Αρχείο ετικέτας Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού

Συναισθηματικές και ψυχολογικές επιπτώσεις της άμβλωσης στον πατέρα

Τα ψυχολογικά προβλήματα που παρουσιάζει ο πατέρας στην περίπτωση της άμβλωσης είναι κάτι γνωστό, αν και όχι πολυσυζητημένο. Αυτό κατά κύριο λόγο οφείλεται στο ότι οι άντρες δεν εξωτερικεύουν εύκολα τα αρνητικά συναισθήματα που οφείλονται σε τραυματικά περιστατικά, χωρίς αυτό να σημαίνει, ότι υποφέρουν λιγότερο από τις γυναίκες.

Μια ιδέα για τη συνήθη αντιμετώπιση του θέματος από το αντρικό φύλο μας δίνει η επιστολή νεαρού μαθητή, που δημοσιεύθηκε ανώνυμη στη μαθητική εφημερίδα «Schooligans» (τεύχος 3, Φεβρουάριος 2005). «Έχεις νιώσει ποτέ σου πατέρας; Εγώ είμαι 15 χρονών κι έχω νιώσει. Δεν έχω μιλήσει σε κανέναν γι’ αυτό. Πάνε 4 μήνες τώρα που τα έχω με ένα κορίτσι. Έχουμε κάνει αρκετές φορές σεξ. Μια μέρα που ήμουν σπίτι της, αφού ήθελε κι αυτή, το κάναμε χωρίς προφυλακτικό. Ο μ…ας τι το ήθελα; Ολοκλήρωσα μέσα της και τώρα έχω μπλέξει με τους γιατρούς, με την οικογένειά της. Χ..ε μέσα! Από εκείνη τη στιγμή και μετά κατάλαβα πως ακόμα δεν είμαι αρκετά υπεύθυνος για τις πράξεις μου. Πραγματικά μόλις έμαθα πως πρέπει να κάνει έκτρωση, μου έφυγε η μαγκιά! Βρισκόμουν σε απόγνωση, χωρίς να ξέρουν οι γονείς μου τίποτα, αλλά κατάφερα να το αντιμετωπίσω μόνος μου. Πολύ μεγάλη εντύπωση μου έκανε όμως η συμπεριφορά της κοπέλας. Με είπε ανώριμο, επειδή έκλαψα μπροστά στον πατέρα της όταν μιλούσαμε».

Μεγάλη δημοσιότητα γνώρισε πρόσφατα (20/5/04) η περίπτωση ανήλικου ζευγαριού στη Βρετανία. Η 14χρονη μαθήτρια Melissa Smith έμεινε έγκυος κι αποφάσισε να κάνει χημική άμβλωση, χωρίς οι γονείς τη να το γνωρίζουν. Όταν πήρε το πρώτο από τα δύο χάπια που απαιτούνται για τη χημική έκτρωση, μετάνιωσε, όμως οι γιατροί την πληροφόρησαν ότι ήταν πια αργά για να σωθεί το μωρό. Η μητέρα του, επίσης 14χρονου, πατέρα του μωρού, δήλωσε ότι εκείνος ήθελε το μωρό και ήταν σοκαρισμένος από την άμβλωση.

Σε κάποιες περιπτώσεις που γνωρίζουμε μέσω του «Κέντρου Φροντίδας Μητέρας και Παιδιού», ο πατέρας υποφέρει κι αισθάνεται αδικημένος και δυστυχής, καθώς η σύντροφός του θέλει να διακόψει τη ζωή του παιδιού που εκείνος επιθυμεί να προστατέψει. Σε κάποιες από αυτές τις περιπτώσεις, όταν η γυναίκα προχωρά σε άμβλωση, ο άντρας αισθάνεται προδομένος από τη σύντροφό του με συνέπεια η σχέση να διαλύεται.

Σε άλλες περιπτώσεις, που αποτελούν την πλειοψηφία, ο πατέρας είναι αυτός που επιμένει ότι η εγκυμοσύνη πρέπει να καταλήξει σε άμβλωση. Αυτό όμως δεν εγγυάται ότι δεν θα παρουσιάσουν προβλήματα αργότερα: Ο ταλαντούχος αθλητής του μπάσκετ Michael “Chico” Goff,1 που κατέφυγε σ’ έναν πάστορα της περιοχής του για συμβουλευτική, περιγράφει την περίπτωσή του ως εξής: «Κανείς απ’ τους δυο μας δεν ήθελε να κάνει τότε παιδί. Ένιωθα ο δυνατότερος από τους δύο, έτσι έκανα αυτό που θεωρούσα ότι ήταν το πιο υπεύθυνο πράγμα, που μπορούσα να κάνω: την πήγα στην κλινική κι έκανε άμβλωση». Το επόμενο φθινόπωρο όμως, ο νεαρός παρουσίασε απρόβλεπτες αντιδράσεις: «Έμπαινα σ’ ένα μανάβικο κι άκουγα ένα μωρό να κλαίει, κι αυτό με στοίχειωνε».

Ο Michael επέλεξε να ζητήσει ψυχολογική βοήθεια και στη συνέχεια μετάνιωσε για την άμβλωση. Υπάρχουν όμως πολλοί που δεν ζητούν ποτέ ψυχολογική βοήθεια, γιατί θεωρούν ότι ο άντρας πρέπει να τα αντιμετωπίζει όλα μόνος του.

Άλλοι ζητούν ψυχολογική βοήθεια, ακόμα κι αν συνεχίζουν να θεωρούν ότι καλώς έπραξαν και επέμειναν στη διακοπή της εγκυμοσύνης. Στις περιπτώσεις που η άμβλωση οδηγεί στην αποξένωση της γυναίκας από τον σύντροφό της και στην επιδείνωση ή τη διακοπή της σχέσης, τα ψυχολογικά προβλήματα μπορεί να εμφανιστούν νωρίτερα και να αναφέρονται και στη σύντροφο, την οποία ο πατέρας μπορεί ακόμα και να κατηγορήσει, είτε επειδή δεν αντιστάθηκε αρκετά στην πίεσή του για άμβλωση, είτε επειδή μετά την άμβλωση στράφηκε εναντίον του ενώ την απόφαση την είχαν πάρει μαζί.

