά ανήσυχος για τις περιστάσεις ώστε να βοηθήσω. Ένα ατύχημα αυτού του είδους στο βουνό είναι από τα πράγματα για τα οποία δεν έχω καμία συμπάθεια’. Το επόμενο πρωί κατέβηκε προς τα κάτω, μένοντας μακριά από τους συντρόφους του οι οποίοι μοχθούσαν για ν’ ανασύρουν τα πτώματα, και προχώρησε στο Νταρτζήλινγκ μόνος του. Ως Σατανιστής, όπως φαίνεται, έκανε αρκετά καλά. Και η Κανγκτσενγιούνγκα παρέμεινε χωρίς εγχείρημα κατάληψης για άλλο ένα τέταρτο του αιώνα.»[87] [xlii]

Ο Κρόουλι ανέπτυξε την δική του εκδοχή σε επιστολές που δημοσίευσε στον ινδικό και αγγλικό Τύπο και στο 52^ο κεφάλαιο των «Εξομολογήσεων». Σε αυτό λέει ότι χρησιμοποίησε τις επιστολές που δημοσίευσε για να πλήξει την Αγγλική Αλπική Λέσχη, περιγράφει τους υπόλοιπους ως στασιαστές και «άτακτα παιδιά», παραδέχεται ότι άκουσε τις φωνές τους αλλά, ενώ ο Ρεϊμόν πήγε να δει τι είχε συμβεί, εκείνος έπεσε για ύπνο επειδή ήταν σκοτεινά κι επειδή ο Ρεϊμόν δεν τον κάλεσε ούτε επέστρεψε για να ζητήσει τη βοήθειά του. Παρουσιάζει τον Ντε Ρίγκι, που ο ίδιος είχε επιλέξει, ως κατώτερης τάξης Ιταλό που εσκεμμένα παρακρατούσε τρόφιμα και κατέληξε μισότρελος, και τον Γκιγιαρμόντ ως επικίνδυνο ηλίθιο στα βουνά, ο οποίος είχε εξελιχθεί σε επικίνδυνο μανιακό και δεν μπορούσε να του πει συγκεκριμένα τι λάθος είχε κάνει, απλά ήθελε να του πάρει την αρχηγία. Ισχυρίζεται ακόμα ότι οι άλλοι στασίασαν από πικρία που τους οδηγούσε Άγγλος.[88] [xliii] Για πολλές κατηγορίες του εναντίον των άλλων επικαλείται ως μάρτυρα τον Πας, ο οποίος, όντας νεκρός, δεν μπορούσε να τον διαψεύσει, και τον οποίο ισχυρίζεται ότι συμπαθούσε και ότι είχε προβλέψει ότι θα ήταν νεκρός μέσα σε δέκα λεπτά, κι όμως δεν πήγε να τον βοηθήσει… Εσείς τίνος την εκδοχή θα βρίσκατε πιο κοντά στην αλήθεια;

ΥΠΟΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

[1]           «Το βιβλίο του Άλιστερ Κρόουλι «Μαγεία στη θεωρία και στην πράξη» (Magick in Theory and Practice) είναι πολύ δημοφιλές μεταξύ των αποκρυφιστών … Με δεδομένη τη φήμη του, είναι αναπόφευκτο ότι θα έλκυε ορισμένους μουσικούς ροκ του τέλους του 20ου αιώνα. Ο Τζίμι Πέιτζ (Jimmy Page), κιθαρίστας των Λεντ Ζέπελιν (Led Zeppelin) και αποκρυφιστής, αγόρασε το αρχοντικό του Κρόουλι, Μπολέσκιν Χάους (Boleskine House), κοντά στο Φόιερς (Foyers) της Σκωτίας, και διαθέτει μια μεγάλη συλλογή από αναμνηστικά του Κρόουλι. Και το πρόσωπο του Κρόουλι είναι ένα από τα πολλά στο εξώφυλλο του άλμπουμ Sergeant Pepper‘s Lonely Hearts Club Band των Beatles.» (http://www.skepdic.com/crowley.html)

[2] Murder, Black Magic and Tutankhamun in the 1920s West End, του Mark Beynon, εκδ. The History Press (και ebook London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του ίδιου). Βλ. και σχετικό άρθρο: http://www.dailymail.co.uk/news/article-2059084/Were-Curse-Tutankhamun-deaths-actually-murders-arch-satanist-Aleister-Crowley.html

[3] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 71.

[4] Ολόκληρο το «Βιβλίο του Νόμου» υπάρχει στα αγγλικά εδώ: http://www.angelfire.com/journal2/serpentandlion/thecomment.html

[5] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 72

[6]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 73

[7]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 76

[8] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 74

[9] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 15

[10] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 25.

[11] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 25.

[12] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 27.

[13] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26.

[14] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 25.

[15] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[16] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26.

[17] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 15.

[18] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26.

[19] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 27.

[20] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 28-29.

[21] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 32.

[22] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 402

[23] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 407 και Aleister Crowley: The Nature of the Beast σελ 113 κ.α.

[24] Aleister Crowley «Confessions» κεφ. 73 Σελ. 711-712

[25] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[26] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 149.

[27] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 428-429

[28] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 30

[29] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 36

[30] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 69

[31] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 415

[32] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 416

[33] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 410

[34] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 42

[35] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 136

[36] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 109

[37] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson σελ. 91.

[38] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 425

[39] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Leah_Hirsig

[40] The Magical Record of The Beast 666: The Diaries of Aleister Crowley, edited by John Symonds and Kenneth Grant, Duckworth, 1972 σελ. 251

[41] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 123.

[42] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 123.

[43] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 420

[44] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 128.

[45] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419

[46] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 124.

[47] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 136

[48] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 132

[49] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[50] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 385

[51] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 330

[52] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 331

[53] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 413

[54] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 407

[55] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[56] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 413

[57] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57

[58] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[59] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57

[60] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[61] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57-58.

[62] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[63] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 58

[64] Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ.198

[65] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93 – 95 και The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ.58.

[66] The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ.58.

[67] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 105

[68]  Σ. Τ. Μ.: Μάλλον πρόκειται για την «σαβασάνα» ή «στάση πτώματος» (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Shavasana) από τις 84 κλασικές ασάνα που σύμφωνα με την ινδουϊστική παράδοση, δίδαξε ο θεός Σίβα (βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Asana#The_84_classic_yoga_asanas)

[69]  Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 273

[70] Do What Thou Wilt: A Life of Aleister Crowley του Lawrence Sutin σελ. 228.

[71] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 112.

[72]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 123

[73]  The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 421

[74]   The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 424 και Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 132-133

[75]   Βλ. http://vampires.monstrous.com/gilles_de_rais_alias_blue_bear.htm και http://en.wikipedia.org/wiki/Gilles_de_Rais

[76]  London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του Mark Beynon, εκδ. The History Press, σελ. 185 κ.α.

[77] Στο ίδιο.

[78] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 107.

[79]  The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 427

[80] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 399

[81] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419-420

[82] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 148-149

[83]  Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 106

[84] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 430-431

[85]  Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Jules_Jacot-Guillarmod

[86] Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 75-78.

[87] The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 414-415

[88] The confessions of Aleister Crowley: an autohagiography / edited by John Symonds and Kenneth Grant σελ. 433, 436, 439, 440, 442 και 443. Μερικά αναφέρονται και στο Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 77

ΤΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΣΤΑ ΑΓΓΛΙΚΑ

[i] II:22. I am the Snake that giveth Knowledge & Delight and bright glory, and stir the hearts of men with drunkenness. To worship me take wine and strange drugs whereof I will tell my prophet, & be drunk thereof! They shall not harm ye at all. It is a lie, this folly against self. The exposure of innocence is a lie. Be strong, o man! lust, enjoy all things of sense and rapture: fear not that any God shall deny thee for this.

