Η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν είναι κάποιος κοινωνικός οργανισμός με φιλανθρωπικές ασχολίες. Με αυτά τα πράγματα καταπιάνεται λόγω της αγάπης, που έχει ο Χριστιανός στον “πλησίον”. Όμως το βασικό έργο της είναι η προετοιμασία για την θέωση, την εμπειρία της βασιλείας του Θεού από αυτή εδώ τη ζωή. Η εμπειρία συνεχίζεται και μετά τον θάνατο, και θα συνεχίζεται στην αιωνιότητα. Εξ αιτίας αυτής της εμπειρίας της βασιλείας του Θεού οι Χριστιανοί αγαπούν και είναι φιλάνθρωποι: δεν είναι δυνατόν να μην τρέφει αισθήματα αγάπης και θυσίας για τους άλλους αυτός, που υποψιάζεται πόσο μεγάλη είναι η αγάπη του Θεού για όλα τα πλάσματά Του, που έχει έστω και λίγο αγγιχθεί από τον παντοδύναμο Θείο Έρωτα.
Η Εκκλησία, σαν ένα μεγάλο νοσοκομείο, παρέχει την Χάρη του Θεού για να θεραπευθούν τα ποικίλα τραύματα των ανθρώπων και να μπορέσουν αυτοί να βαδίσουν με ασφάλεια τον δρόμο με τα τρία στάδια: μετάνοια, κάθαρση και θέωση-φωτισμός (που δεν έχει καμμία σχέση με τη “φώτιση” των ανατολικών θρησκειών όπως Ινδουϊσμός, Βουδισμός κτλ).
Το τι είναι η Εκκλησία το έμαθα από τον ιερομόναχο Διονύσιο Βογλό. Ήταν ο πνευματικός μου από το 1994 που τον γνώρισα, μέχρι το 2002 που αναπαύθηκε από τη σκληρή εργασία στον αμπελώνα του Κυρίου. Αν ο πατέρας μου μου χάρισε το ζειν, ο πατέρας Διονύσιος μου χάρισε το ευ ζειν, και η ζωή μου θα ήταν πολύ καλύτερη αν ακολουθούσα με συνέπεια τις εμπνευσμένες συμβουλές του.

Μικρό βιογραφικό του π. Διονυσίου υπάρχει στο βιβλίο με κείμενά του “Για τη μετάνοια, την αγάπη και την προσευχή”:

Ο ιερομόναχος π. Διονύσιος Βογλός γεννήθηκε στο Βόλο στις 27 Ιανουαρίου 1954. Οι γονείς του Γεώργιος Βογλός και Γαρυφαλιά, είχαν άλλα τρία παιδιά μεγαλύτερα.
Σε νεαρότατη ηλικία αναχώρησε για το Άγιο Όρος όπου εγκαταλείποντας τα πάντα, εμπιστεύθηκε τον εαυτό του στον Δεσπότη Χριστό και κάτω από την σοφή καθοδήγηση του Γέροντος Εφραίμ (μαθητή του Γέροντα Ιωσήφ του Σπηλαιώτου), ασκήθηκε στην υπακοή, την προσευχή και την ισάγγελο πολιτεία. Αρχικά ασκήθηκε στο κελλί του αγίου Αρτεμίου και αργότερα στην Ι. Μονή Φιλοθέου.
Το 1990 χειροτονήθηκε στο Βόλο διάκονος και κατόπιν ιερέας από τον τότε Μητροπολίτη Δημητριάδος και Αλμυρού και μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Χριστόδουλο. Συγχρόνως σπούδαζε στο Πανεπιστήμιο Αθηνών Θεολογία στην οποία αρίστευσε.
Δύο χρόνια μετά τη χειροτονία του μετατέθηκε στην Αθήνα και τοποθετήθηκε στο παρεκκλήσιο του αγίου Δημητρίου Κυψέλης. Εκεί ανέπτυξε ευρύ πνευματικό έργο με πλούσια κηρυκτική και ανέπαυσε πλήθος κόσμου με την εξομολόγηση.
Εκοιμήθη στις 27 Μαρτίου 2002 σε ηλικία 48 ετών μετά από σύντομη ασθένεια.

Απόσπασμα από το βιβλίο του “Για την αγάπη, τη μετάνοια και την προσευχή” μπορείτε να διαβάσετε εδώ, ενώ εδώ υπάρχει το κείμενό του “Περί γενετησίου ενστίκτου”.

Διαβάστε απόσπασμα από μια επιστολή του π. Διονυσίου σε αρχείο pdf με ένα κλικ εδώ. Aυτό μοιράστηκε στα πνευματικά του παιδιά στο μνημόσυνό του.

Στο παρακάτω βίντεο ο πατέρας Διονύσιος μιλά για τον θυμό, την επιθετικότητα και τις συνέπειές τους, “κάνοντας λιανά” βαθιά θεολογικά θέματα με τον ζωηρό και γλαφυρό του τρόπο.

IN ENGLISH:

The Orthodox Church is not just some social organization occupied in charities. It IS occupied on these things because of the love that Christians feel for their fellowmen. But the main work of the Church is to prepare Christians for theosis, the experience of kingdom of heaven from this life. This experience is to be continued after death, and will last for eternity. It is because of the experience of heaven’s kingdom that Christians love their fellowmen and are philanthropists; it is impossible not to love others and sacrifice for them, when you suspect how great is the love of God for all of his creatures, when you are touched by the almighty divine love.

So the Church is like a big hospital that gives the grace of God to cure the various wounds of humans; to let them walk safely the way to heaven, that has three stages; repentance, purification and theosis-enlightment (that has nothing to do with the so-called “enlightment” of eastern religions as Hinduism, Buddhism etc.).

I learned what the Church is from hieromonk Dionyssios Voglos. He was my “spiritual father” (the Russians say “starets”) from 1994 when I first met him, until 2002 that he rested in peace, after all this hard work in the Lord’s vineyard. My father gave me life, but fr. Dionyssios gave me good life. And my life would be much better if followed consistently his wise advice.

You can scroll up to see f. Dionyssios speaking about anger and its consequences, but you have to know Greek to understand!