Μερικές φορές τα αρνητικά συναισθήματα εστιάζονται κυρίως στον κίνδυνο, που ίσως διατρέχει η υγεία της μητέρας. Ο Α. Κ. αναπολεί: «Την πρώτη φορά που έγινε αυτό (άμβλωση) κι εγώ και η κοπέλα ήμασταν ανήλικοι. Καθόμουν και σκεφτόμουν ότι αυτή θα πεθάνει πάνω στην επέμβαση κι εγώ μετά θ’ αυτοκτονήσω». Άλλες φορές όμως οι ψυχολογικές επιπτώσεις εμφανίζονται μετά την επέμβαση και δεν έχουν άμεση σχέση με τη γυναίκα, αλλά με μόνο το παιδί. «Ο πατέρας ψάχνει συνήθως να αναπληρώσει το χαμένο παιδί» παρατηρεί ο ψυχίατρος π. Στυλιανός Καρπαθίου.2

Σε κάποιες περιπτώσεις που ο πατέρας δεν έχει παρουσιάσει εμφανή ψυχολογικά προβλήματα μετά από άμβλωση, συνεχίζει ωστόσο μετά από χρόνια να θυμάται με δυσαρέσκεια και λύπη το γεγονός. Ο Α. Β. ο οποίος παντρεύτηκε τη σύντροφο με την οποία είχε κάνει άμβλωση και στη συνέχεια έφεραν στον κόσμο δυο παιδιά, λέει χαρακτηριστικά: «Σκέφτομαι ότι αν είχαμε κρατήσει αυτό το παιδί, θα ήταν σήμερα δεκαπέντε χρονών. Το λέω και στη γυναίκα μου… Για σκέψου, της λέω, αν το είχαμε κρατήσει… Ήμουν αντίθετος με την άμβλωση τότε, αλλά το έβλεπα πιο χαλαρά. Από τότε που κάναμε παιδιά, με πειράζει περισσότερο γιατί σκέφτομαι ότι κι εκείνο ήταν ένα τέτοιο παιδάκι… Με στενοχωρεί το ότι δεν θα το δούμε ποτέ».

Ο Κ., 35 χρόνων σήμερα, περιγράφει τη δική του εμπειρία ως εξής: «Όταν η κοπέλα μου ήταν έγκυος ήμουν πολύ ανήσυχος. Έβαζα το αυτί μου στην κοιλιά της κι άκουγα ένα ρυθμικό χτύπο, που προφανώς ήταν η καρδιά του μωρού… Αισθανόμουν άσχημα αλλά πίστευα ότι δεν είχαμε άλλη επιλογή, κι εκείνη το ίδιο πίστευε. Αργότερα η σχέση διαλύθηκε. Αρκετά χρόνια μετά ξαναείδα την κοπέλα. Είχε στο μεταξύ παντρευτεί και είχε μαζί της τα δυο παιδιά της. Αρχικά χάρηκα που την είδα, αλλά η θέα των παιδιών μ’ έκανε να νιώσω άσχημα χωρίς να καταλάβω αμέσως γιατί. Ρώτησα το ένα τ’ όνομά του, κι αυτό δεν μου απαντούσε. Εκείνη τα πήρε κι έφυγε, γιατί κάπου έπρεπε να πάνε, κι εγώ σκεφτόμουν ακόμα με δυσαρέσκεια το γεγονός… Κατέληξα στο ότι τα παιδιά μ’ ενόχλησαν, γιατί με την κοπέλα είχα κι εγώ ένα παιδί, και το ρίξαμε».

Μια αφοπλιστική εξομολόγηση για την οδύνη που μπορεί να νιώσει ο πατέρας μετά από μια άμβλωση, μας δίνει το παρακάτω ποίημα του Daniel Brooks, με τίτλο «Ποτέ»:

«Όσο περισσότερο ξοδεύω τη ζωή μου
τόσο περισσότερα δάκρυα γεύομαι
τόσα πράγματα αντιμετωπίζω
αλλά ποτέ εσένα…..

Εγωιστής είμαι, αλήθεια
γεμάτος λαγνεία και απληστία
τα συναισθήματα τρέχουν βαθιά
τη νύχτα έρπουν αθόρυβα
και σχηματίζουν δαίμονες
που μιλούν και ζητούν
να χλευάσουν και να στοιχειώσουν
με αναλαμπές ενός μέλλοντος

που δεν θέλω ποτέ να υπάρξει

Πάντα μέσα μου
και μια λάμψη του φόβου μέσα μου

Ο πόνος – αυτοτραυματίζομαι
γιατί είμαι εθισμένος στην αμαρτία
ο τρόπος της ζωής μου έφερε θάνατο
η πρώτη ανάσα αρπάχτηκε
αφημένη στο σκοτάδι
μέχρις ότου σχίστηκε
μια καρδιά κομματιασμένη
που δεν πρόκειται να γεννηθεί ποτέ
δεν με συγχωρούν ποτέ
με αφήνουν να ζω και να θρηνώ
και μετά τον θάνατο το ίδιο κάνουν
ανάθεμα που έπαιζα σαν παιχνίδι τη ζωή
έφυγες χωρίς όνομα
έμεινα με πολλή ντροπή
παίρνω όλο το φταίξιμο
όπως θα έπαιρνα όλη τη δόξα

Ούτε ένα άγγιγμα ποτέ
αλλά μου λείπεις τόσο πολύ
είπα “σ’ αγαπώ”
είναι δύσκολο να το πιστέψεις
μόνο τον εαυτό μου κοροϊδεύω
συνελήφθης νύχτα
ποτέ δεν έφτασες να δεις το φως
ποτέ δεν σε κράτησαν σφιχτά
πέθανες μέσα στο φόβο

Ποτέ δεν έφθασες να δεις τον κόσμο
ποτέ δεν κατάφερες να γίνεις το μωρό μου
το αγοράκι μου, το κοριτσάκι μου

Αφιερωμένο στο αγέννητο παιδί μου
που ποτέ δεν έφτασε να χαμογελάσει
και ποτέ δεν έφτασε να νιώσει αγάπη
ας είναι ο Θεός ο γονιός που εγώ δεν έγινα ποτέ
και δεν θα γίνω ποτέ
ας είσαι για πάντα ευτυχισμένο

Αγάπησε τον άνθρωπο που ποτέ δεν έγινε ο μπαμπάς σου».3

ΑΝΑΦΟΡΕΣ

1 Από το άρθρο «Taboo Grief: Men and Abortion» της Elaine Minamide. Δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Focus on the Family το 1999.