[ii] II:65. I am the Master: thou art the Holy Chosen One.

[iii] II:66. Write, & find ecstasy in writing! Work, & be our bed in working! Thrill with the joy of life & death! Ah! thy death shall be lovely: Whoso seeth it shall be glad. Thy death shall be the seal of the promise of our age long love. Come! lift up thine heart & rejoice!

We are one; we are none.

[iv] III:50 I am in a secret fourfold word, the blasphemy against all gods of men.

III:51 Curse them! Curse them! Curse them!

III:52 With my Hawk’s head I peck at the eyes of Jesus as he hangs upon the cross.

III:53 I flap my wings in the face of Mohammed & blind him.

III:54 With my claws I tear out the flesh of the Indian and the Buddhist, Mongol and Din.

III:55 Bahlasti! Ompehda! [iv] I spit on your crapulous creeds.

III:56 Let Mary inviolate be torn upon the wheels: for her sake let all chaste women be utterly despised among you!

[v] Βλ. http://en.wikipedia.org/wiki/Plymouth_Brethren

[vi] It was his mother, he said, who first said that she thought he was the Beast from the Book of Revelation, whose number is 666. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[vii] «I was taught to expect every possible luxury. Nothing was too good for me.» Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 26

[viii] She could only feel through pain, and my own means of making her happy was to inflict physical cruelties as she directed. This kind of relation was altogether new to me; and it was perhaps because of this, intensified as it was by the environment of the self-torturing soul of Russia, that I became inspired to create for the next six weeks. … my relations with Anny must be judged by their fruits; happiness, inspiration, spirituality and romantic idealism. … I saw Anny almost every day for an hour or so. … She was the soul of my expression. Aleister Crowley «Confessions» κεφ. 73 Σελ. 711-712 (http://hermetic.com/crowley/confessions/chapter73.html)

[ix] Crowley had now filed his two canine teeth to a sharp point, and when he met women, was inclined to give them the ‘serpent’s kiss,’ biting the wrist, or occasionally the throat, with the fangs. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[x] His wife, Maria, went insane and was interned in Colney Hatch. Symonds states that Hanni F – also went insane. But it would, perhaps, be unfair to reach the conclusion that anyone who got mixed up with Crowley went insane. The explanation is a great deal simpler. Whatever else one can say against Crowley, he was certainly a powerful, dominant personality, and he attracted weaklings, as all strong people do. But Crowley himself was weak to the extent of needing the admiration of these weaklings, instead of avoiding them, as The Book of the Law suggests. They wasted his time, but he had nothing better to do with it. Hanni was neurotic from the beginning, and this is why she attracted him. The same is true of Dorothy Olson, of Maria de Miramar, of his first wife Rose, of Leah Hirsig – in fact, of every woman of whom we have any detailed record. He liked the kind of woman with whom he could fight. His next mistress, whom Symonds calls Gertrude S, stabbed him with a carving knife on one occasion. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 428-429.

[xi] When Gerald Hamilton (Isherwood’s Mr. Norris) was staying with Crowley in Berlin, he came in one day to find Gertrude tied up on the floor, with a note beside her saying that she was not to be released. On another occasion he found Gertrude naked on the floor and Crowley asleep. When he asked Crowley if she was ill, Crowley said, ‘What, hasn’t that bitch gone to bed yet,’ and dealt her a tremendous kick that started another bout of scratching and screaming. These bouts usually ended when the local doctor was called in and administered a sedative. Crowley liked masochistic women. (The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 428-429)

[xii] «My sexual life was very intense. My relations with women were entirely satisfactory. They gave me the maximum of bodily enjoyment and at the same time symbolized my theological notions of sin. It was a degradation and a damnation.» Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 30

[xiii] Intellectually… they did not exist. … Their attainments were those of the ape and the parrot. These facts did not deter me. On the contrary, it was highly convenient that one’s sexual relations should be with an animal. Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 36

[xiv] Once, in the first week or so, Rose took some trifling liberty; I recognized the symptoms and turned her up and spanked her. She henceforth added the qualities of a perfect wife to those of a perfect mistress. Women, like all moral inferiors, behave well only when treated with firmness… Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 69

[xv] The next day Rose and the child arrived, and Crowley admits, ‘I was no longer influenced by love for them, no longer interested in protecting them…’ He took them to China, where he smoked opium, and ‘got his own back’ on some rebellious coolies by underpaying them and escaping down-river with his rifle pointed at them. After four months of this, he instructed Rose to return to England by way of India, to pick up the luggage in Calcutta, while he returned by way of New York. On arrival back in Liverpool he heard that the baby had died of typhoid in Rangoon. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 415

[xvi] Tellingly, he never pointed the finger at himself for leaving his pregnant wife and infant to make their own way home from the Far East while he returned in literally the opposite direction. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 157

[xvii] «Rose was now going insane and he divorced her. Symonds says that Crowley often entertained mistresses in their home, and occasionally hung her upside down by her heels in the wardrobe.» The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 416

[xviii] The self-centred child who disliked his mother (he describes her as ‘a brainless bigot’) had almost no capacity for natural affection. It is this that makes him a ‘monster.’ He liked Bennett and Eckenstein because they impressed him, not because they touched any chord of affection. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 410

[xix] When a man fucks me I want to know it is for my beauty. Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 136

[xx] He had acquired a small Negro boy, with whom he performed acts of sex magic. Crowley’s homosexuality began as an act of defiance of convention rather than of actual preference, but it seems to have become another habit. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 425

[xxi] «August 12th 1920 8:55 A.M. – «…Now I, the God, have choked Her god in dung and bred the Basilisk, reared the fiend, Satan-Alostrael, to burn in hell with me – to burn, to writhe, to exult, to spend, to be, to will, to go, to change, to lust, to create life, to kindle love, to unveil light, to unleash liberty, my Word and Law Thelema to proclaim, to ‘stablish and to execute for ever. To build that Law into Man’s Soul, as Nature builds a man from the fifth primate, is Her Satan-secret Asp-brew in Her Cup’s Blood (Filth, Madness, Poison, Inchantment, Putrefaction): it aids Intoxication and its One Mystery of Mysteries, Initiation. And I the Worm have trailed my slug-slow slime across Her Breasts; so that Her mother-mood is turned and Her breasts itch with lust of Incest. She hath given Her two-year bastard boy to Her lewd lover’s whim to sodomy, hath taught him speech and act, things infinitely abhorred, with Her own beastly carcass. She hath tongued Her five-month girl, and asked its father to deflower it. She hath wished Her Beast to rape Her rotten old mother – so far is woman clean of Her! Then Her blood’s grown icy hard and cold with hate; and Her eyes gleam as Her ears ring with a chime of wedding bells, dirty words, or vibrate, cat-gut fashion, to the thin shrieks of a young child that Her Beast-God-Slave-Mate is torturing for Her pleasure – ay! and his own, since of Her Cup he drank, and of Her soul he breathed. He loved it all. He rolled each drop of filth around His tongue. All this because He loved Her. He loved Her as nor God nor Man nor Beast nor Devil has loved.» The Magical Record of The Beast 666: The Diaries of Aleister Crowley, edited by John Symonds and Kenneth Grant, Duckworth, 1972 σελ. 251.