2 Συνέντευξη στη Μαρία Δημητριάδου, στα πλαίσια της εκπομπής «Τα παιδιά που δεν βλέπουμε», 89,5 FM, 1998.

3 Το κείμενο έχει δημοσιευθεί στο περιοδικό του Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού “Μερικά Παιδιά σε Χρειάζονται” τευχ. 10, Ιούλιος-Αύγουστος-Σεπτέμβριος 2006.

Τελικά, πόσες εκτρώσεις γίνονται στην Ελλάδα;

Τους τελευταίους μήνες παρουσιάζεται διάσταση απόψεων και διαφορετικές εκτιμήσεις σχετικά με τον αριθμό των εκτρώσεων που γίνονται ετησίως στη χώρα μας. Συγκεκριμένα, ο ομότιμος καθηγητής Μαιευτικής-Γυναικολογίας και πρώην πρύτανης του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων, κ. Δημήτριος Λώλης, κατά την διάρκεια των εκδηλώσεων που οργάνωσε το Κολλέγιο Ελλήνων Ωτορινολαρυγγολόγων για την συνεχιζόμενη ιατρική επιμόρφωση των γιατρών, δήλωσε ότι στην χώρα μας πραγματοποιούνται περισσότερες από 150.000 αμβλώσεις τον χρόνο (εφημ. Χώρα, 12/4/2005). Λίγες μέρες μετά, σε ομιλία του στην διημερίδα του Ιατρικού Συλλόγου Μαγνησίας, στα πλαίσια της εβδομάδας «Υγεία και Νεολαία» ο γυναικολόγος-μαιευτήρας του Νοσοκομείου Βόλου κ. Χρήστος Βενέτης παρουσίασε στοιχεία για το θέμα των αμβλώσεων, σημειώνοντας πως στην Ελλάδα γίνονται κάθε χρόνο 200.000 αμβλώσεις, ενώ ένα στα τέσσερα κορίτσια από 14 έως 17 ετών έχει κάνει άμβλωση (εφημ. «Θεσσαλία Βόλου, 16/4/2005).

Βέβαια, οι δύο αυτές εκτιμήσεις μπορούν κάλλιστα να θεωρηθούν ως συμπληρωματικές, καθώς ο αριθμός 200.000 ταιριάζει με το «περισσότερες από 150.000». Όμως μόλις ένα μήνα πριν από τις εν λόγω εκδηλώσεις, σε συνέντευξη Τύπου που δόθηκε λόγω της Παγκόσμιας Ημέρας Αντισύλληψης, με ομιλητές τον καθηγητή κ. Γ. Κρεατσά, τον αναπλ. Καθηγητή κ. Ο. Γρηγορίου, τον λέκτορα κ. Ν. Σαλάκο κ.α., είχε ανακοινωθεί ότι στην χώρα μας παρατηρείται σημαντική μείωση των αμβλώσεων, ώστε αυτές να μην υπερβαίνουν κατά προσέγγιση τις 100.000-80.000 ετησίως, ιδιαίτερα στις έφηβες που υφίστανται το 10% τέτοιων επεμβάσεων.

Στο μόνο που συμφωνούν όλοι οι προαναφερόμενοι, είναι ότι το δημογραφικό είναι ένα έντονο πρόβλημα της χώρας μας, καθώς σύμφωνα με στοιχεία της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας στη χώρα μας έχουμε περίπου 103.000 θανάτους και 106.000 γεννήσεις ετησίως (εφημ. Ελευθεροτυπία, 30/3/05).

Παράλληλα με τις αντικρουόμενες αυτές ανακοινώσεις, ασφαλιστικοί σύμβουλοι δήλωσαν στο περιοδικό μας ότι ο ακριβής αριθμός των εκτρώσεων δεν μπορεί να καταγραφεί, καθώς οι γυναίκες που έχουν ασφάλεια συνηθίζουν να παρουσιάζουν την άμβλωση ως «θεραπευτική απόξεση επί παλινδρόμου κύησης» γιατί αλλιώς τα έξοδά της επέμβασης δεν καλύπτονται από την ασφαλιστική εταιρεία, ενώ άλλοι ισχυρίζονται ότι τα ιδιωτικά μαιευτήρια δεν δίνουν τον ακριβή αριθμό αμβλώσεων που πραγματοποιούν.

Ειλικρινά, δεν ξέρουμε ποιον να πρωτοπιστέψουμε σχετικά με τον αριθμό των αμβλώσεων… Σίγουρα αν υπάρχει πράγματι μείωση, αυτό δείχνει εκ πρώτης όψεως ένα θετικό στοιχείο, αν όμως λάβουμε υπόψη τα λεγόμενα της κ. Μαργαριτίδου (εφημ. ESPRESSO 25/2/2005), σύμφωνα με τα οποία 30% από τις 180.000 συσκευασίες «χαπιού της επόμενης μέρας» που διατίθενται ετησίως, προορίζονται για πραγματικές εγκυμοσύνες, άρα 54.000 αμβλώσεις ετησίως δεν γίνονται χειρουργικά, αλλά χημικά, τότε δεν έχουμε ακριβώς μείωση των εκτρώσεων αλλά αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής τους.

Το γεγονός είναι όμως, ότι όσες και να είναι οι εκτρώσεις, ακόμα κι αν περιοριστούν σε μερικές δεκάδες ετησίως, και πάλι δεν θα πρέπει να εφησυχάζουμε. Γιατί η κάθε ανθρώπινη ζωή που χάνεται εξαιτίας της άμβλωσης είναι πολύτιμη και αναντικατάστατη… Γιατί κάθε γυναίκα που τραυματίζεται συναινώντας στην καταστροφή του εμβρύου της, μην έχοντας πρόσβαση σε εναλλακτικές λύσεις, είναι μια απόδειξη της αποτυχίας της κοινωνίας μας να λειτουργήσει για τα μέλη της προστατευτικά και υποστηρικτικά. Γιατί η ζωή είναι ένα μέγεθος που δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται απλώς με ποσοτικά κριτήρια.

Από το περιοδικό “Μερικά παιδιά σε χρειάζονται”, τευχ. 5, Απρ.-Ιουν. 2005

Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού

Εδώ υπάρχουν δυο άρθρα που έχω γράψει για τον “Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού”.

1

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ: ΣΤΗΝ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ

Υπάρχουν σύλλογοι που λειτουργούν μόνο στα χαρτιά, ή περιστασιακά, κι άλλοι που επί μονίμου βάσεως επιτελούν σοβαρή και μεθοδική εργασία. Στη δεύτερη κατηγορία εμπίπτει αναμφίβολα ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού, φιλανθρωπικό σωματείο ανεξάρτητο, μη κερδοσκοπικό, (Ν.Π.Ι.Δ.), που διοικείται από εκλεγμένο εννεαμελές διοικητικό συμβούλιο. Για την τριετία 2001-2004 Πρόεδρος είναι η θεολόγος κ. Βαρβάρα Μεταλληνού, Αντιπρόεδροι ο νομικός κ. Νικόλαος Αντωνόπουλος και ο μαιευτήρας κ. Δημήτριος Παπαευαγγέλου και Γενική Γραμματέας η κ. Χάιδω Πελέκη.

Βασικό μέλημα του Συλλόγου είναι η πρόληψη των εκτρώσεων. «Ο Σύλλογός μας ιδρύθηκε το 1998 με σκοπό την προστασία της ζωής του εμβρύου και την ενεργή στήριξη της μητέρας, έγγαμης ή άγαμης, την προβολή πνεύματος αποτροπής των εκτρώσεων και την καλλιέργεια πνεύματος φιλοτεκνίας. Ενδιαφερόμαστε για τους γονείς και το κυοφορούμενο από τη στιγμή της συλλήψεώς του και ένα διάστημα μετά τη γέννησή του, γιατί πιστεύουμε πως η έκτρωση δεν είναι νίκη της γυναίκας αλλά ήττα», λέει η Γενική Γραμματέας κ. Χάιδω Πελέκη.

Για την επίτευξη του σκοπού του ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού εκδίδει και διανέμει δωρεάν, σε χιλιάδες αντίτυπα, ειδικά έντυπα σχετικά με τα έμβρυα και τις φάσεις της ανάπτυξής τους, τις επιπτώσεις της έκτρωσης, τις παροχές του Συλλόγου κ.τ.λ. Μέλη του έχουν διατελέσει παραγωγοί ενημερωτικών εκπομπών του Συλλόγου σε εκκλησιαστικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς. Για την ενημέρωση του κοινού πραγματοποιούνται επίσης σεμινάρια πάνω σε θέματα οικογένειας, γενετικής, προγεννητικής αγωγής κ.τ.λ.