[xxii] In December 1919, Crowley returned to London. But he was not happy in England. He now suffered from asthma and bronchitis every winter, and periodic indulgence in all kinds of drugs, from mescalin and hashish to cocaine, heroin and opium, had lowered his physical resistance to the English cold and damp. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419

[xxiii] It was his mother, he said, who first said that she thought he was the Beast from the Book of Revelation, whose number is 666. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 401

[xxiv] Working back from his last incarnation as French occultist Eliphas Levi (1810-1875), who died six months before Crowley’s birth, he relived memories as Count Cagliostro, Edward Kelly, and Pope Alexander VI. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 330

[xxv] For example, Crowley recalled Cagliostro being born not in Palermo but in a Tunisian brothel, and dying not as a prisoner of the Inquisition at San Leo but in a mountain forest with a gaily dressed youth. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 331

[xxvi] Yeats … according to Crowley, was ‘full of black, bilious rage’ because Crowley was a greater poet. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 407

[xxvii] Symonds also mentions that he had a habit of defecating on carpets, and explaining that his ordure was sacred, like that of the Dalai Lama. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 417

[xxviii] Malevolent magical currents swept from Paris – Mathers was obviously out to get him – and killed off his dogs, and caused a workman to go berserk and attack Rose. Crowley invoked forty-nine demons, which Rose apparently saw, and sent them off to torment Mathers. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 413

[xxix] «…the veils of blackness were drawn aside, and he was admitted into a circle of stones, which he soon recognized to be veiled masters. The angel told him … that now he had become one of these Masters, who were as lifeless as stones. In a sense, Crowley had died. (Jean Overton Fuller comments that when Crowley decided he had transcended the condition of ordinary men, he ‘ceased to be completely sane’.) Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[xxx] In his vision he was informed that to attain his cherished goal of becoming a Secret Chief and Master of the Temple, he had to undergo the complete death of his ego and unite his spirit with the ocean of infinity. The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 57-58.

[xxxi] Crowley had to cross a symbolic abyss between ordinary men and the Secret Chiefs and, in order to do this, he had to invoke the demon of the Abyss, Choronzon. Aleister Crowley: The Nature of the Beast του Colin Wilson, σελ. 93

[xxxii] …Choronzon, the demon of dispersion, guarded the higher grades from those unprepared. Edward Kelly called him ‘that mighty devil’, the first and deadliest of all evil powers. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 198

[xxxiii] Neuberg maintened that he had literally wrestled with Choronzon and not with Crowley possessed by the demon. Some occultists have posited that Crowley somehow exuded an ectoplasm that enabled the demon to make a form tangible enough to fight with Neuberg. Another explanation advanced is that the entire experience was visionary. Whatever the truth, both Crowley and Neuberg felt that Crowley had beaten the demon and achieved the status of Master of the Temple and Secret Chief. Crowley’s new vision of himself was as teacher and prophet who was to indoctrinate the world with the philosophy of the Book of the Law. Associates of Crowley said that the ritual permanently damaged him and that he was possessed by Choronzon for the rest of his life. The Encyclopedia of Magic and Alchemy της Rosemary Guiley, σελ. 58

[xxxiv] When the temple opened at 10.20 on January 29 for the sixteenth working, Jupiter demanded blood. Crowley compliantly cut a four (the number of Jupiter) on Neuburg’s breast. Afterward, AC sat in the yogic posture Shivasana while Victor danced. Crowley experienced a most complete possession of his person by the god, wrapping his consciousness into the godhead so intensely that the only appropriate expression he could arrive at was ‘Sanguis and Semen’: Jupiter’s energy flowed through the staple fluids of life, ‘blood and semen’. Perdurabo: The Life of Aleister Crowley του Richard Kaczynski, σελ. 273

[xxxv] Crowley also added a new degree of his own devising – an XI° magical working utilizing anal sex which was, in practice, primarily homosexual. Do What Thou Wilt: A Life of Aleister Crowley του Lawrence Sutin σελ. 228.  

[xxxvi] In February 1923, Crowley decided that a cat was to be sacrificed. He hated cats, and this one had scratched him deeply when he tried to throw it out of the room. When he found it in the scullery again, he made the sign of the pentagram over it with his magic staff, and ordered it to stay there until the hour of the sacrifice. Crowley’s power was working. The cat became transfixed. Betty May carried it away, but it came back to the same place, and sat petrified, refusing food.

Loveday was selected to perform the sacrifice. The cat was placed on the altar; incense was burnt; magical invocations went on for two hours. At the end of this time, Loveday slashed the cat’s throat with a knife; but the blow was too light, and it rushed around the room howling. It was caught again, etherised, and then Loveday was made to gulp down a cup of its blood. He subsequently collapsed and took to his bed. Crowley consulted his horoscope, and observed that he might die on February 16th at four o’clock.

Violent quarrels with Betty May followed; she left the Abbey in a fury after calling Ninette a whore, but came back the next day at her husband’s request. On the 16th, at the time Crowley had predicted, Loveday died. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 424

[xxxvii] He could have killed Bethell on numerous occasions in any of his London residences or clubs (including his home at Manchester Square) but to maintain the rigidity of the pentagram and for geographical purposes the Bath Club on Dover Street was chosen. To obtain the ‘Supreme Black Magical Power’, much like Jack the Ripper did in 1888, Crowley would have to murder a further two people, starting with his fourth victim, Bethell’s father, Lord Westbury, and finishing with his fifth victim, Sir Ernest Wallis Budge, whose death at his home on Bloomsbury Street completed the pentagram. London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του Mark Beynon, εκδ. The History Press, σελ. 185

[xxxviii] Indeed, Loveday was Crowley’s sacrificial lamb, and infecting him with typhoid, or laudanum, as in the case of Bertram Fletcher Robinson, was his modus operandi; in this instance, contaminating the cat’s blood and forcing Loveday to drink it would have been straightforward and credulous. … It was also well known that Loveday, at Crowley’s command, cut himself with a razor every time he used the word ‘I’. Crowley, who would have been greatly assisted by the local law which required Loveday’s body to be disposed of within twenty-four hours, had even gone as far as to cover his tracks by insisting that the local water supply was polluted; yet if Loveday’s illness was brought about by this so-called contamination, why did none of the other members of the abbey fall sick? The Beast described his own battle with ‘Mediterranean fever’ during this period, an illness that supposedly infects the liver and spleen, but was this more likely a further effort to mislead his naive ‘congregation’ into believing that Loveday’s death was, quite simply, a tragedy? It is also interesting to note that the last part of Crowley’s Confessions was written in 1929, although the narrative curiously ends in 1923 (without offering a reason as to why) when it details his forced exile from Cefalu by Benito Mussolini. It also fails to acknowledge the part he played in Loveday’s death and the many that were to follow; In hindsight, it was a confession of sorts. London’s Curse: Murder, Black Magic & Tutankhamun του Mark Beynon, εκδ. The History Press, σελ. 127

[xxxix] ‘I shall be very glad when the 42nd misfortune from that one-eyed man is over.’ The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 427

[xl] Mathers died in 1918, overcome, according to the first edition of Yeats’s autobiography, by powerful magical currents emanating from Crowley. The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 399

[xli] His former pupil, Victor Neuberg, had married and settled down, but he remained obsessed by Crowley for the rest of his life. (See The Magical Dilemma of Victor Neuberg, by Jean Overton Fuller – London, 1965). Crowley had cursed him when they separated before the war, and Neuberg had been a nervous wreck for a long time afterwards. (He still attributed his ill health to Crowley’s curse.) The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 419-420

[xlii] «…account given by Showell Styles in his history of mountaineering On Top of the World:

In 1905, a small expedition took up the challenge [of Kanchen-junga]…Three competent Swiss climbers and one Italian – Guillarmod, Reymond, Pache, and De Righi – chose as their leader an Englishman, a skilled mountaineer named Aleister Crowley. Crowley was perhaps the most extraordinary character who ever took to the mountain sport. He was ostentatiously careless and inhuman in all he did, styled himself ‘the Great Beast of the Apocalypse,’ and practised Black Magic and Satanism.
The party advanced up the Glacier and reached a height of 20,400 feet on the face below the main peak and to the west of it; and here, at Camp VII, the Swiss called a conference at which Crowley was formally deposed from leadership because of his sadistically cruel treatment of the porters. Crowley refused to accept this. The expedition was then called off, and all except Crowley started down for the lower camps. There was a slip which set off an avalanche. All of them were swept down and buried under the snow. Guillarmod succeeded in freeing himself and digging out De Righi, while Reymond (who had escaped the worst of the fall) came to his aid. Together they dug feverishly to try to rescue the deeply buried Pache and the three porters who were engulfed with him, at intervals shouting to Crowley to come and help them. But Pache was dead, and the porters too.

Crowley had heard the frantic calls for help but had not troubled to come out of his tent. That evening he wrote a letter, later printed in an English newspaper, commenting that he ‘was not over-anxious in the circumstances to render help. A mountain accident of this kind is one of the things for which I have no sympathy whatever.’ Next morning he climbed down, keeping well clear of his late companions who were toiling to recover the bodies, and proceeded to Darjeeling by himself. As a Satanist, it seems, he was doing rather well.

And Kanchenjunga remained unattempted for another quarter of a century.» The Occult: A History του Colin Wilson, σελ. 414-415

[xliii] Από το βιβλίο «The confessions of Aleister Crowley: an autohagiography / edited by John Symonds and Kenneth Grant»: Righi was a low-class Italian, who ran his hotel by hectoring the men under him. Finding himself for the first time in his life in a position of real responsibility, and without the background of an external authority to which he could appeal to enforce his orders, he was utterly at sea. (σελ. 430)

As soon as he saw that Righi was half insane with the fear that comes to people of his class in the absence of a chattering heard of his fellows, and in the presence of the grandeur of nature, he assumed moral charge of him. The difficulties with the rearguard disappeared immediately. Unfortunately, I did not understand at the time what was happening, o I should have gone down and sent Righi back to his kitchen. Pache himself did not realize his own importance and took it upon himself to come up. The moment his back was turned, Righi became insane. (σελ. 433)

Pache told me that Righi was deliberately withholding food from us. (σελ. 436)

The doctor did not seem to know what he was saying; his remarks were merely confusedly irritated. He did not seem to be able to answer any of my questions or give any explanation of what had happened in the past. His one idea was to hold a durbar and have himself elected leader in my place. There was no provision in our agreement for any such folly. He pointed out that it was merely a scrap of paper. When the others arrived, an excited argument began. There was no suggestion that I had acted improperly in any way. From first to last it was merely the feeling of foreigners against being bossed by an Englishman. The same thing had happened with Pfannl on Chogo Ri. On the present occasion, however, the Englishman was in a minority of one. Fortunately I had never heard that a fact of that sort makes any difference to an Englishman. I did my best to reason with them and quiet them, like the naughty children they were. Reymond had nothing to complain of and was actively friendly. (σελ. 439)

I explained the situation, but I suppose he could not believe that I was telling the literal truth when I said that Guillarmod was at the best of times a dangerous imbecile on mountains, and that now he had developed into a dangerous maniac. … Less than half an hour later, Reymond and I heard frantic cries. No words could be distinguished, but the voices were those of Tartarin and Righi. Reymond proposed going to the rescue at once, but it was now nearly dark and there was nobody to send, owing to Righi’s having stripped us of men. There was, furthermore, no indication as to why they were yelling. They had been yelling all day. Reymond had not yet taken his boots off. He said he would go and see if he could see what was the matter and call me if my assistance were required. He went off and did not return or call. So I went to sleep and rose the next morning at earliest dawn and went to investigate. (σελ. 440)

I wrote accounts of the expedition for the Pioneer of India and the Daily Mail of London, and I republished them later in Vanity Fair. I used these articles to attack the English Alpine Club. (σελ. 442 και 443)

Ασφαλώς η πρώτη και σημαντικότερη υπηρεσία που μπορούμε να προσφέρουμε σε ένα νεοσυλληφθέντα άνθρωπο είναι η μέριμνα για να διατηρηθεί αυτός στη ζωή και να αναπτυχθεί σωστά σωματικά. Η μητέρα του χρειάζεται σωστή πληροφόρηση και ενίσχυση, ιδιαίτερα μάλιστα όταν πιέζεται να προχωρήσει σε άμβλωση, την οποία κάποιοι θεωρούν ως «λύση» για μια απρογραμμάτιστη ή «δύσκολη» εγκυμοσύνη.

Όμως αλίμονο αν οι φροντίδες μας περιορίζονταν στο να ζήσει ο άνθρωπος, χωρίς καμμία μέριμνα να έχει ποιότητα η ζωή του. Αυτό θα ήταν υποκρισία. Χωρίς αμφιβολία είναι καλό να φροντίζουμε ώστε το μωρό που θα έρθει ανάμεσά μας να βρει το ζεστό του σπίτι, το κρεβατάκι του, τα ρουχαλάκια του κ.τ.λ., όμως αυτό δεν είναι αρκετό. Πολύ πριν φτάσει η στιγμή να έρθει το μωρό σε επαφή με όλα αυτά, έχει ήδη επαφή με τον περιβάλλοντα κόσμο μέσω της μητέρας του. Και η μητέρα του μπορεί να επικοινωνήσει μαζί του, να το επηρεάσει και να του μεταφέρει εμπειρίες πολύ πριν είναι σε θέση να το κρατήσει στην αγκαλιά της και το μάθει τις πρώτες λεξούλες, τα πρώτα βήματα… Αυτή η επικοινωνία μεταξύ μητέρας και παιδιού, αυτή η μεταφορά εμπειριών από το περιβάλλον του, είναι αντικείμενο της προγεννητικής αγωγής.

Διάφορες υπερβολικές, αστήρικτες και αντιεπιστημονικές απόψεις που κατά καιρούς διατυπώνονται για την προγεννητική αγωγή, ότι δηλ. η μητέρα κατά τη διάρκεια της κύησης είναι παντοδύναμη όσον αφορά τη διάπλαση του χαρακτήρα του παιδιού της και μπορεί στην κυριολεξία να το διαμορφώσει όπως θέλει, καθώς και η σχέση κάποιων οπαδών της προγεννητικής αγωγής με φασιστικής προέλευσης θεωρίες «ευγονικής», έχουν κάνει πολλούς σκεπτόμενους ανθρώπους δύσπιστους προς την προγεννητική αγωγή. Και μάλλον δεν έχει άδικο κανείς να είναι επιφυλακτικός όταν συναντά στο Internet (ή σε έντυπα) μεθόδους ψυχικής διερεύνησης ή ατομικής βελτίωσης/θεραπείας ή επαγγελματικής επιτυχίας που στηρίζονται σε κάποια προγεννητική ψυχολογία η οποία μπορεί να καλύπτεται από μανδύα επιστημονικότητας αλλά συχνά απέχει από το να πηγάζει από πραγματικά επιστημονικά στοιχεία. Όπως περιγράφει επισκέπτης της σελίδας  www.unborn.gr, σε ημερίδα για την Προγεννητική και Περιγεννητική Ψυχολογία και Ιατρική οι εισηγήσεις περιλάμβαναν θέματα όπως: Η συμβολή της συμβουλευτικής Αστρολογίας στους υποψήφιους γονείς και νέους γονείς, Υοga & η επίδρασή της στην ψυχοκοινωνική πλευρά του ανθρώπου, κ.α. ενώ οι εισηγητές ήταν ρεφλεξολόγοι, σύμβουλοι αστρολογίας, δάσκαλοι γιόγκα, κλπ.

Θα πρέπει λοιπόν να αποσαφηνιστεί ότι άλλο είναι το να δέχεται κανείς τις διάφορες θεωρίες που κυκλοφορούν στην θρησκευτική-ιδεολογική υπεραγορά της «Νέας Εποχής», και άλλο το να ασχολείται με την γνήσια, επιστημονικά παραδεκτή προγεννητική αγωγή, τη βασισμένη στην εμβρυακή ψυχολογία, που μπορεί να μας βοηθήσει να συντελέσουμε στην ψυχική/πνευματική υγεία των παιδιών μας πριν αυτά γεννηθούν.