ΕΡΓΑ, ΟΧΙ ΛΟΓΙΑ

Εκτός από την ενημέρωση, στις εγκύους που έρχονται στο Σύλλογο για βοήθεια παρέχονται εντελώς δωρεάν πολλές και ποικίλες υπηρεσίες:
* Η Κοινωνική Λειτουργός του Συλλόγου δρα συμβουλευτικά και μεσολαβεί στους διάφορους φορείς για τις ανάγκες που έχει κάθε περιστατικό. Επίσης εκπαιδεύει και συντονίζει την ομάδα Εθελοντριών Κοινωνικής Πρόνοιας. Η κάθε εθελόντρια, μετά από επιμόρφωση στα Σεμινάρια Κοινωνικής Εργασίας, που οργανώνει ο Σύλλογος, αναλαμβάνει ένα ή περισσότερα περιστατικά. Σε συνεργασία με την Κοινωνική Λειτουργό, στέκεται δίπλα στο περιστατικό της σαν φίλη και προσφέρει συναισθηματική, ψυχολογική και πρακτική στήριξη και βοήθεια. Η πρακτική βοήθεια περιλαμβάνει κάποιες φορές συνοδεία στο γιατρό για ιατρικές εξετάσεις, βοήθεια στο σπίτι κ.α.
* Μαιευτήρες που συνεργάζονται με το Σύλλογο παρακολουθούν την πορεία της εγκυμοσύνης.
* Ο Σύλλογος καλύπτει τα έξοδα τοκετού σε Δημόσιο Μαιευτήριο εάν χρειάζεται.
* Νομικοί που συνεργάζονται με το Σύλλογο προσφέρουν νομικές συμβουλές.
* Έγκυοι με πρόβλημα στέγης φιλοξενούνται σε συνεργαζόμενους ξενώνες σε όλη την Ελλάδα και σε διαμερίσματα που δωρητές παραχωρούν στο Σύλλογο γι’ αυτό το σκοπό.
* Αναζητείται εργασία για τις μητέρες ή τους συζύγους-συντρόφους τους, σε συνεργασία με ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς.
* Ειδικό τμήμα αναδοχής βρίσκει αναδόχους για βάπτιση των παιδιών, καθώς και ανθρώπους που επιθυμούν να καλύπτουν διάφορα έξοδα των παιδιών, όχι όμως να τα βαπτίσουν.
* Ο Σύλλογος εξασφαλίζει από ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς είδη για τις μητέρες (πάνες, γάλατα, τρόφιμα, καινούργια ρούχα βρεφικά και εγκυμοσύνης, έπιπλα, φάρμακα, παιδικά καροτσάκια, δωροεπιταγές, είδη γάμου, βάπτισης κ.α.). Παραδίδει επίσης στις μητέρες μεταχειρισμένα είδη οικιακής χρήσης (ψυγεία, κουζίνες κτλ.) σε πολύ καλή κατάσταση. «Αυτή τη στιγμή δίνουμε είδη σε 120 περίπου μητέρες. Περισσότερο μας βοηθά ο ιδιωτικός τομέας», λέει η Ταμίας του Συλλόγου Καλλιόπη Λουκάκη. «Τα δύο τελευταία χρόνια μας βοηθά και το Υπουργείο Γεωργίας, με είδη από την Ευρωπαϊκή Ένωση – λάδι, γάλατα, ρύζι, ζυμαρικά – σε ποσότητα ανάλογη με τις γυναίκες που προστατεύουμε. Πάντως οι ανάγκες μας μεγαλώνουν διαρκώς, καθώς όλο και περισσότερες έγκυοι ζητούν τη βοήθειά μας».
* Διάφορες οικονομικές ανάγκες των μητέρων καλύπτονται με μηνιαία ή και έκτακτα χρηματικά βοηθήματα, που προέρχονται από δωρεές ιδιωτών, εκδηλώσεις (ταξίδια, συνεστιάσεις, συναυλίες κ.α) και από τα έσοδα των Εκδόσεων Εγρήγορση, που ανήκουν στο Σύλλογο και αποτελούν το μόνο σταθερό οικονομικό του πόρο.
* Στις προστατευόμενες μητέρες παρέχονται σεμινάρια πάνω σε διάφορα χρήσιμα θέματα, όπως π.χ. το σεμινάριο με πρακτικές οδηγίες για τη φροντίδα παιδιών 0 – 2 ετών από ειδικευμένη βρεφονηπιοκόμο – μέλος του Συλλόγου.
* Υπάρχει φροντίδα και για τα μεγαλύτερα παιδιά των προστατευόμενων μητέρων, που πάντα συμμετέχουν στις εορταστικές εκδηλώσεις και διανομές δώρων του Συλλόγου. Φέτος μάλιστα οργανώθηκε γι’ αυτά για πρώτη φορά το Ανοιχτό Εργαστήρι Χειροτεχνίας για παιδιά από 6 ως 12 ετών, όπου εθελόντριες του Συλλόγου έμαθαν στα παιδιά να κάνουν χριστουγεννιάτικες κατασκευές από «άχρηστα» υλικά.

ΑΝΘΡΩΠΙΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΚΑΙ «ΜΕΣΑΙΩΝΑΣ»

Πρόσφατα ο Σύλλογος Προστασίας Αγέννητου Παιδιού κατηγορήθηκε από φεμινιστικές ομάδες για «μεσαιωνικές» απόψεις που καταπατούν κεκτημένα δικαιώματα των γυναικών. Πρόκειται για το «δικαίωμα στην έκτρωση». Αφορμή, η κυκλοφορία από τον ΟΤΕ τηλεκάρτας του Συλλόγου με τις φράσεις «Πόσο κοστίζει μια έκτρωση; Μια ανθρώπινη ζωή». Η κ. Μεταλληνού αναφέρει: «Στην 4η αρχή της διακήρυξης του ΟΗΕ για τα δικαιώματα του παιδιού, τονίζεται ότι ‘στην φροντίδα και προστασία’, που θα παρέχεται στο παιδί και στη μητέρα, ‘περιλαμβάνεται και η ικανοποιητική προγεννητική και μεταγεννητική μέριμνα’. Η 8η αρχή διακηρύσσει: ‘Το παιδί θα είναι σε κάθε περίπτωση από τους πρώτους που θα απολαμβάνουν προστασία και περίθαλψη’. Μερικές από τις αξίες και τις πρακτικές που συνιστούν τον Πολιτισμό Ειρήνης, σύμφωνα και με τη διακήρυξη 2000 της Ουνέσκο, είναι ο ‘σεβασμός κάθε μορφής ζωής, σεβασμός των δικαιωμάτων και της αξιοπρέπειας του κάθε ανθρώπου’. Κι ακόμα, ‘η μή βία, απόρριψη της βίας σε όλες τις μορφές της και η επίτευξη δικαιοσύνης με την πειθώ και την κατανόηση’. Σε αυτά τα πλαίσια κινούμαστε κι εμείς και προασπίζουμε το βασικότερο δικαίωμα του ανθρώπου, το δικαίωμα στη ζωή. Η επιστήμη της Εμβρυολογίας δεν μας δίνει το δικαίωμα να αρνηθούμε ότι η εμβρυακή ηλικία είναι η πρώτη φάση της ζωής του ανθρώπου και μάλιστα η πιο δυναμική».
Η κα Πελέκη παρατηρεί: «Σε ραδιοφωνική εκπομπή για το συγκεκριμένο θέμα, οι πολέμιοι της τηλεκάρτας μας αγνοούσαν τις ανακαλύψεις της Γενετικής και επαναλάμβαναν διαρκώς ‘Δεν ξέρω αυτό, δεν έχω ακούσει για εκείνο… αλλά η έκτρωση δεν είναι φόνος’. Η αφαίρεση μιας ανθρώπινης ζωής όμως είναι αυτό που είναι. Πώς θα υπερασπίσουμε τα ανθρώπινα δικαιώματα όταν εθελοτυφλούμε σε τόσο σοβαρές παραβιάσεις τους; Είναι θλιβερό και απαράδεκτο, ‘αρμόδιοι’ να μιλούν αφοριστικά για θέματα, για τα οποία αποδεικνύεται ότι δεν έχουν ιδέα. Πάντως η Ένωση Επιστημόνων Γυναικών, η Ομάδα Αγάζηλος και πολλές άλλες γυναίκες, πήραν το μέρος μας». Και συνεχίζει: «Μια φεμινίστρια δήλωσε ότι για να λύσουμε το δημογραφικό μας πρόβλημα δεν χρειάζεται περιορισμός των εκτρώσεων, αλλά ελληνοποίηση των παιδιών των μεταναστών. Ντράπηκα με αυτά τα λόγια».
Δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω με το ΔΣ του Συλλόγου, ότι όσοι σκέπτονται έτσι αντιμετωπίζουν τους ανθρώπους ως αριθμούς, ως αναλώσιμα. Σίγουρα οι πρόγονοί μας δεν έχυσαν το αίμα τους για να μπορούμε να πετάμε τους απογόνους τους στα σκουπίδια, χωρίς να ενημερώνονται οι μητέρες για την έκτρωση, χωρίς να βοηθιούνται να την αποφύγουν… Έχουμε τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα, οι εκτρώσεις – περίπου 400.000 ετησίως! – υπερβαίνουν τις γεννήσεις. Και λίγες να ήταν όμως, και να μην υπήρχε δημογραφικό πρόβλημα, δεν θα ήταν και πάλι φοβερό να βρίσκουν τέτοιο φρικτό θάνατο ανυπεράσπιστοι μικροί άνθρωποι – έστω και λίγοι; Επιπλέον, τα συμπτώματα του μετεκτρωτικού συνδρόμου είναι τόσα πολλά και τόσο επιζήμια, που η αύξηση των εκτρώσεων – που συνεπάγεται αύξηση των γυναικών που υποφέρουν από το σύνδρομο – αποτελεί κοινωνική πληγή. Όπως μας πληροφορούν επιστημονικές μελέτες, στα συμπτώματα περιλαμβάνονται τάση προς αλκοολισμό, ναρκομανία, αυτοκαταστροφική συμπεριφορά. Είναι τυχαία η αύξηση τέτοιων φαινομένων στη νεολαία, ενώ παράλληλα είμαστε πρώτοι στην Ευρώπη σε εκτρώσεις κατά την εφηβεία;