Δείτε, για παράδειγμα, πώς ασχολείται με το θέμα μια πραγματικά επιστημονική ομάδα, η Ομάδα Έρευνας Εμβρυϊκού και Νεογνικού Στρες του Ιατρικού Τμήματος του Imperial College του Λονδίνου. Οι ερευνητές αυτοί χρησιμοποιούν συνδυασμό γυναικολογίας, παιδιατρικής, ψυχολογίας και ψυχιατρικής κι έχουν παρουσιάσει μελέτες, που δείχνουν πως το προγεννητικό μητρικό άγχος διπλασιάζει την πιθανότητα υπερκινητικότητας στα αγόρια, μελέτες που φανερώνουν πιθανούς μηχανισμούς μέσω των οποίων το μητρικό άγχος μπορεί να επηρεάσει την ανάπτυξη του εμβρύου, επίσης μια μελέτη που δείχνει πως τα βρέφη που γεννώνται με διάφορες μεθόδους (καισαρική τομή, φυσιολογικό τοκετό, υποβοηθούμενο τοκετό κλπ.) έχουν διαφορετικές αντιδράσεις στο στρες και στο κλάμα στις 8 εβδομάδες, κ.α. Γράφει λοιπόν η ερευνητική ομάδα (σε μετάφραση από την αγγλική της Α.Ν.):

Μηχανισμοί δια των οποίων η διάθεση της εγκύου μπορεί να επηρεάσει το έμβρυο

Είναι γνωστό πως το στρες της εγκυμοσύνης ή το άγχος μπορούν να επηρεάσουν την ανάπτυξη του βρέφους μέσα στην μήτρα. Εμείς μελετούμε τους μηχανισμούς μέσω των οποίων συμβαίνει αυτό. Έχουμε διαπιστώσει πως υπάρχει ένας σημαντικότατος συσχετισμός μεταξύ των τιμών της μητρικής και της εμβρυϊκής κορτιζόλης, παρ’ ότι οι μητρικές τιμές είναι δεκαπλάσιες. Αυτό μας κάνει να πιστεύουμε πως μεταφέρεται αρκετή ποσότητα κορτιζόλης (η ορμόνη του στρες στην εγκυμοσύνη) μέσω του πλακούντα ώστε να επηρεάζει την ανάπτυξη του εμβρύου. Έχουμε αποδείξει -με την χρήση υπερήχων Doppler- πως οι πιο αγχωμένες μητέρες παρουσιάζουν εμποδισμένη ροή αίματος μέσα στις μητριαίες αρτηρίες. Αυτό θα μπορούσε να χρησιμεύσει στην εξήγηση του λόγου που οι πολύ αγχωμένες εγκυμονούσες γεννούν πιο μικρόσωμα μωρά.

• Έλεγχοι σε εμβρυϊκά στρες

Έχουμε πλέον ολοκληρώσει την πρώτη δοκιμή με χορήγηση του οπιούχου fentanyl στο έμβρυο. Είναι τα πρώτα πειράματα που γίνονται για τον προσδιορισμό του τρόπου ανακούφισης του εμβρύου από τον πόνο, με ασφαλή και αποτελεσματικό τρόπο. Με την δοσολογία που χρησιμοποιήθηκε, αναιρέθηκαν η αναδιανομή της ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο και η αντίδραση στην ενδορφίνη, αλλά όχι και η αντίδραση στην κορτιζόλη. Συνεχίζουμε να καταγράφουμε πώς αντιδρά το έμβρυο σε θεραπευτικές (αλλά πιθανότατα επώδυνες) εμβόλιμες διαδικασίες, όπως είναι μια μετάγγιση αίματος. Είδαμε, πως μπορεί να ανεβάσει ταχύτατα την αντίδραση νοραδρεναλίνης στην 18 η εβδομάδα της κύησης, καθώς και μια κάπως πιο βραδεία αντίδραση κορτιζόλης και β-ενδορφίνης από την 20 η εβδομάδα. Επίσης καταγράφηκε αντίδραση κατά την αύξηση ροής του αίματος προς τον εγκέφαλο του εμβρύου. Αυτό έχει αποδειχθεί, στην 16 η εβδομάδα της κύησης. Ο τοκετός και οι συσχετισμοί με αντιδράσεις σε μεταγενέστερα στρες Έχουμε αποδείξει, με την μέτρηση των τιμών κορτιζόλης στον ομφάλιο λώρο, πως οι τοκετοί με εμβρυουλκό ή βεντούζα είναι οι πιο στρεσογόνοι, ενώ οι φυσιολογικοί τοκετοί και οι καισαρικές τομές προξενούν συγκριτικά ελάχιστο στρες στο βρέφος. Η αντίδραση βρεφών των 8 εβδομάδων στο στρες μελετήθηκε με την μέτρηση των τιμών κορτιζόλης στην σίελό τους, αμέσως πριν – και 20 λεπτά μετά – από το τρύπημα της βελόνας εμβολιασμού. Τα βρέφη που είχαν γεννηθεί με εμβρυουλκό ή βεντούζα παρουσίασαν την πιο έντονη αντίδραση, συγκριτικά με τα βρέφη που γεννήθηκαν με φυσιολογικό τοκετό και καισαρική τομή, που παρουσίασαν ελάχιστη αντίδραση. Αυτό υποδηλώνει πως το είδος του τοκετού πιθανόν να είναι η αιτία μακροχρόνιας ευαισθησίας στο στρες. Δεδομένου ότι αυτό με την σειρά του έχει συνδυασθεί με την προδιάθεση για άγχος και κατάθλιψη, είναι φυσικό να παίζει σημαντικό ρόλο για την μετέπειτα υγεία.

Μακροπρόθεσμες επιδράσεις μεταγεννητικού μητρικού στρες στην ανάπτυξη του παιδιού (σε συνεργασία με τους T.O’Connor and Jean Golding).

Σε μια νέα μελέτη, κατορθώσαμε να υποβάλουμε σε δοκιμή την υπόθεση πως το μεταγεννητικό μητρικό στρες έχει μακροπρόθεσμη επίδραση στην συμπεριφορά του παιδιού. Μας παραχωρήθηκε πρόσβαση στα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το πλήθος των υποψηφίων της ALSPAC – μητέρες και παιδιά από την περιοχή του Μπρίστολ – τα στοιχεία των οποίων συμπεριλαμβάνουν εκούσιες αναφορές μητρικού στρες κατά την προγεννητική και την μεταγεννητική περίοδο, καθώς και την συμπεριφορά του παιδιού στην ηλικία των 4 ετών. Πλήρη στοιχεία είχαμε στη διάθεσή μας για 7,447 μητέρες και παιδιά. Διαπιστώσαμε, πως αν η μητέρα είναι πολύ αγχωμένη κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης της, αυτό διπλασιάζει την πιθανότητα υπερκινητικότητας / αδυναμίας συγκέντρωσης στο 4χρονο αγοράκι της. Υπάρχει επίσης ένας αυξημένος κίνδυνος για συναισθηματικά προβλήματα, στα αγόρια και στα κορίτσια – αφού έχει ληφθεί υπ’ όψιν ένα περιθώριο για το σύνηθες μεταγεννητικό στρες, τους γυναικολογικούς και κοινωνικούς παράγοντες, το κάπνισμα, το ποτό κλπ.. Αυτό έρχεται σε επίρρωση κάποιων προηγούμενων μελετών και αποτελεσμάτων με ζώα. Όμως είναι η πρώτη καθοριστική μελέτη σε ανθρώπους, και έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Υποδηλώνει πως υπάρχει μια άμεση επίδραση της διάθεσης της μητέρας στην ανάπτυξη του εμβρυϊκού εγκεφάλου, πράγμα που επηρεάζει την διαμόρφωση της συμπεριφοράς του παιδιού. Επίσης μας υποδεικνύει πως ένα πρόγραμμα ελάττωσης του άγχους στις πιο αγχώδεις εγκυμονούσες μπορεί να επιδράσει πάρα πολύ θετικά στην μετέπειτα συμπεριφορά των παιδιών τους».