ΠΡΟΣΒΑΣΗ ΣΤΟ ΕΥΡΥ ΚΟΙΝΟ

Δύσκολα προσεγγίζει το ευρύ κοινό ένας Σύλλογος που θέτει επί τάπητος το καυτό θέμα των εκτρώσεων, καθώς δεν διαθέτει πόρους για διαφήμιση. Εδώ και δύο χρόνια το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης απορρίπτει συστηματικά τα ραδιοτηλεοπτικά μηνύματα που o Σύλλογος υποβάλλει ως κοινωνικά μηνύματα, ώστε να μεταδίδονται δωρεάν. Έχουν απορρίψει μηνύματα όπως «αγκάλιασε με αγάπη το παιδί που θα φέρεις στον κόσμο», με το αιτιολογικό ότι «δεν ανταποκρίνονται στις προϋποθέσεις του νόμου»! Το 1998 εγκρίθηκε η μετάδοση για δύο μήνες του μηνύματος «το καλύτερο δημιούργημά σου είναι το παιδί σου. Για να σου χαμογελάσει πρέπει να το αφήσεις να γεννηθεί» με το σκεπτικό ότι πρόκειται όντως για κοινωνικό μήνυμα. Φέτος, το 2001, το ίδιο ακριβώς λεκτικό μήνυμα απορρίφθηκε «διότι δεν ανταποκρίνεται στις προϋποθέσεις του νόμου»…
Κατά καιρούς ο Σύλλογος πρωτοτυπεί στη διάδοση του μηνύματός του. Το Μάιο του 2001 οργάνωσε μεγάλη συναυλία κλασικής και σύγχρονης μουσικής, όπου εμφανίστηκαν αφιλοκερδώς πολλοί σολίστ και η νέα συνθέτης Μαρία Παπαρδάκη παρουσίασε το έργο της «Έρως-θάνατος» για πρώτη φορά στην Ελλάδα. Όμως ο συνηθέστερος τρόπος πρόσβασης του Συλλόγου στο κοινό είναι η διανομή εντύπων του από εθελοντές. Τα έντυπά του διανέμονται και στους Ιερούς Ναούς, με ειδική άδεια της Αρχιεπισκοπής Αθηνών. Πληροφορίες γι’ αυτόν βρίσκονται στα βιβλία των Εκδόσεων Εγρήγορση, που κυκλοφορούν στα χριστιανικά βιβλιοπωλεία. Επίσης διαθέτει ιστοσελίδες στο Internet (http://www.unborn.gr) με λεπτομέρειες για το Σύλλογο και τους τρόπους με τους οποίους οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να βοηθήσουν στο έργο του, αλλά και αξιόλογες έρευνες από όλο τον κόσμο.
Όταν διάφορα ΜΜΕ ζητούν να αναφερθούν το Σύλλογο, γίνεται προσεκτική επιλογή: «Το έργο μας είναι πολύ λεπτό και απαιτεί διακριτικότητα και εχεμύθεια. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να εκθέτουμε στα ΜΜΕ τις μητέρες που προστατεύουμε, για να αποκτήσουμε δημοσιότητα», λέει η Πρόεδρος. Και η Γενική Γραμματέας συμπληρώνει: «Καμιά φορά μας ζητούν να βγούμε σε μια εκπομπή όχι για να συζητήσουμε για το θέμα των εκτρώσεων, αλλά για να κατακρίνουμε τους γιατρούς που τις κάνουν. Δεν βρίσκω τίποτα εποικοδομητικό σε αυτό. Το θέμα δεν είναι να κατηγορούμε κάποιους, αλλά να βοηθηθεί ο κόσμος να μάθει πότε αρχίζει η ανθρώπινη ζωή, να βοηθηθεί να τη σέβεται».

ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΓΚΥΩΝ

Η κοινωνική λειτουργός Σοφία Ψυχογιού παρατηρεί: «Στατιστικά τις περισσότερες φορές το πρόβλημα είναι ότι δεν βοηθά ο περίγυρος της εγκύου, είτε ανύπαντρης είτε παντρεμένης. Οι πατέρες συχνά εγκαταλείπουν, αλλά σε κάποιες περιπτώσεις ξαναγυρνούν και αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους. Για πολλούς πατέρες είναι σημαντικό το δικό τους περιβάλλον – η οικογένειά τους, οι φίλοι – να έχουν αποδεχτεί την κατάσταση. Υπάρχουν και περιστατικά όπου η μητέρα έχει πολύ καλές σχέσεις με τους γονείς του πατέρα αλλά όχι με τον ίδιο, και, όσο κι αν σας φανεί παράξενο, περιπτώσεις που την εγκυμοσύνη έχει προκαλέσει σκόπιμα ο άντρας για να κρατήσει την κοπέλα κοντά του.
Η στήριξη της εγκύου δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί από τη φύση της η εγκυμοσύνη με τις ορμονικές μεταβολές που συνεπάγεται, προκαλεί ψυχολογικές και συναισθηματικές μεταπτώσεις. Πάντως σε γενικές γραμμές τα πάμε πολύ καλά και όταν το παιδί γεννιέται πια, η μητέρα δεν μπορεί να διανοηθεί πως θα ήταν αν δεν το είχε κρατήσει».
Φαίνεται πως πραγματικά η στήριξη του οικογενειακού περιβάλλοντος αναπληρώνεται με επιτυχία, αν κρίνουμε από τα λόγια νεαρής, άγαμης προστατευόμενης, μητέρας ενός χαριτωμένου αγοριού: «Όταν γέννησα ήταν στο μαιευτήριο και οι γονείς μου και η εθελόντριά μου», λέει. «Εγώ όμως ήθελα περισσότερο να δω την εθελόντριά μου. Μου είχε δώσει πολύ κουράγιο όλον αυτό τον καιρό».

ΑΝΑΓΚΕΣ

Η κοινωνική λειτουργός του Συλλόγου Αναστασία Παπαδοπούλου επισημαίνει: «Μερικές προστατευόμενες μητέρες χρειάζονται μόνο συμβουλευτική στήριξη. Τέτοια βοήθεια έχουμε προσφέρει σε 1000 γυναίκες αυτά τα 3 χρόνια. Άλλες όμως έχουν τεράστιες οικονομικές ανάγκες, χρωστάνε ενοίκια, ρεύμα, άλλες είναι πολύτεκνες που ζουν σε καταυλισμούς σεισμοπλήκτων. Βοηθάμε όσο μπορούμε βέβαια, είναι όμως σημαντικό για τη μητέρα να νιώθει ότι με την εργασία της στέκει στα δικά της πόδια κι ότι δεν εξαρτάται απόλυτα από τη βοήθειά μας… Εκτός από την έλλειψη ξενώνα, μεγάλο πρόβλημα είναι η έλλειψη ενός δικού μας παιδικού σταθμού όπου η μητέρα να αφήνει το μωρό για να εργαστεί, όταν η οικογένειά της δεν μπορεί να της το κρατήσει. Οι κρατικοί παιδικοί σταθμοί με τους οποίους συνεργαζόμαστε, δέχονται παιδιά από 8 μηνών, και δεν είμαστε σε θέση να πληρώσουμε ιδιωτικούς ώστε οι μητέρες που έχουν ανάγκη να εργαστούν ενώ το παιδί είναι π.χ. έξι μηνών».
Για την οικονομική στήριξη του Συλλόγου υπάρχουν λογαριασμοί στις τράπεζες ALPHA Πίστεως (123-002101-120879), Εμπορική (45261794) και Εθνική (065/296009-56). Οι δωρεές αυτές εκπίπτουν φορολογικά. Όμως η ταμίας κ. Λουκάκη – εθελόντρια η ίδια – τονίζει: “Τα χρήματα είναι απαραίτητα για το έργο μας, δεν είναι όμως αρκετά. Χρειάζόμαστε εθελοντές. Οι παρόντες εθελοντές και οι πέντε υπάλληλοι καθημερινά ξεπερνούν τον εαυτό τους. Γράψτε ότι όσοι επιθυμούν να προσφέρουν βοήθεια, παρακαλούνται να επικοινωνήσουν με το Σύλλογο (διεύθυνση Ηπείρου 28, Τ.Κ. 104 33 Αθήνα, τηλ. 210 88.28.788, FAX: 210 82.35.121, e-mail: unborn@unborn.gr). Τα γραφεία μας είναι ανοιχτά από Δευτέρα ως Παρασκευή, από τις 9 το πρωί ως τις 8 το βράδυ”.

Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Τύπος της Κυριακής” μια Κυριακή του Νοεμβρίου, ή του Δεκεμβρίου του 2001 (ένθετο “Ορθοδοξία και Ελληνισμός”.)

2

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΑΓΕΝΝΗΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ, ο καλύτερος φίλος του πελαργού