Στο τέλος του άρθρου η επιστημονική ομάδα παραθέτει και έγκυρη βιβλιογραφία, που καμμία σχέση δεν έχει με αστρολογία, γιόγκα και τα συναφή, όπως καμμία σχέση με τέτοιες ιδιότητες δεν έχει η ιατρική ιδιότητα των μελών της.

Όταν λοιπόν η προγεννητική έρευνα γίνεται με τον σωστό τρόπο, η «προγεννητική αγωγή» που προκύπτει είναι κάτι στο οποίο αξίζει να δώσουμε προσοχή, ώστε να φροντίσουμε το παιδί όσο πιο νωρίς γίνεται.

Δημοσιεύθηκε στην ιστοσελίδα “Η Άλλη Όψις”, http://www.alopsis.gr/modules.php?name=News&file=article&sid=1196 (στις 19-06-2009).

H καταστροφολογία που είχε αναπτυχθεί εν αναμονή της αλλαγής χιλιετίας έχει κοπάσει αρκετά, όμως οι επίδοξοι «σωτήρες» παλεύουν ακόμη να κυριαρχήσουν στη διεθνή θρησκευτική υπεραγορά της νέας χιλιετίας. H Ευρώπη και μάλιστα τα Βαλκάνια, περιοχή πολιτικά και θρησκευτικά ταραγμένη από διάφορους παράγοντες και με μεγάλη γεωπολιτική σημασία, αποτελούν χώρο δράσης για πολλούς από αυτούς. Φαίνεται όμως, ότι η επέλασή τους δεν έχει μόνο «θρησκευτικούς» σκοπούς…

ΜΕΘΟΔΟΙ ΔΙΚΤΥΩΣΗΣ

Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα δρουν τουλάχιστον 2000 κινήσεις, από τις οποίες έχουν καταγραφεί επίσημα περίπου 1100. Οι διάφοροι «δάσκαλοι» δικτυώνονται ποικιλοτρόπως. Το ελληνικό τμήμα του ινστιτούτου Τζεόμιν π.χ. λειτουργεί σαν κλειστή ομάδα όπου τα μέλη φέρνουν γνωστούς τους, ενώ ο Ισραηλινός που το δημιούργησε και το επιβλέπει πηγαινοέρχεται μεταξύ Ελλάδας και Ισραήλ σχετικά αθόρυβα. Άλλοι ξεκινούν θορυβώδεις, πολυδιαφημισμένες περιοδείες με διαλέξεις, συνοδεία οπαδών και σκηνικών. Παράδειγμα η Βιετναμέζα «ανώτατη διδασκάλισσα» Τσινγκ Χάι, που πρωτοεμφανίστηκε στις 20 Μαίου του 1999 σε κεντρικό αθηναϊκό ξενοδοχείο, στολισμένη και μακιγιαρισμένη στην τρίχα, για «να ευλογήσει τα Βαλκάνια». Η τότε τουρνέ της περιελάμβανε τις χώρες Ισπανία, Πορτογαλία, Ολλανδία, Πολωνία, Ρωσία, Αρμενία, Βουλγαρία, Ιταλία, Ουγγαρία, Φινλανδία, Σουηδία, Μεγάλη Βρεττανία και Ιρλανδία. Χώρες που στην πλειοψηφία τους, με τον α΄ ή β΄ τρόπο, εμπλέκονταν στους βομβαρδισμούς κατά της Γιουγκοσλαβίας. Oι εκατόν είκοσι οπαδοί, που την συνόδευαν με τρία βαν και κατέλαβαν κυριολεκτικά το ξενοδοχείο, έστησαν σε μισή μέρα την εκδήλωση δουλεύοντας εθελοντικά, χωρίς αμοιβή, πληρώνοντας οι ίδιοι τα έξοδα διαμονής τους. Το προσεγμένο σκηνικό της διάλεξης περιελάμβανε αρχαιοελληνικού τύπου κολώνες από αφρολέξ, με την επιγραφή «Ανώτατη διδασκάλισσα Τσινγκ Χάι – φώτιση – άμεση σωτηρία». Η «διδασκάλισσα» προσέφερε δωρεάν «μύηση», όμως ο εμπορικός σκοπός ήταν πασιφανής: στον κόσμο που την περίμενε πρόβαλαν διαφάνειες με κοσμήματα βουδιστικής εμπνεύσεως που εκείνη σχεδιάζει, συνοδεία απαλής μουσικής. Τα κοσμήματα, τα ρούχα, καθώς και πίνακες που ζωγραφίζει η ίδια, πωλούνταν έξω από την αίθουσα σε αστρονομικές τιμές.
Όσοι ακολουθούν την Χάι σ’ αυτές τις τουρνέ που θυμίζουν περιοδεία ροκ σταρ, πιστεύουν ότι εργάζονται για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, όπως πιστεύει η πλειοψηφία των οπαδών τέτοιων ομάδων. Έτσι ο Ιρλανδός κάμεραμαν Πάτρικ δήλωσε «περήφανος που υπηρετεί χωρίς αμοιβή αυτό το σκοπό», επειδή «όταν ζούσε ο Χριστός, έδινε αυτός τη μύηση. Τώρα τη δίνει η διδασκάλισσα, γιατί αυτή είναι “ζωντανός διδάσκαλος”. Υπάρχει η αποστολική διαδοχή, αλλά μετά από τόσους αιώνες η ενέργειά της είναι πολύ μικρή. Ακόμα και οι Ινδοί γκουρού που έχουν πιο άμεση διαδοχή από το δάσκαλό τους, δίνουν μύηση κατώτερη από αυτήν της “διδασκάλισσας”».