Mπορεί μια έγκυος, που πιέζεται από πρόσωπα ή/και καταστάσεις να κάνει άμβλωση, να βοηθηθεί καλώντας έναν αριθμό; Ναι, αν καλέσει στο 210 8828788 το Σύλλογο Προστασίας Αγέννητου Παιδιού (http://www.unborn.gr), ανεξάρτητο φιλανθρωπικό σωματείο, που από το 1998 στηρίζει τις μητέρες, έγγαμες ή άγαμες, και καλλιεργεί τη φιλοτεκνία.
Ο υπερδραστήριος αυτός Σύλλογος κυκλοφορεί έντυπα για την ανάπτυξη των εμβρύων και τις επιπτώσεις της έκτρωσης, παράγει ραδιοφωνικές εκπομπές, οργανώνει σεμινάρια, συναυλίες, διαγωνισμούς ζωγραφικής κ.α. Αναμένεται μάλιστα η κυκλοφορία CD με γνωστούς καλλιτέχνες (Κώστας Τουρνάς, Μελίνα Τανάγρη κ.α.)
Στις εξυπηρετούμενες εγκύους παρέχονται δωρεάν:
Ενημέρωση, συμβουλές και μεσολάβηση σε φορείς από Κοινωνικές Λειτουργούς.
* Συναισθηματική, ψυχολογική και πρακτική βοήθεια από εκπαιδευμένες Εθελόντριες.
* Παρακολούθηση της εγκυμοσύνης από μαιευτήρες.
* Νομικές συμβουλές από νομικούς.
* Κάλυψη εξόδων τοκετού σε Δημόσιο Μαιευτήριο.
* Φιλοξενία σε συνεργαζόμενους ξενώνες και διαμερίσματα που παραχωρούν δωρητές.
* Αναζήτηση εργασίας για τις μητέρες ή τους συζύγους-συντρόφους τους.
* Πρακτική βοήθεια (σε γάμο, μετακόμιση κ.α.).
* Εύρεση νονών, και ανθρώπων που επιθυμούν να βοηθούν οικονομικά τις οικογένειες χωρίς να βαπτίζουν.
* Καινούργια είδη από ιδιωτικούς και κρατικούς φορείς (πάνες, τρόφιμα, ρούχα βρεφικά και εγκυμοσύνης, έπιπλα, καροτσάκια, είδη γάμου, βάπτισης κ.α.), και μεταχειρισμένα είδη οικιακής χρήσης σε άριστη κατάσταση (ψυγεία κτλ) από ιδιώτες.
* Κάλυψη οικονομικών αναγκών με χρηματικά βοηθήματα, προερχόμενα από δωρεές, εκδηλώσεις (ταξίδια κ.α) και από τα έσοδα των εκδόσεων του Συλλόγου («Εκδόσεις Εγρήγορση»).
* Σεμινάρια (π.χ. πρακτικές οδηγίες για τη φροντίδα μωρών).
Οι υπηρεσίες παρέχονται μέχρι το παιδί να γίνει δύο ετών, εκτός από ειδικές περιπτώσεις όπου το όριο παρατείνεται.

Το παρόν δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα “Παπάγου Πολιτεία”, στο τεύχος των Χριστουγέννων του 2003.

“Τα παιδιά που δεν βλέπουμε”

Από το 1998 έως το 2001 παρουσίαζα την εβδομαδιαία εκπομπή “Τα παιδιά που δεν βλέπουμε” στον 89,4 FM, το ραδιοφωνικό σταθμό της Εκκλησίας της Ελλάδος. Τα “παιδιά που δεν βλέπουμε” είναι τα παιδιά που δεν έχουν γεννηθεί ακόμα, και η εκπομπή είχε ως βασικό θέμα αυτά, και όλα τα θέματα που τα αφορούν. Νομίζετε ότι αυτά τα θέματα είναι περιορισμένα; Και όμως όχι! Ιδού μερικά δείγματα των θεμάτων που παρουσίασα τα τρία αυτά χρόνια:

  • Τι πρέπει να έχει υπόψη της η έγκυος. Διατροφή κ.α.
  • Νέες ανακαλύψεις σχετικά με την εμβρυακή ζωή του ανθρώπου.
  • Εθελοντές του ΟΗΕ χορηγούν πιεστικά το “χάπι της επόμενης μέρας” σε στρατόπεδα προσφύγων από το Κοσσυφοπέδιο.
  • Λόγοι που ωθούν τις γυναίκες σε έκτρωση.
  • Επιπτώσεις των εκτρώσεων στην σωματική και ψυχική υγεία της γυναίκας.
  • Τι απογίνονται τα εκτρωμένα έμβρυα; Λεπτομέρειες για το εμπόριο μελών τους και τις χρήσεις τους.
  • Επιπτώσεις των εκτρώσεων στους γιατρούς και νοσηλευτικό προσωπικό που τις εκτελούν.
  • Ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα, και συμβαδίζουν με την Ορθόδοξη πίστη, οι διδασκαλίες της λεγόμενης “Εταιρείας Προγεννητικής Αγωγής”;
  • Ανύπαντρες μητέρες καταγγέλουν κοινωνικό αποκλεισμό.
  • Είναι η Γιόγκα απαραίτητη στην προγεννητική αγωγή;
  • Οι επικίνδυνες διδασκαλίες της Νέας Εποχής σχετικά με την εμβρυακή ζωή του ανθρώπου + Λατρείες εξωθούν οπαδούς τους σε εκτρώσεις.
  • Η αλήθεια για την ιδρύτρια του “Οικογενειακού προγραμματισμού” Margaret Sanger. Σχέση της ίδιας και της οργάνωσής της με τον Χίτλερ και την ιδεολογία του, προσπάθειες να εξαφανίσουν τους μαύρους της Αμερικής με τον οικογενειακό προγραμματισμό κ.α.
  • Εξωσωματική γονιμοποίηση.
  • Δημογραφικό πρόβλημα.
  • Αίτημα φεμινιστικών οργανώσεων για απόσυρση τηλεκάρτας του ΟΤΕ με τη φράση “Πόσο κοστίζει μια έκτρωση; Όσο μια ανθρώπινη ζωή”. Η γνώμη της “Ομάδας Γυναικών Αγάζηλος” και τα ψέματα της εφημερίδας “Ελευθεροτυπία”.
  • Έλεγχος πληθυσμού σε παγκόσμια κλίμακα. Ποιοι είναι οι σκοποί του, ποιοι τον χρηματοδοτούν.
  • Διεθνή νέα.
  • Νέα του “Συλλόγου Προστασίας Αγέννητου Παιδιού” και των “Εκδόσεων Εγρήγορση”.
  • Και άλλα…

Μπορείτε ν’ ακούσετε το σήμα της εκπομπής μ’ ένα κλικ εδώ.