Κλασική μέθοδος δικτύωσης είναι και το «ψάρεμα» μελών μέσω σεξουαλικών σχέσεων, που εφαρμόζουν κυρίως τα «παιδιά του Θεού» του Μο. Τελευταία δοκιμάζονται νέες πρακτικές, όπως η στρατολόγηση αγνώστων μέσω Ίντερνετ. Έτσι πολλοί Έλληνες χρήστες του Διαδικτύου έχουν λάβει το ακόλουθο μήνυμα: «Γεια σου, με λένε….. Ψάχνοντας διευθύνσεις στο Ίντερνετ βρήκα και τη δική σου. Από το 1990 είμαι ενεργό μέλος του ΑΝΘΡΩΠΙΣΤΙΚΟΥ ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ και τον τελευταίο χρόνο στην Ελλάδα κάνουμε μία εκστρατεία συλλογής 1.000.000 υπογραφών διεκδικώντας τη σταδιακή μεταφορά των κονδυλίων από την Άμυνα στην Υγεία, την Παιδεία και την ποιότητα ζωής των Ελλήνων. Αυτή η εκστρατεία εντάσσεται σε μία προσπάθεια που γίνεται σε 85 χώρες και που ο τίτλος και ο στόχος της είναι “ένας κόσμος χωρίς πολέμους και βία”. Στην Ελλάδα συνεργαζόμαστε με διάφορους φορείς όπως την ΟΛΜΕ (εκπαιδευτικοί), την πανελλήνια ένωση συλλόγων γονέων, δήμους της Αττικής, σχολεία της Αθήνας και της επαρχίας και Δημοτικά Συμβούλια Νεολαίας. Στόχοι μας στην κοινωνία:… ένα ανθρώπινο ον απαλλαγμένο από τους φόβους του, τις ανασφάλειές του, τις μνησικακίες, απελευθερωμένο από τον εγωισμό του, χαρούμενο και ανοιχτό σαν πραγματικός μικρός θεός που καθορίζει την πορεία του και ζει όπως του αξίζει. …για εμάς η συλλογή υπογραφών είναι μόνο η αρχή. Το θέμα δεν σταματά εδώ καθώς με αυτό τον τρόπο θα υπάρξουν κι άλλοι άνθρωποι που θα θελήσουν να δημιουργήσουν νέες σχέσεις με άλλους ανθρώπους ή συλλόγους και οργανώσεις». Ο παραλήπτης αυτού του μηνύματος δεν φαντάζεται ότι από πίσω κρύβεται η σκληρή γκουρουϊστική οργάνωση του Αργεντινού «Μεσσία» Σίλο (Mario Luis Rodriguez Cobos), που θεωρεί τον εκτός της οργάνωσής του κόσμο «γουρουνοκρατία». Ούτε βέβαια ξέρει ότι ο Σίλο, με πρόσχημα τη δημιουργία «μικρών θεών» και όπλο τεχνικές ελέγχου του νου, μετατρέπει τους οπαδούς του σε άβουλα όντα. Η παραπλανητική τακτική του «Ανθρωπιστικού κινήματος» έρχεται σε πλήρη συμφωνία με τις θέσεις του Λιβράγκα, ιδρυτή της Νέας Ακρόπολης: «Η προπαγάνδα πρέπει να προσφέρει εικόνα που να προσελκύει… χωρίς να υποψιάζεται κανείς πως οι άνθρωποι καλούνται να αλλάξουν τρόπο ζωής».
Παρά τον διαφορετικό τρόπο δικτύωσης, οι ομάδες μοιάζουν στο ότι διδάσκουν θεωρίες και τεχνικές ασυμβίβαστες με την Ορθοδοξία, και στο ότι επεκτείνονται με χρήματα των οπαδών. Από το Ινστιτούτο Τζεόμιν μέχρι τους Γνωστικούς κτλ, είναι τα μέλη που πληρώνουν δίδακτρα, ενοίκια και λογαριασμούς, και πουλούν τα βιβλία των αρχηγών φέρνοντάς τους κέρδη. «Μεσσίες» όπως η Τσινγκ Χάι πουλούν και άλλα είδη. Σύμφωνα με οπαδούς, πολλοί αγοράζουν τα είδη παρά την υψηλή τιμή, προσδοκώντας μια ειδική ευλογία, κι αισθάνονται κάτι ιδιαίτερο όταν τα φορούν ή τα έχουν στο σπίτι τους. Όμως πρώην μέλη καταγγέλλουν ότι οι οπαδοί εξωθούνται να τα αγοράζουν και να τα πουλούν. Ακόμα, πολλά από τα 100.000 μέλη της οργάνωσης εργάζονται εθελοντικά – χωρίς αμοιβή – στα 56 (πενήντα έξι) χορτοφαγικά εστιατόρια της γκουρού σε όλο τον κόσμο. Η Χάι ανοίγει κατά καιρούς στο όνομά της τραπεζικούς λογαριασμούς για «φιλανθρωπικούς σκοπούς», καλώντας τους οπαδούς να καταθέσουν χρήματα εκεί. Κανείς δεν ξέρει πόσα χρήματα συγκεντρώνονται και πόσα από αυτά διατίθενται για «φιλανθρωπίες». Όσα και να διατίθενται όμως, βγαίνουν από το πορτοφόλι των οπαδών και όχι της γκουρού. ΄Οπως επιβεβαίωσε ο Πάτρικ, οι περισσότεροι χώροι συγκέντρωσης των οπαδών για ομαδικό διαλογισμό έχουν νοικιαστεί και συντηρούνται από τους ίδιους. Δικά τους είναι και τα τηλέφωνα, που παρατίθενται για περισσότερες πληροφορίες. Κοντολογίς, η γκουρού διαθέτει ένα δίκτυο 100.000 ατόμων που την προωθούν φέρνοντας κέρδη και νέους οπαδούς, χωρίς η ίδια να πληρώνει μία.

ΑΠΟ ΠΟΥ, ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΕΡΧΟΝΤΑΙ;

Κατά κανόνα οι ομάδες που δρουν στα Βαλκάνια είναι εισαγόμενο είδος. Η δημοσιογράφος Μπιλιάνα Τζούρτζεβιτς, γυναίκα της χρονιάς το 1998 στη Γιουγκοσλαβία χάρη στα δυο της βιβλία – μπεστ σέλλερ σχετικά με τις λατρείες, είναι κατηγορηματική: «Έχω στοιχηματίσει ένα γεύμα με όποιον μου φέρει ένα στοιχείο, που να αποδεικνύει ότι υπάρχει έστω μια ομάδα με ρίζες στη θρησκευτική – μυθολογική κληρονομιά των κατοίκων της Σερβίας και του Μαυροβουνίου. Όλες οι σέχτες έρχονται από το εξωτερικό – μάλιστα μια δημιουργήθηκε στην αρχή της νατοϊκής επίθεσης ειδικά για τους Σέρβους και εισήχθη εδώ από το κέντρο της στην Ελλάδα».

ΕΓΧΩΡΙΟΙ «ΜΕΣΣΙΕΣ»

Το ίδιο ισχύει και για την Ελλάδα: εκτός από τα παραρτήματα διεθνών οργανώσεων, που συχνά ξεκινούν από την Αμερική όπως η Σαηεντολογία, οι περισσότεροι εγχώριοι «μεσσίες» με προσωπικές θρησκευτικές επιχειρήσεις έχουν μαθητεύσει κάπου στο εξωτερικό. Τρανό παράδειγμα ο πρώην τραγουδιστής Παναγιώτης Τουλάτος, απόφοιτος της αμερικανικής αποκρυφιστικής σχολής Άσταρα και υποψήφιος – πλην απορριφθείς – αντιπρόσωπός της στην Ελλάδα.
Άραγε η κατάσταση αυτή εξυπηρετεί και κάτι άλλο, εκτός από τα προσωπικά οφέλη των «σωτήρων»; «Είναι εμφανές ότι κάποιοι κύκλοι ενθαρρύνουν τις σέχτες, που προκαλούν αποδιοργάνωση της περιοχής. Όπου υπάρχει αποδιοργάνωση, υπάρχει δυνατότητα διείσδυσης των ενδιαφερομένων», παρατηρεί μελετητής των ομάδων. Και συνεχίζει: «Μπορούμε να πούμε ότι, όπως έχει γραφτεί και στο γαλλικό Τύπο, οι Αμερικανοί αποθαρρύνουν τις σέχτες στην Αμερική, ενώ τις ενθαρρύνουν όσο μπορούν στην Ευρώπη». Κι αλήθεια ποιος ξεχνά τη γνωστή έκθεση που συντάσσει το State Department…
Ο Γιάννης Γαραντζώτης, πρώην διευθυντής της Νέας Ακρόπολης στη Θεσσαλονίκη, είναι ακόμα πιο αποκαλυπτικός. «Η επέκταση των σεχτών σπάει τους παραδοσιακούς θρησκευτικούς συνεκτικούς δεσμούς, κάνοντας την κοινωνία εύκολη λεία για τη Νέα Τάξη. Τα εγχειρίδια της Μπλαβάτσκυ, που διδασκόμασταν στη Νέα Ακρόπολη, μιλούσαν καθαρά για πολυπολιτισμικές κοινωνίες και ομοσπονδίες κρατιδίων. Ο Λιβράγκα έγραφε από το 1957 ότι πρώτα θα καταρρεύσει το ανατολικό μπλόκ, μετά το δυτικό, και στη συνέχεια οι κοινωνίες θα γίνουν πολυπολιτισμικές. Μας έλεγαν ότι μοιραία θα επέλθει σύγκρουση των πολιτισμών, ότι αναπόφευκτα οι “φονταμενταλιστές” θα περάσουν από κάθαρση, (θα εξοντωθούν) και θα εισέλθουμε σ’ ένα νέο Μεσαίωνα, όπου η Νέα Ακρόπολη θα είναι σαν κιβωτός σωτηρίας. Τότε οι Ακροπολιτανοί και όσοι έρθουν κοντά τους, θα βάλουν τάξη στο χάος. Θεωρώ ότι ο πόλεμος μεταξύ των πολιτισμών μεθοδεύεται ήδη, με την επίρριψη στο Ισλάμ των πρόσφατων επιθέσεων κατά της Νέας Υόρκης και της Ουάσινγκτον. Η σύγκρουση αυτή θα ενισχύσει τη θέση ότι δεν πρέπει κανείς να είναι “απόλυτος”, δηλ. συνεπής στην πίστη του, αλλά πρέπει να δέχεται ότι όλες οι θρησκείες έχουν δίκιο κι όλες λένε τα ίδια με διαφορετικά λόγια, για να πάψουν τάχα οι φανατικοί να προκαλούν προβλήματα. Οι ομάδες καλλιεργούν το θρησκευτικό συγκρητισμό και μια ανοχή διαφορετική από αυτήν που ξέραμε ως τώρα. Για παράδειγμα, ο παραδοσιακός Ορθόδοξος Χριστιανός μπορεί να συμπαθεί έναν Μουσουλμάνο σαν άτομο, αλλά θεωρεί τη θρησκεία του πλάνη. Ο εσωτεριστής Χριστιανός όμως, θεωρεί το Ισλάμ μια σοφία κι ένα δρόμο εξέλιξης».
Γιατί όμως τα Βαλκάνια έχουν γίνει στόχος τόσων ομάδων; «Από αυτά πηγάζει η κουλτούρα στην Ευρώπη», συνεχίζει ο Γιάννης Γαραντζώτης. Εξάλλου χώρες του πρώην ανατολικού μπλοκ, όπως αυτές των Βαλκανίων, εύκολα γίνονται θύματα στις λατρείες. Όταν η Νέα Ακρόπολη πήγε στη Ρωσία, μέσα σ’ ένα χρόνο απέκτησε 700 μέλη στη Μόσχα, κι έφτασε να διδάσκεται στα Πανεπιστήμια!»
Ας μην ξεχνάμε ότι σύμφωνα με τον κ. Χάντινγκτον η Ορθοδοξία ανήκει στον αντιδυτικό χώρο – οπότε δικαιολογείται ο θρησκευτικός «εκπολιτισμός» – και σύμφωνα με τον κ. Κίσσινγκερ οι Έλληνες πρέπει να χτυπηθούν μεταξύ άλλων και στη θρησκεία τους…

ΟΜΑΔΕΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Πολλές ομάδες επιχειρούν να επηρεάσουν πολιτικούς: η Σαηεντολογία επιδιώκει «να φέρει την κυβέρνηση και τις εχθρικές φιλοσοφίες σε κατάσταση συμφωνίας με τους σκοπούς της Σαηεντολογίας». Υψηλόβαθμοι Σαηεντολόγοι μαζί με τον Τάκι Αλεξίου, «σείχη και δερβίση των μουσουλμανικών ταγμάτων Μεβλεβί και Τζεράχι», ιδρυτή διάφορων ομάδων σούφι, έγραφαν κατ’ επανάληψιν σε διάφορους πολιτικούς ζητώντας ματαίωση της ετήσιας Πανορθόδοξης Συνδιάσκεψης που θα κατάρτιζε κατάλογο ομάδων ασυμβίβαστων με την Ορθόδοξη πίστη, αλλά και χωρισμό κράτους και εκκλησίας. Η Σαηεντολογία (πρώην ΚΕΦΕ) δεν έστελνε απλώς επιστολές σε πολιτικούς: τους παρακολουθούσε κιόλας, όπως αποκάλυψε η εισαγγελική έρευνα στα γραφεία της. Επιπλέον η θυγατρική της, WISE, σχεδίαζε τη δημιουργία σαηεντολογικού κρατιδίου στα Βαλκάνια. Το όνομα του κράτους, Bulgravia, προέρχεται από τα ονόματα των κρατών Βουλγαρία, Αλβανία, Ελλάδα και Γιουγκοσλαβία.
Ο κ. Αλεξίου έχει κι άλλες πολιτικές προτάσεις εκτός από το χωρισμό κράτους – Εκκλησίας: Κατ’ αυτόν η Ελλάδα, «η μοναδική γέφυρα μεταξύ Χριστιανών και Μουσουλμάνων», πρέπει να αλλάξει την εξωτερική της πολιτική σε Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο και νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, γιατί εκεί είναι ο τόπος όπου μπορεί να ξαναγεννηθεί ο «οικουμενικός πολιτισμός»…
Άλλες κινήσεις προχωρούν από τις προτάσεις σε δικά τους κόμματα: π.χ. η Γεωργία Ασημάκη κι άλλοι οπαδοί του Υπερβατικού Διαλογισμού του γκουρού Μαχαρίσι, έφτιαξαν στην Ελλάδα το «Κόμμα του Φυσικού Νόμου» με την καθοδήγηση Γερμανών μάνατζερ. Παρόμοιο κόμμα της ίδιας οργάνωσης υπάρχει και στη Γιουγκοσλαβία, όπου το υψηλόβαθμο στέλεχος της Ενωτικής Εκκλησίας του Μουν, Λιούμπισα Ράκιτς, ήταν σύμβουλος στην κυβέρνηση του Μίλαν Πάνιτς.
Σχέδια για τη διακυβέρνηση του κόσμου έχουν οι περισσότερες κινήσεις, από το «Συνδικάτο του Εωσφόρου» (Lucis Trust) μέχρι τους «Χάρε Κρίσνα». Οι πολιτικο-κοινωνικές θέσεις των διαφόρων «Μεσσιών» είναι άκρως ενδιαφέρουσες. Ο Λιβράγκα της Νέας Ακρόπολη π.χ., ήθελε την εξουδετέρωση της δημοκρατίας, η οποία κατ’ αυτόν «κυριαρχεί στους λαούς που βρίσκονται σε υπανθρώπινη κατάσταση» και οραματιζόταν μια ολοκληρωτική κοινωνία όπου «κανείς δε θα έχει λόγο, ούτε ευκαιρία να εργάζεται χωρίς όρεξη», και οι αποκλειστικές ερωτικές σχέσεις θα απαγορεύονται, ακόμα και μέσα στο γάμο. Κατά την έπαρση της σημαίας που κάνει η οργάνωση, η ελληνική σημαία είναι κάτω από εκείνη της Νέας Ακρόπολης, γιατί η Ελλάδα ανήκει «στην αυτοκρατορία της Νέας Ακρόπολης». Ο Λ.Ρ. Χάμπαρντ, «Μεσσίας» της Σαηεντολογίας η οποία στοχεύει στην παγκόσμια κυριαρχία, υποστήριζε από το 1965 ότι «η αυταπάρνηση και η δημοκρατία έσπρωξαν τον άνθρωπο πιο πολύ στο βούρκο…» και ότι «οι καλύτερες οργανώσεις στην ιστορία ήταν σκληρές οργανώσεις με πλήρη υποταγή». Όπως δηλαδή είναι και η δική του…

Δημοσιεύθηκε την Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2001 στον “Τύπο της Κυριακής” (ένθετο “Ορθοδοξία και Ελληνισμός”, σελ. 20).